ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ॥
ਅਪੁਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪਹਿ ਬਿਨਉ ਕਹਿਆ ॥
ଯେବେ ମୁଁ ନିଜ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ପାଖରେ ବିନତି କରିଛି, ସେତେବେଳେ
ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆਲ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਮੇਰਾ ਸਗਲ ਅੰਦੇਸਰਾ ਗਇਆ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଦୁଃଖ ନାଶକ ପରମାତ୍ମା ଦୟାଳୁ ଏବଂ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି ଆଉ ମୋର ସବୁ ଡର ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି॥ରୁହ॥
ਹਮ ਪਾਪੀ ਪਾਖੰਡੀ ਲੋਭੀ ਹਮਰਾ ਗੁਨੁ ਅਵਗੁਨੁ ਸਭੁ ਸਹਿਆ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଆମେ କେତେ ପାପୀ, ଅତ୍ୟାଚାରୀ ଏବଂ ଲୋଭୀ ଅଟୁ, କିନ୍ତୁ ଦୟାବାନ ପ୍ରଭୁ ଆମର ସବୁ ଗୁଣ-ଅବଗୁଣ ସହ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି।
ਕਰੁ ਮਸਤਕਿ ਧਾਰਿ ਸਾਜਿ ਨਿਵਾਜੇ ਮੁਏ ਦੁਸਟ ਜੋ ਖਇਆ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁ ଆମକୁ ରଚନା କରି ନିଜ ହାତ ଆମର ମସ୍ତକ ଉପରେ ରଖି ଗୌରବ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ଯେଉଁ ଦୁଷ୍ଟ ଆମକୁ ମାରିବାକୁ ଚାହୁଁ ଥିଲା, ସେ ସ୍ଵୟଂ ମରିଯାଇଛି ||1||
ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਸਰਬ ਸਧਾਰੀ ਸਫਲ ਦਰਸਨ ਸਹਜਇਆ ॥
ପରମାତ୍ମା ବଡ ପରୋପକାରୀ ଏବଂ ସବୁଙ୍କୁ ଆଧାର ଦେଇଥାନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହି ଫଳଦାୟକ ଅଟେ ଯାହା ଶାନ୍ତିର ପୁଞ୍ଜି ଅଟେ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਨਿਰਗੁਣ ਕਉ ਦਾਤਾ ਚਰਣ ਕਮਲ ਉਰ ਧਰਿਆ ॥੨॥੨੪॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ନିର୍ଗୁଣ ମଧ୍ୟ ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଚରଣ-କମଳ ମୁଁ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରିଛି ||2||24||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ॥
ਅਨਾਥ ਨਾਥ ਪ੍ਰਭ ਹਮਾਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଅନାଥର ନାଥ ଅଟୁ।
ਸਰਨਿ ਆਇਓ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଦୁନିଆର ରକ୍ଷାକାରୀ! ମୁଁ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି॥ରୁହ॥
ਸਰਬ ਪਾਖ ਰਾਖੁ ਮੁਰਾਰੇ ॥
ହେ ମୁରାରୀ ପ୍ରଭୁ! ମୋର ସବୁ ପ୍ରକାର ରକ୍ଷା କର,
ਆਗੈ ਪਾਛੈ ਅੰਤੀ ਵਾਰੇ ॥੧॥
ଲୋକ ପରଲୋକ ଏବଂ ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର ରକ୍ଷା କର||1||
ਜਬ ਚਿਤਵਉ ਤਬ ਤੁਹਾਰੇ ॥
ହେ ମାଲିକ! ଯେବେ ମଧ୍ୟ ତୋତେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ତୋର ଗୁଣର ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਉਨ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਸਧਾਰੇ ॥੨॥
ସେହି ଗୁଣକୁ ଧାରଣ କରି ମୋର ମନ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ ||2||
ਸੁਨਿ ਗਾਵਉ ਗੁਰ ਬਚਨਾਰੇ ॥
ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନକୁ ଶୁଣି ତୋର ହିଁ ଗୁଣ ଗାନ କାରିଥାଏ ତଥା
ਬਲਿ ਬਲਿ ਜਾਉ ਸਾਧ ਦਰਸਾਰੇ ॥੩॥
ସାଧୁ ରୂପୀ ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନରେ ବାରମ୍ବାର ସମର୍ପିତ ଯାଏ ||3||
ਮਨ ਮਹਿ ਰਾਖਉ ਏਕ ਅਸਾਰੇ ॥
ମୋର ମନରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସାହାରା ଅଛି।
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਕਰਨੈਹਾਰੇ ॥੪॥੨੫॥
ହେ ନାନକ! ମୋର ପ୍ରଭୁ ହିଁ ସବୁଙ୍କ ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି ||4||25||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭ ਇਹੈ ਮਨੋਰਥੁ ਮੇਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋର କେବଳ ଏହି ମନୋରଥ ଯେ
ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਦਇਆਲ ਮੋਹਿ ਦੀਜੈ ਕਰਿ ਸੰਤਨ ਕਾ ਚੇਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ କୃପାନିଧି! ହେ ଦିନଦୟାଳୁ! ମୋତେ ନିଜର ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବକ ବନାଇ ଦିଅ॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਲਾਗਉ ਜਨ ਚਰਨੀ ਨਿਸ ਬਾਸੁਰ ਦਰਸੁ ਪਾਵਉ ॥
ମୁଁ ପ୍ରାତଃ କାଳ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାଏ ଆଉ ରାତି ଦିନ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਤਨੁ ਮਨੁ ਅਰਪਿ ਕਰਉ ਜਨ ਸੇਵਾ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਵਉ ॥੧॥
ନିଜ ତନ-ମନ ଅର୍ପିତ କରି ମୁଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବା ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ କରିଥାଏ ଆଉ ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ତୋର ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାଏ||1||
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਸਿਮਰਉ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਸੰਤਸੰਗਿ ਨਿਤ ਰਹੀਐ ॥
ମୁଁ ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଆଉ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହିଥାଏ।
ਏਕੁ ਅਧਾਰੁ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਮੋਰਾ ਅਨਦੁ ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਲਹੀਐ ॥੨॥੨੬॥
ହେ ନଅଙ୍କ! ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ଧନ ହିଁ ମୋର ଜୀବନର ଏକମାତ୍ର ଆଧାର ଅଟେ ଆଉ ଏହା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଆତ୍ମିକ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ||2||26||
ਰਾਗੁ ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੩
ରାଗ ଦେବାଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ଘର 3
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮੀਤਾ ਐਸੇ ਹਰਿ ਜੀਉ ਪਾਏ ॥
ମୁଁ ମିତ୍ର ରୂପୀ ଏପରି ଭଗବାନ ପାଇଛି,
ਛੋਡਿ ਨ ਜਾਈ ਸਦ ਹੀ ਸੰਗੇ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਗਾਏ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ମୋତେ ଛାଡି ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ସର୍ବଦା ମୋର ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ରାତି ଦିନ ତାହାଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਮਿਲਿਓ ਮਨੋਹਰੁ ਸਰਬ ਸੁਖੈਨਾ ਤਿਆਗਿ ਨ ਕਤਹੂ ਜਾਏ ॥
ମୋତେ ସର୍ବ ସୁଖ ଦେଉଥିବା ମନୋହର ପ୍ରଭୁ ମିଲିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ମୋତେ ଛାଡି କେଉଁଠିକୁ ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ।
ਅਨਿਕ ਅਨਿਕ ਭਾਤਿ ਬਹੁ ਪੇਖੇ ਪ੍ਰਿਅ ਰੋਮ ਨ ਸਮਸਰਿ ਲਾਏ ॥੧॥
ମୁଁ ବିବିଧ ପ୍ରକାର ଲୋକ ଦେଖିଛି, କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ମୋର ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଏକ ରାମ ସମାନ ନୁହନ୍ତି ||1||
ਮੰਦਰਿ ਭਾਗੁ ਸੋਭ ਦੁਆਰੈ ਅਨਹਤ ਰੁਣੁ ਝੁਣੁ ਲਾਏ ॥
ତାହାଙ୍କ ମନ୍ଦିର ବଡ କୀର୍ତ୍ତିମାନ ତଥା ଦ୍ଵାର ବହୁତ ଶୋଭାବନ ଅଟେ, ଯେଉଁଥିରେ ଅନାହଦ ମଧୁର ଧ୍ୱନି ଗୁଞ୍ଜନ କରୁଥାଏ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਰੰਗੁ ਮਾਣੇ ਗ੍ਰਿਹ ਪ੍ਰਿਅ ਥੀਤੇ ਸਦ ਥਾਏ ॥੨॥੧॥੨੭॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସଦା ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କରିଥାଏ, କାରଣ ପ୍ରିୟ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଘରେ ମୋତେ ସଦାସ୍ଥିର ସ୍ଥାନ ମିଳିଯାଇଛି ||2||1||27||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ੫ ॥
ଦେବାଙ୍ଗଧାରୀ 5 ॥
ਦਰਸਨ ਨਾਮ ਕਉ ਮਨੁ ਆਛੈ ॥
ମୋର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଏବଂ ନାମର ଅଭିଳାଷୀ ଅଟେ ଏବଂ
ਭ੍ਰਮਿ ਆਇਓ ਹੈ ਸਗਲ ਥਾਨ ਰੇ ਆਹਿ ਪਰਿਓ ਸੰਤ ਪਾਛੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସବୁସ୍ଥାନ ବୁଲି ବୁଲି ଏବେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਜੋ ਦਿਸਟੈ ਸੋ ਗਾਛੈ ॥
ମୁଁ କାହାର ସେବା କରିବି, ଆଉ କାହାର ଆରାଧନା କରିବି, କାରଣ ଯାହା କିଛି ମୋର ନଜରରେ ଆସେ, ତାହା ନଶ୍ଵର ଅଟେ?