ਸੇਜ ਏਕ ਏਕੋ ਪ੍ਰਭੁ ਠਾਕੁਰੁ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਈਆ ॥
ହୃଦୟ ରୂପୀ ଶେଯ ଏକ ହିଁ ଅଟେ ଆଉ ଠାକୁର ପ୍ରଭୁ ତାହା ଉପରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମନମୁଖୀ ଜୀବ ଭ୍ରମରେ ହି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାକୁ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପ ମିଳେନାହିଁ।
ਗੁਰੁ ਗੁਰੁ ਕਰਤ ਸਰਣਿ ਜੇ ਆਵੈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ਮਿਲੈ ਖਿਨੁ ਢੀਲ ਨ ਪਈਆ ॥੫॥
ଯିଏ ‘ଗୁରୁ-ଗୁରୁ’ କହି ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ, ସେ ତାହାକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ଏକ କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ବିଳମ୍ବ କରନ୍ତି ନାହିଁ॥5॥
ਕਰਿ ਕਰਿ ਕਿਰਿਆਚਾਰ ਵਧਾਏ ਮਨਿ ਪਾਖੰਡ ਕਰਮੁ ਕਪਟ ਲੋਭਈਆ ॥
ଯଦି କୌଣସି ମନୁଷ୍ୟ ଧର୍ମ-କର୍ମ କରି କର୍ମ-କାଣ୍ଡ କରିଥାଏ, ତାହାର ମନରେ ଅହଂକାର, ଲୋଭ ଓ କପଟ ଆଦି ବାସ କରିଥାଏ।
ਬੇਸੁਆ ਕੈ ਘਰਿ ਬੇਟਾ ਜਨਮਿਆ ਪਿਤਾ ਤਾਹਿ ਕਿਆ ਨਾਮੁ ਸਦਈਆ ॥੬॥
ଯଦି ବେଶ୍ୟା ଘରେ ସନ୍ତାନ ହୋଇଥାଏ, ତାହାର ପିତାର ନାମ ପ୍ରକାଶ କରାଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ॥6॥
ਪੂਰਬ ਜਨਮਿ ਭਗਤਿ ਕਰਿ ਆਏ ਗੁਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਜਮਈਆ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମରେ ଭକ୍ତି କରି ଏହି ଜନ୍ମରେ ଆସିଛି, ଗୁରୁ ତାହାର ମନରେ ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତିର ମନ୍ତ୍ର ଜାତ କରିଛନ୍ତି।
ਭਗਤਿ ਭਗਤਿ ਕਰਤੇ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਜਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਈਆ ॥੭॥
ଯେତେବେଳେ ଭକ୍ତି କରି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ହରିନାମରେ ବିଲୀନ ହୋଇ ଯାଇଛି॥7॥
ਪ੍ਰਭਿ ਆਣਿ ਆਣਿ ਮਹਿੰਦੀ ਪੀਸਾਈ ਆਪੇ ਘੋਲਿ ਘੋਲਿ ਅੰਗਿ ਲਈਆ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭକ୍ତି ରୂପୀ ମେହେନ୍ଦି ଆଣି ପେଷିଛନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୋଳି ସେହି ଭକ୍ତର ଅଙ୍ଗରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਜਿਨ ਕਉ ਠਾਕੁਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਬਾਹ ਪਕਰਿ ਨਾਨਕ ਕਢਿ ਲਈਆ ॥੮॥੬॥੨॥੧॥੬॥੯॥
ହେ ନାନକ! ଯାହା ଉପରେ ଠାକୁର ନିଜ କୃପା କରିଛନ୍ତି, ସେ ତାହାର ବାହୁ ଧରି ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇଛନ୍ତି||8||6||9||2||1||6||9||
ਰਾਗੁ ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ਅਸਟਪਦੀ ਘਰੁ ੧੨
ରାଗ ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ଅଷ୍ଟପଦୀ ଘର 12
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ
ਉਪਮਾ ਜਾਤ ਨ ਕਹੀ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਉਪਮਾ ਜਾਤ ਨ ਕਹੀ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ,
ਤਜਿ ਆਨ ਸਰਣਿ ਗਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏଣୁ ସବୁ କିଛି ଛାଡି ତାହାଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭ ਚਰਨ ਕਮਲ ਅਪਾਰ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ-କମଳ ଅପାର ଅଟେ,
ਹਉ ਜਾਉ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰ ॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਮਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਗੀ ਤਾਹਿ ॥
ମୋର ମନରେ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରୀତି ଲାଗି ଯାଇଛି,
ਤਜਿ ਆਨ ਕਤਹਿ ਨ ਜਾਹਿ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କୁ ଛାଡି କେଉଁଠିକୁ ଯାଏ ନାହିଁ॥1॥
ਹਰਿ ਨਾਮ ਰਸਨਾ ਕਹਨ ॥
ମୁଁ ଜିହ୍ଵାରେ ହରିନାମ କହିଥାଏ,
ਮਲ ਪਾਪ ਕਲਮਲ ਦਹਨ ॥
ଯାହା ଦ୍ଵାରା ସାରା ପାପ ଏବଂ ଦୋଷର ମଇଳା ଜଳି ଯାଇଛି।
ਚੜਿ ਨਾਵ ਸੰਤ ਉਧਾਰਿ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ନଉକା ଉପରେ ଚଢି ମୋର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਭੈ ਤਰੇ ਸਾਗਰ ਪਾਰਿ ॥੨॥
ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ଯାଇଛି॥2॥
ਮਨਿ ਡੋਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਪਰੀਤਿ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଓ ପ୍ରୀତି ସହିତ ବନ୍ଧା ହୋଇଥାଏ,
ਇਹ ਸੰਤ ਨਿਰਮਲ ਰੀਤਿ ॥
ଏହା ସନ୍ଥଙ୍କ ନିର୍ମଳ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ଅଟେ।
ਤਜਿ ਗਏ ਪਾਪ ਬਿਕਾਰ ॥
ପାପ ଓ ବିକାର ତାହାର ସାଥି ଛାଡି ଯାଇଛି ଆଉ
ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਪ੍ਰਭ ਨਿਰੰਕਾਰ ॥੩॥
ତାହାକୁ ନିରାକାର ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି॥3॥
ਪ੍ਰਭ ਪੇਖੀਐ ਬਿਸਮਾਦ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ବଡ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଥାଏ ଆଉ
ਚਖਿ ਅਨਦ ਪੂਰਨ ਸਾਦ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆନନ୍ଦର ସ୍ଵାଦ ଆସ୍ଵାଦନ କରିବାକୁ ମିଳିଥାଏ।
ਨਹ ਡੋਲੀਐ ਇਤ ਊਤ ॥ ਪ੍ਰਭ ਬਸੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚੀਤ ॥੪॥
ଏଣେତେଣେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ, ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ ଚିତ୍ତରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି॥4॥
ਤਿਨੑ ਨਾਹਿ ਨਰਕ ਨਿਵਾਸੁ ॥ ਨਿਤ ਸਿਮਰਿ ਪ੍ਰਭ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
ନରକରେ ହିଁ ତାହାର ନିବାସ ହୋଇଥାଏ, ଯିଏ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ।
ਤੇ ਜਮੁ ਨ ਪੇਖਹਿ ਨੈਨ ॥ ਸੁਨਿ ਮੋਹੇ ਅਨਹਤ ਬੈਨ ॥੫॥
ସେ ଯମକୁ ନିଜ ଆଖିରେ ମଧ୍ୟ ଦେଖେ ନାହିଁ ଆଉ ଅନାହଦ ଶବ୍ଦର ଧ୍ୱନି ଦ୍ଵାରା ମୁଗ୍ଧ ହୋଇଯାଏ॥5॥
ਹਰਿ ਸਰਣਿ ਸੂਰ ਗੁਪਾਲ ॥ ਪ੍ਰਭ ਭਗਤ ਵਸਿ ਦਇਆਲ ॥
ସୁରବୀର ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣରେ ହିଁ ପଡି ରହିବା ଉଚିତ, ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ ନିଜ ଭକ୍ତର ବଶରେ ହିଁ ଅଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਨਿਗਮ ਲਹਹਿ ਨ ਭੇਵ ॥ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸੇਵ ॥੬॥
ବେଦ ହରିଙ୍କ ଭେଦ ପାଇ ପାରେ ନାହିଁ ଆଉ ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତି କରିଥାନ୍ତି॥6॥
ਦੁਖ ਦੀਨ ਦਰਦ ਨਿਵਾਰ ॥ ਜਾ ਕੀ ਮਹਾ ਬਿਖੜੀ ਕਾਰ ॥
ପରମାତ୍ମା ଦୀନର ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦୂର କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତି ବଡ କଠିନ ଅଟେ।
ਤਾ ਕੀ ਮਿਤਿ ਨ ਜਾਨੈ ਕੋਇ ॥ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਸੋਇ ॥੭॥
ତାହାଙ୍କ ପ୍ରସାର କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ, ଯିଏ ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଓ ଆକାଶ ସବୁଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି॥7॥
ਕਰਿ ਬੰਦਨਾ ਲਖ ਬਾਰ ॥ ਥਕਿ ਪਰਿਓ ਪ੍ਰਭ ਦਰਬਾਰ ॥
ମୁଁ ଲକ୍ଷେ ଥର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ବନ୍ଦନା କରିଥାଏ ଆଉ ହାରି ଯାଇ ପ୍ରଭୁ-ଦରବାରରେ ପଡିଅଛି।
ਪ੍ਰਭ ਕਰਹੁ ਸਾਧੂ ਧੂਰਿ ॥ ਨਾਨਕ ਮਨਸਾ ਪੂਰਿ ॥੮॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ସାଧୁଙ୍କ ଧୂଳି ବନାଇ ଦିଅ ଆଉ ନାନକଙ୍କ ଏହି ଅଭିଲାଷ ପୁରା କରିଦିଅ॥8॥1॥
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭ ਜਨਮ ਮਰਨ ਨਿਵਾਰਿ ॥ ਹਾਰਿ ਪਰਿਓ ਦੁਆਰਿ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର କରିଦିଅ, ମୁଁ ହାରି ଯାଇ ତୋ’ ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଛି।
ਗਹਿ ਚਰਨ ਸਾਧੂ ਸੰਗ ॥ ਮਨ ਮਿਸਟ ਹਰਿ ਹਰਿ ਰੰਗ ॥
ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ ଧରି ତାହାଙ୍କ ସାଥିରେ ରହିଥାଏ ଆଉ ମନକୁ ହରି-ରଙ୍ଗ ହିଁ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ।