ਸਮਰਥ ਸੁਆਮੀ ਕਾਰਣ ਕਰਣ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟୁ, ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ, ସର୍ବ କର୍ତ୍ତା ଅଟୁ,
ਮੋਹਿ ਅਨਾਥ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ਸਰਣ ॥
ମୁଁ, ଅନାଥ, ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਜੀਅ ਜੰਤ ਤੇਰੇ ਆਧਾਰਿ ॥
ସବୁ ଜୀବ ତୋର ଆଶ୍ରାରେ ଅଛନ୍ତି,
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਲੇਹਿ ਨਿਸਤਾਰਿ ॥੨॥
କୃପା କରି ସଂସାରରୁ ମୁକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କର||2||
ਭਵ ਖੰਡਨ ਦੁਖ ਨਾਸ ਦੇਵ ॥
ହେ ଦେବାଧିଦେବ! ତୁ ସଂସାରର ଜନ୍ମ-ମରଣର ବନ୍ଧନକୁ ଛିନ୍ନ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ, ଦୁଃଖକୁ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟୁ।
ਸੁਰਿ ਨਰ ਮੁਨਿ ਜਨ ਤਾ ਕੀ ਸੇਵ ॥
ମନୁଷ୍ୟ, ଦେବଗଣ ଏବଂ ମୁନିଜନ ତୋର ଭକ୍ତି କରିଥାନ୍ତି।
ਧਰਣਿ ਅਕਾਸੁ ਜਾ ਕੀ ਕਲਾ ਮਾਹਿ ॥
ତୁମେ ଧରିତ୍ରୀ ଓ ଆକାଶକୁ ନିଜ ଶକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ସାହାରା ଦେଇ ଅଛ।
ਤੇਰਾ ਦੀਆ ਸਭਿ ਜੰਤ ਖਾਹਿ ॥੩॥
ସବୁ ଜୀବ ତୁ ଦେଇଥିବା ଭୋଜନ ହିଁ ଖାଇଥାନ୍ତି||3||
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਪ੍ਰਭ ਦਇਆਲ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟୁ, ଦୟାଳୁ ଅଟୁ,
ਅਪਣੇ ਦਾਸ ਕਉ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥\
ନିଜ ଦାସ ଉପରେ କୃପାଦୃଷ୍ଟି କର।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਦੇਹੁ ਦਾਨੁ ॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ କୃପା କରି ମୋତେ ଏହି ଦାନ ଦିଅ ଯେ
ਜਪਿ ਜੀਵੈ ਨਾਨਕੁ ਤੇਰੋ ਨਾਮੁ ॥੪॥੧੦॥
ତୋର ନାମ ଜପି ଜୀବିତ ରହିବି||4||10||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 5॥
ਰਾਮ ਰੰਗਿ ਸਭ ਗਏ ਪਾਪ ॥
ରାମଙ୍କ ପ୍ରେମ ଭକ୍ତିରେ ନିମଗ୍ନ ହେବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਰਾਮ ਜਪਤ ਕਛੁ ਨਹੀ ਸੰਤਾਪ ॥
ରାମଙ୍କ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା କୌଣସି କଷ୍ଟ ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହିଁ।
ਗੋਬਿੰਦ ਜਪਤ ਸਭਿ ਮਿਟੇ ਅੰਧੇਰ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਕਛੁ ਨਾਹਿ ਫੇਰ ॥੧॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜନ୍ମ-ମରଣର ବନ୍ଧନ ରହେ ନାହିଁ||1||
ਬਸੰਤੁ ਹਮਾਰੈ ਰਾਮ ਰੰਗੁ ॥ ਸੰਤ ਜਨਾ ਸਿਉ ਸਦਾ ਸੰਗੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ବସନ୍ତର ମୌସୁମୀ ଆସିଥାଏ ଏବଂ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗ ହିଁ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤ ਜਨੀ ਕੀਆ ਉਪਦੇਸੁ ॥
ସନ୍ଥଜନ ଉପଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ
ਜਹ ਗੋਬਿੰਦ ਭਗਤੁ ਸੋ ਧੰਨਿ ਦੇਸੁ ॥
ଯେଉଁଠି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଭକ୍ତ ରହିଥାଏ, ସେହି ନଗର ଧନ୍ୟ ଅଟେ।
ਹਰਿ ਭਗਤਿਹੀਨ ਉਦਿਆਨ ਥਾਨੁ ॥
ଯେଉଁଠି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭକ୍ତି ହୁଏନାହିଁ, ସେହି ସ୍ଥାନ ଜଙ୍ଗଲ ସମାନ ଅଟେ ଏବଂ
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਪਛਾਨੁ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରତି ଘଟରେ ପରିଚୟ ମିଳିଥାଏ||2||
ਹਰਿ ਕੀਰਤਨ ਰਸ ਭੋਗ ਰੰਗੁ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ ହିଁ ସବୁ ଖୁସି ଓ ରସ ଭୋଗିବା ଅଟେ।
ਮਨ ਪਾਪ ਕਰਤ ਤੂ ਸਦਾ ਸੰਗੁ ॥
ହେ ମନ! ପାପ କରି ତୋ କିଞ୍ଚିତ ସଙ୍କୋଚ କର, କାରଣ ସେ ସର୍ବଦା ସାଥିରେ ଅଛନ୍ତି,
ਨਿਕਟਿ ਪੇਖੁ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਣਹਾਰ ॥
ସେହି ରଚନାହାର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସମୀପରେ ହିଁ ଦେଖ।
ਈਤ ਊਤ ਪ੍ਰਭ ਕਾਰਜ ਸਾਰ ॥੩॥
ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି||3||
ਚਰਨ ਕਮਲ ਸਿਉ ਲਗੋ ਧਿਆਨੁ ॥
ଆମର ଧ୍ୟାନ ପ୍ରଭୁ ଚରଣରେ ଲାଗି ଯାଇଛି,
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਨੋ ਦਾਨੁ ॥
କୃପା କରି ପ୍ରଭୁ ଏହି ଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਤੇਰਿਆ ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਬਾਛਉ ਧੂਰਿ ॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ମୁଁ ତୋର ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ଚାହିଁ ଥାଏ ଏବଂ
ਜਪਿ ਨਾਨਕ ਸੁਆਮੀ ਸਦ ਹਜੂਰਿ ॥੪॥੧੧॥
ତୋର ନାମ ଜପ କରି ତୋତେ ସଦା ସାକ୍ଷାତ ମାନିଥାଏ||4||11||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 5॥
ਸਚੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਨਿਤ ਨਵਾ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ଶାଶ୍ଵତ ସ୍ୱରୂପ ଏବଂ ଅନନ୍ତ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਿਤ ਚਵਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ତାହାଙ୍କ ନାମ ନିରନ୍ତର ଜପ କରିଥାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਰਖਵਾਲੇ ਮਾਈ ਬਾਪ ॥
ମାତା-ପିତାଙ୍କ ଭଳି ପ୍ରଭୁ ଆମର ରକ୍ଷାକାରୀ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਣਿ ਨਹੀ ਸੰਤਾਪ ॥੧॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା କୌଣସି ବିପଦ ଆସେ ନାହିଁ||1||
ਖਸਮੁ ਧਿਆਈ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕ ਭਾਇ ॥
ଏକାଗ୍ରଚିତ୍ତ ହୋଇ ମାଲିକଙ୍କ ବନ୍ଦନା କର,
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸਦਾ ਸਰਣਾਈ ਸਾਚੈ ਸਾਹਿਬਿ ਰਖਿਆ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ରହିବା ଦ୍ଵାରା ସଚ୍ଚା ମାଲିକ ଗଳାରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਅਪਣੇ ਜਨ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪਿ ਰਖੇ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଭକ୍ତର ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਦੁਸਟ ਦੂਤ ਸਭਿ ਭ੍ਰਮਿ ਥਕੇ ॥
ଦୁଷ୍ଟ ଶତ୍ରୁ ଦୂତ ସଂଘର୍ଷ କରି ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਸਾਚੇ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥
ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କେଉଁଠି ଆଶ୍ରା ମିଳେନାହିଁ ଏବଂ
ਦੁਖੁ ਦੇਸ ਦਿਸੰਤਰਿ ਰਹੇ ਧਾਇ ॥੨॥
ଦେଶ-ଦେଶାନ୍ତର ବୁଲି ବୁଲି ଲୋକମାନେ ଦୁଃଖ ପାଇଥାନ୍ତି||2||
ਕਿਰਤੁ ਓਨੑਾ ਕਾ ਮਿਟਸਿ ਨਾਹਿ ॥
ସେମାନଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ବଦଳା ଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ,
ਓਇ ਅਪਣਾ ਬੀਜਿਆ ਆਪਿ ਖਾਹਿ ॥
ସେମାନେ ନିଜେ କରିଥିବା କର୍ମର ଫଳ ସ୍ଵୟଂ ଖାଇଥାନ୍ତି।
ਜਨ ਕਾ ਰਖਵਾਲਾ ਆਪਿ ਸੋਇ ॥
ଭକ୍ତର ରକ୍ଷକ ସ୍ଵୟଂ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਜਨ ਕਉ ਪਹੁਚਿ ਨ ਸਕਸਿ ਕੋਇ ॥੩॥
ସେହି ଭକ୍ତ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କୌଣସି ମନ୍ଦ ଚିଜ ପହଞ୍ଚି ପାରେ ନାହିଁ||3||
ਪ੍ਰਭਿ ਦਾਸ ਰਖੇ ਕਰਿ ਜਤਨੁ ਆਪਿ ॥ ਅਖੰਡ ਪੂਰਨ ਜਾ ਕੋ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ପ୍ରସାର କରି ଦାସର ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତାପ ଅଖଣ୍ଡ ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ।
ਗੁਣ ਗੋਬਿੰਦ ਨਿਤ ਰਸਨ ਗਾਇ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ, ଜିହ୍ଵା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରତିଦିନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର।
ਨਾਨਕੁ ਜੀਵੈ ਹਰਿ ਚਰਣ ਧਿਆਇ ॥੪॥੧੨॥
ନାନକ କେବଳ ହରି-ଚରଣର ଧ୍ୟାନରେ ହିଁ ଜୀବିତ ରହିଥାନ୍ତି||4||12||
ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ବସନ୍ତ ମହଲା 5॥
ਗੁਰ ਚਰਣ ਸਰੇਵਤ ਦੁਖੁ ਗਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ବନ୍ଦନା ଦ୍ଵାରା ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਰੀ ਮਇਆ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ କୃପା କରିଛନ୍ତି,
ਸਰਬ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਕਾਮ ॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା ସବୁ ମନୋରଥ ପୁରା ହୋଇଯାଏ।
ਜਪਿ ਜੀਵੈ ਨਾਨਕੁ ਰਾਮ ਨਾਮ ॥੧॥
ନାନକ ରାମନାମ ଜପ କରି ଜୀବିତ ରହିଛନ୍ତି||1||
ਸਾ ਰੁਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਚਿਤਿ ਆਵੈ ॥
ସେହି ପରିବେଶ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ, ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ଵର ସ୍ମରଣରେ ଆସନ୍ତି।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀਸੈ ਬਿਲਲਾਂਤੀ ਸਾਕਤੁ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ପୁରା ଦୁନିଆ ଦୁଃଖରେ ରୋଦନ କରୁଥିବା ଦେଖା ଯାଉଛି, ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରୁ ବିମୁଖ ଜୀବ ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ଆସିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥