ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଆଶା ମହଲା 1 ॥
ਤਨੁ ਬਿਨਸੈ ਧਨੁ ਕਾ ਕੋ ਕਹੀਐ ॥
ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟର ତନ ନାଶ ହୋଇଯାଏ, ସେତେବେଳେ ତା’ ଦ୍ଵାରା ସଞ୍ଚିତ ଧନ କାହାର କୁହା ଯାଇପାରିବ?
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਕਤ ਲਹੀਐ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ରାମଙ୍କ ନାମ କିପରି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରେ?
ਰਾਮ ਨਾਮ ਧਨੁ ਸੰਗਿ ਸਖਾਈ ॥
ରାମ ନାମର ଧନ ହିଁ ସଚ୍ଚା ସାଥି ଏବଂ ସହାୟକ ଅଟେ।
ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਿਰਮਲੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੧॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ଦିନ ରାତି ନିଜ ବୃତ୍ତି ହରିଙ୍କ ସାଥିରେ ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ, ସେ ନିର୍ମଳ ଅଟେ ॥1॥
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਵਨੁ ਹਮਾਰਾ ॥
ରାମଙ୍କ ନାମ ବିନା ଆମର କିଏ ଅଛି?
ਸੁਖ ਦੁਖ ਸਮ ਕਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਛੋਡਉ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସୁଖ ଦୁଃଖକୁ ସମାନ ଭାବି ମୁଁ ନାମକୁ ତ୍ୟାଗ କରେ ନାହିଁ, ପ୍ରଭୁ କ୍ଷମା କରି ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସାଥିରେ ଲଗାଇ ଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਕਨਿਕ ਕਾਮਨੀ ਹੇਤੁ ਗਵਾਰਾ ॥
ମୂର୍ଖ ମନୁଷ୍ୟ ସୁନା ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ନାରୀ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ।
ਦੁਬਿਧਾ ਲਾਗੇ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਾ ॥
ଦ୍ଵିଧାରେ ଯୋଡି ହୋଇ ସେ ନାମକୁ ଭୁଲି ଯାଇଛି।
ਜਿਸੁ ਤੂੰ ਬਖਸਹਿ ਨਾਮੁ ਜਪਾਇ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ କ୍ଷମା କରି ଦିଅନ୍ତି, ତାହା ଦ୍ଵାରା ସେ ନିଜ ନାମର ଜପ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਦੂਤੁ ਨ ਲਾਗਿ ਸਕੈ ਗੁਨ ਗਾਇ ॥੨॥
ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ, ଯମଦୂତ ତାହାକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରିପାରେ ନାହିଁ ॥2॥
ਹਰਿ ਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਰਾਮ ਗੁਪਾਲਾ ॥
ହେ ହରି! ହେ ଗୋପାଳ! ତୁ ହିଁ ମୋର ଗୁରୁ, ଦାତା ଏବଂ ରାମ ଅଟୁ
ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਰਾਖੁ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ତୁମକୁ ଯେପରି ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ତୁମେ ମୋର ରକ୍ଷା କର।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ରାମ ମୋର ମନକୁ ଭଲ ଲାଗନ୍ତି।
ਰੋਗ ਮਿਟੇ ਦੁਖੁ ਠਾਕਿ ਰਹਾਇਆ ॥੩॥
ରାମଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ମୋର ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଦୁଃଖ ମଧ୍ୟ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥3॥
ਅਵਰੁ ਨ ਅਉਖਧੁ ਤੰਤ ਨ ਮੰਤਾ ॥
ରୋଗରୁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ନାମ ବିନା ଅନ୍ୟ କିଛି ଔଷଧ, ତନ୍ତ୍ର ଏବଂ ମନ୍ତ୍ର ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਿਮਰਣੁ ਕਿਲਵਿਖ ਹੰਤਾ ॥
ହରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ ପାପକୁ ନାଶ କରିଦିଏ।
ਤੂੰ ਆਪਿ ਭੁਲਾਵਹਿ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସ୍ଵୟଂ ଜୀବକୁ କୁମାର୍ଗଗାମୀ କରୁ ଆଉ ସେ ସେ ତୋର ନାମକୁ ଭୁଲିଯାଏ।
ਤੂੰ ਆਪੇ ਰਾਖਹਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ॥੪॥
ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ କୃପା କରି ଅନେକ ଜୀବଙ୍କ ରକ୍ଷା କରୁ ॥4॥
ਮਨਿ ਦੂਜਾ ॥
ମନରେ ଦ୍ଵିଧା, ଭେଦଭାବ ଏବଂ ଦୈତ୍ୟବାଦର ରୋଗ ଲାଗିଛି।
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਭਰਮਿ ਜਪਹਿ ਜਪੁ ਦੂਜਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଜୀବ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଅନ୍ୟର ଜପ କରିଥାଏ।
ਆਦਿ ਪੁਰਖ ਗੁਰ ਦਰਸ ਨ ਦੇਖਹਿ ॥
ତାହାକୁ ଆଦିପୁରୁଷ ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହୁଏନାହିଁ।
ਵਿਣੁ ਗੁਰ ਸਬਦੈ ਜਨਮੁ ਕਿ ਲੇਖਹਿ ॥੫॥
ଗୁରୁବାଣୀ ବିନା ମନୁଷ୍ୟ ଜନ୍ମରେ କଣ ଅଛି ॥5॥
ਦੇਖਿ ਅਚਰਜੁ ਰਹੇ ਬਿਸਮਾਦਿ ॥
ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦେଖି ମୁଁ ବହୁତ ଚକିତ ହୋଇଛି।
ਘਟਿ ਘਟਿ ਸੁਰ ਨਰ ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ସମାଧିରେ ସେ ସବୁଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଦେବତା ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ ଭିତରେ ରହିଛନ୍ତି।
ਭਰਿਪੁਰਿ ਧਾਰਿ ਰਹੇ ਮਨ ਮਾਹੀ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ୟାପକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୁଁ ନିଜ ମନରେ ସ୍ଥାପନ କରିଛି।
ਤੁਮ ਸਮਸਰਿ ਅਵਰੁ ਕੋ ਨਾਹੀ ॥੬॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମ ସମକକ୍ଷ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି ॥6॥
ਜਾ ਕੀ ਭਗਤਿ ਹੇਤੁ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ॥ ਸੰਤ ਭਗਤ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਰਾਮੁ ॥
ଯିଏ ଭକ୍ତି ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ, ତାହାର ମୁଖରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଥାଏ, ସନ୍ଥ ଏବଂ ଭକ୍ତର ସଙ୍ଗତିରେ ରାମଙ୍କ ନିବାସ ଥାଏ।
ਬੰਧਨ ਤੋਰੇ ਸਹਜਿ ਧਿਆਨੁ ॥
ନିଜ ବନ୍ଧନ ଛାଡି ମନୁଷ୍ୟକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇବା ଉଚିତ
ਛੂਟੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ॥੭॥
ଗୁରୁ-ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ଗୁରୁମୁଖୀ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥7॥
ਨਾ ਜਮਦੂਤ ਦੂਖੁ ਤਿਸੁ ਲਾਗੈ ॥
ତାହାକୁ ଯମଦୂତ ଏବଂ କୌଣସି ଦୁଃଖ ସ୍ପର୍ଶ କରିପାରେ ନାହିଁ।
ਜੋ ਜਨੁ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਜਾਗੈ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ରାମଙ୍କ ନାମରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ଜାଗି ରହିଥାଏ,
ਭਗਤਿ ਵਛਲੁ ਭਗਤਾ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ॥
ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ପ୍ରଭୁ ନିଜ ଭକ୍ତଙ୍କ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਮੁਕਤਿ ਭਏ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ॥੮॥੯॥
ହେ ନାନକ! ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମ ଦ୍ଵାରା ଭକ୍ତଜନ ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ରରୁ ବର୍ତ୍ତି ଯାଏ ॥8॥9॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ਇਕਤੁਕੀ ॥
ଆଶା ମହଲା 1 ଇକଟୁକୀ ॥
ਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਸੋ ਠਾਕੁਰ ਜਾਨੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ଶ୍ରଦ୍ଧାପୁର୍ବକ କରିଥାଏ, ସେ ଠାକୁରଙ୍କୁ ଜାଣିଦିଏ
ਦੂਖੁ ਮਿਟੈ ਸਚੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਨੈ ॥੧॥
ସେ ବାଣୀ ଦ୍ଵାରା ସତ୍ୟକୁ ଜାଣିନିଏ ଆଉ ତାହାର ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਰਾਮੁ ਜਪਹੁ ਮੇਰੀ ਸਖੀ ਸਖੈਨੀ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ରାମଙ୍କ ନାମ ଜପ କର।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਦੇਖਹੁ ਪ੍ਰਭੁ ਨੈਨੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବାର ଫଳସ୍ଵରୂପ ତୋତେ ନିଜ ନୟନ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ॥1॥ରୁହ॥
ਬੰਧਨ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੰਸਾਰਿ ॥ ਬੰਧਨ ਸੁਤ ਕੰਨਿਆ ਅਰੁ ਨਾਰਿ ॥੨॥
ନାମ ସ୍ମରଣ ବିନା ଜଗତରେ ମାତା-ପିତା ମୋହର ବନ୍ଧନ ଅଛି, ପୁତ୍ର, କନ୍ୟା ଏବଂ ନାରୀ ଏହା ସବୁ ମୋହର ବନ୍ଧନ ଅଟେ ॥2॥
ਬੰਧਨ ਕਰਮ ਧਰਮ ਹਉ ਕੀਆ ॥
ଅହଙ୍କାରବଶତଃ କରାଯାଇଥିବା କର୍ମ ଧର୍ମ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ଅଟେ।
ਬੰਧਨ ਪੁਤੁ ਕਲਤੁ ਮਨਿ ਬੀਆ ॥੩॥
ପୁତ୍ର, ପତ୍ନୀ ଏବଂ ମନରେ ଫସି ଅନ୍ୟର ପ୍ରେମ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ଅଟେ ॥3॥
ਬੰਧਨ ਕਿਰਖੀ ਕਰਹਿ ਕਿਰਸਾਨ ॥
କୃଷକ ଦ୍ଵାରା କରାଯାଇଥିବା କୃଷି ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ଅଟେ।
ਹਉਮੈ ਡੰਨੁ ਸਹੈ ਰਾਜਾ ਮੰਗੈ ਦਾਨ ॥੪॥
ନିଜ ଅହଂକାର ଯୋଗୁଁ ମନୁଷ୍ୟ ଦଣ୍ଡ ସହ୍ୟ କରିଥାଏ ଆଉ ରାଜା ତାହାକୁ କର ମାଗିଥାଏ ॥4॥
ਬੰਧਨ ਸਉਦਾ ਅਣਵੀਚਾਰੀ ॥
ଭଲ-ମନ୍ଦ ବିଚାର ବିନା ବ୍ୟାପାର ଏକ ବନ୍ଧନ ଅଟେ।
ਤਿਪਤਿ ਨਾਹੀ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਪਸਾਰੀ ॥੫॥
ମାୟା ମୋହର ପ୍ରସାର ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀ ତୃପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ ॥5॥
ਬੰਧਨ ਸਾਹ ਸੰਚਹਿ ਧਨੁ ਜਾਇ ॥
ସାହୁକାର ଧନ ସଞ୍ଚିତ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏହି ଧନ ମଧ୍ୟ ଶେଷରେ ଚାଲିଯାଏ, ଯାହା ବନ୍ଧନ ହିଁ ଅଟେ।
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਨ ਪਵਈ ਥਾਇ ॥੬॥
ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି ବିନା ପ୍ରାଣୀ ସ୍ଵୀକୃତ ହୁଏନାହିଁ ॥6॥
ਬੰਧਨ ਬੇਦੁ ਬਾਦੁ ਅਹੰਕਾਰ ॥
ବେଦ, ଧାର୍ମିକ ବାଦ-ବିବାଦ ଏବଂ ଅହଂକାର ବନ୍ଧନ ଅଟେ।
ਬੰਧਨਿ ਬਿਨਸੈ ਮੋਹ ਵਿਕਾਰ ॥੭॥
ମୋହ ଏବଂ ବିକାରର ବନ୍ଧନ ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟର ନାଶ ହେଉଅଛି ॥7
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਰਣਾਈ ॥
ନାନକ ରାମଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛନ୍ତି।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ਬੰਧੁ ਨ ਪਾਈ ॥੮॥੧੦॥
ସଦଗୁରୁ ତାହାଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି, ଏବେ ତାହାକୁ କିଛି ବନ୍ଧନ ନାହିଁ ॥8॥10॥