ਜਪਿ ਜੀਵਾ ਪ੍ਰਭ ਚਰਣ ਤੁਮਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁମର ଚରଣରେ ଜପ କରି ହିଁ ଜୀବିତ ରହିବି॥1॥ରୁହ॥
ਦਇਆਲ ਪੁਰਖ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਦਾਤੇ ॥
ହେ ମୋର ଦାତା ପ୍ରଭୁ! ତୁ ବଡ ଦୟାଳୁ ଏବଂ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟୁ,
ਜਿਸਹਿ ਜਨਾਵਹੁ ਤਿਨਹਿ ਤੁਮ ਜਾਤੇ ॥੨॥
ସେ ହିଁ ତୋତେ ଜାଣିଥାଏ, ଯାହାକୁ ତୁ କୃପା କରୁ॥2॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਜਾਈ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ତୋ’ ଠାରେ ସମର୍ପିତ ଅଛି ଏବଂ
ਇਤ ਉਤ ਦੇਖਉ ਓਟ ਤੁਮਾਰੀ ॥੩॥
ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ତୁମର ସାହାରା ହିଁ ଦେଖୁଅଛି॥3॥
ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਣ ਗੁਣੁ ਕਿਛੂ ਨ ਜਾਤਾ ॥
ହେ ମାଲିକ! ମୁଁ ଗୁଣହୀନ ଅଟେ ଏବଂ ମୁଁ ତୋର କୌଣସି ଉପକାର ଜାଣିପାରେ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਸਾਧੂ ਦੇਖਿ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥੪॥੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ସାଧୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ମୋର ମନ ତୋର ପ୍ରେମ-ରଙ୍ଗରେ ଅନୁରକ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ||4||3||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਃ ੫ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ॥
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਪੂਰਾ ॥
ସେହି ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟନ୍ତି।
ਦਾਨੁ ਦੇਇ ਸਾਧੂ ਕੀ ਧੂਰਾ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କର॥1॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କର।
ਤੇਰੀ ਓਟ ਪੂਰਨ ਗੋਪਾਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ସର୍ବଜ୍ଞ! ହେ ଜଗତ ପାଳକ! ଆମକୁ ତୋର ହିଁ ଆଶ୍ରୟ ଅଛି॥1॥ରୁହ॥
ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ॥
ପରମାତ୍ମା ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଏବଂ ଆକାଶରେ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି।
ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਨਾਹੀ ਪ੍ਰਭੁ ਦੂਰੇ ॥੨॥
ସେ ଆମର ନିକଟରେ ହିଁ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଦୂରରେ ନାହାନ୍ତି॥2॥
ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਧਿਆਏ ॥
ଯାହା ଉପରେ ସେ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ସେ ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਆਠ ਪਹਰ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥੩॥
ଆଠ ପ୍ରହର ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ॥3॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਗਲੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰੇ ॥
ସେ ସବୁ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ପାଳନ-ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਸਰਨਿ ਪਰਿਓ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਦੁਆਰੇ ॥੪॥੪॥
ନାନକ ତ ହରିଙ୍କ ଦ୍ଵାରର ଶରଣ ନେଇଛନ୍ତି ||4||4||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ॥
ਤੂ ਵਡ ਦਾਤਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ତୁ ମହାନ ଦାତା ଏବଂ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟୁ।
ਸਭ ਮਹਿ ਰਵਿਆ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ॥੧॥
ହେ ମାଲିକ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟୁ ଏବଂ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ରହିଛୁ॥1॥
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭ ਪ੍ਰੀਤਮ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰਾ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ତୁମର ନାମର ହିଁ ସାହାରା ଅଛି ଆଉ
ਹਉ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਜੀਵਾ ਨਾਮੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ତୋର ନାମ ଶୁଣି ହିଁ ଜୀବିତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਤੇਰੀ ਸਰਣਿ ਸਤਿਗੁਰ ਮੇਰੇ ਪੂਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁ! ମୁଁ ତୋର ଶରଣରେ ଅଛି।
ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਇ ਸੰਤਾ ਧੂਰੇ ॥੨॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ଦ୍ଵାରା ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਚਰਨ ਕਮਲ ਹਿਰਦੈ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ନିଜ ହୃଦୟରେ ତୋର ସୁନ୍ଦର ଚରଣ-କମଳକୁ ହିଁ ମନ ସ୍ଥାପିତ କରିଛି ଏବଂ
ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਜਾਈ ਬਲਿਹਾਰੇ ॥੩॥
ତୋର ଦର୍ଶନ ପ୍ରତି ମୁଁ ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ॥3॥
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਤੇਰੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ॥
ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ କୃପା କର, କାରଣ ମୁଁ ତୋର ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਸੁਖੁ ਪਾਵਾ ॥੪॥੫॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଭଜନ କରି ହିଁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||4||5||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ॥
ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ରହି ହରିନାମାମୃତ ପାନ କରିବା ଉଚିତ।
ਨਾ ਜੀਉ ਮਰੈ ਨ ਕਬਹੂ ਛੀਜੈ ॥੧॥
ଏହା ଫଳରେ ଜୀବାତ୍ମା ନା କେବେ ମରିଥାଏ କିମ୍ବା ନା ତାହାର କେବେ ନାଶ ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਵਡਭਾਗੀ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਈਐ ॥
ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରାଯାଇ ଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਰਤਨ ਜਵਾਹਰ ਹਰਿ ਮਾਣਕ ਲਾਲਾ
ହରିଙ୍କ ନାମ ହି ରତ୍ନ, ମାଣିକ ଓ ମୋତି ଅଟେ।
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਏ ਨਿਹਾਲਾ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ମୁଁ କୃତାର୍ଥ ହୋଇଯାଇଛି॥2॥
ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਸਾਧੂ ਸਰਣਾ ॥
ଯେଉଁଠି ମୁଁ ଦେଖିଥାଏ, ସାଧୁଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ କୌଣସି ଶରଣ-ସ୍ଥଳ ନଜରରେ ଆସେ ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਇ ਨਿਰਮਲ ਮਨੁ ਕਰਣਾ ॥੩॥
ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਵੂਠਾ ॥
ସବୁଙ୍କ ହୃଦୟରେ ମୋର ମାଲିକ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰਭੁ ਤੂਠਾ ॥੪॥੬॥
ହେ ନାନକ! ଯେବେ ପରମାତ୍ମା ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ଜୀବକୁ ନାମର ଦାନ ମିଳିଥାଏ||4||6||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ॥
ਵਿਸਰੁ ਨਾਹੀ ਪ੍ਰਭ ਦੀਨ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ସଦା ମୋର ସ୍ମରଣରେ ରୁହ ଏବଂ ମୋତେ କଦାପି ଭୁଲ ନାହିଁ।
ਤੇਰੀ ਸਰਣਿ ਪੂਰਨ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କୃପାଳୁ! ମୁଁ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਜਹ ਚਿਤਿ ਆਵਹਿ ਸੋ ਥਾਨੁ ਸੁਹਾਵਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯେଉଁଠି ତୁମେ ମୋର ସ୍ମରଣରେ ଆସ, ସେହି ସ୍ଥାନ ସୁନ୍ଦର ହୋଇଯାଏ।
ਜਿਤੁ ਵੇਲਾ ਵਿਸਰਹਿ ਤਾ ਲਾਗੈ ਹਾਵਾ ॥੧॥
ଯେଉଁ ସମୟ ତୋତେ ଭୁଲିଯାଏ, ସେତେବେଳେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ପଶ୍ଚାତାପ କରିଥାଏ॥1॥
ਤੇਰੇ ਜੀਅ ਤੂ ਸਦ ਹੀ ਸਾਥੀ ॥
ଏହି ସବୁ ଜୀବ ତୋର ହିଁ ଅଟେ ଏବଂ ତୁମେ ସର୍ବଦା ତାହାର ସାଥି ଅଟ।
ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਤੇ ਕਢੁ ਦੇ ਹਾਥੀ ॥੨॥
ନିଜ ହାତରେ ଆମକୁ ଭୟାନକ ସଂସାର ସାଗରରୁ ବାହାରକୁ କାଢିଦିଅ॥2॥
ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਤੁਮ ਹੀ ਕੀਆ ॥
ଏହି ଜୀବନ-ମୃତ୍ୟୁର ବନ୍ଧନ ତୁମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି।
ਜਿਸੁ ਤੂ ਰਾਖਹਿ ਤਿਸੁ ਦੂਖੁ ਨ ਥੀਆ ॥੩॥
ଯାହାକୁ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ରକ୍ଷା କରୁ, ତାହାକୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହିଁ॥3॥
ਤੂ ਏਕੋ ਸਾਹਿਬੁ ਅਵਰੁ ਨ ਹੋਰਿ ॥
ଏକ ତୁ ହିଁ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟୁ ଏବଂ ଏହି ବିଶ୍ଵରେ ଅନ୍ୟ କେହି ମଧ୍ୟ ନାହାନ୍ତି।
ਬਿਨਉ ਕਰੈ ਨਾਨਕੁ ਕਰ ਜੋਰਿ ॥੪॥੭॥
ତୋର ସମ୍ମୁଖରେ ନାନକ ହାତ ଯୋଡି ଏହା ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ||4||7||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਃ ੫ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 5 ॥
ਤੂ ਜਾਣਾਇਹਿ ਤਾ ਕੋਈ ਜਾਣੈ ॥
ହେ ପୂଜ୍ୟ ପରମେଶ୍ଵର! ଯେବେ ତୁ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଉ, ସେତେବେଳେ କେହି ତୋତେ ବୁଝି ପାରିଥାଏ ଏବଂ
ਤੇਰਾ ਦੀਆ ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥੧॥
ପୁଣି ସେ ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଇ ଥିବା ନାମକୁ ଜପ କରିଥାଏ॥1॥
ਤੂ ਅਚਰਜੁ ਕੁਦਰਤਿ ਤੇਰੀ ਬਿਸਮਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ଅଦ୍ଭୁତ ଅଟୁ ଏବଂ ତୋର ପ୍ରକୃତି ମଧ୍ୟ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଅଟେ ॥1॥ରୁହ॥