ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਚਾਖਿਆ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਮੀਠ ਰਸ ਗਾਨੇ ॥੨॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମୁଁ ହରି-ନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ରସ ଚାଖିଅଛି, ଯାହା ଆଖୁ ରସ ଭଳି ମିଠା ହୋଇଥାଏ। ॥2॥
ਜਿਨ ਕਉ ਗੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਹੀ ਭੇਟਿਆ ਤੇ ਸਾਕਤ ਮੂੜ ਦਿਵਾਨੇ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁ-ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ୍ତି ନାହିଁ, ସେ ମୂର୍ଖ, ପାଗଳ ଏବଂ ଶାକ୍ତ ଅଟେ।
ਤਿਨ ਕੇ ਕਰਮਹੀਨ ਧੁਰਿ ਪਾਏ ਦੇਖਿ ਦੀਪਕੁ ਮੋਹਿ ਪਚਾਨੇ ॥੩॥
(କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ଅଧୀନରେ କ’ଣ ଅଛି?) ସେହି ଭାଗ୍ୟଶାଳୀମାନଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ, ଏପରି କାର୍ଯ୍ୟ ଆରମ୍ଭରୁ ନୀଚ କର୍ମ ଲେଖାଯାଇଛି | ସେମାନେ ମାୟାର ଭ୍ରମରେ ଫସି ଏପରି ଜଳିଥାନ୍ତି ଯେପରି ଦୀପ ଦେଖି ପତଙ୍ଗ ଜଳିଯାଏ ॥3॥
ਜਿਨ ਕਉ ਤੁਮ ਦਇਆ ਕਰਿ ਮੇਲਹੁ ਤੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਵ ਲਗਾਨੇ ॥
ହେ ହରି-ପରମେଶ୍ଵର! ଯାହାକୁ ତୁମେ ଦୟା କରି ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳାଇଛ, ସେ ତୋର ସେବା ଭକ୍ତିରେ ଲାଗି ଯାଇଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਿ ਪ੍ਰਗਟੇ ਮਤਿ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਨੇ ॥੪॥੪॥੧੮॥੫੬॥
ହେ ନାନକ! ଏହିପରି ମଣିଷମାନେ ହରି-ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି ଦୁନିଆରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ହୁଅନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ଵାରା ଏହି ନାମରେ ଲୀନ ହୁଅନ୍ତି। ॥4॥4॥18॥56॥
ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 4 ॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਦਾ ਨਾਲਿ ਹੈ ਸੁਆਮੀ ਕਹੁ ਕਿਥੈ ਹਰਿ ਪਹੁ ਨਸੀਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ସ୍ଵାମୀ-ପ୍ରଭୁ ସର୍ବଦା ଆମ ସହିତ ଅଛନ୍ତି | କୁହ! ପରମେଶ୍ବରଙ୍କଠାରୁ ଦୂରେଇ ଯାଇ ଆମେ କେଉଁଠାକୁ ଯାଇପାରିବା?
ਹਰਿ ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸਾਚਾ ਹਰਿ ਆਪਿ ਛਡਾਏ ਛੁਟੀਐ ॥੧॥
ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପ୍ରଭୁ-ପରମେଶ୍ଵର ନିଜେ ଜୀବମାନଙ୍କୁ କ୍ଷମା କରନ୍ତି | ଯଦି ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରନ୍ତି ତେବେ ସେ ମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି ॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਜਪੀਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ହୃଦୟ ସହିତ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହରି-ନାମ ହିଁ ଜପି ରହିବା ଉଚିତ।
ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ਭਜਿ ਪਉ ਮੇਰੇ ਮਨਾ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪੀਛੈ ਛੁਟੀਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣ ନିଅ, ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ନେବା ଦ୍ଵାରା ତୋର ମୁକ୍ତି ହେବ॥1।ରୁହ॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸੇਵਹੁ ਸੋ ਪ੍ਰਭ ਸ੍ਰਬ ਸੁਖਦਾਤਾ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਸੀਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଭଗବାନଙ୍କ ପାଇଁ ସେବା-ଭକ୍ତି କର, ସୁଖର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ, ସେବା-ଭକ୍ତି କରି ଜଣେ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପରେ ନିବାସ କରିଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਇ ਲਹਹੁ ਘਰੁ ਅਪਨਾ ਘਸਿ ਚੰਦਨੁ ਹਰਿ ਜਸੁ ਘਸੀਐ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପ ରୂପୀ ଘରକୁ ଯାଇ ନିବାସ କର ଆଉ ଏବଂ ଯେପରି ଚନ୍ଦନ କାଠ ଏକ ପଥର ଉପରେ ଘଷାଯାଏ, ସେହିଭଳି ହରି-ଯଶକୁ ନିଜ ମନରେ ଘଷ॥2॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਸੁ ਊਤਮੁ ਲੈ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਮਨਿ ਹਸੀਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ହରି-ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ହରି-ନାମ ଜପ କରନ୍ତୁ । ହରି-ପରମେଶ୍ୱରଙ୍କ ଯଶ ସର୍ବୋତ୍ତମ । ହରି-ପରମେଶ୍ୱର ନାମରେ ଉପକାର ପାଇବା ପରେ ହୃଦୟରେ ଖୁସି ହେବା ଉଚିତ୍ |
ਹਰਿ ਹਰਿ ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਦੇਵੈ ਤਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਖੀਐ ॥੩॥
ଯଦି ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ଦୟା କରନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ମନୁଷ୍ୟ ହରି ରସ ରୂପୀ ଅମୃତକୁ ଚାଖିଥାଏ ॥3॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਜੋ ਦੂਜੈ ਲਾਗੇ ਤੇ ਸਾਕਤ ਨਰ ਜਮਿ ਘੁਟੀਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଯେଉଁମାନେ ମୋହ ମାୟାରେ ଲିପ୍ତ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରୁ ବଞ୍ଚିତ, ସେହି ଶାକ୍ତ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ଧରି ଯମଦୂତ ହତ୍ୟା କରନ୍ତି
ਤੇ ਸਾਕਤ ਚੋਰ ਜਿਨਾ ਨਾਮੁ ਵਿਸਾਰਿਆ ਮਨ ਤਿਨ ਕੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਭਿਟੀਐ ॥੪॥
ହେ ମୋର ମନ! ଯେଉଁମାନେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ, କାରଣ ସେମାନେ ଶାକ୍ତ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚୋର ଅଟନ୍ତି ॥4॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸੇਵਹੁ ਅਲਖ ਨਿਰੰਜਨ ਨਰਹਰਿ ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਲੇਖਾ ਛੁਟੀਐ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ଅଲେଖ ନିରଂଜନ ନରସିଂହ ଭଗବାନଙ୍କ ପାଇଁ ସେବା-ଭକ୍ତି କର, ଯାହାର ସେବା-ଭକ୍ତି ଦ୍ୱାରା କାର୍ଯ୍ୟର ହିସାବ ଶେଷ ହୁଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਪੂਰੇ ਕੀਏ ਖਿਨੁ ਮਾਸਾ ਤੋਲੁ ਨ ਘਟੀਐ ॥੫॥੫॥੧੯॥੫੭॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁମାନଙ୍କୁ ହରି-ପ୍ରଭୁ ଓଜନରେ ସିଦ୍ଧ କରିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କର ଓଜନ ଗୋଟିଏ ମାପ ଦ୍ୱାରା ମଧ୍ୟ ହ୍ରାସ ହୁଏ ନାହିଁ ॥5॥5॥19॥57॥
ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 4 ॥
ਹਮਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ਵਸਗਤਿ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮਰੈ ਮੇਰਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭ ਤੇਰੀ ॥
ହେ ମୋର ଇଶ୍ଵର! ମୋର ପ୍ରାଣ ତୋର ହିଁ ବଶରେ ଅଛି, ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ସବୁ ତୋହର ହିଁ ଅଟେ।
ਦਇਆ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਦਰਸੁ ਦਿਖਾਵਹੁ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਲੋਚ ਘਣੇਰੀ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ଦୟାକରି ନିଜ ଦର୍ଶନ ଦିଅନ୍ତୁ, କାରଣ ମୋର ମନ ଏବଂ ତନରେ ତୋର ଦର୍ଶନର ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଅଛି ॥1॥
ਰਾਮ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਲੋਚ ਮਿਲਣ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ମୋର ମନ ଏବଂ ତନରେ ପ୍ରଭୁ ମିଳନର ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଅଛି।
ਗੁਰ ਕ੍ਰਿਪਾਲਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਿੰਚਤ ਗੁਰਿ ਕੀਨੀ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଯେତେବେଳେ କୃପାର ଘର ଗୁରୁ ମୋତେ ଅଳ୍ପ ମାତ୍ର କୃପା କରିଛନ୍ତି , ସେତେବେଳେ ମୋର ପ୍ରଭୁ-ପରମେଶ୍ଵର ଆସି ମୋତେ ମିଳନ କରିଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਜੋ ਹਮਰੈ ਮਨ ਚਿਤਿ ਹੈ ਸੁਆਮੀ ਸਾ ਬਿਧਿ ਤੁਮ ਹਰਿ ਜਾਨਹੁ ਮੇਰੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ-ପରମେଶ୍ଵର! ମୋର ମନ ଓ ଚିତ୍ତରେ ଯାହା କିଛି ଅଛି, ମୋର ସେହି ଅବସ୍ଥାକୁ ତୁମେ ଜାଣି ଅଛ।
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੁ ਜਪੀ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ਨਿਤ ਜੀਵਾ ਆਸ ਹਰਿ ਤੇਰੀ ॥੨॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ରାତି ଦିନ ମୁଁ ତୋର ନାମର ଜପ କରୁଅଛି ଆଉ ସୁଖ ପାଇଛି, ମୁଁ ସର୍ବଦା ତୋର ଆଶାରେ ବଞ୍ଚିଅଛି॥2॥
ਗੁਰਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਾਤੈ ਪੰਥੁ ਬਤਾਇਆ ਹਰਿ ਮਿਲਿਆ ਆਇ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰੀ ॥
ଯେବେ ଦାତା ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ସତମାର୍ଗ ଦେଖାଇଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ହରି-ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ ମିଳନ କରିଛନ୍ତି।
ਅਨਦਿਨੁ ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਵਡਭਾਗੀ ਸਭ ਆਸ ਪੁਜੀ ਜਨ ਕੇਰੀ ॥੩॥
ଭାଗ୍ୟରୁ ମୋ’ ହୃଦୟରେ ରାତି ଦିନ ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିଥାଏ, ପ୍ରଭୁ ସେବକର, ମୋର, ଅଭିଳାଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଛନ୍ତି। ॥3॥
ਜਗੰਨਾਥ ਜਗਦੀਸੁਰ ਕਰਤੇ ਸਭ ਵਸਗਤਿ ਹੈ ਹਰਿ ਕੇਰੀ ॥
ହେ ଜଗନ୍ନାଥ! ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର! ହେ କର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁ! ସାରା ଜଗତର କ୍ରୀଡା ତୋର ବଶରେ ଅଛି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਰਣਾਗਤਿ ਆਏ ਹਰਿ ਰਾਖਹੁ ਪੈਜ ਜਨ ਕੇਰੀ ॥੪॥੬॥੨੦॥੫੮॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ନାନକ ତୋର ଶରଣାଗତ ଆସିଛି, ନିଜ ସେବକର ଲାଜ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରଖ ॥4॥6॥20॥58॥
ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 4 ॥
ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਖਿਨੁ ਨ ਟਿਕੈ ਬਹੁ ਰੰਗੀ ਦਹ ਦਹ ਦਿਸਿ ਚਲਿ ਚਲਿ ਹਾਢੇ ॥
ଦଶ ଦିଗରେ ଦଉଡି ଦଉଡି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ।