ਰਤਨੁ ਰਾਮੁ ਘਟ ਹੀ ਕੇ ਭੀਤਰਿ ਤਾ ਕੋ ਗਿਆਨੁ ਨ ਪਾਇਓ ॥
ରାମନାମ ରୂପୀ ରତ୍ନ ହୃଦୟରେ ହିଁ ପରନ୍ତୁ ଏହା ବିଷୟରେ କାହାର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇନାହିଁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਭਗਵੰਤ ਭਜਨ ਬਿਨੁ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਓ ॥੨॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ ବିନା ସେ ନିଜ ଅମୂଲ୍ୟ ଜନ୍ମ ବ୍ୟର୍ଥରେ ହିଁ ବରବାଦ କରିଥାଏ ||2||1||
ਜੈਤਸਰੀ ਮਹਲਾ ੯ ॥
ଜୈତସରୀ ମହଲା 9॥
ਹਰਿ ਜੂ ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਪਤਿ ਮੇਰੀ ॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ମୋର ସମ୍ମାନ ରଖ।
ਜਮ ਕੋ ਤ੍ਰਾਸ ਭਇਓ ਉਰ ਅੰਤਰਿ ਸਰਨਿ ਗਹੀ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਤੇਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ହୃଦୟରେ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ନିବାସ କରିଛି, ଏଣୁ ହେ କୃପାନିଧି! ମୁଁ ତୋର ହିଁ ଶରଣ ନେଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਮਹਾ ਪਤਿਤ ਮੁਗਧ ਲੋਭੀ ਫੁਨਿ ਕਰਤ ਪਾਪ ਅਬ ਹਾਰਾ ॥
ମୁଁ ବଡ ପତିତ, ମୂର୍ଖ ଏବଂ ଲୋଭୀ ଅଟେ ଆଉ ପାପ କର୍ମ କରି ମୁଁ ଏବେ ଥକି ଯାଇଛି।
ਭੈ ਮਰਬੇ ਕੋ ਬਿਸਰਤ ਨਾਹਿਨ ਤਿਹ ਚਿੰਤਾ ਤਨੁ ਜਾਰਾ ॥੧॥
ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ମୁ ଭୁଲି ନାହିଁ ଆଉ ଏହି ଚିନ୍ତା ମୋର ଶରୀରକୁ ଜଳାଇ ରଖିଛି॥1॥
ਕੀਏ ਉਪਾਵ ਮੁਕਤਿ ਕੇ ਕਾਰਨਿ ਦਹ ਦਿਸਿ ਕਉ ਉਠਿ ਧਾਇਆ ॥
ନିଜ ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ମୁଁ ଅନେକ ଉପାୟ କରିଛି ଆଉ ଦଶ ଦିଗରେ ମଧ୍ୟ ଦୌଡିଛି।
ਘਟ ਹੀ ਭੀਤਰਿ ਬਸੈ ਨਿਰੰਜਨੁ ਤਾ ਕੋ ਮਰਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੨॥
ଭଗବାନ ମୋର ହୃଦୟରେ ହିଁ ନିବାସ କରିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ଭେଦ ଜାଣି ନାହିଁ॥2॥
ਨਾਹਿਨ ਗੁਨੁ ਨਾਹਿਨ ਕਛੁ ਜਪੁ ਤਪੁ ਕਉਨੁ ਕਰਮੁ ਅਬ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋ’ ଠାରେ କୌଣସି ଗୁଣ ନାହିଁ ଆଉ ନା ସ୍ମରଣ କିମ୍ବା ତପସ୍ୟା କରିଛି, ପୁଣି ତୋତେ ପ୍ରସନ୍ନ କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ କେଉଁ କର୍ମ କରିବି?
ਨਾਨਕ ਹਾਰਿ ਪਰਿਓ ਸਰਨਾਗਤਿ ਅਭੈ ਦਾਨੁ ਪ੍ਰਭ ਦੀਜੈ ॥੩॥੨॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ଏବେ ମୁଁ ନିରାଶ ହୋଇ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି, ଏଣୁ ମୋତେ ଅଭୟ ଦାନ (ମୋକ୍ଷ) ପ୍ରଦାନ କର॥3॥2॥
ਜੈਤਸਰੀ ਮਹਲਾ ੯ ॥
ଜୈତସରୀ ମହଲା 9॥
ਮਨ ਰੇ ਸਾਚਾ ਗਹੋ ਬਿਚਾਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ ମନ! ଏହି ସଚ୍ଚା ବିଚାର ଧାରଣ କର ଯେ
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਮਿਥਿਆ ਮਾਨੋ ਸਗਰੋ ਇਹੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ରାମ ନାମ ବିନା ଏହି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ମିଥ୍ୟା ଭାବ॥1॥ରୁହ॥
ਜਾ ਕਉ ਜੋਗੀ ਖੋਜਤ ਹਾਰੇ ਪਾਇਓ ਨਾਹਿ ਤਿਹ ਪਾਰਾ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସନ୍ଧାନ କରି ଯୋଗୀ ମଧ୍ୟ ନିରାଶ ହୋଇଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଅନ୍ତ ପାଇ ନାହାନ୍ତି,
ਸੋ ਸੁਆਮੀ ਤੁਮ ਨਿਕਟਿ ਪਛਾਨੋ ਰੂਪ ਰੇਖ ਤੇ ਨਿਆਰਾ ॥੧॥
ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ତୁମେ ନିକଟ ଭାବ, କାରଣ ତାହାଙ୍କ ରୂପ ଏବଂ ଚିହ୍ନ ବଡ ନିଆରା ଅଟେ॥1॥
ਪਾਵਨ ਨਾਮੁ ਜਗਤ ਮੈ ਹਰਿ ਕੋ ਕਬਹੂ ਨਾਹਿ ਸੰਭਾਰਾ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଏହି ଦୁନିଆରେ ପତିତକୁ ପାବନ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ତୁ ତାହାଙ୍କୁ କଦାପି ସ୍ମରଣ କରି ନାହୁଁ।
ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਪਰਿਓ ਜਗ ਬੰਦਨ ਰਾਖਹੁ ਬਿਰਦੁ ਤੁਹਾਰਾ ॥੨॥੩॥
ନାନକ କହିଛନ୍ତି ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ନିକଟରେ ଆଶ୍ରୟ ନେଇଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱ ଉପାସନା କରୁଛି। ହେ ଈଶ୍ଵର ! ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ସୁରକ୍ଷା ଦେବା ତୁମର ଶକ୍ତି, ତେଣୁ ମୋତେ ମଧ୍ୟ ରକ୍ଷା କର ॥2॥3॥
ਜੈਤਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਛੰਤ ਘਰੁ ੧
ଜୈତସରୀ ମହଲା 5 ଛନ୍ତ ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਲੋਕ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਦਰਸਨ ਪਿਆਸੀ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਚਿਤਵਉ ਅਨਦਿਨੁ ਨੀਤ ॥
ମୁଁ ଦିନ ରାତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନର ତୃଷ୍ଣାର୍ତ୍ତ ଅଟେ, ଆଉ ନିତ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਖੋਲ੍ਹ੍ਹਿ ਕਪਟ ਗੁਰਿ ਮੇਲੀਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਮੀਤ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ମୋର ମନର କବାଟ ଖୋଲି ମୋତେ ମିତ୍ର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି॥1॥
ਛੰਤ ॥
ଛନ୍ଦ ॥
ਸੁਣਿ ਯਾਰ ਹਮਾਰੇ ਸਜਣ ਇਕ ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀਆ ॥
ହେ ମୋର ସଜ୍ଜନ, ହେ ମିତ୍ର! ଶୁଣ, ମୁଁ ଏକ ବିନତି କରେ,
ਤਿਸੁ ਮੋਹਨ ਲਾਲ ਪਿਆਰੇ ਹਉ ਫਿਰਉ ਖੋਜੰਤੀਆ ॥
ମୁଁ ସେହି ମୋହନ ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ସନ୍ଧାନ କରିଥାଏ।
ਤਿਸੁ ਦਸਿ ਪਿਆਰੇ ਸਿਰੁ ਧਰੀ ਉਤਾਰੇ ਇਕ ਭੋਰੀ ਦਰਸਨੁ ਦੀਜੈ ॥
ମୋତେ ସେହି ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ବିଷୟରେ କୁହ, ଯଦି ସେ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମୋତେ ଦର୍ଶନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତି, ମୁଁ ନିଜ ମସ୍ତକ କାଟି ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରିଦେବି।
ਨੈਨ ਹਮਾਰੇ ਪ੍ਰਿਅ ਰੰਗ ਰੰਗਾਰੇ ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਭੀ ਨਾ ਧੀਰੀਜੈ ॥
ମୋର ନେତ୍ର ମୋର ପ୍ରିୟଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବିନା ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ହାରେ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਭ ਸਿਉ ਮਨੁ ਲੀਨਾ ਜਿਉ ਜਲ ਮੀਨਾ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਜਿਵੈ ਤਿਸੰਤੀਆ ॥
ମୋର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ଏପରି ମଗ୍ନ ଅଛି, ଯେପରି ଜଳ ସାଥିରେ ମାଛ ଓ ବର୍ଷା ସାଥିରେ ଚାତକ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ਸਗਲੀ ਤਿਖਾ ਬੁਝੰਤੀਆ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇଛି ଆଉ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ମୋର ସାରା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି ଯାଇଛି॥1॥
ਯਾਰ ਵੇ ਪ੍ਰਿਅ ਹਭੇ ਸਖੀਆ ਮੂ ਕਹੀ ਨ ਜੇਹੀਆ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯେତେ ସଖୀ ଅଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ମୁଁ କାହା ସହିତ ମଧ୍ୟ ସମାନ ହୋଇ ପାରିବି ନାହିଁ।
ਯਾਰ ਵੇ ਹਿਕ ਡੂੰ ਹਿਕਿ ਚਾੜੈ ਹਉ ਕਿਸੁ ਚਿਤੇਹੀਆ ॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ସଖୀ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ କାହାକୁ ସ୍ମରଣ କରିବାକୁ ପଡିବ?
ਹਿਕ ਦੂੰ ਹਿਕਿ ਚਾੜੇ ਅਨਿਕ ਪਿਆਰੇ ਨਿਤ ਕਰਦੇ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸਾ ॥
ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ ସୁନ୍ଦର ସଖୀ ତାହାଙ୍କ ସାଥିରେ ନିତ୍ୟ ରମଣ କରିଥାଏ।
ਤਿਨਾ ਦੇਖਿ ਮਨਿ ਚਾਉ ਉਠੰਦਾ ਹਉ ਕਦਿ ਪਾਈ ਗੁਣਤਾਸਾ ॥
ତାହାଙ୍କୁ ଦେଖି ମୋର ହୃଦୟରେ ମଧ୍ୟ ଇଚ୍ଛା ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଉଛି, ମୁଁ ସେହି ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କେବେ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବି।
ਜਿਨੀ ਮੈਡਾ ਲਾਲੁ ਰੀਝਾਇਆ ਹਉ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਮਨੁ ਡੇਂਹੀਆ ॥
ଯିଏ ମୋର ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରସନ୍ନ କରିଛି, ମୁଁ ନିଜ ମନ ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଅର୍ପଣ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਿ ਬਿਨਉ ਸੁਹਾਗਣਿ ਮੂ ਦਸਿ ਡਿਖਾ ਪਿਰੁ ਕੇਹੀਆ ॥੨॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ସୁହାଗିନୀ! ମୋର ଏକ ବିନତି ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ, ମୋତେ କୁହ ମୋର ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ କିପରି ଦେଖାଯାନ୍ତି॥2॥
ਯਾਰ ਵੇ ਪਿਰੁ ਆਪਣ ਭਾਣਾ ਕਿਛੁ ਨੀਸੀ ਛੰਦਾ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ମୋର ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ତାହା କରିଥାନ୍ତି, ଯାହା ତାହାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ କାହାର ଅଧୀନରେ ନାହାନ୍ତି।