ਮੋਹਿ ਰੈਣਿ ਨ ਵਿਹਾਵੈ ਨੀਦ ਨ ਆਵੈ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਗੁਰ ਦਰਬਾਰੇ ਜੀਉ ॥੩॥
ଆପଣଙ୍କ ଦରବାର ଦେଖିବା ବିନା ମୋତେ ନିଦ ଆସେ ନାହିଁ କି ମୋର ରାତି ବିତେ ନାହିଁ।
ਹਉ ਘੋਲੀ ਜੀਉ ਘੋਲਿ ਘੁਮਾਈ ਤਿਸੁ ਸਚੇ ਗੁਰ ਦਰਬਾਰੇ ਜੀਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ପୂଜ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ ସଚ୍ଚା ଦରବାର ପାଖରେ ତନ ଓ ମନରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥1॥ରୁହ॥
ਭਾਗੁ ਹੋਆ ਗੁਰਿ ਸੰਤੁ ਮਿਲਾਇਆ ॥
ମୋର ଭାଗ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ସନ୍ଥ-ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ପାରିଛି।
ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਘਰ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ॥
ମୁଁ ଅନଶ୍ଵର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟ ଘରେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଛି।
ਸੇਵ ਕਰੀ ਪਲੁ ਚਸਾ ਨ ਵਿਛੁੜਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤੁਮਾਰੇ ਜੀਉ ॥੪॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ ଆଉ ମୁଁ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଏକ କ୍ଷଣ ମଦଧୀ ଅଲଗା ରହୁ ନାହିଁ।
ਹਉ ਘੋਲੀ ਜੀਉ ਘੋਲਿ ਘੁਮਾਈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤੁਮਾਰੇ ਜੀਉ ॥ ਰਹਾਉ ॥੧॥੮॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକ ପାଖରେ ତନ ଓ ମନରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥ରୁହ॥1॥8॥
ਰਾਗੁ ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାଗ ମାଝ ମହଲା 5 ॥
ਸਾ ਰੁਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਜਿਤੁ ਤੁਧੁ ਸਮਾਲੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ!ସେହି ଋତୁ ଅତି ସୁନ୍ଦର ଅଟେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତୋର ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਸੋ ਕੰਮੁ ਸੁਹੇਲਾ ਜੋ ਤੇਰੀ ਘਾਲੀ ॥
ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ ମୋତେ ସୁଖଦାୟକ ଲାଗିଥାଏ; ଯେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ ତୋର ନାମ-ସ୍ମରଣ ପାଇଁ କରିଥାଏ।
ਸੋ ਰਿਦਾ ਸੁਹੇਲਾ ਜਿਤੁ ਰਿਦੈ ਤੂੰ ਵੁਠਾ ਸਭਨਾ ਕੇ ਦਾਤਾਰਾ ਜੀਉ ॥੧॥
ସେ ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କ ଦାତା! ସେହି ହୃଦୟ ସୁଖୀ ଅଟେ, ଯେଉଁ ହୃଦୟରେ ତୁମର ନିବାସ ଥାଏ। ॥1॥
ਤੂੰ ਸਾਝਾ ਸਾਹਿਬੁ ਬਾਪੁ ਹਮਾਰਾ ॥
ହେ ମାଲିକ! ତୁମେ ଆମେ ସବୁଙ୍କ ସଂଯୁକ୍ତ ପିତା ଅଟ;
ਨਉ ਨਿਧਿ ਤੇਰੈ ਅਖੁਟ ਭੰਡਾਰਾ ॥
ତୋର ପାଖରେ ନବନିଧି ଅଛି, ତୋର ଭଣ୍ଡାର ଅକ୍ଷୟ ଅଟେ।
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਦੇਹਿ ਸੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਵੈ ਸੋਈ ਭਗਤੁ ਤੁਮਾਰਾ ਜੀਉ ॥੨॥
ତୁ ଯାହାକୁ ଏହି ଭଣ୍ଡାର ଦେଉ, ସେ ତନ ଆଉ ମନରେ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ତୋର ଭକ୍ତ ବନିଯାଏ ॥2॥
ਸਭੁ ਕੋ ਆਸੈ ਤੇਰੀ ਬੈਠਾ ॥
ହେ ମୋର ମାଲିକ! ସବୁ ପ୍ରାଣୀ ତୋର ଆଶାରେ ହିଁ ଅଛନ୍ତି।
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਤੂੰਹੈ ਵੁਠਾ ॥
ତୁ ପ୍ରତି ଜୀବ ଠାରେ ବାସ କରୁଅଛୁ।
ਸਭੇ ਸਾਝੀਵਾਲ ਸਦਾਇਨਿ ਤੂੰ ਕਿਸੈ ਨ ਦਿਸਹਿ ਬਾਹਰਾ ਜੀਉ ॥੩॥
ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ତୋର ଭାଗୀଦାର କହନ୍ତି ଆଉ କାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଏପରି ଲାଗେ ନାହିଁ ଯେ ତୁମେ ତା’ ବାହାରେ ଅନ୍ୟ କେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ନିବାସ କରୁଅଛ ॥3॥
ਤੂੰ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੁਕਤਿ ਕਰਾਇਹਿ ॥
ଗୁରୁମୁଖକୁ ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରାଇ ଥାଅ
ਤੂੰ ਆਪੇ ਮਨਮੁਖਿ ਜਨਮਿ ਭਵਾਇਹਿ ॥
ଆଉ ମନମୁଖ ପ୍ରାଣୀକୁ ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ଜୀବନ-ମୃତ୍ୟୁର ବନ୍ଧନକୁ ପେଲିଦେଉଛ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤੇਰੈ ਬਲਿਹਾਰੈ ਸਭੁ ਤੇਰਾ ਖੇਲੁ ਦਸਾਹਰਾ ਜੀਉ ॥੪॥੨॥੯॥
ଦାସ ନାନକ ତୋ ପାଖରେ ସମର୍ପିତ; ହେ ପ୍ରଭୁ! ଏହା ସବୁ କିଛି ତୋର ହିଁ ଖେଳ ତମାସା ଅଟେ ॥4॥2॥9॥
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାଝା ମହଲା 5 ॥
ਅਨਹਦੁ ਵਾਜੈ ਸਹਜਿ ਸੁਹੇਲਾ ॥
ମୋର ମନରେ ସୁଖଦାୟକ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ମଧୁର ଧ୍ୱନିରେ ବାଜିଥାଏ।
ਸਬਦਿ ਅਨੰਦ ਕਰੇ ਸਦ ਕੇਲਾ ॥
ସେହି ଅନାହତ ଶବ୍ଦକୁ ଶୁଣି ମୋର ମନ ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦିତ ଏବଂ ପ୍ରସନ୍ନ ରହିଥାଏ।
ਸਹਜ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਆਸਣੁ ਊਚ ਸਵਾਰਿਆ ਜੀਉ ॥੧॥
ମନରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାରେ ସମାଧି ଲଗାଇ ଆଉ ଉଚ୍ଚ ମଣ୍ଡଲରେ ନିଜ ଆସନ ବନାଇଦେଇଛି ॥1॥
ਫਿਰਿ ਘਿਰਿ ਅਪੁਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥
ମନ ବାହାରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବା ପରେ ନିଜ ଆତ୍ମ ସ୍ୱରୂପ ରୂପୀ ଘରକୁ ଆସିଛି।
ਜੋ ਲੋੜੀਦਾ ਸੋਈ ਪਾਇਆ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇବା ପାଇଁ କାମନା ଥିଲା, ତାହାଙ୍କୁ ମୁଁ ପାଇଯାଇଛି।
ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਇ ਰਹਿਆ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਗੁਰਿ ਅਨਭਉ ਪੁਰਖੁ ਦਿਖਾਰਿਆ ਜੀਉ ॥੨॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଏବେ ମୋର ମନ ତୃପ୍ତ ତଥା ଶାନ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି କାରଣ ଗୁରୁଦେବ ମୋତେ ନିର୍ଭୀକ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇଦେଇଛନ୍ତି ॥2॥
ਆਪੇ ਰਾਜਨੁ ਆਪੇ ਲੋਗਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ରାଜନ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପ୍ରଜା ଅଟନ୍ତି।
ਆਪਿ ਨਿਰਬਾਣੀ ਆਪੇ ਭੋਗਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବିରକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପଦାର୍ଥକୁ ଭୋଗ କରନ୍ତି।
ਆਪੇ ਤਖਤਿ ਬਹੈ ਸਚੁ ਨਿਆਈ ਸਭ ਚੂਕੀ ਕੂਕ ਪੁਕਾਰਿਆ ਜੀਉ ॥੩॥
ସତ୍ୟ ପ୍ରଭୁ ସିଂହାସନରେ ବିରାଜମାନ ହୋଇ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସତ୍ୟର ନ୍ୟାୟ କରନ୍ତି, ମୋର ଅନ୍ତଃ ମନର ଚିତ୍କାର ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥3॥
ਜੇਹਾ ਡਿਠਾ ਮੈ ਤੇਹੋ ਕਹਿਆ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୁଁ ଯେମିତି ଦେଖିଛି, ସେମିତି ହିଁ ମୁଁ କହିଦେଇଛି।
ਤਿਸੁ ਰਸੁ ਆਇਆ ਜਿਨਿ ਭੇਦੁ ਲਹਿਆ ॥
ଯାହାକୁ ଏହି ଭେଦ ବୁଝା ପଡିଯାଇଛି ତାହାକୁ ଅସୀମ ରସର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଯାଇଛି।
ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਇਕੁ ਪਸਾਰਿਆ ਜੀਉ ॥੪॥੩॥੧੦॥
ଯେତେବେଳେ ମୋର ଜ୍ୟୋତି ପରମ-ଜ୍ୟୋତି ପ୍ର୍ଭୁଙ୍କ ଠାରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଇଛି, ସେତେବେଳେ ମୋତେ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛି। ହେ ନାନକ! ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ସବୁ ଜଗତରେ ପ୍ରସାର ହେଉଛନ୍ତି ॥4॥3॥10॥
ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାଝ ମହଲା 5 ॥
ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਪਿਰਿ ਸੋਹਾਗੁ ਬਣਾਇਆ ॥
ହେ ସଖୀ! ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀର ହୃଦୟ ଘରେ ପତି-ପ୍ରଭୁ ସୁହାଗ ବନାଇଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ ନିଜ ନିବାସ କରିନେଇଛନ୍ତି,
ਤਿਤੁ ਘਰਿ ਸਖੀਏ ਮੰਗਲੁ ਗਾਇਆ ॥
ତାହାର ହୃଦୟ ଘରେ ମଙ୍ଗଳ ଗାନ କରାଯାଉଛି।
ਅਨਦ ਬਿਨੋਦ ਤਿਤੈ ਘਰਿ ਸੋਹਹਿ ਜੋ ਧਨ ਕੰਤਿ ਸਿਗਾਰੀ ਜੀਉ ॥੧॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀକୁ ପତି-ପ୍ରଭୁ ଶୁଭ ଗୁଣରେ ଅଳଙ୍କୃତ କରିଛନ୍ତି, ତାହାର ହୃଦୟ ଘରେ ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ଉଲ୍ଲାସ ରହିଥାଏ। ॥1॥
ਸਾ ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਾ ਵਡਭਾਗਣਿ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାଏ, ସେହି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଗୁଣବାନ, ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ,
ਪੁਤ੍ਰਵੰਤੀ ਸੀਲਵੰਤਿ ਸੋਹਾਗਣਿ ॥
ପୁତ୍ରବତୀ, ଶୀଳବାନ(ସୁଶୀଲା) ଏବଂ ସୁହାଗିନୀ ହୋଇଥାଏ
ਰੂਪਵੰਤਿ ਸਾ ਸੁਘੜਿ ਬਿਚਖਣਿ ਜੋ ਧਨ ਕੰਤ ਪਿਆਰੀ ਜੀਉ ॥੨॥
ଆଉ ସେହି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପବାନ, ଚତୁର ଏବଂ ପାଟରାଣୀ ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਅਚਾਰਵੰਤਿ ਸਾਈ ਪਰਧਾਨੇ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ହୋଇ ସୁନ୍ଦର ବନିଯାଏ, ସେ ଶୁଭ ଆଚରଣ ବାଲୀ ଏବଂ ସର୍ବ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ।
ਸਭ ਸਿੰਗਾਰ ਬਣੇ ਤਿਸੁ ਗਿਆਨੇ ॥
ସେହି ଜ୍ଞାନବାନକୁ ସବୁ ଶୃଙ୍ଗାର ସୁନ୍ଦର ଲାଗିଥାଏ।
ਸਾ ਕੁਲਵੰਤੀ ਸਾ ਸਭਰਾਈ ਜੋ ਪਿਰਿ ਕੈ ਰੰਗਿ ਸਵਾਰੀ ਜੀਉ ॥੩॥
ଯିଏ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ହୋଇଯାଇଛି, ସେ କୁଳିନା ଏବଂ ପାଟରାଣୀ ଅଟେ ॥3॥
ਮਹਿਮਾ ਤਿਸ ਕੀ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਏ ॥
ତାଙ୍କରି ମହିମା ବର୍ଣ୍ଣନା କରା ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ,
ਜੋ ਪਿਰਿ ਮੇਲਿ ਲਈ ਅੰਗਿ ਲਾਏ ॥
ଯାହାକୁ ପତି-ପ୍ରଭୁ ନିଜ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରିଛନ୍ତି।