ਤਿਨ ਤੂੰ ਵਿਸਰਹਿ ਜਿ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥
ତୁ ତାହାକୁ ହିଁ ବିସ୍ମୃତ ହୋଇଥାଉ ଯିଏ
ਮਨਮੁਖ ਅਗਿਆਨੀ ਜੋਨੀ ਪਾਏ ॥੨॥
ମାୟା ମୋହରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਜਿਨ ਇਕ ਮਨਿ ਤੁਠਾ ਸੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਾ ਲਾਏ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ଉପରେ ପରମାତ୍ମା ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି, ତାହାଙ୍କୁ ସେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବାରେ ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਜਿਨ ਇਕ ਮਨਿ ਤੁਠਾ ਤਿਨ ਹਰਿ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ଙ୍କ ଉପରେ ଭାଗବାନ ବଡ଼ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି, ଭାଗବାନ ସ୍ଵୟଂ କୁ ତାହାର ମନରେ ବସାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਏ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ସେ ହରିଙ୍କ ନାମରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ। ।।3।।
ਜਿਨਾ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਸੇ ਗਿਆਨ ਬੀਚਾਰੀ ॥
ଯିଏ ପୁଣ୍ୟ କାମ କରିଛନ୍ତି, ସେମାନେ ଜ୍ଞାନ ର ଚିନ୍ତନ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਿਨਾ ਪੋਤੈ ਪੁੰਨੁ ਤਿਨ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥
ଆଉ ନିଜ ଅହଙ୍କାର କୁ ନାଶ କରିଦିଅନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਜੋ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਕਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥੪॥੭॥੨੭॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ନାମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପାଖରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ। ।।4।।7।।27।।
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 3 ।।
ਤੂੰ ਅਕਥੁ ਕਿਉ ਕਥਿਆ ਜਾਹਿ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ତୁ ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ଅଟୁ। ପୁଣି, ତୋତେ କିପରି କଥନ କରାଯାଇପାରିବ?
ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਮਾਰਣੁ ਮਨ ਮਾਹਿ ਸਮਾਹਿ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ନିଜର ମନକୁ ବଶ କରିଥାଏ, ଭାଗବାନ ତାହାର ମନରେ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਅਨੇਕ ਕੀਮਤਿ ਨਹ ਪਾਹਿ ॥੧॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୋହର ଗୁଣ ଅନେକ ଅଛି ଆଉ ତାହାର ମୂଲ୍ୟାୟନ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ।।1।।
ਜਿਸ ਕੀ ਬਾਣੀ ਤਿਸੁ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ସେହି ଗୁରୁ ବାଣୀ ଯେଉଁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଅଟେ, ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਤੇਰੀ ਅਕਥ ਕਥਾ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਵਖਾਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋହର ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ କଥା ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇପାରିବ। ।।1।।ରୁହ।।
ਜਹ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਹ ਸਤਸੰਗਤਿ ਬਣਾਈ ॥
ଯେଉଁଠି ସଦଗୁରୁ ଥାଆନ୍ତି, ସେଇଠି ସତସଙ୍ଗ ହୋଇଥାଏ।
ਜਹ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
ସଦଗୁରୁ ସତସଙ୍ଗରେ ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଭାଗବାନଙ୍କ ଗୁଣ ସ୍ତୁତି କରିଥାଏ।
ਜਹ ਸਤਿਗੁਰੁ ਤਹਾ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥੨॥
ଯେଉଁଠି ସଦଗୁରୁ ଥାଆନ୍ତି, ସେଠାରେ ନାମ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀର ଅହଙ୍କାର ଜଳିଯାଏ। ।।2
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵਾ ਮਹਲੀ ਥਾਉ ਪਾਏ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ସେବା ଭକ୍ତି କରି ତାହାଙ୍କ ଆତ୍ମ ସ୍ଵରୂପ ରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଯାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਾਏ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ନିଜର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମକୁ ବସାଇ ନିଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਏ ॥੩॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ଭାଗବାନଙ୍କ ନାମରେ ହିଁ ରହିଥାଏ। ।।3।।
ਆਪੇ ਦਾਤਿ ਕਰੇ ਦਾਤਾਰੁ ॥
ଦାତା ପ୍ରଭୁ ଯେଉଁ ବ୍ଯକ୍ତିକୁ ନାମର ପ୍ରାପ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି,
ਪੂਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਸਿਉ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ହୋଇଯାଏ ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਤਿਨ ਕਉ ਜੈਕਾਰੁ ॥੪॥੮॥੨੮॥ न
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ତାହାର ଲୋକ ପରଲୋକରେ ଜୟ ଜୟକାର ହୋଇଥାଏ। ।।4।।8।।28।।
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 3 ।।
ਏਕਸੁ ਤੇ ਸਭਿ ਰੂਪ ਹਹਿ ਰੰਗਾ ॥
ଏକ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ସମସ୍ତ ରୂପ ଏବଂ ରଙ୍ଗ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି।
ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੁ ਸਭਿ ਸਹਲੰਗਾ ॥
ପବନ, ଜଳ, ଏବଂ ଅଗ୍ନି ସବୁଥିରେ ଅଛି।
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਵੇਖੈ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਰੰਗਾ ॥੧॥
ହରି ପ୍ରଭୁ ଏହି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରଙ୍ଗର ଜୀବ ଏବଂ ପଦାର୍ଥକୁ ଦେଖି ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି। ।।1।।
ਏਕੁ ਅਚਰਜੁ ਏਕੋ ਹੈ ਸੋਈ ॥
ଏହା ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ କୌତୁହଳ ଅଟେ ଯେ ଏହି ସାରା ଜଗତ ପ୍ରସାର ଏକ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ହିଁ ଅଟେ ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ଏଥିରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵੀਚਾਰੇ ਵਿਰਲਾ ਕੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଏହି କୌତୁହଳ କଥା ଉପରେ ବିଚାର କରିଥାଏ। ।।1।।ରୁହ। ।
ਸਹਜਿ ਭਵੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸਭਨੀ ਥਾਈ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ରହିଛନ୍ତି।
ਕਹਾ ਗੁਪਤੁ ਪ੍ਰਗਟੁ ਪ੍ਰਭਿ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ଏପରି ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଛନ୍ତି ଯେ କେଉଁଠି ଲୁପ୍ତ ଆଉ କେଉଁଠି ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଅଟନ୍ତି।
ਆਪੇ ਸੁਤਿਆ ਦੇਇ ਜਗਾਈ ॥੨॥
ଭଗବାନ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଥିବା ଜୀବକୁ ଜ୍ଞାନ ଦେଇ ଜାଗୃତି କରିଥାନ୍ତି। ।।2।।
ਤਿਸ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਿਨੈ ਨ ਹੋਈ ॥
ତାଙ୍କର ମୂଲ୍ୟାୟନ କେହି ମଧ୍ୟ କରିପାରିବ ନାହିଁ।
ਕਹਿ ਕਹਿ ਕਥਨੁ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
ହୁଏତ ସବୁ ଲୋକ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣକୁ କହି କହି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଆନ୍ତି।
ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਵੈ ਬੂਝੈ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੩॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ବୁଝି ନେଇଥାଏ। ।।3।।
ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਵੇਖੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥
ଭଗବାନ ଜୀବଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣି ଶୁଣି ତାହାର ଜରୁରୀ ଆବଶ୍ୟକତା ଦେଖିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରାନ୍ତି।
ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਪਾਏ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ୱାରା ମନୁଷ୍ୟକୁ ବଡ଼ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। obha
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਏ ॥੪॥੯॥੨੯॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ସେ ଭାଗବାନଙ୍କ ନାମରେ ହିଁ ରହିଥାଏ। ।।4।।6।।29।।
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 3 ।।
ਮਨਮੁਖਿ ਸੂਤਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਪਿਆਰਿ ॥
ସ୍ୱେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜୀବ ମାୟାର ମୋହରେ ଏବଂ ପ୍ରେମରେ ଫସି ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਗੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ਬੀਚਾਰਿ ॥
ପରନ୍ତୁ, ଗୁରୁମୁଖୀ ଭଗବାନ ଙ୍କ ଗୁଣ ର ଚିନ୍ତନ କରି ଜ୍ଞାନ ଦ୍ୱାରା ଜାଗି ରହିଥାଏ।
ਸੇ ਜਨ ਜਾਗੇ ਜਿਨ ਨਾਮ ਪਿਆਰਿ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ, ସେ ଜାଗି ରହିଥାଏ। ।।1।।
ਸਹਜੇ ਜਾਗੈ ਸਵੈ ਨ ਕੋਇ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଜାଗି ରହିଥାଏ, ସେ ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇ ନଥାଏ।
ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ତଥ୍ଯକୁ କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବୁଝିଥାଏ। ।।1।।ରୁହ।।
ਅਸੰਤੁ ਅਨਾੜੀ ਕਦੇ ਨ ਬੂਝੈ ॥
ଦୁଷ୍ଟ ଏବଂ ଉଦାସୀନ ବ୍ୟକ୍ତି ବୁଝାଇବା ଦ୍ୱାରା କଦାପି ବୁଝି ନଥାଏ।
ਕਥਨੀ ਕਰੇ ਤੈ ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਲੂਝੈ ॥
ସେ ବହୁତ କଥା କହିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ, ମାୟା ସହିତ ସଂଗ୍ରାମ କରିଥାଏ।
ਅੰਧੁ ਅਗਿਆਨੀ ਕਦੇ ਨ ਸੀਝੈ ॥੨॥
ମୋହ ମାୟାରେ ଅନ୍ଧ ହୋଇଥିବା ଜ୍ଞାନହୀନ ବ୍ୟକ୍ତି କେବେ ମଧ୍ୟ ନିଜ ଜୀବନ ମନୋରଥ ସିଦ୍ଧ କରିପାରେ ନାହିଁ। ।।2।।
ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥
ଏହି ଯୁଗରେ ରାମଙ୍କ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୋକ୍ଷ ସମ୍ଭବ ହେବ।
ਵਿਰਲਾ ਕੋ ਪਾਏ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਾ ॥
କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଏହି ତଥ୍ଯ କୁ ବୁଝିପାରେ।
ਆਪਿ ਤਰੈ ਸਗਲੇ ਕੁਲ ਉਧਾਰਾ ॥੩॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭବ ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଥାନ୍ତି ଆଉ ନିଜର ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବଂଶ କୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି। ।।3।।