ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥
ਕਿਸੁ ਭਰਵਾਸੈ ਬਿਚਰਹਿ ਭਵਨ ॥
ଆରେ, ତୁ କାହା ଭରସାରେ ଦୁନିଆରେ ବିଚରଣ କରୁଅଛୁ?
ਮੂੜ ਮੁਗਧ ਤੇਰਾ ਸੰਗੀ ਕਵਨ ॥
ହେ ମୂର୍ଖ! ଏଠାରେ ତୋର ସାଥି କିଏ ଅଛି?
ਰਾਮੁ ਸੰਗੀ ਤਿਸੁ ਗਤਿ ਨਹੀ ਜਾਨਹਿ ॥
ରାମ ହିଁ ତୋର ସାଥି ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତୁ ତାହାଙ୍କ ଗତିକୁ ଜାଣି ନାହୁଁ।
ਪੰਚ ਬਟਵਾਰੇ ਸੇ ਮੀਤ ਕਰਿ ਮਾਨਹਿ ॥੧॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର- ଏହି ପାଞ୍ଚ ଚୋରକୁ ନିଜର ମିତ୍ର ଭାବିଛୁ॥1॥
ਸੋ ਘਰੁ ਸੇਵਿ ਜਿਤੁ ਉਧਰਹਿ ਮੀਤ ॥
ହେ ମିତ୍ର! ସେହି ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି କର, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ତୋର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯିବ।
ਗੁਣ ਗੋਵਿੰਦ ਰਵੀਅਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਸਾਧਸੰਗਿ ਕਰਿ ਮਨ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଦିନ-ରାତି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କରିବା ଉଚିତ ଆଉ ମନରେ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ସହିତ ପ୍ରେମ କର॥1॥ରୁହ॥
ਜਨਮੁ ਬਿਹਾਨੋ ਅਹੰਕਾਰਿ ਅਰੁ ਵਾਦਿ ॥
ଅହଂକାର ଓ ଝଗଡା ଦ୍ଵାରା ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥରେ ହିଁ ଅତିବାହିତ ହୋଇଥାଏ।
ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਆਵੈ ਬਿਖਿਆ ਸਾਦਿ ॥
ବିକାରର ସ୍ଵାଦରେ ତୃପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਭਰਮਤ ਭਰਮਤ ਮਹਾ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ଏଣେତେଣେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇ ବଡ ଦୁଃଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਤਰੀ ਨ ਜਾਈ ਦੁਤਰ ਮਾਇਆ ॥੨॥
ଏହି ମାୟା ରୂପୀ ଭୟାନକ ନଦୀରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ॥2॥
ਕਾਮਿ ਨ ਆਵੈ ਸੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
ତୁ ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଉ, ଯାହା ତୋର କୌଣସି କାମରେ ଆସେ ନାହିଁ।
ਆਪਿ ਬੀਜਿ ਆਪੇ ਹੀ ਖਾਵੈ ॥
ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ କର୍ମର ଫଳ ଭୋଗିଥାଉ।
ਰਾਖਨ ਕਉ ਦੂਸਰ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ ଆଉ କେହି ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା କରିବା ବାଲା ନାହାନ୍ତି।
ਤਉ ਨਿਸਤਰੈ ਜਉ ਕਿਰਪਾ ਹੋਇ ॥੩॥
ଯଦି ତାହାଙ୍କ କୃପା ହୋଇଯାଏ, ତାହା ହେଲେ ହିଁ ମୁକ୍ତି ମିଳିପାରେ||3||
ਪਤਿਤ ਪੁਨੀਤ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੋ ਨਾਮੁ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମ ପତିତକୁ ପବିତ୍ର କରିବା ବାଲା ଅଟେ,
ਅਪਨੇ ਦਾਸ ਕਉ ਕੀਜੈ ਦਾਨੁ ॥
ନିଜ ଦାସକୁ ମଧ୍ୟ ନାମର ଦାନ ଦିଅ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਗਤਿ ਕਰਿ ਮੇਰੀ ॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୋର ମୁକ୍ତି କରି ଦିଅ,
ਸਰਣਿ ਗਹੀ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ॥੪॥੩੭॥੪੮॥
କାରଣ ମୁଁ ତୋର ହିଁ ଶରଣ ନେଇଛି||4||37||48||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥
ਇਹ ਲੋਕੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ଯାହାକୁ ଇହଲୋକରେ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଯାଏ,
ਨਹੀ ਭੇਟਤ ਧਰਮ ਰਾਇਆ ॥
ଯମରାଜ ସହିତ ତାହାର ସାକ୍ଷାତ ହୁଏନାହିଁ।
ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾਵੰਤ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଦରବାରରେ ସେ ଶୋଭାର ପାତ୍ର ବନିଯାଏ ଏବଂ
ਫੁਨਿ ਗਰਭਿ ਨਾਹੀ ਬਸੰਤ ॥੧॥
ପୁନର୍ବାର ଗର୍ଭରେ ନିବାସ କରେନାହିଁ||1||
ਜਾਨੀ ਸੰਤ ਕੀ ਮਿਤ੍ਰਾਈ ॥
ମୁଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ମିତ୍ରତା ଜାଣିଛି,
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੀਨੋ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਪੂਰਬਿ ਸੰਜੋਗਿ ਮਿਲਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ କୃପା କରି ହରି-ନାମ ହିଁ ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ପୂର୍ବ ସଂଯୋଗରୁ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ମିଳନ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰ ਕੈ ਚਰਣਿ ਚਿਤੁ ਲਾਗਾ ॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଚିତ୍ତ ଲଗାଇଛି,
ਧੰਨਿ ਧੰਨਿ ਸੰਜੋਗੁ ਸਭਾਗਾ ॥
ସେହି ସୌଭାଗ୍ୟ ଏବଂ ସଂଯୋଗ ଧନ୍ୟ ଅଟେ।
ਸੰਤ ਕੀ ਧੂਰਿ ਲਾਗੀ ਮੇਰੈ ਮਾਥੇ ॥
ଯେତେବେଳେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ମୋର କପାଳରେ ଲାଗିଥାଏ,
ਕਿਲਵਿਖ ਦੁਖ ਸਗਲੇ ਮੇਰੇ ਲਾਥੇ ॥੨॥
ସବୁ ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ଓ ତାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ||2||
ਸਾਧ ਕੀ ਸਚੁ ਟਹਲ ਕਮਾਨੀ ॥
ଯେତେବେଳେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ସାଧୁ ମହାତ୍ମାଙ୍କ ସେବା କରାଯାଏ,
ਤਬ ਹੋਏ ਮਨ ਸੁਧ ਪਰਾਨੀ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ମନ ସେତେବେଳେ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ।
ਜਨ ਕਾ ਸਫਲ ਦਰਸੁ ਡੀਠਾ ॥
ଯିଏ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଫଳ ଦର୍ଶନ କରିଛି,
ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭੂ ਕਾ ਘਟਿ ਘਟਿ ਵੂਠਾ ॥੩॥
ତାହାକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥିତ ଲାଗିଥାଏ||3||
ਮਿਟਾਨੇ ਸਭਿ ਕਲਿ ਕਲੇਸ ॥
ସବୁ କଳହ-କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਜਿਸ ਤੇ ਉਪਜੇ ਤਿਸੁ ਮਹਿ ਪਰਵੇਸ ॥
ଯାହାଠାରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲି, ତାହାଙ୍କ ଠାରେ ପ୍ରବିଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਪ੍ਰਗਟੇ ਆਨੂਪ ਗੋੁਵਿੰਦ ॥ ਪ੍ਰਭ ਪੂਰੇ ਨਾਨਕ ਬਖਸਿੰਦ ॥੪॥੩੮॥੪੯॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଅନୁପମ ପ୍ରତାପ ପ୍ରକଟ ହୋଇ ଯାଇଛି, ହେ ନାନକ! ପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଭୁ କ୍ଷମାବାନ ହୋଇଛନ୍ତି||4||38||49||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥
ਗਊ ਕਉ ਚਾਰੇ ਸਾਰਦੂਲੁ ॥
ନମ୍ରତା ରୂପୀ ଗାଈକୁ ଅହଂ ରୂପୀ ବାଘ ଚରାଉଛି,
ਕਉਡੀ ਕਾ ਲਖ ਹੂਆ ਮੂਲੁ ॥
କଉଡି ମୂଲ୍ୟର ଦେହ ଲକ୍ଷେ ଟଙ୍କା ହୋଇ ଯାଇଛି, ତଥା
ਬਕਰੀ ਕਉ ਹਸਤੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ॥ ਅਪਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥੧॥
ହାତୀ ଛାଗର ପାଳନ-ପୋଷଣ କରୁଅଛି, ପ୍ରଭୁ ଏପରି କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ଦେଇଛନ୍ତି||1||
ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ତୁ କୃପାନିଧି ଅଟୁ,
ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਬਹੁ ਗੁਨ ਤੇਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ତୋର ଅନେକ ଗୁଣର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਦੀਸਤ ਮਾਸੁ ਨ ਖਾਇ ਬਿਲਾਈ ॥
ସମ୍ମୁଖରେ ଦେଖା ଯାଉଥିବା ବିକାର ରୂପୀ ମାଂସକୁ ତୃଷ୍ଣା ରୂପୀ ବିରାଡି ଖାଉନାହିଁ,
ਮਹਾ ਕਸਾਬਿ ਛੁਰੀ ਸਟਿ ਪਾਈ ॥
କ୍ରୋଧ ରୂପୀ ନିର୍ଦ୍ଦୟ କଂସାଇ ହିଂସା ରୂପୀ ଛୁରୀକୁ ନିଜ ହାତରୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଛି,
ਕਰਣਹਾਰ ਪ੍ਰਭੁ ਹਿਰਦੈ ਵੂਠਾ ॥
ସୃଜନହାର ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟରେ ବାସ କରିଛନ୍ତି,
ਫਾਥੀ ਮਛੁਲੀ ਕਾ ਜਾਲਾ ਤੂਟਾ ॥੨॥
ଫସିଥିବା ମାଛର ଜାଲ ଛିଣ୍ଡି ଯାଇଛି॥2॥
ਸੂਕੇ ਕਾਸਟ ਹਰੇ ਚਲੂਲ ॥ ਊਚੈ ਥਲਿ ਫੂਲੇ ਕਮਲ ਅਨੂਪ ॥
ଶୁଖିଲା ବୃକ୍ଷ ସବୁଜ ହୋଇ ଯାଇଛି, ମରୁଭୂମିରେ ମଧ୍ୟ ସୁନ୍ଦର କମଳ ଫୁଲ ଖେଳି ଉଠିଛି।
ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਦੇਵ ॥
ସଦଗୁରୁ ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନି ଲିଭାଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਸੇਵਕੁ ਅਪਨੀ ਲਾਇਓ ਸੇਵ ॥੩॥
ସେବକକୁ ନିଜ ସେବାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି||3||
ਅਕਿਰਤਘਣਾ ਕਾ ਕਰੇ ਉਧਾਰੁ ॥
କୃତଘ୍ନ ଜୀବର ମଧ୍ୟ ଉଦ୍ଧାର କରିଛନ୍ତି,
ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਹੈ ਸਦਾ ਦਇਆਰੁ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ସଦା ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି,
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਾ ਸਦਾ ਸਹਾਈ ॥
ସେ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଦା ସହାୟକ ଅଟନ୍ତି ଆଉ
ਚਰਨ ਕਮਲ ਨਾਨਕ ਸਰਣਾਈ ॥੪॥੩੯॥੫੦॥
ନାନକ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଚରଣର ଶରଣ ନେଇଛନ୍ତି||4||39||50||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥