ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੁਣਦਾ ਵੇਖਦਾ ਕਿਉ ਮੁਕਰਿ ਪਇਆ ਜਾਇ ॥
ଆମେ ଯାହା କିଛି କହୁଛନ୍ତି ବା କରୁଛନ୍ତି ପରମାତ୍ମା ସବୁ କିଛି ଶୁଣନ୍ତି ଓ ଦେଖନ୍ତି, ପୁଣି ତାଙ୍କରି ସମ୍ମୁଖରେ କିପରି ମନା କରାଯାଇପାରିବ।
ਪਾਪੋ ਪਾਪੁ ਕਮਾਵਦੇ ਪਾਪੇ ਪਚਹਿ ਪਚਾਇ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜୀବ ଅସଂଖ୍ୟ ପାପ ଅର୍ଜନ କରେ, ପାପରେ ସଢି ରହିଥାଏ।
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਨ ਆਵਈ ਮਨਮੁਖਿ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
ତାହାକୁ ସେହି ପରମାତ୍ମା ଦୃଶ୍ୟମାନ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ, କାରଣ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜୀବ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ପାରେ ନାହିଁ।
ਜਿਸੁ ਵੇਖਾਲੇ ਸੋਈ ਵੇਖੈ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇ ॥੪॥੨੩॥੫੬॥
ନାନକ ଜୀ କହନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ଗୁରୁମୁଖ ଜୀବକୁ ପରମାତ୍ମା ଶୁଭ-ମାର୍ଗ ଦେଖାନ୍ତି, ସେ ସେହି ମାର୍ଗ ଦ୍ଵାରା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଦେଖିପାରେ॥4॥23॥56॥
ਸ੍ਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସିରିରାଗ ମହଲା 3 ॥
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਰੋਗੁ ਨ ਤੁਟਈ ਹਉਮੈ ਪੀੜ ਨ ਜਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ନାମର ପ୍ରାପ୍ତି ସମ୍ଭବ ନାହିଁ, ନାମ-ସ୍ମରଣ ବିନା ଜୀବ ଜନ୍ମ-ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରରୁ ମୁକ୍ତି ପାଏ ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮਨਿ ਵਸੈ ਨਾਮੇ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପା ଦ୍ଵାରା ମନରେ ନାମ ବାସ କରିଥାଏ ଆଉ ସେହି ଜୀବ ନାମରେ ନିମଜ୍ଜିତ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହରି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପାଇ ହୁଏ, ଏହା ବିନା ମନମୁଖ ବ୍ୟକ୍ତି ଭ୍ରମରେ ହିଁ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਮਨ ਰੇ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ନାମ-ସ୍ମରଣର କାରଣରୁ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ଵରୂପରେ ନିବାସ ହୋଇଥାଏ।
ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸਾਲਾਹਿ ਤੂ ਫਿਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏଥିପାଇଁ ତୁମେ ରାମ-ନାମର ସ୍ତୁତି କର, ତାହାହେଲେ ହିଁ ତୁମର ଜନ୍ମ-ମୃତ୍ୟୁ ଦୂର ହେବ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਇਕੋ ਦਾਤਾ ਵਰਤਦਾ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ହଋ-ପରମେଶ୍ଵର ଦାତା ଏକ ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି, ଏହା ଅତିରିକ୍ତ ଅନ୍ୟ କେହି ନାହିଁ।
ਸਬਦਿ ਸਾਲਾਹੀ ਮਨਿ ਵਸੈ ਸਹਜੇ ਹੀ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
ଗୁରୁ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚିନ୍ତନ ମନରେ ବସା ବାନ୍ଧେ ଓ ସୁଖ ସହଜରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਸਭ ਨਦਰੀ ਅੰਦਰਿ ਵੇਖਦਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ ॥੨॥
ସେହି ପରମାତ୍ମା ନିଜ ଦୃଷ୍ଟିରେ ସବୁଙ୍କୁ ଦେଖନ୍ତି, ଯାହାକୁ ସେ ଚାହାନ୍ତି ତାହାକୁ ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି॥2॥
ਹਉਮੈ ਸਭਾ ਗਣਤ ਹੈ ਗਣਤੈ ਨਉ ਸੁਖੁ ਨਾਹਿ ॥
ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ ଅହଙ୍କାରରେ ଲିପ୍ତ ହୋଇ ପାପ-ପୂଣ୍ୟ, ଧର୍ମ-କର୍ମ ଅଥବା ଶୁଭ କର୍ମ ଆଦିର ଗଣନା କରନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଗଣନା କରିବା ବାଲାକୁ କୌଣସି ସୁଖ ମିଳେ ନାହିଁ।
ਬਿਖੁ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵਣੀ ਬਿਖੁ ਹੀ ਮਾਹਿ ਸਮਾਹਿ ॥
ଏପରି ଜୀବ ବିକାରର ଅର୍ଜନ କରିଥାଏ ଆଉ ଅନ୍ତତଃ ଏହି ବିଷରେ ଡୁବି ଯାଏ।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਠਉਰੁ ਨ ਪਾਇਨੀ ਜਮਪੁਰਿ ਦੂਖ ਸਹਾਹਿ ॥੩॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ବିନା ବିଶେଷ ସ୍ଥାନ ପାଇପାରେ ନାହିଁ ତଥା ପରଲୋକକୁ ଯାଇ ଦୁଃଖ ଭୋଗେ॥3॥
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਤਿਸੈ ਦਾ ਆਧਾਰੁ ॥
ଜୀବକୁ ଶରୀର ଆଦି ସବୁ କିଛି ସେହି ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଦେଇଛନ୍ତି, ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସେହି ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଆଶ୍ରା ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਬੁਝੀਐ ਤਾ ਪਾਏ ਮੋਖ ਦੁਆਰੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପା ଦ୍ଵାରା ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଜାଣ, ତାହାହେଲେ ହିଁ ମୋକ୍ଷ ଦ୍ଵାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਸਲਾਹਿ ਤੂੰ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੪॥੨੪॥੫੭॥
ନାନକ ଜୀ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଜୀବ! ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ତୁତି ଗାନ କର, ଯାହାଙ୍କର ଗୁଣର ଅନ୍ତ ପାଇପାରିବା ନାହିଁ॥4॥24॥57॥
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସିରିରାଗ ମହଲା 3 ॥
ਤਿਨਾ ਅਨੰਦੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੈ ਜਿਨਾ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰੁ ॥
ସେହି ଜୀବଙ୍କୁ ସୁଖ ଆନନ୍ଦର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ,ଯାହାକୁ ସତ୍ୟ ନାମର ଆଶ୍ରୟ ପ୍ରାପ୍ତ ଅଛି।
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଗ୍ରହଣ କରିବା ବାଲାକୁ ସତ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପାଇଛି, ଯାହା ସମସ୍ତ ଦୁଃଖକୁ ନିବୃତ୍ତି କରିଥାଏ।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਸਾਚੈ ਨਾਇ ਪਿਆਰੁ ॥
ପ୍ରାୟତଃ ସତ୍ୟ ସ୍ୱରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କର ତଥା ସତ୍ୟ ନାମ ସାଥିରେ ପ୍ରେମ କର
ਕਿਰਪਾ ਕਰਿ ਕੈ ਆਪਣੀ ਦਿਤੋਨੁ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰੁ ॥੧॥
ପରମାତ୍ମା ନିଜ କୃପା ଦ୍ରୁଷ୍ଟି ଦ୍ଵାରା ତାହାକୁ ଭକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି॥1॥
ਮਨ ਰੇ ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣର ଗାନ କରୁଥାଅ, ତୁମେ ସଦା ଆନନ୍ଦ ବନି ରହିବ।
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ହରିନାମକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କର, ତାହାହେଲେ ଜୀବ ହରିଙ୍କ ସାଥିରେ ହିଁ ନିମଜ୍ଜିତ ରହିବ॥1॥ରୁହ॥
ਸਚੀ ਭਗਤੀ ਮਨੁ ਲਾਲੁ ਥੀਆ ਰਤਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ସତ୍ୟ ଭକ୍ତି କରୁଥିବା ଜୀବର ମନ ଗହନ ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଯାଏ ତଥା ସ୍ଵତଃ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୁ
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮਨੁ ਮੋਹਿਆ ਕਹਣਾ ਕਛੂ ਨ ਜਾਇ ॥
ରୁ-ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ଗୁରୁମୁଖ ଜୀବର ମନ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଏପରି ମୋହିତ ହୋଇଯାଇଛି ଯେ କିଛି କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ।
ਜਿਹਵਾ ਰਤੀ ਸਬਦਿ ਸਚੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਵੈ ਰਸਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥
ଏପରି ଜୀବଙ୍କ ଜିହ୍ଵା ସତ୍ୟ ଉପଦେଶରେ ନିମଜ୍ଜିତ ରହେ, ନାମ-ଅମୃତକୁ ପାନ କରେ ଆଉ ପ୍ରେମ ସହିତ ଗୁଣ ଗାନ କରେ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਹੁ ਰੰਗੁ ਪਾਈਐ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੨॥
ଏହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଆନନ୍ଦକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ମୁଖରୁ ଉଚ୍ଚାରଣ ହେଉଥିବା ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ସେହି ଜୀବ ପାଏ, ଯାହା ଉପରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ କୃପା ଥାଏ॥2॥
ਸੰਸਾ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਹੈ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
ଏହି ସଂସାର ସଂଶୟ ରୂପ ଅଟେ, ଏଥିରେ ଜୀବନ ରୂପୀ ରାତିରେ ଶୋଇ(ଅଜ୍ଞାନତାରେ) ଅତିବାହିତ କରେ।
ਇਕਿ ਆਪਣੈ ਭਾਣੈ ਕਢਿ ਲਇਅਨੁ ਆਪੇ ਲਇਓਨੁ ਮਿਲਾਇ ॥
ସେ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ କିଛି ଜଣଙ୍କୁ ସଂସାର ସାଗରରୁ ବାହାର କରିଛନ୍ତି, ଆଉ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରିଛନ୍ତି।
ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਚੁਕਾਇ ॥
ତାହାର ମନରେ ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, ଯିଏ ମାୟାର ମୋହ ତ୍ୟାଗ କରିଦେଇଛି।
ਆਪਿ ਵਡਾਈ ਦਿਤੀਅਨੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥੩॥
ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାକୁ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ଯାହାକୁ ସେ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ବୁଝାଇଛନ୍ତି॥3॥
ਸਭਨਾ ਕਾ ਦਾਤਾ ਏਕੁ ਹੈ ਭੁਲਿਆ ਲਏ ਸਮਝਾਇ ॥
ସମସ୍ତ ଜୀବର ଦାତା ପରମେଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ବିସ୍ମୃତ ପ୍ରାଣୀକୁ ବୁଝାଇଦିଅନ୍ତି।
ਇਕਿ ਆਪੇ ਆਪਿ ਖੁਆਇਅਨੁ ਦੂਜੈ ਛਡਿਅਨੁ ਲਾਇ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବଙ୍କୁ ସେ ସ୍ଵୟଂ ଠାରୁ ବିସ୍ମୃତ କରିଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କୁ ଦୈତ୍ୟ-ଭାବରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਗੁਰਮਤੀ ਹਰਿ ਪਾਈਐ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ପରମାତ୍ମା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ତଥା ଆତ୍ମାର ପରମାତ୍ମା ସହିତ ମିଳନ ହୁଏ।
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨੫॥੫੮॥
ନାନକ ଜୀ କହନ୍ତି ଯେ ନିତ୍ୟ ହରି -ନାମ ଚିନ୍ତନରେ ଲୀନ ହୋଇ ନାମରେ ହିଁ ଅଭେଦ ହୁଅ॥4॥25॥58॥
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ସିରିରାଗ ମହଲା 3 ॥
ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਤਜਿ ਵਿਕਾਰ ॥
ଗୁଣ ଦ୍ଵାରା ବିଭୂଷିତ ଜୀବ ତୃଷ୍ଣା ଆଦି ବିକାରର ତ୍ୟାଗ କରି ସତ୍ୟ ସ୍ଵରୂପକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଅଛି।
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮਨੁ ਰੰਗਿਆ ਰਸਨਾ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰਿ ॥
ତାହାର ହୃଦୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛି ଆଉ ଜିହ୍ଵା ପରମାତ୍ମାଏନକେ ଭକ୍ତି ପ୍ରେମରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛି।