ਸੋ ਟਿਕਾ ਸੋ ਬੈਹਣਾ ਸੋਈ ਦੀਬਾਣੁ ॥ ਪਿਯੂ ਦਾਦੇ ਜੇਵਿਹਾ ਪੋਤਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ଗୁରୁ ଅମରଦାସଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ସେହି ଗୁରୁପଣର ତିଳକ, ସେହି ସିଂହାସନ ଏବଂ ସେହି ଦରବାର ମିଳିଛି। ନିଜ ପିତା ଗୁରୁ ଅଙ୍ଗଦଦେବ ଏବଂ ଦାଦା ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ ସରିଖ ହେବା କାରଣରୁ ନାତି ଗୁରୁ ଅମର ଦାସ ସାରା ସଙ୍ଗତକୁ ଗୁରୁ ରୂପରେ ପୂଜନୀୟ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਜਿਨਿ ਬਾਸਕੁ ਨੇਤ੍ਰੈ ਘਤਿਆ ਕਰਿ ਨੇਹੀ ਤਾਣੁ ॥
ଯିଏ ନିଜ ପ୍ରେମ ବଳରୁ ମନ ରୂପୀ ବାସୁକି ନାଗକୁ ରସି ବନାଇଛି,
ਜਿਨਿ ਸਮੁੰਦੁ ਵਿਰੋਲਿਆ ਕਰਿ ਮੇਰੁ ਮਧਾਣੁ ॥
ଏବଂ ନିଜ ଧ୍ୟାନକୁ ସୁମେର ପର୍ବତ ରୂପୀ ମନ୍ଥନୀ ବନାଇ ନାମ ରୂପୀ କ୍ଷୀର ସାଗରର ମନ୍ଥନ କରିଛନ୍ତି।
ਚਉਦਹ ਰਤਨ ਨਿਕਾਲਿਅਨੁ ਕੀਤੋਨੁ ਚਾਨਾਣੁ ॥
ସେ କ୍ଷୀର ସାଗରରୁ ଚଉଦ ରତ୍ନ ସରିଖ ଅମୂଲ୍ୟ ଚଉଦ ଗୁଣ ବାହାର କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସାରା ଜଗତରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ ପ୍ରସାର କରିଛନ୍ତି।
ਘੋੜਾ ਕੀਤੋ ਸਹਜ ਦਾ ਜਤੁ ਕੀਓ ਪਲਾਣੁ ॥
ଗୁରୁ ଅମର ଦାସ ସେବାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାକୁ ନିଜ ଘୋଡା ବନାଇ ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟକୁ ସେହି ଘୋଡାର କାଠି ବନାଇଛନ୍ତି।
ਧਣਖੁ ਚੜਾਇਓ ਸਤ ਦਾ ਜਸ ਹੰਦਾ ਬਾਣੁ ॥
ସେ ସତ୍ୟ ରୂପୀ ଧନୁଷରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଯଶ ରୂପୀ ବାଣ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଛନ୍ତି।
ਕਲਿ ਵਿਚਿ ਧੂ ਅੰਧਾਰੁ ਸਾ ਚੜਿਆ ਰੈ ਭਾਣੁ ॥
ଏହି କଳିଯୁଗରେ ଅଜ୍ଞାନ ରୂପୀ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ରୂପୀ କିରଣ ବାଲା ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਤਹੁ ਖੇਤੁ ਜਮਾਇਓ ਸਤਹੁ ਛਾਵਾਣੁ ॥
ଗୁରୁ ନିଜର ସତ୍ୟ ଆଚରଣ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଶରୀର ରୂପୀ ଖେତରେ ନାମ ରୂପୀ ଫସଲ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସତ୍ୟ ଆଚରଣ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଏହି ଫସଲକୁ ଶୁଖିବାରୁ ରକ୍ଷା କରିବାକୁ ଛାୟା କରିଛନ୍ତି।
ਨਿਤ ਰਸੋਈ ਤੇਰੀਐ ਘਿਉ ਮੈਦਾ ਖਾਣੁ ॥
ହେ ଗୁରୁ ଅମର ଦାସ! ଶିଖ ସଙ୍ଗତ ନିତ୍ୟ ତୋର ରୋଷେଇ ଘରୁ ଘିଅ ଏବଂ ମଇଦାରେ ହୋଇଥିବା ଭୋଜନ ନେଇଥାନ୍ତି।
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾਂ ਸੁਝੀਓਸੁ ਮਨ ਮਹਿ ਸਬਦੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ତାହାକୁ ଚାରିଦିଗର ଜ୍ଞାନ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଯିଏ ମନରେ ଶବ୍ଦକୁ ସ୍ଥିତ କରିଛି।
ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਨਿਵਾਰਿਓ ਕਰਿ ਨਦਰਿ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ତୁ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରି ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ଯିବା ପାଇଁ ନାମ ରୂପୀ ସନ୍ଦେଶ ଦିଆ ଯାଇଛି, ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ର ଦୂର କରିଛନ୍ତି।
ਅਉਤਰਿਆ ਅਉਤਾਰੁ ਲੈ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
ସେହି ଚତୁର ପରମ ପୁରୁଷ ସ୍ଵୟଂ ଅବତାର ନେଇ ଜଗତକୁ ଆସିଛନ୍ତି।
ਝਖੜਿ ਵਾਉ ਨ ਡੋਲਈ ਪਰਬਤੁ ਮੇਰਾਣੁ ॥
ଗୁରୁ ଅନ୍ଧ ଓ ତୋଫାନକୁ ମଧ୍ୟ ଭୟ କରନ୍ତି ନାହିଁ ଏବଂ ସୁମେର ପର୍ବତ ଭଳି ଅଟଳ ଅଟନ୍ତି।
ਜਾਣੈ ਬਿਰਥਾ ਜੀਅ ਕੀ ਜਾਣੀ ਹੂ ਜਾਣੁ ॥
ହେ ଗୁରୁ! ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟୁ ଆଉ ଜୀବର ସବୁ ପ୍ରକାର ପୀଡାକୁ ଜାଣୁ।
ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀ ਸਚੇ ਪਾਤਿਸਾਹ ਜਾਂ ਤੂ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥
ହେ ସଚ୍ଚା ବାଦଶାହ ସଦଗୁରୁ! ଯେତେବେଳେ ତୁ ସବୁକିଛି ଜାଣିବା ବାଲା ଏବଂ ଚତୁର ଅଟୁ, ମୁଁ ତୋର କଣ ସ୍ତୁତି କରିବି?
ਦਾਨੁ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵਸੀ ਸੋ ਸਤੇ ਦਾਣੁ ॥
ହେ ସଦଗୁରୁ! ଯେଉଁ ଦାନ ତୋତେ ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ତାହା ମୋତେ ପ୍ରଦାନ କର।
ਨਾਨਕ ਹੰਦਾ ਛਤ੍ਰੁ ਸਿਰਿ ਉਮਤਿ ਹੈਰਾਣੁ ॥
ତୋର ମସ୍ତକ ଉପରେ ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ଛତ୍ର ଝୁଲି ରହିଛି ଏବଂ ସାରା ଶିଖ ସଙ୍ଗତ ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸੋ ਟਿਕਾ ਸੋ ਬੈਹਣਾ ਸੋਈ ਦੀਬਾਣੁ ॥
ସେହି ଗୁରୁପଣର ତିଳକ, ସେହି ସିଂହାସନ ଏବଂ ସେହି ଦରବାର ଗୁରୁ ଅମର ଦାସଙ୍କୁ ମିଳିଛି,
ਪਿਯੂ ਦਾਦੇ ਜੇਵਿਹਾ ਪੋਤ੍ਰਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥੬॥
ନିଜ ପିତା (ଗୁରୁ ଅଙ୍ଗଦ ଦେବ) ଏବଂ ଦାଦା (ଗୁରୁ ନାନକ ଦେବ) ନାତି ଗୁରୁ ଅମର ଦାସ ଗୁରୁ ରୂପରେ ଶିଖ ସଙ୍ଗତରେ ପୂଜନୀୟ ହୋଇଛନ୍ତି||6||
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਰਾਮਦਾਸ ਗੁਰੁ ਜਿਨਿ ਸਿਰਿਆ ਤਿਨੈ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ହେ ଗୁରୁ ରାମଦାସ! ତୁ ଧନ୍ୟ ଅଟୁ, ଯେଉଁ ଈଶ୍ଵର ତୋର ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ତୋତେ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି।
ਪੂਰੀ ਹੋਈ ਕਰਾਮਾਤਿ ਆਪਿ ਸਿਰਜਣਹਾਰੈ ਧਾਰਿਆ ॥
ସୃଜନହାର ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ କରାମତି ତୋତେ ଗୁରୁ ରୂପରେ ସ୍ଥାପିତ କରି ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਿਖੀ ਅਤੈ ਸੰਗਤੀ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਕਰਿ ਨਮਸਕਾਰਿਆ ॥
ଶିଖ ଏବଂ ସଙ୍ଗତ ତୋତେ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ରୂପ ମାନି ପ୍ରଣାମ କରିଛନ୍ତି।
ਅਟਲੁ ਅਥਾਹੁ ਅਤੋਲੁ ਤੂ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰਿਆ ॥
ତୁ ଅଟଳ, ଅଥଳ ଏବଂ ଅତୁଳନୀୟ ଅଟୁ, ତୋର ଅନ୍ତ ଏବଂ ସୀମା କେହି ମଧ୍ୟ ପାଇ ପାରନ୍ତି ନାହିଁ।
ਜਿਨੑੀ ਤੂੰ ਸੇਵਿਆ ਭਾਉ ਕਰਿ ਸੇ ਤੁਧੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰਿਆ ॥
ଯିଏ ତୋର ସେବା ଶ୍ରଦ୍ଧା ପୂର୍ବକ କରିଥାଏ, ତୁ ତାହାର ଉଦ୍ଧାର କରିଛୁ।
ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਮੋਹੁ ਮਾਰਿ ਕਢੇ ਤੁਧੁ ਸਪਰਵਾਰਿਆ ॥
ତୁ ସପରିବାର କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ-ଲାଳସାକୁ ସମାପ୍ତ କରି ଦେଇଛୁ।
ਧੰਨੁ ਸੁ ਤੇਰਾ ਥਾਨੁ ਹੈ ਸਚੁ ਤੇਰਾ ਪੈਸਕਾਰਿਆ ॥
ତୋର ସୁନ୍ଦର ସ୍ଥାନ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ହୋଇଥିବା ନାମର ପ୍ରସାର ଦାନ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਨਾਨਕੁ ਤੂ ਲਹਣਾ ਤੂਹੈ ਗੁਰੁ ਅਮਰੁ ਤੂ ਵੀਚਾਰਿਆ ॥
ମୁଁ ଭଲଭାବରେ ଏହି ବିଚାର କରିଛି ଯେ ତୁ ହିଁ ଗୁରୁ ନାନକ, ତୁ ହିଁ ଗୁରୁ ଅଙ୍ଗଦ ଏବଂ ତୁ ହିଁ ଗୁରୁ ଅମରଦାସ ଅଟୁ।
ਗੁਰੁ ਡਿਠਾ ਤਾਂ ਮਨੁ ਸਾਧਾਰਿਆ ॥੭॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ରାମଦାସଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଛି, ମନ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି||7||
ਚਾਰੇ ਜਾਗੇ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਪੰਚਾਇਣੁ ਆਪੇ ਹੋਆ ॥
ପ୍ରଥମ ଚାରି ଗୁରୁ ନିଜ ଯୁଗରେ କୀର୍ତ୍ତିମାନ ହୋଇଛନ୍ତି, ପଞ୍ଚମ ଗୁରୁ ଅର୍ଜୁନ ଦେବ ତାହାଙ୍କ ରୂପରେ ଜ୍ୟୋତିଷ୍ମାନ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਆਪੀਨੑੈ ਆਪੁ ਸਾਜਿਓਨੁ ਆਪੇ ਹੀ ਥੰਮ੍ਹ੍ਹਿ ਖਲੋਆ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜକୁ ନମ୍ରତା ଏବଂ ସଦଗୁଣ ଦ୍ଵାରା ମହାନ ବନାଇ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସଙ୍ଗତର ଅବଲମ୍ବନ ବନିଛନ୍ତି।
ਆਪੇ ਪਟੀ ਕਲਮ ਆਪਿ ਆਪਿ ਲਿਖਣਹਾਰਾ ਹੋਆ ॥
ସେ ନିଜେ ହିଁ କାଗଜ, କଲମ ଏବଂ ଲେଖିବା ବାଲା ହୋଇଛନ୍ତି।
ਸਭ ਉਮਤਿ ਆਵਣ ਜਾਵਣੀ ਆਪੇ ਹੀ ਨਵਾ ਨਿਰੋਆ ॥
ସାରା ଦୁନିଆ ଜନ୍ମ-ମରଣରେ ଫସି ରହିଛି, କିନ୍ତୁ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନବ ନୂତନ ଅର୍ଥାତ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି।
ਤਖਤਿ ਬੈਠਾ ਅਰਜਨ ਗੁਰੂ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਖਿਵੈ ਚੰਦੋਆ ॥
ଗୁରୁ ଅର୍ଜୁନ ଦେବ ସେହି ସିଂହାସନ ଉପରେ ବିରାଜମାନ କରିଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ଉପରେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଛତ୍ର ଚାରିଆଡୁ ଚମକି ରହୁଛି।
ਉਗਵਣਹੁ ਤੈ ਆਥਵਣਹੁ ਚਹੁ ਚਕੀ ਕੀਅਨੁ ਲੋਆ ॥
ଗୁରୁ ପୂର୍ବରୁ ପଶ୍ଚିମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଚାରି ଯୁଗରେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି।
ਜਿਨੑੀ ਗੁਰੂ ਨ ਸੇਵਿਓ ਮਨਮੁਖਾ ਪਇਆ ਮੋਆ ॥
ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିନାହିଁ, ସେହି ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜୀବକୁ ମୃତ୍ୟୁ ଗ୍ରାସ ବନାଇ ଥାଏ।
ਦੂਣੀ ਚਉਣੀ ਕਰਾਮਾਤਿ ਸਚੇ ਕਾ ਸਚਾ ਢੋਆ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଏହି ବିଶେଷ ଦାନ ଯେ ଗୁରୁ ଅର୍ଜୁନ ଦେବଙ୍କ କରାମତି ବହୁଗୁଣ ବୃଦ୍ଧି ହେଉଛି।
ਚਾਰੇ ਜਾਗੇ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਪੰਚਾਇਣੁ ਆਪੇ ਹੋਆ ॥੮॥੧॥
ପ୍ରଥମ ଚାରି ଗୁରୁ ନିଜ-ନିଜ ଯୁଗରେ ଜ୍ୟୋତିଷ୍ମାନ ହୋଇଛନ୍ତି ତଥା ବର୍ତ୍ତମାନ ପଞ୍ଚମ ଗୁରୁ ମଧ୍ୟ କୀର୍ତ୍ତିମାନ ହୋଇଛନ୍ତି||8||1||
ਰਾਮਕਲੀ ਬਾਣੀ ਭਗਤਾ ਕੀ ॥
ରାମକଲୀ ବାଣୀ ଭଗତ ॥
ਕਬੀਰ ਜੀਉ
କବୀର ଜୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਾਇਆ ਕਲਾਲਨਿ ਲਾਹਨਿ ਮੇਲਉ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਗੁੜੁ ਕੀਨੁ ਰੇ ॥
ନାମ ରୂପୀ ମଦିରା ବାହାର କରିବା ପାଇଁ ମୁଁ ଶରୀର ରୂପୀ ଭଟ୍ଟିରେ ଲହୁଣୀ ମିଳାଇଛି, ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦକୁ ମୁଁ ଗୁଡ ବନାଇଛି।