ਇਕ ਓਟ ਕੀਜੈ ਜੀਉ ਦੀਜੈ ਆਸ ਇਕ ਧਰਣੀਧਰੈ ॥
କେବଳ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଆଶ୍ରା ଗ୍ରହଣ କର, ନିଜ ଜୀବନ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ କର ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ଆଶା ରଖ।
ਸਾਧਸੰਗੇ ਹਰਿ ਨਾਮ ਰੰਗੇ ਸੰਸਾਰੁ ਸਾਗਰੁ ਸਭੁ ਤਰੈ ॥
ଯିଏ ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ପ୍ରଭୁ-ନାମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਜਨਮ ਮਰਣ ਬਿਕਾਰ ਛੂਟੇ ਫਿਰਿ ਨ ਲਾਗੈ ਦਾਗੁ ਜੀਉ ॥
ଏହିଭଳି ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଓ ସାରା ବିକାର ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ପୁନର୍ବାର କୌଣସି କଳଙ୍କ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਬਲਿ ਜਾਇ ਨਾਨਕੁ ਪੁਰਖ ਪੂਰਨ ਥਿਰੁ ਜਾ ਕਾ ਸੋਹਾਗੁ ਜੀਉ ॥੩॥
ନାନକ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ସଦା ଅଟଳ ଅଟନ୍ତି||3||
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਧਰਮ ਅਰਥ ਅਰੁ ਕਾਮ ਮੋਖ ਮੁਕਤਿ ਪਦਾਰਥ ਨਾਥ ॥
ଧର୍ମ, ଅର୍ଥ, କାମ ଏବଂ ମୋକ୍ଷ ରୂପୀ ମୁକ୍ତି ଈଶ୍ଵର ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਿਆ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਮਾਥ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର କପାଳରେ କର୍ମ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ତାହାର ସବୁ ମନୋରଥ ପୁରା ହୋଇଯାଏ||1||
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ॥
ਸਗਲ ਇਛ ਮੇਰੀ ਪੁੰਨੀਆ ਮਿਲਿਆ ਨਿਰੰਜਨ ਰਾਇ ਜੀਉ ॥
ଯେବେଠାରୁ ନିରଞ୍ଜନ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ସେବେଠାରୁ ସବୁ କାମନା ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਵਡਭਾਗੀਹੋ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪ੍ਰਗਟੇ ਪ੍ਰਭ ਆਇ ਜੀਉ ॥
ଅହୋଭାଗ୍ୟରୁ ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟ-ଘରେ ପ୍ରକଟ ହୋଇଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ମନରେ ଆନନ୍ଦ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ଜାତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਗ੍ਰਿਹਿ ਲਾਲ ਆਏ ਪੁਰਬਿ ਕਮਾਏ ਤਾ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਿਆ ਗਣਾ ॥
ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ କରିଥିବା ଶୁଭ କର୍ମ କାରଣରୁ ହୃଦୟ-ଘରେ ପ୍ରଭୁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ଯାହାର ଗରିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਬੇਅੰਤ ਪੂਰਨ ਸੁਖ ਸਹਜ ਦਾਤਾ ਕਵਨ ਰਸਨਾ ਗੁਣ ਭਣਾ ॥
ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାଲା ଦାତା ଅନନ୍ତ ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟନ୍ତି, ମୁଁ କେଉଁ ଜିହ୍ଵାରେ ତାହାଙ୍କ ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି?
ਆਪੇ ਮਿਲਾਏ ਗਹਿ ਕੰਠਿ ਲਾਏ ਤਿਸੁ ਬਿਨਾ ਨਹੀ ਜਾਇ ਜੀਉ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଗଳାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କିଛି ଅବଲମ୍ବନ ନାହିଁ।
ਬਲਿ ਜਾਇ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਕਰਤੇ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ਜੀਉ ॥੪॥੪॥
ନାନକ ସଦା ସୃଜନହାର ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ରହିଥାନ୍ତି||4||4||
ਰਾਗੁ ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାଗ ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਰਣ ਝੁੰਝਨੜਾ ਗਾਉ ਸਖੀ ਹਰਿ ਏਕੁ ਧਿਆਵਹੁ ॥
ହେ ସଖୀ! ମଧୁର ସ୍ଵରରେ ଯଶୋଗାନ କର ଆଉ କେବଳ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ କର।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਤੁਮ ਸੇਵਿ ਸਖੀ ਮਨਿ ਚਿੰਦਿਅੜਾ ਫਲੁ ਪਾਵਹੁ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ତୁମେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର ଆଉ ମନୋବାଞ୍ଚିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କର।
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ਰੁਤੀ ਸਲੋਕੁ
ରାଗ ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ଋତି ଶ୍ଳୋକ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਰਿ ਬੰਦਨ ਪ੍ਰਭ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਬਾਛਉ ਸਾਧਹ ਧੂਰਿ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବନ୍ଦନା କର ଆଉ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର ଆକାଂକ୍ଷା କର।
ਆਪੁ ਨਿਵਾਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਜਉ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਭਰਪੂਰਿ ॥੧॥
ନିଜର ଅହଂ ତ୍ୟାଗ କରି ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କର, ହେ ନାନକ! ସେହି ପ୍ରଭୁ ବିଶ୍ଵବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି||1||
ਕਿਲਵਿਖ ਕਾਟਣ ਭੈ ਹਰਣ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥
ସର୍ବ ପାପ କାଟିବା ବାଲା, ଭୟାନକ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ସୁଖର ସାଗର ଅଟନ୍ତି।
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਦੁਖ ਭੰਜਨੋ ਨਾਨਕ ਨੀਤ ਧਿਆਇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ନିତ୍ୟ ଦୀନଦୟାଳୁ ଏବଂ ଦୁଃଖନାଶକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ||2||
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ॥
ਜਸੁ ਗਾਵਹੁ ਵਡਭਾਗੀਹੋ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਭਗਵੰਤ ਜੀਉ ॥
ହେ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କର, ହେ ଭଗବନ୍ତ! ନିଜ ଭକ୍ତଙ୍କ ଉପରେ କୃପା କର।
ਰੁਤੀ ਮਾਹ ਮੂਰਤ ਘੜੀ ਗੁਣ ਉਚਰਤ ਸੋਭਾਵੰਤ ਜੀਉ ॥
ପ୍ରତି ଋତୁ, ମାସ, ମୂହୁର୍ତ୍ତ ଓ ଘଡି ଶୋଭାବାନ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣର ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ।
ਗੁਣ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਧੰਨਿ ਤੇ ਜਨ ਜਿਨੀ ਇਕ ਮਨਿ ਧਿਆਇਆ ॥
ଯିଏ ଏକାଗ୍ରଚିତ୍ତ ହୋଇ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ତାହାଙ୍କ ଗୁଣର ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ହିଁ ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟେ।
ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਭਇਆ ਤਿਨ ਕਾ ਜਿਨੀ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਇਆ ॥
ତାହାର ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ, ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਪੁੰਨ ਦਾਨ ਨ ਤੁਲਿ ਕਿਰਿਆ ਹਰਿ ਸਰਬ ਪਾਪਾ ਹੰਤ ਜੀਉ ॥
କୌଣସି ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ ଏବଂ କୌଣସି ଧର୍ମ-କର୍ମ ହରିନାମ ତୁଲ୍ୟ ନୁହେଁ, ସେ ସର୍ବପାପର ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸਿਮਰਿ ਜੀਵਾ ਜਨਮ ਮਰਣ ਰਹੰਤ ਜੀਉ ॥੧॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ସ୍ମରଣ କରି ନିଜ ଜୀବନ ଅତିବାହିତ କରିବି ଏବଂ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରୁ ମୁକ୍ତ ରହିବି||1||
ਸਲੋਕ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਉਦਮੁ ਅਗਮੁ ਅਗੋਚਰੋ ਚਰਨ ਕਮਲ ਨਮਸਕਾਰ ॥
ସେହି ଅଗମ୍ୟ-ଅଗୋଚରଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ କରିଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ-କମଳରେ ପ୍ରଣାମ ଅଟେ।
ਕਥਨੀ ਸਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਸੀ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਅਧਾਰ ॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଈଶ୍ଵର! ମୁଁ ସେହି କଥା କହିଥାଏ, ଯାହା ତୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ଆଉ ତୋର ନାମ ହିଁ ମୋର ଜୀବନ ଆଧାର ଅଟେ||1||
ਸੰਤ ਸਰਣਿ ਸਾਜਨ ਪਰਹੁ ਸੁਆਮੀ ਸਿਮਰਿ ਅਨੰਤ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଶରଣ ଗ୍ରହଣ କର ଆଉ ଅନନ୍ତ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କର।
ਸੂਕੇ ਤੇ ਹਰਿਆ ਥੀਆ ਨਾਨਕ ਜਪਿ ਭਗਵੰਤ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବନ୍ତଙ୍କ ଜପ କରିଲେ ନୀରସ ଜୀବନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଏ||2||
ਛੰਤੁ ॥
ଛନ୍ଦ॥
ਰੁਤਿ ਸਰਸ ਬਸੰਤ ਮਾਹ ਚੇਤੁ ਵੈਸਾਖ ਸੁਖ ਮਾਸੁ ਜੀਉ ॥
ବସନ୍ତ ଋତୁ ଆନନ୍ଦମୟ ବନିଯାଏ ଏବଂ ଚୈତ୍ର-ବୈଶାଖ ମାସ ସୁଖଦାୟକ ବନିଯାଏ।
ਹਰਿ ਜੀਉ ਨਾਹੁ ਮਿਲਿਆ ਮਉਲਿਆ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਾਸੁ ਜੀਉ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମନ-ତନ ଏବଂ ଜୀବନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਘਰਿ ਨਾਹੁ ਨਿਹਚਲੁ ਅਨਦੁ ਸਖੀਏ ਚਰਨ ਕਮਲ ਪ੍ਰਫੁਲਿਆ ॥
ହେ ସଖୀ! ଅବିନାଶୀ ପତି-ପ୍ରଭୁ ହୃଦୟ-ଘରେ ବାସ କରିଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଆନନ୍ଦ ଜାତ ହୋଇଛି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ-କମଳ ସ୍ପର୍ଶ ଦ୍ଵାରା ମନ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ ହୋଇ ଯାଇଛି।