ਜਾ ਕਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਇਆ ਕਰੇਹੀ ॥੨॥
ଯାହା ଉପରେ ସଦଗୁରୁ ଦୟା କରିଥାନ୍ତି||2||
ਅਗਿਆਨ ਭਰਮੁ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖ ਡੇਰਾ ॥
ଅଜ୍ଞାନତା, ଭ୍ରମ ଏବଂ ଦୁଃଖର ଡେରା ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ,
ਜਾ ਕੈ ਹ੍ਰਿਦੈ ਬਸਹਿ ਗੁਰ ਪੈਰਾ ॥੩॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ଗୁରୁ-ଚରଣ ବାସ କରିଥାଏ||3||
ਸਾਧਸੰਗਿ ਰੰਗਿ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି – ଯିଏ ସାଧୁ ସଙ୍ଗତରେ ରହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਨਿ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥੪॥੪॥
ତାହାଙ୍କୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ||4||4||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਭਗਤਿ ਭਗਤਨ ਹੂੰ ਬਨਿ ਆਈ ॥
ଭକ୍ତି ଭକ୍ତଜନଙ୍କୁ ଶୋଭା ଦେଇଥାଏ।
ਤਨ ਮਨ ਗਲਤ ਭਏ ਠਾਕੁਰ ਸਿਉ ਆਪਨ ਲੀਏ ਮਿਲਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ତନ ମନ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଏବଂ ସେଥିରେ ସମାହିତ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਗਾਵਨਹਾਰੀ ਗਾਵੈ ਗੀਤ ॥
ସେପରି ସାରା ଦୁନିଆ ଭଗବାନଙ୍କ ଗାନ କରିଥାଏ,
ਤੇ ਉਧਰੇ ਬਸੇ ਜਿਹ ਚੀਤ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ସେହି ଲୋକଙ୍କ ହିଁ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଥାଏ, ଯାହାର ମନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି||1||
ਪੇਖੇ ਬਿੰਜਨ ਪਰੋਸਨਹਾਰੈ ॥
ଭୋଜନ ପରଷିବା ବାଲା ଅନେକ ବ୍ୟଞ୍ଜନ ଦେଖିଥାଏ,
ਜਿਹ ਭੋਜਨੁ ਕੀਨੋ ਤੇ ਤ੍ਰਿਪਤਾਰੈ ॥੨॥
କିନ୍ତୁ ତୃପ୍ତ କେବଳ ଭୋଜନ କରିବା ବାଲା ହିଁ ହୋଇଥାଏ||2||
ਅਨਿਕ ਸ੍ਵਾਂਗ ਕਾਛੇ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
ବେଶଧାରୀ ଅନେକ ଅଭିନୟ କରିଥାଏ,
ਜੈਸੋ ਸਾ ਤੈਸੋ ਦ੍ਰਿਸਟਾਰੀ ॥੩॥
ପରନ୍ତୁ ଯାହା ବାସ୍ତବ ହୋଇଥାଏ, ତାହା ଦେଖା ଯାଇଥାଏ||3||
ਕਹਨ ਕਹਾਵਨ ਸਗਲ ਜੰਜਾਰ ॥
କଥା କରିବା ଅଥବା କରାଇବା ସବୁ ଜଞ୍ଜାଳ ଅଟେ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਸਚੁ ਕਰਣੀ ਸਾਰ ॥੪॥੫॥
ଦାସ ନାନକଙ୍କ ଅନୁରୋଧ ଯେ ସତକର୍ମ ହିଁ ସାର ଅଟେ||4||5||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਤੇਰੋ ਜਨੁ ਹਰਿ ਜਸੁ ਸੁਨਤ ਉਮਾਹਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଭକ୍ତ ତୋର ଯଶ ଶୁଣି ଖୁସି ଖେଳି ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨਹਿ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਪੇਖਿ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸੋਭਾ ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਆਹਿਓ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶୋଭା ଦେଖି ମନରେ ଆଲୋକ ହୋଇଯାଏ, ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଦେଖିଥାଏ, ସେ ହିଁ ଦେଖା ଦେଇଥାନ୍ତି||1||
ਸਭ ਤੇ ਪਰੈ ਪਰੈ ਤੇ ਊਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰ ਅਥਾਹਿਓ ॥੨॥
ତୁ ସବୁଙ୍କ ଠାରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛୁ, ମହାନ ଅଟୁ, ଗହନ-ଗମ୍ଭୀର ଏବଂ ଅଥଳ ଅଟୁ||2||
ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਮਿਲਿਓ ਭਗਤਨ ਕਉ ਜਨ ਸਿਉ ਪਰਦਾ ਲਾਹਿਓ ॥੩॥
ସେ ଭକ୍ତଙ୍କ ସହିତ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ମିଳି ରହିଥାଏ ଏବଂ ଦାସ ଠାରୁ ପରଦା ବାହାର କରି ଦେଇଥାନ୍ତି||3||
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਗਾਵੈ ਗੁਣ ਨਾਨਕ ਸਹਜ ਸਮਾਧਿ ਸਮਾਹਿਓ ॥੪॥੬॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ସ୍ଵାଭାବିକ ସମାଧିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||4||6||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਸੰਤਨ ਪਹਿ ਆਪਿ ਉਧਾਰਨ ਆਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଂସାରର ଉଦ୍ଧାର କରିବା ପାଇଁ ଈଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ସନ୍ଥ-ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਦਰਸਨ ਭੇਟਤ ਹੋਤ ਪੁਨੀਤਾ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮੰਤ੍ਰੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਓ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ହରିନାମ ମନ୍ତ୍ର ଦୃଢ କରାଇ ଥାଏ||1||
ਕਾਟੇ ਰੋਗ ਭਏ ਮਨ ਨਿਰਮਲ ਹਰਿ ਹਰਿ ਅਉਖਧੁ ਖਾਇਓ ॥੨॥
ହରିନାମ ଔଷଧ ସେବନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ||2||
ਅਸਥਿਤ ਭਏ ਬਸੇ ਸੁਖ ਥਾਨਾ ਬਹੁਰਿ ਨ ਕਤਹੂ ਧਾਇਓ ॥੩॥
ତାହାପରେ ପ୍ରାଣୀ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ସୁଖପୂର୍ବକ ରହିଥାଏ ଏବଂ ପୁନଃ ଏଣେତେଣେ ଦୌଡିବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ||3||
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਤਰੇ ਕੁਲ ਲੋਗਾ ਨਾਨਕ ਲਿਪਤ ਨ ਮਾਇਓ ॥੪॥੭॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ଲୋକଙ୍କ ମୁକ୍ତି ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସେମାନେ ମୋହ-ମାୟାରେ ଲିପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି||4||7||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਬਿਸਰਿ ਗਈ ਸਭ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ॥
ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ଇର୍ଷା-ଦ୍ଵେଷ ସବୁ ଭୁଲି ଯାଇଛି,
ਜਬ ਤੇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਮੋਹਿ ਪਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେବେ ଠାରୁ ସଂଗତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਨਾ ਕੋ ਬੈਰੀ ਨਹੀ ਬਿਗਾਨਾ ਸਗਲ ਸੰਗਿ ਹਮ ਕਉ ਬਨਿ ਆਈ ॥੧॥
ନା କେହି ଶତ୍ରୁ ଅଛନ୍ତି, ନା କେହି ପର ଅଟେ, ମୋର ସବୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ବନି ରହିଥାଏ||1||
ਜੋ ਪ੍ਰਭ ਕੀਨੋ ਸੋ ਭਲ ਮਾਨਿਓ ਏਹ ਸੁਮਤਿ ਸਾਧੂ ਤੇ ਪਾਈ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁ ଯାହା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଭଲ ମାନିବା ଉଚିତ, ଏହି ସୁମତି ମୁଁ ସାଧୁଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||2||
ਸਭ ਮਹਿ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੈ ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਨਾਨਕ ਬਿਗਸਾਈ ॥੩॥੮॥
ସବୁଠାରେ ଏକ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ଏହା ଦେଖି ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି||3||8||
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କାନଡା ମହଲା 5॥
ਠਾਕੁਰ ਜੀਉ ਤੁਹਾਰੋ ਪਰਨਾ ॥
ହେ ଠାକୁର! ମୋ’ ପାଇଁ ତୁମର ଆଶ୍ରା ହିଁ ଅଛି।
ਮਾਨੁ ਮਹਤੁ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੈ ਊਪਰਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਓਟ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ਸਰਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ମାନ-ମହତ ତୁମ ଉପରେ ନିର୍ଭର କରିଥାଏ, ତୁମର ଶରଣରେ ଆସି ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੀ ਆਸ ਭਰੋਸਾ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰਾ ਤੁਮਰਾ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਲੈ ਧਰਨਾ ॥
ମୋ’ ପାଇଁ ତୁମର ହିଁ ଆଶା ଅଛି, ତୁମର ହିଁ ଭରସା ଅଛି ଏବଂ ତୁମର ହିଁ ନାମ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ।
ਤੁਮਰੋ ਬਲੁ ਤੁਮ ਸੰਗਿ ਸੁਹੇਲੇ ਜੋ ਜੋ ਕਹਹੁ ਸੋਈ ਸੋਈ ਕਰਨਾ ॥੧॥
ମୋ’ ଠାରେ ତୁମର ହିଁ ବଳ ଅଛି, ତୋ’ ସାଥିରେ ହିଁ ସୁଖୀ ରହିଛି, ଯାହା ଯାହା କହୁ, ମୁଁ ତାହା କରିଥାଏ||1||
ਤੁਮਰੀ ਦਇਆ ਮਇਆ ਸੁਖੁ ਪਾਵਉ ਹੋਹੁ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਤ ਭਉਜਲੁ ਤਰਨਾ ॥
ତୁମର ଦୟାରୁ ହିଁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਭੈ ਦਾਨੁ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਪਾਇਓ ਸਿਰੁ ਡਾਰਿਓ ਨਾਨਕ ਸੰਤ ਚਰਨਾ ॥੨॥੯॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ନତମସ୍ତକ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଅଭୟ ଦାନ ହରିନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||2||9||