ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਹਾ ॥੪॥੨॥੧੧॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଗୁରୁମୁଖୀ ନାମରେ ସମାହିତ ରହିଥାଏ||4||2||11||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ମଲାର ମହଲା 3॥
ਜੀਵਤ ਮੁਕਤ ਗੁਰਮਤੀ ਲਾਗੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷାରେ ପ୍ରବୃତ୍ତ ରହିବା ବାଲା ଜୀବନ୍ମୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਹਰਿ ਕੀ ਭਗਤਿ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦ ਜਾਗੇ ॥
ସେ ଦିନ-ରାତି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭକ୍ତି କରିଥାଏ ଏବଂ
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਆਪੁ ਗਵਾਇ ॥
ନିଜ ଅହଂ ତ୍ୟାଗ କରି ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସେବାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਹਉ ਤਿਨ ਜਨ ਕੇ ਸਦ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥੧॥
ମୁଁ ସଦା ଏପରି ଲୋକଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗିଥାଏ||1||
ਹਉ ਜੀਵਾਂ ਸਦਾ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ ହିଁ ଆମର ଜୀବନ ଅଟେ।
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਮਹਾ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਮੁਕਤਿ ਗਤਿ ਪਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ମୋତେ ମହାରସ ଭଳି ମିଠା ଲାଗିଥାଏ ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
ସଂସାରରେ ମାୟା-ମୋହ ଏବଂ ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ପ୍ରସାର ଲାଭ କରିଛି,
ਮਨਮੁਖ ਮੋਹੇ ਮੁਗਧ ਗਵਾਰ ॥
ମୂର୍ଖ, ବୋକା ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଏଥିରେ ମୁଗ୍ଧ ରହିଥାଏ।
ਅਨਦਿਨੁ ਧੰਧਾ ਕਰਤ ਵਿਹਾਇ ॥
ଦିନ-ରାତି ସଂସାରର କାମ-ଧନ୍ଦା କରି ତାହାର ଜୀବନ ଅତିବାହିତ ହୋଇଥାଏ,
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਮਿਲੈ ਸਜਾਇ ॥੨॥
ଏହିପରି ବାରମ୍ବାର ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ ଏବଂ ଯମ ଦ୍ଵାରା ଦଣ୍ଡ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ରାମ-ନାମରେ ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ ଏବଂ
ਕੂੜੈ ਲਾਲਚਿ ਨਾ ਲਪਟਾਈ ॥
ମିଥ୍ୟା ଲାଳସାରେ ପଡେ ନାହିଁ।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ସଂସାରରେ ଯାହା କିଛି ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ, ତାହା ସ୍ଵାଭାବିକ ହୋଇଥାଏ।
ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਵੈ ਰਸਨ ਰਸਾਇ ॥੩॥
ନାମ ରସିକ ହରିନାମ ପାନରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||3||
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕਿਸਹਿ ਬੁਝਾਈ ॥
କୋଟି କୋଟି ମଧ୍ୟରେ କେହି ବିରଳ ଅଛି, ଯାହାକୁ ଏହି ରହସ୍ୟ ବୁଝା ପଡିଥାଏ ଏବଂ
ਆਪੇ ਬਖਸੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
ଏବଂ ସେ କୃପା ପୂର୍ବକ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਜੋ ਧੁਰਿ ਮਿਲਿਆ ਸੁ ਵਿਛੁੜਿ ਨ ਜਾਈ ॥
ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଯାଇଥାଏ, ସେ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ କେବେ ବିଚ୍ଛେଦ ହୁଏନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਈ ॥੪॥੩॥੧੨॥
ହେ ନାନକ! ତାପରେ ସେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମରେ ବିଲୀନ ରହିଥାଏ||4||3||12||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ମଲାର ମହଲା 3॥
ਰਸਨਾ ਨਾਮੁ ਸਭੁ ਕੋਈ ਕਹੈ ॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ଜିହ୍ଵାରେ ହରି-ନାମ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ,
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੇ ਤਾ ਨਾਮੁ ਲਹੈ ॥
କିନ୍ତୁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ହରିନାମର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਬੰਧਨ ਤੋੜੇ ਮੁਕਤਿ ਘਰਿ ਰਹੈ ॥
ପୁଣି ସେ ସଂସାରର ବନ୍ଧନକୁ ଭାଙ୍ଗି ମୁକ୍ତି ଘରକୁ ଆସିଥାଏ ଆଉ
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਅਸਥਿਰੁ ਘਰਿ ਬਹੈ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ସଚ୍ଚା ଘରେ ସ୍ଥିତ ହୋଇଥାଏ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਕਾਹੇ ਰੋਸੁ ਕਰੀਜੈ ॥
ହେ ମୋର ମନ! କୌଣସି କଥାରେ କ୍ରୋଧ କରୁଅଛ,
ਲਾਹਾ ਕਲਜੁਗਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰਮਤਿ ਅਨਦਿਨੁ ਹਿਰਦੈ ਰਵੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କଳିଯୁଗରେ ବାସ୍ତବ ଲାଭ କେବଳ ରାମନାମରେ ହିଁ ଅଛି, ଏଣୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଅନୁସାରେ ପ୍ରତିଦିନ ହୃଦୟରେ ନାମର ଚିନ୍ତନ କର॥1॥ରୁହ॥
ਬਾਬੀਹਾ ਖਿਨੁ ਖਿਨੁ ਬਿਲਲਾਇ ॥
ଜିଜ୍ଞାସୁ ଚାତକ ସର୍ବଦା ତୃଷାର୍ତ୍ତ ରହିଥାଏ ଏବଂ
ਬਿਨੁ ਪਿਰ ਦੇਖੇ ਨੀਂਦ ਨ ਪਾਇ ॥
ପ୍ରିୟକୁ ଦେଖିବା ବିନା ତାହାକୁ ନିଦ୍ରା ଆସେ ନାହିଁ।
ਇਹੁ ਵੇਛੋੜਾ ਸਹਿਆ ਨ ਜਾਇ ॥
ଏହି ବିୟୋଗ ତାହାଦ୍ୱାରା ସହନ ହୁଏନାହିଁ।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤਾਂ ਮਿਲੈ ਸੁਭਾਇ ॥੨॥
ଯେତେବେଳେ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ଜିଜ୍ଞାସୁ ଚାତକକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ପ୍ରଭୁ ମିଳିଯାନ୍ତି||2||
ਨਾਮਹੀਣੁ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖੁ ਪਾਇ ॥
ହରିନାମ ବିହୀନ ଜୀବ ବହୁତ ଦୁଃଖ ପାଇଥାଏ,
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜਲਿਆ ਭੂਖ ਨ ਜਾਇ ॥
ସେ ତୃଷ୍ଣାରେ ଜଳିଥାଏ, ତାହାର କ୍ଷୁଧା ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਵਿਣੁ ਭਾਗਾ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਾਇ ॥
ଭାଗ୍ୟ ବିନା କାହାକୁ ହରିନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਥਾਕਾ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥੩॥
ଜୀବ ଅନେକ ପ୍ରକାରର କର୍ମ କାଣ୍ଡ କରି ଥକି ଯାଇଥାଏ||3||
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਾਣੀ ਬੇਦ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ସେ ତ୍ରିଗୁଣାତ୍ମକ ବେଦ-ବାଣୀର ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ,
ਬਿਖਿਆ ਮੈਲੁ ਬਿਖਿਆ ਵਾਪਾਰੁ ॥
ବିକାରର ମଳିନତାର ବ୍ୟାପାର କରିଥାଏ।
ਮਰਿ ਜਨਮਹਿ ਫਿਰਿ ਹੋਹਿ ਖੁਆਰੁ ॥
ଯେଉଁ କାରଣରୁ ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣରେ ବାରମ୍ବାର ଆସି ଧ୍ଵଂସ ହୋଇଯାଏ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਤੁਰੀਆ ਗੁਣੁ ਉਰਿ ਧਾਰੁ ॥੪॥
ପରନ୍ତୁ ଗୁରୁମୁଖୀ ଜୀବ ଚତୁର୍ଥ ଅବସ୍ଥାରେ ପହଞ୍ଚି ହୃଦୟରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଧାରଣ କରିଥାଏ||4||
ਗੁਰੁ ਮਾਨੈ ਮਾਨੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ମାନ-ସମ୍ମାନ କରିଥାଏ, ସମସ୍ତେ ତାହାର ଆଦର କରିଥାନ୍ତି।
ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਹੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଏ।
ਚਹੁ ਜੁਗਿ ਸੋਭਾ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਸੋਇ ॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ନିର୍ମଳ ହୋଇଥାଏ, ଚାରିଯୁଗରେ ତାହାର ଶୋଭା ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਕੋਇ ॥੫॥੪॥੧੩॥੯॥੧੩॥੨੨॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି କେହି ବିରଳ ହିଁ ଗୁରୁମୁଖୀ ହୋଇଥାଏ||5||4||13||9||13||22||
ਰਾਗੁ ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ਚਉਪਦੇ
ରାଗ ମଲାର ମହଲା 4 ଘର 1 ଚଉପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਓ ਹਿਰਦੈ ਮਤਿ ਗੁਰਮਤਿ ਦੂਖ ਵਿਸਾਰੀ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ହୃଦୟରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ୍ମ ମନନ କରିଛି, ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ଆମର ଦୁଃଖ ନିବାରଣ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਭ ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਬੰਧਨ ਤੂਟੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁ କୃପା କରିଛନ୍ତି, ସବୁ କାମନା ଓ ବନ୍ଧନ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି||1||
ਨੈਨੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਲਾਗੀ ਤਾਰੀ ॥
ଏହି ନୟନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଲଗ୍ନ ଲାଗି ରହିଛି।
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦੇਖਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਬਿਗਸਿਓ ਜਨੁ ਹਰਿ ਭੇਟਿਓ ਬਨਵਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ଦେଖି ମୋର ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥