ਆਵਣੁ ਤ ਜਾਣਾ ਤਿਨਹਿ ਕੀਆ ਜਿਨਿ ਮੇਦਨਿ ਸਿਰਜੀਆ ॥
ଯିଏ ପୃଥିବୀର ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ଜୀବର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରର ନିୟମ କରିଛନ୍ତି।
ਇਕਨਾ ਮੇਲਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਏ ਇਕਿ ਭਰਮਿ ਭੂਲੇ ਫਿਰਦਿਆ ॥
ପରମାତ୍ମା କିଛି ଜୀବଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ଦରବାରକୁ ବୋଲାଇ ଥାଆନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କିଛି ଜୀବ ଦ୍ଵିଧାରେ ଫସି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାନ୍ତି।
ਅੰਤੁ ਤੇਰਾ ਤੂੰਹੈ ਜਾਣਹਿ ਤੂੰ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ॥
ହେ ଦୁନିଆର ମାଲିକ! ନିଜର ଅନ୍ତ କେବଳ ତୁ ହିଁ ଜାଣୁ, ତୁ ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ରହିଛୁ।
ਸਚੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸੁਣਹੁ ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਵਰਤੈ ਧਰਮ ਨਿਆਏ ॥੧॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ, ନାନକ ସତ୍ୟ କହିଥାନ୍ତି ଯେ ଇଶ୍ଵର ଧର୍ମ ଅନୁସାରେ ନ୍ୟାୟ ଦେବାରେ ସକ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਆਵਹੁ ਮਿਲਹੁ ਸਹੇਲੀਹੋ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧੇ ਰਾਮ ॥
ହେ ମୋର ସଖୀ! ମୋ’ ସହିତ ମିଳନ କର, ଯାହା ଫଳରେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଆରାଧନା କରିପାରିବ।
ਕਰਿ ਸੇਵਹੁ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਜਮ ਕਾ ਮਾਰਗੁ ਸਾਧੇ ਰਾਮ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ଆସ, ଆମେ ମିଶି ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ତଥା ଆମ ମାର୍ଗ ସଫଳ କରିବା।
ਮਾਰਗੁ ਬਿਖੜਾ ਸਾਧਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾ ਪਾਈਐ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ଏହି ବିଷମ ମାର୍ଗକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ବନାଇ ଆମେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦରବାରରେ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା।
ਜਿਨ ਕਉ ਬਿਧਾਤੈ ਧੁਰਹੁ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨੑਾ ਰੈਣਿ ਦਿਨੁ ਲਿਵ ਲਾਈਐ ॥
ଯାହା କପାଳରେ ପରମାତ୍ମା ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ଏହା ଲେଖିଛନ୍ତି, ସେ ରାତି ଦିନ ଏଥିରେ ବୃତ୍ତି ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਹਉਮੈ ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਛੁਟਾ ਜਾ ਸੰਗਿ ਮਿਲਿਆ ਸਾਧੇ ॥
ଯେବେ ପ୍ରାଣୀ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ସାମିଲ ହୋଇଯାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ତାହାର ଅହଂକାର, ମମତା ଏବଂ ମୋହ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਜਨੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮੁਕਤੁ ਹੋਆ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਰਾਧੇ ॥੨॥
ସେବକ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ଜୀବ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମର ଆରାଧନା କରିଥାଏ, ସେ ସଂସାର ସାଗରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਕਰ ਜੋੜਿਹੁ ਸੰਤ ਇਕਤ੍ਰ ਹੋਇ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪੁਰਖੁ ਪੂਜੇਹਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଆସ, ଆମେ ଏକାଠି ହୋଇ ହାତ ଯୋଡି ଅବିନାଶୀ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ପୂଜା କରିବା।
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਪੂਜਾ ਖੋਜੀਆ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਇਹੁ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸਭੁ ਅਰਪੇਹਾ ਰਾਮ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ମୁଁ ପୂଜା କରିବାର ଅନେକ ବିଧି ସନ୍ଧାନ କରିଛି, କିନ୍ତୁ ସଚ୍ଚା ପୂଜା ଏହା ଯେ ଆମେ ନିଜ ମନ-ତନ ସବୁ କିଛି ତାହାଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରୁ।
ਮਨੁ ਤਨੁ ਧਨੁ ਸਭੁ ਪ੍ਰਭੂ ਕੇਰਾ ਕਿਆ ਕੋ ਪੂਜ ਚੜਾਵਏ ॥
ଏହି ମନ, ତନ ଓ ଧନ ସବୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଅଟେ, ପୁଣି ପୂଜା ଆକାରରେ ତାହାଙ୍କୁ କଣ ଭୋଗ ଲଗାଇବା?
ਜਿਸੁ ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਦਇਆਲੁ ਸੁਆਮੀ ਸੋ ਪ੍ਰਭ ਅੰਕਿ ਸਮਾਵਏ ॥
ଯାହା ଉପରେ ଦୁନିଆର ସ୍ଵାମୀ ହରି କୃପାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେହି ଜୀବ ତାହାଙ୍କ କୋଳରେ ଲୀନ ହୋଇଥାଏ।
ਭਾਗੁ ਮਸਤਕਿ ਹੋਇ ਜਿਸ ਕੈ ਤਿਸੁ ਗੁਰ ਨਾਲਿ ਸਨੇਹਾ ॥
ଯାହାର କପାଳରେ ଏପରି ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, ଗୁରୁଙ୍କ ସାଥିରେ ତାହାର ସ୍ନେହ ହୋଇଯାଏ।
ਜਨੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਮਿਲਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪੂਜੇਹਾ ॥੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଆସ, ଆମେ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ମିଶି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା॥3॥
ਦਹ ਦਿਸ ਖੋਜਤ ਹਮ ਫਿਰੇ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਹਰਿ ਪਾਇਅੜਾ ਘਰਿ ਆਏ ਰਾਮ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ଆମେ ଦଶ ଦିଗ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସନ୍ଧାନ କରିଛୁ, କିନ୍ତୁ ସେ ଆମର ହୃଦ୍ୟ-ଗୃହରେ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਹਰਿ ਮੰਦਰੁ ਹਰਿ ਜੀਉ ਸਾਜਿਆ ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਹਰਿ ਤਿਸੁ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਏ ਰਾਮ ॥
ପୂଜ୍ୟ ହରି ମାନବ-ଶରୀରକୁ ହିଁ ହରି-ମନ୍ଦିର ବନାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁଠି ସେ ନିବାସ କରୁଛନ୍ତି।
ਸਰਬੇ ਸਮਾਣਾ ਆਪਿ ਸੁਆਮੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇਆ ॥
ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ହରି ହିଁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ରହିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ମୋର ହୃଦୟ ଘରେ ପ୍ରକଟ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਮਿਟਿਆ ਅਧੇਰਾ ਦੂਖੁ ਨਾਠਾ ਅਮਿਉ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚੋਇਆ ॥
ମୋର ମନରୁ ସେହି ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ଓ ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ ଅମୃତ ଭଳି ମିଠା ହରିରସ ଝରୁଅଛି।
ਜਹਾ ਦੇਖਾ ਤਹਾ ਸੁਆਮੀ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸਭ ਠਾਏ ॥
ଯେଉଁଠି ଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସ୍ଵାମୀ ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି।
ਜਨੁ ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਾਇਆ ਹਰਿ ਪਾਇਅੜਾ ਘਰਿ ਆਏ ॥੪॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଅଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ମୁଁ ନିଜ ହୃଦୟ ଘରେ ହିଁ ପାଇଛି ||4||1||
ਰਾਗੁ ਬਿਹਾਗੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାଗ ବିହଗଡା ମହଲା 5 ॥
ਅਤਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਨ ਮੋਹਨਾ ਘਟ ਸੋਹਨਾ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰਾ ਰਾਮ ॥
ମୋର ଭଗବାନ ବହୁତ ପ୍ରିୟ, ମନକୁ ମୁଗ୍ଧ କରିବା ବାଲା, ସବୁଙ୍କ ଶରୀରରେ ଶୋଭା ଦେବା ବାଲା ତଥା ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟନ୍ତି।
ਸੁੰਦਰ ਸੋਭਾ ਲਾਲ ਗੋਪਾਲ ਦਇਆਲ ਕੀ ਅਪਰ ਅਪਾਰਾ ਰਾਮ ॥
ସେହି ଦୟାଳୁ ଲାଲ ଗୋପାଳଙ୍କ ଶୋଭା ସୁନ୍ଦର ଅଟେ, ଯିଏ ଅପାରମ୍ପାର ଅଟନ୍ତି।
ਗੋਪਾਲ ਦਇਆਲ ਗੋਬਿੰਦ ਲਾਲਨ ਮਿਲਹੁ ਕੰਤ ਨਿਮਾਣੀਆ ॥
ହେ ଦୟାଳୁ ଗୋପାଳ! ହେ ପ୍ରିୟତମ ଗୋବିନ୍ଦ! ହେ ପତି-ପରମେଶ୍ଵର! ମୋତେ, ବିନୀତ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀକୁ, ଦର୍ଶନ କର
ਨੈਨ ਤਰਸਨ ਦਰਸ ਪਰਸਨ ਨਹ ਨੀਦ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀਆ ॥
ମୋର ନେତ୍ର ତୋର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ବ୍ୟାକୁଳ ହେଉଛି, ମୋର ଜୀବନ ରୂପୀ ରାତ୍ରି ଅତିବାହିତ ହେଉଛି, କିନ୍ତୁ ମୋତେ ନିଦ ହେଉନାହିଁ।
ਗਿਆਨ ਅੰਜਨ ਨਾਮ ਬਿੰਜਨ ਭਏ ਸਗਲ ਸੀਗਾਰਾ ॥
ମୁଁ ଜ୍ଞାନର ସୁରମା ନିଜ ନେତ୍ରରେ ଲଗାଇଛି ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମକୁ ନିଜ ଭୋଜନ ବନାଇଛି, ଏହି ପ୍ରକାର ସବୁ ଶୃଙ୍ଗାର କରିଛି।
ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਸੰਤ ਜੰਪੈ ਮੇਲਿ ਕੰਤੁ ਹਮਾਰਾ ॥੧॥
ନାନକ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ମୋତେ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ॥1॥
ਲਾਖ ਉਲਾਹਨੇ ਮੋਹਿ ਹਰਿ ਜਬ ਲਗੁ ਨਹ ਮਿਲੈ ਰਾਮ ॥
ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୋର ପରମେଶ୍ଵର ମିଳି ନାହାନ୍ତି, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲୋକଙ୍କୁ ଅନେକ ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ସହ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ।
ਮਿਲਨ ਕਉ ਕਰਉ ਉਪਾਵ ਕਿਛੁ ਹਮਾਰਾ ਨਹ ਚਲੈ ਰਾਮ ॥
ମୁଁ ପ୍ରଭୁ ମିଳନ ପାଇଁ ଉପାୟ କରିଛି, କିନ୍ତୁ ମୋର କୌଣସି ଉପାୟ ସାର୍ଥକ ହୋଇନାହିଁ।
ਚਲ ਚਿਤ ਬਿਤ ਅਨਿਤ ਪ੍ਰਿਅ ਬਿਨੁ ਕਵਨ ਬਿਧੀ ਨ ਧੀਜੀਐ ॥
ଏହି ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ନଶ୍ଵର ଅଟେ, ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା କୌଣସି ବିଧି ଦ୍ଵାରା ମୋତେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ମିଳେନାହିଁ।