ਹਰਿ ਜਨ ਕਰਣੀ ਊਤਮ ਹੈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਜਗਿ ਬਿਸਥਾਰਿ ॥੩॥
ଏହିପରି ହରିଭକ୍ତର ଆଚରଣ ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ଯାହା ସାରା ଜଗତରେ ହରିଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତିର ପ୍ରସାର କରିଥାଏ||3||
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਠਾਕੁਰ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
ହେ ମୋର ଠାକୁର! ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କର, ଯେପରି ହରିନାମ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରି ପାରିବି।
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ਮਨਿ ਜਪਿਆ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰਿ ॥੪॥੯॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇ ମନରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ||4||9||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੨
ମଲାର ମହଲା 3 ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਇਹੁ ਮਨੁ ਗਿਰਹੀ ਕਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਉਦਾਸੀ ॥
ଏହି ମନ ଗୃହସ୍ଥି କିମ୍ବା ଉଦାସୀ ଅଟେ।
ਕਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਅਵਰਨੁ ਸਦਾ ਅਵਿਨਾਸੀ ॥
କଣ ଏହି ମନ ବର୍ଣ୍ଣ-ଜାତି ରହିତ ହୋଇ ସଦା ଅବିନାଶୀ ରହିଥାଏ।
ਕਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਚੰਚਲੁ ਕਿ ਇਹੁ ਮਨੁ ਬੈਰਾਗੀ ॥
କଣ ମନ ଚଞ୍ଚଳ ଅଟେ କିମ୍ବା ବୈରାଗୀ ଅଟେ?
ਇਸੁ ਮਨ ਕਉ ਮਮਤਾ ਕਿਥਹੁ ਲਾਗੀ ॥੧॥
ଏହା କୁହ ଯେ ଏହି ମନକୁ ମମତ୍ଵ ଭାବନା କେଉଁଠାରୁ ଲାଗି ରହିଥାଏ ? ||1||
ਪੰਡਿਤ ਇਸੁ ਮਨ ਕਾ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ହେ ପଣ୍ଡିତ! ଏହି ମନର ଚିନ୍ତନ କରି ସଚ୍ଚା କଥା କୁହ ଏବଂ
ਅਵਰੁ ਕਿ ਬਹੁਤਾ ਪੜਹਿ ਉਠਾਵਹਿ ਭਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆଉ କିଛି ପଢି ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ହୁଅନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਮਾਇਆ ਮਮਤਾ ਕਰਤੈ ਲਾਈ ॥
ଏହି ମାୟା-ମମତା ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଲଗାଇଛନ୍ତି ଏବଂ
ਏਹੁ ਹੁਕਮੁ ਕਰਿ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ॥
ସେ ହୁକୁମ କରି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟି ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਬੂਝਹੁ ਭਾਈ ॥
ହେ ଭାଇ! ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଏହି ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝି ନିଅ ଏବଂ
ਸਦਾ ਰਹਹੁ ਹਰਿ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ॥੨॥
ସର୍ବଦା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଶରଣରେ ରୁହ||2||
ਸੋ ਪੰਡਿਤੁ ਜੋ ਤਿਹਾਂ ਗੁਣਾ ਕੀ ਪੰਡ ਉਤਾਰੈ ॥
ବାସ୍ତବରେ ତାହାକୁ ପଣ୍ଡିତ ମାନାଯାଏ, ଯିଏ ତିନି ଗୁଣର ବୋଝକୁ ମସ୍ତକ ଉପରୁ କାଢି ଦେଇଥାଏ ଏବଂ
ਅਨਦਿਨੁ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥
ଦିନ-ରାତି ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਓਹੁ ਦੀਖਿਆ ਲੇਇ ॥
ସେ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ଦୀକ୍ଷା ନେଇଥାଏ ଏବଂ
ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਸੀਸੁ ਧਰੇਇ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ହିଁ ମସ୍ତକ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ।
ਸਦਾ ਅਲਗੁ ਰਹੈ ਨਿਰਬਾਣੁ ॥
ସେ ସଂସାରରୁ ସଦା ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ,
ਸੋ ਪੰਡਿਤੁ ਦਰਗਹ ਪਰਵਾਣੁ ॥੩॥
ଏପରି ପଣ୍ଡିତ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦରବାରରେ ମାନ୍ୟ ହୋଇଥାଏ||3||
ਸਭਨਾਂ ਮਹਿ ਏਕੋ ਏਕੁ ਵਖਾਣੈ ॥
ସମସ୍ତେ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ତୁତି ହିଁ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਾਂ ਏਕੋ ਵੇਖੈ ਤਾਂ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥
ସେ କେବଳ ଅଦୈତ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦେଖିଥାଏ ଏବଂ ଏକକୁ ମାନିଥାଏ।
ਜਾ ਕਉ ਬਖਸੇ ਮੇਲੇ ਸੋਇ ॥
ଯାହା ଉପରେ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ସାଥିରେ ନେଇଥାନ୍ତି।
ਐਥੈ ਓਥੈ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੪॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ସଦା ସୁଖୀ ରହିଥାଏ||4||
ਕਹਤ ਨਾਨਕੁ ਕਵਨ ਬਿਧਿ ਕਰੇ ਕਿਆ ਕੋਇ ॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ କେଉଁ ଉପାୟ ଆପଣାଇ ହେବ।
ਸੋਈ ਮੁਕਤਿ ਜਾ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਹੋਇ ॥
ବାସ୍ତବରେ ମୁକ୍ତି ସେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ-କୃପା ହୋଇଥାଏ।
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਸੋਇ ॥
ସେ ଦିନ-ରାତି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਸਾਸਤ੍ਰ ਬੇਦ ਕੀ ਫਿਰਿ ਕੂਕ ਨ ਹੋਇ ॥੫॥੧॥੧੦॥
ଶାସ୍ତ୍ର ଏବଂ ବେଦର କଥା ପୁନଃ କରେନାହିଁ||5||1||10||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ମଲାର ମହଲା 3॥
ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਜੋਨਿ ਮਨਮੁਖ ਭਰਮਾਈ ॥
ଭ୍ରମରେ ଫସି ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ।
ਜਮਕਾਲੁ ਮਾਰੇ ਨਿਤ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
ଯମରାଜ ତାହାକୁ ମାରିଥାଏ ଏବଂ ସେ ନିଜ ମାନ ହରାଇ ଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਾ ਜਮ ਕੀ ਕਾਣਿ ਚੁਕਾਈ ॥
ଯଦି ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରାଯାଏ, ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲਿਆ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਈ ॥੧॥
ହୃଦୟ ଘରେ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ମିଳିଥାନ୍ତି||1||
ਪ੍ਰਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହରିନାମର ମନନ କର,
ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਦੁਬਿਧਾ ਖੋਇਆ ਕਉਡੀ ਬਦਲੈ ਜਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ଜୀବନ ତୁ ଦ୍ଵିଧାରେ ହରାଇ ଦେଉଛୁ, ଯାହା କଉଡି ତୁଲ୍ୟ ଅଟେ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
ହେ ଈଶ୍ଵର! କୃପା କର, ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ତୋ’ ଠାରେ ପ୍ରେମ ଲାଗି ରହୁ।
ਅੰਤਰਿ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰੁ ॥
ମନରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଭକ୍ତି ଧାରଣ କର,
ਭਵਜਲੁ ਸਬਦਿ ਲੰਘਾਵਣਹਾਰੁ ॥
ଶବ୍ଦ-ଗୁରୁ ହିଁ ଭୟାନକ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਦਿਸੈ ਸਚਿਆਰੁ ॥੨॥
ସଚ୍ଚା ଦ୍ଵାରରେ ଜୀବ ସତ୍ୟଶୀଳ ଦେଖା ଯାଇଥାଏ||2||
ਬਹੁ ਕਰਮ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਹੀ ਪਾਇਆ ॥
ମନୁଷ୍ୟ କର୍ମ କାଣ୍ଡ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇନଥାଏ ଏବଂ
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਭਰਮਿ ਭੂਲੇ ਬਹੁ ਮਾਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଧନ-ଦୌଲତ ପାଇଁ ଭ୍ରମରେ ରହିଥାଏ।
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਬਹੁ ਮੋਹੁ ਵਧਾਇਆ ॥
ସେ ନିଜ ଅହଂ, ମମତ୍ଵ ଏବଂ ମୋହର ବୃଦ୍ଧି କରି ନେଇଥାଏ,
ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਮਨਮੁਖਿ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੩॥
ଏହି କାରଣରୁ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଦୁଃଖ ହିଁ ପାଇଥାଏ||3||
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਅਗਮ ਅਥਾਹਾ ॥
ଈଶ୍ଵର ହିଁ କର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି, ସେ ଅଗମ୍ୟ, ଅଥଳ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਜਪੀਐ ਸਚੁ ਲਾਹਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ସଚ୍ଚା ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਹਾਜਰੁ ਹਜੂਰਿ ਹਰਿ ਵੇਪਰਵਾਹਾ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ନିଶ୍ଚିତ ଅଟନ୍ତି, ଆମର ସମୀପରେ ଅଟନ୍ତି।