ਅੰਦਰਹੁ ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜੀ ਖੋਈ ਸੋ ਜਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗਾ ॥
ଯିଏ ନିଜର ଦୁର୍ମତି ଓ ଦୈତ୍ୟଭାବକୁ ନିଜ ମନରୁ ବାହାର କରି ଦେଇଛି, ସେ ହରିଙ୍କ ଆରାଧନାରେ ଲାଗିଥାଏ।
ਜਿਨ ਕਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਨੀ ਮੇਰੈ ਸੁਆਮੀ ਤਿਨ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥
ମୋର ସ୍ଵାମୀ ଯାହାଙ୍କ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି, ସେ ରାତିଦିନ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਸੁਣਿ ਮਨ ਭੀਨੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥੨॥
ହରିଙ୍କ ଗୁଣ ଶୁଣି ତାହାର ମନ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଭିଜିଯାଏ॥2॥
ਜੁਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥
ହେ ଭାଇ! ଜଗତରେ ରାମ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰ ਤੇ ਉਪਜੈ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ॥
ବର ମନରେ ଶବ୍ଦର ବିଚାର ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਾ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਸੁ ਪਾਏ ॥
ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଏବଂ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ରାମ ନାମ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ପ୍ରାପ୍ତି ମଧ୍ୟ ତାହାକୁ ହୋଇଥାଏ, ଯାହା ଉପରେ ପରମାତ୍ମା ନିଜ କୃପା କରିଥାନ୍ତି।
ਸਹਜੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਕਿਲਵਿਖ ਸਭਿ ਗਵਾਏ ॥
ଏପରି ଯିବ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଦିନରାତି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ନିଜର ସାରା ପାପ ଦୂର କରିଥାନ୍ତି।
ਸਭੁ ਕੋ ਤੇਰਾ ਤੂ ਸਭਨਾ ਕਾ ਹਉ ਤੇਰਾ ਤੂ ਹਮਾਰਾ ॥
ହେ ଠାକୁର! ସାମସ୍ତ ଯିବ ତୋର ସେବକ ଅଟନ୍ତି, ଆଉ ତୁ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟୁ, ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତୋର ସେବକ ଅଟେ ଆଉ ତୁ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ।
ਜੁਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੩॥
ଜଗତରେ ରାମଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋକ୍ଷର ସାଧନ ଅଟେ॥3॥
ਸਾਜਨ ਆਇ ਵੁਠੇ ਘਰ ਮਾਹੀ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟ-ଘରେ ସଜ୍ଜନ-ପ୍ରଭୁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି,
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਹੀ ॥
ସେ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ ତୃପ୍ତ ଓ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥାଏ।
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੀ ਫਿਰਿ ਭੂਖ ਨ ਲਾਗੈ ਆਏ ॥
ଯିଏ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି ସର୍ବଦା ତୃପ୍ତ ରହିଥାଏ, ତାହାକୁ ଆଉ କୌଣସି କ୍ଷୁଧା ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਦਹ ਦਿਸਿ ਪੂਜ ਹੋਵੈ ਹਰਿ ਜਨ ਕੀ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
ଯିଏ ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ସେହି ହରିଜନଙ୍କ ପୂଜା ଦଶ ଦିଗରେ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਆਪੇ ਜੋੜਿ ਵਿਛੋੜੇ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ॥
ହେ ନାନକ! ହରି ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବକୁ ସଂଯୋଗ ଓ ବିଯୋଗ ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ସମର୍ଥ ନାହାନ୍ତି।
ਸਾਜਨ ਆਇ ਵੁਠੇ ਘਰ ਮਾਹੀ ॥੪॥੧॥
ସଜ୍ଜନ-ପ୍ରଭୁ ତାହାର ହୃଦୟ-ଘରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥାନ୍ତି॥4॥1॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੩ ॥
ରାଗ ସୁହୀ ମହଲା 3 ଘର 3
ਭਗਤ ਜਨਾ ਕੀ ਹਰਿ ਜੀਉ ਰਾਖੈ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ਰਾਮ ॥
ହରି ସର୍ବଦା ନିଜ ଭକ୍ତର ସମ୍ମାନ ରଖିଥାନ୍ତି ଆଉ ଯୁଗ-ଯୁଗାନ୍ତରରେ ତାହାର ରକ୍ଷା କରି ଆସିଛନ୍ତି।
ਸੋ ਭਗਤੁ ਜੋ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ସେ ହି ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତ ଅଟେ, ଯିଏ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନିଯାଏ ଆଉ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଅଭିମାନକୁ ଜଳାଇ ଦିଏ।
ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇਆ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ਜਿਸ ਦੀ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଅଭିମାନକୁ ଜଳାଇ ଦିଏ, ସେ ହିଁ ମୋର ହରିଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଯାହାଙ୍କ ବାଣୀ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਸਚੀ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
ଗୁରୁ ଯେଉଁ ଭକ୍ତି ବତାଇ ଥାଆନ୍ତି, ଭକ୍ତ ଦିନରାତି ସେହି ସଚ୍ଚା ଭକ୍ତି ହିଁ କରିଥାଏ।
ਭਗਤਾ ਕੀ ਚਾਲ ਸਚੀ ਅਤਿ ਨਿਰਮਲ ਨਾਮੁ ਸਚਾ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
ଭକ୍ତର ଜୀବନ-ଯୁକ୍ତି ସଚ୍ଚା ଓ ନିର୍ମଳ ଅଟେ ଆଉ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସଚ୍ଚା ନାମ ହିଁ ତାହାର ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਜਿਨੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਇਆ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଭକ୍ତ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ବହୁତ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଯିଏ ନିଜ ଜୀବନରେ ସର୍ବଦା ପରମ ସତ୍ୟର ହିଁ ସାଧନ କରିଥାଏ॥1॥
ਹਰਿ ਭਗਤਾ ਕੀ ਜਾਤਿ ਪਤਿ ਹੈ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ହରି ହିଁ ଭକ୍ତର ଜାତି ମାନ-ସମ୍ମାନ ଅଟେ ଆଉ ଭକ୍ତ ହରିଙ୍କ ନ୍ମା ସ୍ମରଣରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਵਹਿ ਜਿਨ ਗੁਣ ਅਵਗਣ ਪਛਾਣੇ ਰਾਮ ॥
ଯିଏ ଗୁଣ ଓ ଅବଗୁଣ ଜାଣି ପାରିଛି, ସେ ହରିଙ୍କୁ ଭକ୍ତି କରିଥାଏ ଆଉ ନିଜ ଅନ୍ତର୍ମନରୁ ଅଭିମାନ ଦୂର କରିଥାଏ।
ਗੁਣ ਅਉਗਣ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ਭੈ ਭਗਤਿ ਮੀਠੀ ਲਾਗੀ ॥
ସେ ନିଜ ଗୁଣ ଓ ଅବଗୁଣ ଜାଣିପାରି ହରିନାମର ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି ହିଁ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ।
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਘਰ ਹੀ ਮਹਿ ਬੈਰਾਗੀ ॥
ସେ ଦିନରାତି ଭକ୍ତି କରିଥାଏ ଆଉ ଗୃହସ୍ଥ ରହି ହିଁ ବୈରାଗୀ ବନିଥାଏ।
ਭਗਤੀ ਰਾਤੇ ਸਦਾ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਖਹਿ ਸਦਾ ਨਾਲੇ ॥
ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ରହି ତାହାର ମନ ସର୍ବଦା ନିର୍ମଳ ବନିଥାଏ ଆଉ ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ସାଥିରେ ଦେଖିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸੇ ਭਗਤ ਹਰਿ ਕੈ ਦਰਿ ਸਾਚੇ ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ସେହି ଭକ୍ତକୁ ସତ୍ୟବାଦୀ ମାନାଯାଏ॥2॥
ਮਨਮੁਖ ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଯିବ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କରିଲେ ମଧ୍ୟ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଏହା ସଫଳ ହୁଏନାହିଁ।
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਰੋਗਿ ਵਿਆਪੇ ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ਰਾਮ ॥
ସେ ଅହଂତ୍ଵ ଏବଂ ମାୟାର ମୋହରେ ଫସି ଜନ୍ମ-ମରଣର ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ।
ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਤਤੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ॥
ଜୀବନ-ମୃତ୍ୟୁର ଚକ୍ରରେ ଫସି ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ, ଦୈତ୍ୟଭାବ ଯୋଗୁଁ ସାରା ଦୁନିଆ ଧ୍ଵଂସ ହୋଇଥାଏ, ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ପରମ ତତ୍ତ୍ଵ ମିଳେନାହିଁ।
ਭਗਤਿ ਵਿਹੂਣਾ ਸਭੁ ਜਗੁ ਭਰਮਿਆ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਨਿਆ ॥
ଭକ୍ତିବିହୀନ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ପଶ୍ଚାତାପ ହିଁ କରିଥାଏ।