ਭੈ ਭ੍ਰਮ ਬਿਨਸਿ ਗਏ ਖਿਨ ਮਾਹਿ ॥
ଏକ କ୍ଷଣରେ ତାହାର ଭ୍ରମ ନାଶ ହୋଇଯାଏ,
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥
କାରଣ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ମନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି||1||
ਰਾਮ ਰਾਮ ਸੰਤ ਸਦਾ ਸਹਾਇ ॥
ଈଶ୍ଵର ସନ୍ଥଙ୍କ ସଦା ସହାୟକ ହୋଇଥାନ୍ତି,
ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਨਾਲੇ ਪਰਮੇਸਰੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਪੂਰਨ ਸਭ ਠਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଘର-ବାହାରେ ସବୁଠାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପରେ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ବାସ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਧਨੁ ਮਾਲੁ ਜੋਬਨੁ ਜੁਗਤਿ ਗੋਪਾਲ ॥
ମୋର ଧନ, ଯୌବନ ଏବଂ ଜୀବନ-ଯୁକ୍ତି ସବୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହିଁ ଅଟେ ଏବଂ
ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਣ ਨਿਤ ਸੁਖ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ॥
ମୋର ଜୀବନ-ପ୍ରାଣର ନିତ୍ୟ ପାଳନ-ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି।
ਅਪਨੇ ਦਾਸ ਕਉ ਦੇ ਰਾਖੈ ਹਾਥ ॥
ସେ ନିଜ ଦାସର ନିଜ ହାତରେ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਨਿਮਖ ਨ ਛੋਡੈ ਸਦ ਹੀ ਸਾਥ ॥੨॥
ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସାଥି ଛାଡନ୍ତି ନାହିଁ, ସର୍ବଦା ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି||2||
ਹਰਿ ਸਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ଇଶ୍ଵର ବିନା ଆଉ କେହି ପ୍ରିୟତମ ନାହାନ୍ତି,
ਸਾਰਿ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੇ ਸਾਚਾ ਸੋਇ ॥
ସେହି ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଆମର ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି।
ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਬੰਧੁ ਨਰਾਇਣੁ ॥
ମାତା-ପିତା, ପୁତ୍ର ଏବଂ ବନ୍ଧୁ ହିଁ ପରମାତ୍ମା ଅଟନ୍ତି,
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਭਗਤ ਗੁਣ ਗਾਇਣੁ ॥੩॥
ଯୁଗ ଯୁଗରେ ଭକ୍ତ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣ ହିଁ ଗାନ କରିଥାଏ||3||
ਤਿਸ ਕੀ ਧਰ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਮਨਿ ਜੋਰੁ ॥
ଆମେ ତାହାଙ୍କ ଆଶ୍ରାରେ ହିଁ ଅଛୁ ଆଉ ଆମର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବଳ ଅଟେ,
ਏਕ ਬਿਨਾ ਦੂਜਾ ਨਹੀ ਹੋਰੁ ॥
ସେହି ଏକଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਕੈ ਮਨਿ ਇਹੁ ਪੁਰਖਾਰਥੁ ॥
ନାନକଙ୍କ ମନରେ ଏହି ବଳ-ଶକ୍ତି ଅଛି ଯେ
ਪ੍ਰਭੂ ਹਮਾਰਾ ਸਾਰੇ ਸੁਆਰਥੁ ॥੪॥੩੮॥੫੧॥
ପ୍ରଭୁ ଆମର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କରାନ୍ତି||4||38||51||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 5॥
ਭੈ ਕਉ ਭਉ ਪੜਿਆ ਸਿਮਰਤ ਹਰਿ ਨਾਮ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଭୟ ମଧ୍ୟ ଡରି ଯାଇଛି।
ਸਗਲ ਬਿਆਧਿ ਮਿਟੀ ਤ੍ਰਿਹੁ ਗੁਣ ਕੀ ਦਾਸ ਕੇ ਹੋਏ ਪੂਰਨ ਕਾਮ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତିନି ଗୁଣର ସବୁ ବ୍ୟାଧି ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ଦାସର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਕੇ ਲੋਕ ਸਦਾ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਤਿਨ ਕਉ ਮਿਲਿਆ ਪੂਰਨ ਧਾਮ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭକ୍ତ ସଦା ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାକୁ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବୈକୁଣ୍ଠ ଧାମ ମିଳି ଯାଇଛି।
ਜਨ ਕਾ ਦਰਸੁ ਬਾਂਛੈ ਦਿਨ ਰਾਤੀ ਹੋਇ ਪੁਨੀਤ ਧਰਮ ਰਾਇ ਜਾਮ ॥੧॥
ଭକ୍ତର ଦର୍ଶ ଯମରାଜ ମଧ୍ୟ ସର୍ବଦା ଚାହିଁ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ପବିତ୍ର ହୋଇଯାନ୍ତି||1||
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਲੋਭ ਮਦ ਨਿੰਦਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਟਿਆ ਅਭਿਮਾਨ ॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମଦ, ନିନ୍ଦା ଏବଂ ଅଭିମାନ ସାଧୁ-ସଙ୍ଗତରେ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਐਸੇ ਸੰਤ ਭੇਟਹਿ ਵਡਭਾਗੀ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨ ॥੨॥੩੯॥੫੨॥
ଏପରି ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ଯାହାର ସାକ୍ଷାତ ହୋଇଯାଏ, ସେ ଭାଗ୍ୟବାନ ଅଟେ ଏବଂ ନାନକ ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ସଦା ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି||2||39||52||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 5॥
ਪੰਚ ਮਜਮੀ ਜੋ ਪੰਚਨ ਰਾਖੈ ॥
ଯିଏ ପାଞ୍ଚ ବିକାରକୁ ମନରେ ଧାରଣ କରିଥାଏ, ସେ ପାଞ୍ଚ ବିକାରର ପୂଜାରୀ ହୋଇଥାଏ।
ਮਿਥਿਆ ਰਸਨਾ ਨਿਤ ਉਠਿ ਭਾਖੈ ॥
ସେ ନିତ୍ୟ ଉଠି ମୁଖରେ ମିଥ୍ୟା ବୋଲିଥାଏ,
ਚਕ੍ਰ ਬਣਾਇ ਕਰੈ ਪਾਖੰਡ ॥
ଲଲାଟରେ ତିଳକ ଓ ଚକ୍ର ଲଗାଇ ପୂଜାରୀ ହେବାର ଢଙ୍ଗ କରିଥାଏ,
ਝੁਰਿ ਝੁਰਿ ਪਚੈ ਜੈਸੇ ਤ੍ਰਿਅ ਰੰਡ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ପଶ୍ଚାତାପ କରି ମରିଥାଏ ||1||
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਸਭ ਝੂਠੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ବିନା ସବୁ ମିଥ୍ୟା ହିଁ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ,
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਈਐ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹਿ ਸਾਕਤ ਮੂਠੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ମୁକ୍ତି ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ମାୟାବୀ ଜୀବ ପ୍ରଭୁ-ଦରବାରରେ ଲୁଟର ଶିକାର ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਸੋਈ ਕੁਚੀਲੁ ਕੁਦਰਤਿ ਨਹੀ ਜਾਨੈ ॥
ସେହି ମଳିନ ପୁରୁଷ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରକୃତିକୁ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ਲੀਪਿਐ ਥਾਇ ਨ ਸੁਚਿ ਹਰਿ ਮਾਨੈ ॥
ସ୍ଥାନ ଲିପା ପୋଛା କରିଲେ ମଧ୍ୟ ଇଶ୍ଵର ଏହାକୁ ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ମାନନ୍ତି ନାହିଁ।
ਅੰਤਰੁ ਮੈਲਾ ਬਾਹਰੁ ਨਿਤ ਧੋਵੈ ॥
ଯାହାର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ମଇଳା ହୋଇଥାଏ ଆଉ ବାହ୍ୟ ଭାବରେ ପ୍ରତିଦିନ ଶରୀରକୁ ସଫା କରିଥାଏ,
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹਿ ਅਪਨੀ ਪਤਿ ਖੋਵੈ ॥੨॥
ସେ ସଚ୍ଚା ଦରବାରରେ ନିଜର ଇଜ୍ଜତ ହଜାଇ ଦେଇଥାଏ||2||
ਮਾਇਆ ਕਾਰਣਿ ਕਰੈ ਉਪਾਉ ॥
ସେ ଧନ-ଦୌଲତ ପାଇଁ ଅନେକ ଉପାୟ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਕਬਹਿ ਨ ਘਾਲੈ ਸੀਧਾ ਪਾਉ ॥
କେତେବେଳେ ମଧ୍ୟ ପାଦ ସିଧା ରଖେ ନାହିଁ, ଏଣୁ ମନ୍ଦ କାମ ହିଁ କରିଥାଏ।
ਜਿਨਿ ਕੀਆ ਤਿਸੁ ਚੀਤਿ ਨ ਆਣੈ ॥
ଯିଏ ବନାଇଛି, ତାହାକୁ ସ୍ମରଣ କରେ ନାହିଁ ଏବଂ
ਕੂੜੀ ਕੂੜੀ ਮੁਖਹੁ ਵਖਾਣੈ ॥੩॥
ମୁଖରେ ସଦା ମିଥ୍ୟା ହିଁ ବୋଲିଥାଏ||3||
ਜਿਸ ਨੋ ਕਰਮੁ ਕਰੇ ਕਰਤਾਰੁ ॥
ଯାହା ଉପରେ ଈଶ୍ଵର କୃପା କରିଥାନ୍ତି,
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹੋਇ ਤਿਸੁ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥
ତାହାର ବ୍ୟବହାର ସାଧୁ-ପୁରୁଷ ସହିତ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਨਾਮ ਭਗਤਿ ਸਿਉ ਲਾਗਾ ਰੰਗੁ ॥
ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ସନ୍ଦେଶ ଯେ ହରିନାମ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ରଙ୍ଗ ଲାଗିଯାଏ,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਜਨ ਨਹੀ ਭੰਗੁ ॥੪॥੪੦॥੫੩॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ ଆସେ ନାହିଁ||4||40||53||
ਭੈਰਉ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଭୈରଉ ମହଲା 5॥
ਨਿੰਦਕ ਕਉ ਫਿਟਕੇ ਸੰਸਾਰੁ ॥
ନିନ୍ଦୁକ ମନୁଷ୍ୟକୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ହିଁ ଧିକ୍କାର କରିଥାଏ,
ਨਿੰਦਕ ਕਾ ਝੂਠਾ ਬਿਉਹਾਰੁ ॥
ନିନ୍ଦୁକର ବ୍ୟବହାର ମିଥ୍ୟା ହିଁ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਨਿੰਦਕ ਕਾ ਮੈਲਾ ਆਚਾਰੁ ॥
ତାହାର ଆଚରଣ ମଧ୍ୟ ମଇଳା ହୋଇଥାଏ।
ਦਾਸ ਅਪੁਨੇ ਕਉ ਰਾਖਨਹਾਰੁ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ଭଗବାନ ନିଜ ଦାସକୁ ଏହି ନିନ୍ଦାରୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି||1||
ਨਿੰਦਕੁ ਮੁਆ ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਨਾਲਿ ॥
ନିନ୍ଦୁକ ମନୁଷ୍ୟ ନିନ୍ଦୁକ ସହିତ ରହି ମରି ଯାଇଥାଏ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪਰਮੇਸਰਿ ਜਨ ਰਾਖੇ ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਸਿਰਿ ਕੜਕਿਓ ਕਾਲੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵର ନିଜ ଭକ୍ତର ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ନିନ୍ଦୁକର ମସ୍ତକ ଉପରେ କାଳ ବଜ୍ର ପକାଇ ଥାଆନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥