ਪਰਪੰਚ ਵੇਖਿ ਰਹਿਆ ਵਿਸਮਾਦੁ ॥
ସେ ଜଗତ ପ୍ରପଞ୍ଚକୁ ଦେଖି ବିସ୍ମିତ ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਮ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ॥੩॥
ନାମର ଆଶୀର୍ବାଦ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||3||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਸਭਿ ਰਸ ਭੋਗ ॥
ସଂସାର ବନାଇବା ବାଲା ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ ରସ ଭୋଗ କରିଥାନ୍ତି।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋਈ ਪਰੁ ਹੋਗ ॥
ଯାହା କିଛି ସେ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇଥାଏ।
ਵਡਾ ਦਾਤਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਇ ॥
ସେ ବହୁତ ବଡ ଦାତା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତାହଙ୍କୁ ତିଳେମାତ୍ର ଲୋଭ ନଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਮਿਲੀਐ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥੪॥੬॥
ହେ ନାନକ! ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁ ଅନୁସାରେ ଆଚରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ||4||6||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 3॥
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਚੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟବାନ ଜୀବ ଭକ୍ତି ଓ ଧର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଥାଏ,
ਏਕੋ ਚੇਤੈ ਫਿਰਿ ਜੋਨਿ ਨ ਆਵੈ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ପୁନଃ ଯୋନିରେ ଆସେ ନାହିଁ।
ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਇਸੁ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ॥
ଏହି ସଂସାରରେ ତାହାଙ୍କ ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਸਾਚਿ ਨਾਮਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧॥
ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||1||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਾਰ ਕਰਹੁ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଅନୁସାରେ କାର୍ଯ୍ୟ କର, ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରୁହ।
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੇਵਹੁ ਵਿਚਹੁ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମନର ଅଭିମାନ ଦୂର କରି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବନ୍ଦନା କର॥1॥ରୁହ॥
ਤਿਸੁ ਜਨ ਕੀ ਹੈ ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ॥
ଯେଉଁ ଭକ୍ତର ବାଣୀ ଶାଶ୍ଵତ ହୋଇଥାଏ,
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਜਗ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପୁରା ସଂସାରରେ ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଥାଏ।
ਚਹੁ ਜੁਗ ਪਸਰੀ ਸਾਚੀ ਸੋਇ ॥
ଚାରିଯୁଗରେ ତାହାଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଯାଏ,
ਨਾਮਿ ਰਤਾ ਜਨੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥੨॥
ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ଏପରି ଭକ୍ତ ସବୁଠାରେ ପ୍ରଖ୍ୟାତ ହୋଇଯାଏ||2||
ਇਕਿ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
କେହି ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ,
ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ਸਾਚੈ ਭਾਇ ॥
ଏପରି ସତ୍ୟଶୀଳ ବ୍ୟକ୍ତି ପରମ ସତ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭାଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਸਾਚੁ ਧਿਆਇਨਿ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰਿ ॥
ସେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ନିକଟରେ ଭାବି ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ନିମଗ୍ନ ରହିଥାଏ ଏବଂ
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਪਗ ਪੰਕਜ ਧੂਰਿ ॥੩॥
ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ହିଁ ଚାହିଁ ଥାଏ||3||
ਏਕੋ ਕਰਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିକୁ ବନାଇବା ବାଲା କେବଳ ଏକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଅଟନ୍ତି, ଆଉ କେହି ନୁହନ୍ତି ଏବଂ
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮੇਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହୋଇଥାଏ।
ਜਿਨਿ ਸਚੁ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥
ଯିଏ ମଧ୍ୟ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କରିଥାଏ, ସେ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ପାଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥੪॥੭॥
ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସେ ନାମରେ ହିଁ ସମାହିତ ହୋଇଥାଏ||4||7||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 3॥
ਭਗਤਿ ਕਰਹਿ ਜਨ ਦੇਖਿ ਹਜੂਰਿ ॥
ଭକ୍ତଗଣ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସାକ୍ଷାତ ମାନି ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତି କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਪਗ ਪੰਕਜ ਧੂਰਿ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ହିଁ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି||3||
ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਸਦ ਰਹਹਿ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
ସେମାନେ ସଦା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଲଗ୍ନରେ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି,
ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਬੁਝਾਇ ॥੧॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁ ଏହି ରହସ୍ୟ ବତାଇଛନ୍ତି||1||
ਦਾਸਾ ਕਾ ਦਾਸੁ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ਹੋਇ ॥
କେହି ବିରଳ ହିଁ ଦାସର ଦାସ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਊਤਮ ਪਦਵੀ ਪਾਵੈ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ହିଁ ଉତ୍ତମ ପଦବୀ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਏਕੋ ਸੇਵਹੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
କେବଳ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା କର, ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଦେବୀ-ଦେବତାଙ୍କ କର ନାହିଁ।
ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
ଯାହାଙ୍କ ବନ୍ଦନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ସଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
ସେ ଅନଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି, ଜନ୍ମ-ମରଣ ରହିତ ଅଟନ୍ତି,
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਸੇਵੀ ਕਿਉ ਮਾਇ ॥੨॥
ହେ ମାତା! ତାହାଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ ଅନ୍ୟ କାହାର ସେବା କାହିଁକି କରାଯିବ?||2||
ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ਜਿਨੀ ਸਾਚੁ ਪਛਾਣਿਆ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ସତ୍ୟଶୀଳ ଅଟେ, ଯିଏ ପରମ ସତ୍ୟକୁ ଜାଣି ନେଇଥାଏ।
ਆਪੁ ਮਾਰਿ ਸਹਜੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣਿਆ ॥
ସେ ଅହଂ ଭାବନା ତ୍ୟାଗ କରି ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରଭୁନାମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ,
ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੩॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେହି ପରମ ସତ୍ୟ ସବୁଠାରୁ ନିର୍ମଳ ଅଟନ୍ତି||3||
ਜਿਨਿ ਗਿਆਨੁ ਕੀਆ ਤਿਸੁ ਹਰਿ ਤੂ ਜਾਣੁ ॥
ଯିଏ ଜ୍ଞାନ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଥାନ୍ତି, ସେହି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ତୁ ଜାଣ।
ਸਾਚ ਸਬਦਿ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ਸਿਞਾਣੁ ॥
ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣ।
ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖੈ ਤਾਂ ਸੁਧਿ ਹੋਇ ॥
ନାନକଙ୍କ ମତ ଯେ ହରିନାମ ରୂପୀ ରସ ଆସ୍ଵାଦନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੪॥੮॥
ନାମରେ ଲୀନ ରହିବା ବାଲା ହିଁ ସତ୍ୟଶୀଳ ଅଟେ||4||8||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 3॥
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਕੁਲਾਂ ਕਾ ਕਰਹਿ ਉਧਾਰੁ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମରେ ରତ ଭକ୍ତଜନ ନିଜ ବଂଶାବଳିର ଉଦ୍ଧାର କରିଥାନ୍ତି,
ਸਾਚੀ ਬਾਣੀ ਨਾਮ ਪਿਆਰੁ ॥
ତାହାଙ୍କ ବାଣୀ ମଧ୍ୟ ମଧୁର ଓ ସତ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମ ଲାଗି ରହିଥାଏ।
ਮਨਮੁਖ ਭੂਲੇ ਕਾਹੇ ਆਏ ॥
ଭ୍ରମରେ ଥିବା ମନମୁଖୀ କାହିଁକି ସଂସାରକୁ ଆସିଛି?
ਨਾਮਹੁ ਭੂਲੇ ਜਨਮੁ ਗਵਾਏ ॥੧॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମକୁ ବିସ୍ମୃତ କରି ସେ ଜୀବନ ହାରିଥାଏ||1||
ਜੀਵਤ ਮਰੈ ਮਰਿ ਮਰਣੁ ਸਵਾਰੈ ॥
ଯିଏ ଜୀବନରେ ମୋହ-ମାୟା ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିଥାଏ, ସେ ବିକାରକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରି ନିଜ ଜୀବନ ସଫଳ କରାଇ ନିଅନ୍ତି,
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਾਚੁ ਉਰ ਧਾਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ସେ ସତ୍ୟକୁ ହିଁ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਭੋਜਨੁ ਪਵਿਤੁ ਸਰੀਰਾ ॥
ପରମ ସତ୍ୟର ଚିନ୍ତନ ହିଁ ଗୁରୁମୁଖୀର ଭୋଜନ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ତାହାର ଶରୀର ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଏ।
ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰਾ ॥
ତାହାଙ୍କ ନିର୍ମଳ ମନରେ ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ପ୍ରଭୁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਜੰਮੈ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସେ ସତ୍ୟରେ ସମାହିତ ହୋଇଯାଏ||2||
ਸਾਚਾ ਸੇਵਹੁ ਸਾਚੁ ਪਛਾਣੈ ॥
ପରମ ସତ୍ୟକୁ ଜାଣି ସେହି ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆରାଧନା କର।
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਹਰਿ ਦਰਿ ਨੀਸਾਣੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ ଦ୍ଵାରରେ ଯିବା ପାଇଁ ରାସ୍ତା ମିଳିଯାଏ।