ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਾਖੁ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ନିଜ ମନରେ ଧାରଣ କର।
ਨਾਮੁ ਸਿਮਰਿ ਚਿੰਤਾ ਸਭ ਜਾਹਿ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ- ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਬਿਨੁ ਭਗਵੰਤ ਨਾਹੀ ਅਨ ਕੋਇ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ବିନା ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଆଉ କେହି ନାହିଁ।
ਮਾਰੈ ਰਾਖੈ ਏਕੋ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏକ ଭଗବାନ ହିଁ ଜୀବକୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ନାଶ କରିଥାନ୍ତି ॥1ରୁହ॥
ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਣ ਰਿਦੈ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବସାଅ ।
ਅਗਨਿ ਸਾਗਰੁ ਜਪਿ ਉਤਰਹਿ ਪਾਰਿ ॥੨॥
ତୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ଅଗ୍ନିର ସାଗର ପାର କରିବୁ ॥2॥
ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਸਿਉ ਲਾਇ ਧਿਆਨੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ଵରୁପରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇଲେ
ਈਹਾ ਊਹਾ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨੁ ॥੩॥
ତୋତେ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ବଡ ସମ୍ମାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ॥3॥
ਸਗਲ ਤਿਆਗਿ ਗੁਰ ਸਰਣੀ ਆਇਆ ॥
ହେ ନାନକ! ସବୁ କିଛି ତ୍ୟାଗ କରି ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି
ਮਿਟੇ ਅੰਦੇਸੇ ਨਾਨਕ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥੬੧॥੧੩੦॥
ଆଉ ତାହାର ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ ଆତ୍ମିକ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ॥4॥61॥130॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਦੂਖੁ ਸਭੁ ਜਾਇ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ
ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥
ଆଉ ନାମ ରତ୍ନ ମନରେ ଆସି ବା କରିଥାଏ ॥1॥
ਜਪਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਗੋਵਿੰਦ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ବାଣୀର ଜପ କର।
ਸਾਧੂ ਜਨ ਰਾਮੁ ਰਸਨ ਵਖਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥଜନ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ରାମଙ୍କ ଗୁଣାନୁବାଦ କରିଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਇਕਸੁ ਬਿਨੁ ਨਾਹੀ ਦੂਜਾ ਕੋਇ ॥
ଦୁନିଆରେ ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਜਾ ਕੀ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੨॥
ତାହାଙ୍କ କୃପାଦୃଷ୍ଟିରେ ସର୍ବଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਸਾਜਨੁ ਮੀਤੁ ਸਖਾ ਕਰਿ ਏਕੁ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ନିଜ ମିତ୍ର, ସଖା ଏବଂ ସାଥି ବନାଅ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਖਰ ਮਨ ਮਹਿ ਲੇਖੁ ॥੩॥
ନିଜ ହୃଦୟରେ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତିର ଅକ୍ଷର ଲେଖ ॥3॥
ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬਤ ਸੁਆਮੀ ॥
ଏହି ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରତି ଜାଗାରେ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି।
ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਨਾਨਕੁ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੪॥੬੨॥੧੩੧॥
ହେ ନାନକ! ସେ ତ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ ॥4॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਭੈ ਮਹਿ ਰਚਿਓ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥
ସାରା ଜଗତ କିଛି କିଛି ଭୟରେ ରହିଥାଏ।
ਤਿਸੁ ਭਉ ਨਾਹੀ ਜਿਸੁ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଆଧାର ମିଳିଯାଏ, ତହକି କିଛି ଭୟ ନାହିଁ ॥1॥
ਭਉ ਨ ਵਿਆਪੈ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯିଏ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ତାହାକୁ କିଛି ଭୟ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ତାହା କରୁ ଯାହା ତୋତେ ଲୋଭାୟିତ କରିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸੋਗ ਹਰਖ ਮਹਿ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ସୁଖ ଏବଂ ଦୁଃଖରେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ।
ਤਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਭਾਣਾ ॥੨॥
କିନ୍ତୁ, ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଯାହା ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ହିଁ ଆତ୍ମିକ ସୁଖ ପାଇଥାଏ ॥2॥
ਅਗਨਿ ਸਾਗਰੁ ਮਹਾ ਵਿਆਪੈ ਮਾਇਆ ॥
ଏହି ଦୁନିଆ ତୃଷ୍ଣାର ଅଗ୍ନିର ସାଗର ଅଟେ, ଯେଉଁଠି ଲୋକଙ୍କୁ ମାୟା ପ୍ରଭାବିତ କରିଥାଏ।
ਸੇ ਸੀਤਲ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ॥੩॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସଦଗୁରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ସେ ମାୟାରେ ରହି ମଧ୍ୟ ସାନ୍ତ ରହିଥାଏ ॥3॥
ਰਾਖਿ ਲੇਇ ਪ੍ਰਭੁ ਰਾਖਨਹਾਰਾ ॥
ହେ ରକ୍ଷକ ପ୍ରଭୁ! ଆମର ରକ୍ଷା କର।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਕਿਆ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰਾ ॥੪॥੬੩॥੧੩੨॥
ହେ ନାନକ! ଭୟ ଠାରୁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ବିଚରା ଜୀବ କଣ କରିପାରେ? ॥4॥63॥132॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਤੁਮਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਜਪੀਐ ਨਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମର କୃପାରୁ ହିଁ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରାଯାଇପାରେ।
ਤੁਮਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਦਰਗਹ ਥਾਉ ॥੧॥
ତୁମର କୃପାରୁ ହିଁ ତୋର ଦରବାରରେ ଜୀବକୁ ସମ୍ମାନ ମିଳିଥାଏ ॥1॥
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਨਹੀ ਕੋਇ ॥
ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ବିନା ଜଗତରେ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਤੁਮਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁମର କୃପାରୁ ହିଁ ସର୍ବଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਤੁਮ ਮਨਿ ਵਸੇ ਤਉ ਦੂਖੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
ହେ ଠାକୁର! ଯଦି ତୁ ହୃଦୟରେ ବାସ କରୁ ତାହାହେଲେ ପ୍ରାଣିର ଦୁଃଖ ରହ ନାହିଁ।
ਤੁਮਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥੨॥
ତୁମର କୃପାରୁ ହିଁ ଭ୍ରମ ଏବଂ ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਅਪਰੰਪਰ ਸੁਆਮੀ ॥
ହେ ଅପାର ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ!
ਸਗਲ ਘਟਾ ਕੇ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੩॥
ହେ ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ! ତୁ ସବୁଙ୍କ ହୃଦୟକୁ ଜାଣିଛୁ ॥3॥
ਕਰਉ ਅਰਦਾਸਿ ਅਪਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਿ ॥
ମୁଁ ନାନକ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ବିନତି କରେ ଯେ
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਸਚੁ ਰਾਸਿ ॥੪॥੬੪॥੧੩੩॥
ମୋତେ ସତ୍ୟନାମର ପୁଞ୍ଜିର ଦିନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥4॥64॥133॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਕਣ ਬਿਨਾ ਜੈਸੇ ਥੋਥਰ ਤੁਖਾ ॥
ଯେପରି ଦାନା ବିନା ତୁଷା ଶୂନ୍ୟ ଅଟେ
ਨਾਮ ਬਿਹੂਨ ਸੂਨੇ ਸੇ ਮੁਖਾ ॥੧॥
ସେପରି ହିଁ ସେହି ମୁଖ ଶୂନ୍ୟ ଅଟେ ଯିଏ ନାମ ବିହୀନ ଅଟେ ॥1॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਨਿਤ ਪ੍ਰਾਣੀ ॥
ହେ ନଶ୍ଵର ପ୍ରାଣୀ! ସଦା ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରୁଥାଅ।
ਨਾਮ ਬਿਹੂਨ ਧ੍ਰਿਗੁ ਦੇਹ ਬਿਗਾਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ବିନା ଏହି ଶରୀର ଧିକ୍କାର ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ,ଯାହା ପରର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਨਾਹੀ ਮੁਖਿ ਭਾਗ ॥
ନାମ ସ୍ମରଣ ବିନା ଚେହେରା ଭାଗ୍ୟରୁ ଉଦୟ ହୋଇନଥାଏ।
ਭਰਤ ਬਿਹੂਨ ਕਹਾ ਸੋਹਾਗੁ ॥੨॥
ନିଜର ପତି ବିନା ସୁହାଗ କାହିଁ? ॥2॥
ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਲਗੈ ਅਨ ਸੁਆਇ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାମକୁ ବିସ୍ମୃତ କରି ଅନ୍ୟ ରସରେ ଲାଗିଥାଏ,
ਤਾ ਕੀ ਆਸ ਨ ਪੂਜੈ ਕਾਇ ॥੩॥
ତାହାର କୌଣସି ଆକାଂକ୍ଷା ପୁରା ହୁଏନାହିଁ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਅਪਨੀ ਦਾਤਿ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ତୁ କୃପା କରି ନାମର ଉପହାର ପ୍ରଦାନ କରୁଅଛୁ,
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਦਿਨ ਰਾਤਿ ॥੪॥੬੫॥੧੩੪॥
ସେ ଦିନ ରାତି ତୋର ନାମ ସ୍ମରଣ ହିଁ କରିଥାଏ ॥4॥65॥134॥