ਜੋ ਮਾਗਹਿ ਸੋਈ ਸੋਈ ਪਾਵਹਿ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਣ ਰਸਾਇਣ ॥
ପ୍ରସନ୍ନତାର ଘର, ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଚରଣର ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଭକ୍ତ ଯାହା ମଧ୍ୟ କାମନା କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਹਹੂ ਤੇ ਛੂਟਹਿ ਭਵਜਲੁ ਜਗਤੁ ਤਰਾਇਣ ॥੧॥
ସେ ଜୀବନ ଓ ମୃତ୍ୟୁ ଠାରୁ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ହୋଇ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରିଥାଏ॥1॥
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰਿਓ ਦਾਸ ਗੋਵਿੰਦ ਪਰਾਇਣ ॥
ମୁଁ ସନ୍ଧାନ କରି ଏହି ତତ୍ତ୍ଵ ଉପରେ ବିଚାର କରିଛି ଯେ ଭକ୍ତ ଗୋବିନ୍ଦ ପରାୟଣ ହୋଇଥାଏ।
ਅਬਿਨਾਸੀ ਖੇਮ ਚਾਹਹਿ ਜੇ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਸਿਮਰਿ ਨਾਰਾਇਣ ॥੨॥੫॥੧੦॥
ହେ ନାନକ! ଯଦି ପରମାନନ୍ଦ ଇଛା କର, ତାହାହେଲେ ସର୍ବଦା ନାରାୟଣଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର||2||5||10||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਨਿੰਦਕੁ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਾਟਿਓ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ନିନ୍ଦୁକ ଏବେ ନିନ୍ଦା କରିବାରୁ ହଟି ଯାଇଛି।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ਸਿਵ ਕੈ ਬਾਣਿ ਸਿਰੁ ਕਾਟਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ପରମେସର ମୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହାଇ ଯାଇଛନ୍ତି, ସେ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ନାମ ରୂପୀ ବାଣ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ମସ୍ତକ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਕਾਲੁ ਜਾਲੁ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਚ ਕਾ ਪੰਥਾ ਥਾਟਿਓ ॥
ସତ୍ୟ ମାର୍ଗର ଅନୁସରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଏବେ ମୃତ୍ୟୁର ଜାଲ ଏବଂ ଯମ ମଧ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିପାତ କରିପାରେ ନାହିଁ।
ਖਾਤ ਖਰਚਤ ਕਿਛੁ ਨਿਖੁਟਤ ਨਾਹੀ ਰਾਮ ਰਤਨੁ ਧਨੁ ਖਾਟਿਓ ॥੧॥
ମୁଁ ରାମନାମ ରୂପୀ ରତ୍ନ ଧନର ଅର୍ଜନ କରିଛି, ଯାହା ଖାଇବା ଓ ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବା ଦ୍ଵାରା କମେ ନାହିଁ॥1॥
ਭਸਮਾ ਭੂਤ ਹੋਆ ਖਿਨ ਭੀਤਰਿ ਅਪਨਾ ਕੀਆ ਪਾਇਆ ॥
ଆମର ନିନ୍ଦୁକ ଏକ କ୍ଷଣରେ ଭସ୍ମ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେ ଏହି ପ୍ରକାର କର୍ମର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਆਗਮ ਨਿਗਮੁ ਕਹੈ ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਸਭੁ ਦੇਖੈ ਲੋਕੁ ਸਬਾਇਆ ॥੨॥੬॥੧੧॥
ହେ ନାନକ! ଶାସ୍ତ୍ର ଓ ବେଦ ମଧ୍ୟ କହିଥାଏ ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵ ଏହି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଖିଥାଏ ||2||6||11||
ਟੋਡੀ ਮਃ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਕਿਰਪਨ ਤਨ ਮਨ ਕਿਲਵਿਖ ਭਰੇ ॥
ହେ କୃପଣ ମନୁଷ୍ୟ! ତୋର ତନ ଏବଂ ମନ ଦୁଇଟିରେ କ୍ଲେଶ-ପାପ ଭରି ରହିଛି।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਭਜਨੁ ਕਰਿ ਸੁਆਮੀ ਢਾਕਨ ਕਉ ਇਕੁ ਹਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏଣୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ପବିତ୍ର ସଭାରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କର, କାରଣ ଏକ ସେ ହିଁ ତୁମର ପାପକୁ ଢାଙ୍କି ତୁମର କଲ୍ୟାଣ କରି ପାରିବେ॥1॥ରୁହ॥
ਅਨਿਕ ਛਿਦ੍ਰ ਬੋਹਿਥ ਕੇ ਛੁਟਕਤ ਥਾਮ ਨ ਜਾਹੀ ਕਰੇ ॥
ଯେତେବେଳେ ଶରୀର ରୂପୀ ଜାହାଜରେ ବହୁତ ସାରା ଛିଦ୍ର ହୋଇଯାଏ, ତାହା ହାତରେ ବନ୍ଦ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ।
ਜਿਸ ਕਾ ਬੋਹਿਥੁ ਤਿਸੁ ਆਰਾਧੇ ਖੋਟੇ ਸੰਗਿ ਖਰੇ ॥੧॥
ଯାହାର ଏହି ଜାହାଜ ଅଟେ, ତାହାଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଦୋଷୀ ମଧ୍ୟ ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ପାର ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਗਲੀ ਸੈਲ ਉਠਾਵਤ ਚਾਹੈ ਓਇ ਊਹਾ ਹੀ ਹੈ ਧਰੇ ॥
ଯଦି କୌଣସି କେବଳ କଥା ଦ୍ଵାରା ପର୍ବତ ଉଠାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କର, ଉଠାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ତାହା ସ୍ଥିର ରହିଥାଏ।
ਜੋਰੁ ਸਕਤਿ ਨਾਨਕ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਪ੍ਰਭ ਰਾਖਹੁ ਸਰਣਿ ਪਰੇ ॥੨॥੭॥੧੨॥
ନାନକ ବିନତି କରିଥାନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ଆମ ଜୀବଙ୍କ ପାଖରେ ଶକ୍ତି ନାହିଁ, ଆମେ ତୁମ ଶରଣରେ ଆସିଛୁ, ଆମର ରକ୍ଷା କର||2||7||12||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਨ ਕਮਲ ਮਨਿ ਧਿਆਉ ॥
ନିଜ ମନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚରଣ କମଳର ଚିନ୍ତନ କର।
ਕਾਢਿ ਕੁਠਾਰੁ ਪਿਤ ਬਾਤ ਹੰਤਾ ਅਉਖਧੁ ਹਰਿ ਕੋ ਨਾਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସେହି ଔଷଧ ଅଟେ ଯାହା କ୍ରୋଧ ଓ ଅହଂକାର ରୂପୀ ରୋଗକୁ ନାଶ କରିଥାଏ। ॥1॥ରୁହ॥
ਤੀਨੇ ਤਾਪ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰਾ ਦੁਖ ਹੰਤਾ ਸੁਖ ਰਾਸਿ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ତିନି ତାପ ମାନସିକ, ଶାରୀରିକ ଏବଂ କ୍ଲେଶ ଇତ୍ୟାଦିର ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟେ ତଥା ଦୁଃଖ ନାଶକ ଏବଂ ସୁଖର ପୁଞ୍ଜି ଅଟେ।
ਤਾ ਕਉ ਬਿਘਨੁ ਨ ਕੋਊ ਲਾਗੈ ਜਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਆਗੈ ਅਰਦਾਸਿ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ଭଗବାନଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥାଏ, ତାହାକୁ କୌଣସି ସଙ୍କଟ ଆସେ ନାହିଁ॥1॥
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਬੈਦ ਨਾਰਾਇਣ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਪ੍ਰਭ ਏਕ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ଏକ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ସେହି ବୈଦ୍ୟ ରୂପୀ ନାରାୟଣଙ୍କ ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇଥାଏ।
ਬਾਲ ਬੁਧਿ ਪੂਰਨ ਸੁਖਦਾਤਾ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਰਿ ਟੇਕ ॥੨॥੮॥੧੩॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ବାଳ ବୁଦ୍ଧି ବାଲା ଜୀବ ପାଇଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଖଦାତା ଏବଂ ସାହାରା ଅଟନ୍ତି||2||8||13||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਦਾ ਸਦ ਜਾਪਿ ॥
ସର୍ବଦା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଜପ କର,
ਧਾਰਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਸੁਆਮੀ ਵਸਦੀ ਕੀਨੀ ਆਪਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ କୃପା କରି ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିବାସ କରି ହୃଦୟ-ନଗରୀରେ ଶୁଭ ଗୁଣରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਸ ਕੇ ਸੇ ਫਿਰਿ ਤਿਨ ਹੀ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ਬਿਨਸੇ ਸੋਗ ਸੰਤਾਪ ॥
ଯିଏ ଆମକୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି, ସେ ଆମର ପାଳନ କରନ୍ତି ଏବଂ ସାରା ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਹਾਥ ਦੇਇ ਰਾਖੇ ਜਨ ਅਪਨੇ ਹਰਿ ਹੋਏ ਮਾਈ ਬਾਪ ॥੧॥
ପରମାତ୍ମା ମାତା-ପିତା ବନି ନିଜ ହାତ ଦେଇ ନିଜ ଦାସର ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି॥1॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਹੋਏ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ਦਯਾ ਧਾਰੀ ਹਰਿ ਨਾਥ ॥
ସେହି ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁ ବଡ ଦୟା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସବ ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਪਰੇ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਜਾ ਕਾ ਬਡ ਪਰਤਾਪ ॥੨॥੯॥੧੪॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର କରିବା ବାଲା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି, ଯାହାର ଗାରିମା ମହାନ ଅଟେ ||2||9||14||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਸ੍ਵਾਮੀ ਸਰਨਿ ਪਰਿਓ ਦਰਬਾਰੇ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଆମେ ତୋର ଦରବାରର ଶରଣରେ ପଡିଛୁ।
ਕੋਟਿ ਅਪਰਾਧ ਖੰਡਨ ਕੇ ਦਾਤੇ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਕਉਨੁ ਉਧਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ କୋଟି କୋଟି ଅପରାଧ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଦାତା! ତୋ’ ବିନା ଆମକୁ କିଏ ଉଦ୍ଧାର କରି ପାରିବ?॥1॥
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਬਹੁ ਪਰਕਾਰੇ ਸਰਬ ਅਰਥ ਬੀਚਾਰੇ ॥
ଆମେ ଅନେକ ପ୍ରକାର ସନ୍ଧାନ କରି ସମସ୍ତ ଅର୍ଥର ଗହନ ଚିନ୍ତନ କରିଛୁ।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਪਰਮ ਗਤਿ ਪਾਈਐ ਮਾਇਆ ਰਚਿ ਬੰਧਿ ਹਾਰੇ ॥੧॥
ଅନ୍ତତଃ ସତ୍ୟ ଏହା ଯେ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ ତଥା ମାୟାର ବନ୍ଧନରେ ଫସି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଜୀବନର ବାଜି ହାରିଯାଏ॥1॥