ਗੋਬਿੰਦ ਹਮ ਐਸੇ ਅਪਰਾਧੀ ॥
ହେ ଗୋବିନ୍ଦ! ଆମେ ଜୀବ ଏପରି ଅପରାଧୀ ଅଟୁ,
ਜਿਨਿ ਪ੍ਰਭਿ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਥਾ ਦੀਆ ਤਿਸ ਕੀ ਭਾਉ ਭਗਤਿ ਨਹੀ ਸਾਧੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାଣ, ଶରୀର ଦେଇଥିଲେ, କେବେ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତି କରି ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਪਰ ਧਨ ਪਰ ਤਨ ਪਰ ਤੀ ਨਿੰਦਾ ਪਰ ਅਪਬਾਦੁ ਨ ਛੂਟੈ ॥
ପର ଧନର ଲାଳସା, ପର ନାରୀର କାମନା, ପର ନିନ୍ଦା ଏବଂ ପର ଝାମେଲାରୁ ଆମେ ମୁକ୍ତି ପାଇ ପାରି ନାହୁଁ,
ਆਵਾ ਗਵਨੁ ਹੋਤੁ ਹੈ ਫੁਨਿ ਫੁਨਿ ਇਹੁ ਪਰਸੰਗੁ ਨ ਤੂਟੈ ॥੨॥
ଏଥିପାଇଁ ପୁନଃ ପୁନଃ ଆମର ଜନ୍ମ-ମରଣ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଏହା କେବେ ସମାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||2||
ਜਿਹ ਘਰਿ ਕਥਾ ਹੋਤ ਹਰਿ ਸੰਤਨ ਇਕ ਨਿਮਖ ਨ ਕੀਨੑੋ ਮੈ ਫੇਰਾ ॥
ଯେଉଁ ଘରେ ହରିକଥା ହୋଇଥାଏ, ସେଠାକୁ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଯାଇ ନାହିଁ।
ਲੰਪਟ ਚੋਰ ਦੂਤ ਮਤਵਾਰੇ ਤਿਨ ਸੰਗਿ ਸਦਾ ਬਸੇਰਾ ॥੩॥
ଆମର ଲମ୍ପଟ, ଚୋର, ଦୁଷ୍ଟ ଓ ମଦୁଆ ସହିତ ସଙ୍ଗତ ରହିଥାଏ||3||
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਾਇਆ ਮਦ ਮਤਸਰ ਏ ਸੰਪੈ ਮੋ ਮਾਹੀ ॥
କାମ, କ୍ରୋଧ, ମାୟା, ଅଭିମାନ ଏବଂ ଈର୍ଷା ଇତ୍ୟାଦି ସମ୍ପତ୍ତି ହିଁ ଆମ ପାଖରେ ଅଛି।
ਦਇਆ ਧਰਮੁ ਅਰੁ ਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਏ ਸੁਪਨੰਤਰਿ ਨਾਹੀ ॥੪॥
ଦୟା, ଧର୍ମ ଓ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ଇତ୍ୟାଦି ଶୁଭ କର୍ମର ଖିଆଲ ସ୍ଵପ୍ନରେ ସୁଦ୍ଧା କେବେ ଆସି ନାହିଁ||4||
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਮੋਦਰ ਭਗਤਿ ਬਛਲ ਭੈ ਹਾਰੀ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ତୁ ଦୀନଦୟାଳୁ, କୃପାର ଭଣ୍ଡାର, ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ଏବଂ ଭୟନାଶକ ଅଟୁ।
ਕਹਤ ਕਬੀਰ ਭੀਰ ਜਨ ਰਾਖਹੁ ਹਰਿ ਸੇਵਾ ਕਰਉ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ॥੫॥੮॥
କବୀର ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ହରି! ନିଜ ସେବକକୁ ବିପତ୍ତିରୁ ରକ୍ଷା କର, ମୁଁ ସର୍ବଦା ସେବା କରିବି||5||8||
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਹੋਇ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰੁ ॥
ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ମୁକ୍ତିର ଦ୍ଵାର ମିଳିଯାଏ,
ਜਾਹਿ ਬੈਕੁੰਠਿ ਨਹੀ ਸੰਸਾਰਿ ॥
ବୈକୁଣ୍ଠରେ ବାସ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ
ਨਿਰਭਉ ਕੈ ਘਰਿ ਬਜਾਵਹਿ ਤੂਰ ॥
ସଂସାରରେ ନିର୍ଭୀକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଘରେ ମଙ୍ଗଳ-ବାଜା ବଜା ଯାଇଥାଏ ଏବଂ
ਅਨਹਦ ਬਜਹਿ ਸਦਾ ਭਰਪੂਰ ॥੧॥
ସଦା ମନ ଆନନ୍ଦରେ ଭରପୁର ହୋଇଯାଏ||1||
ਐਸਾ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥
ଏପରି ସ୍ମରଣ ମନରେ କର
ਬਿਨੁ ਸਿਮਰਨ ਮੁਕਤਿ ਕਤ ਨਾਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସ୍ମରଣ ବିନା ଜୀବର କେବେ ମୁକ୍ତି ହୁଏନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਨਾਹੀ ਨਨਕਾਰੁ ॥
ଯେଉଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା କୌଣସି ବାଧା ଆସେ ନାହିଁ,
ਮੁਕਤਿ ਕਰੈ ਉਤਰੈ ਬਹੁ ਭਾਰੁ ॥
ସେ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ କରିଥିବା ପାପର ଭାର ବାହାରି ଯାଏ
ਨਮਸਕਾਰੁ ਕਰਿ ਹਿਰਦੈ ਮਾਹਿ ॥
ନିଜ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ନମନ କର,
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਤੇਰਾ ਆਵਨੁ ਨਾਹਿ ॥੨॥
ଏହା ଦ୍ଵାରା ତୋର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇଯିବ||2||
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਕਰਹਿ ਤੂ ਕੇਲ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ତୁ ମନୋବିନୋଦ କରୁ,
ਦੀਪਕੁ ਬਾਂਧਿ ਧਰਿਓ ਬਿਨੁ ਤੇਲ ॥
ଯିଏ ବିନା ତେଲରେ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ କରି ନିଜ ଜ୍ୟୋତିକୁ ତୋ’ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଛି,
ਸੋ ਦੀਪਕੁ ਅਮਰਕੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥
ସେହି ଦୀପକ ତୋତେ ଦୁନିଆରେ ଅମର କରିଦେବ ଏବଂ
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਬਿਖੁ ਕਾਢੀਲੇ ਮਾਰਿ ॥੩॥
ଏହି କାମ, କ୍ରୋଧ, ଅହଂ ରୂପୀ ବିଷକୁ ମାରି ବାହାର କରିଦେବ||3||
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਹੋਇ ॥
ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ତୋର ଗତି ହେବାର ଅଛି,
ਸੋ ਸਿਮਰਨੁ ਰਖੁ ਕੰਠਿ ਪਰੋਇ ॥
ସେହି ସ୍ମରଣକୁ ନିଜ କଣ୍ଠରେ ସ୍ଥାପନ କର।
ਸੋ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿ ਨਹੀ ਰਾਖੁ ਉਤਾਰਿ ॥
ସର୍ବଦା ସେହି ସ୍ମରଣ କର, ଏହା କେବେ ତ୍ୟାଗ କର ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਉਤਰਹਿ ਪਾਰਿ ॥੪॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦ୍ଵାରା ତୁମର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯିବ||4||
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਨਾਹੀ ਤੁਹਿ ਕਾਨਿ ॥
ଯେଉଁ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ତୁ କାହା ଉପରେ ନିର୍ଭର କରି ନାହୁଁ,
ਮੰਦਰਿ ਸੋਵਹਿ ਪਟੰਬਰ ਤਾਨਿ ॥
ନିଜର ସୁନ୍ଦର ଘରେ ରେଶମୀ ଚାଦର ବିଛାଇ ବିଶ୍ରାମ କରିଛୁ,
ਸੇਜ ਸੁਖਾਲੀ ਬਿਗਸੈ ਜੀਉ ॥
ତୋର ନିଦ୍ରା ପାଇଁ ସୁଖଦ ଶେଜ ତୋର ହୃଦୟକୁ ଆନନ୍ଦିତ କରିଥାଏ,
ਸੋ ਸਿਮਰਨੁ ਤੂ ਅਨਦਿਨੁ ਪੀਉ ॥੫॥
ରାତିଦିନ ସେହି ସ୍ମରଣ କର||5||
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਤੇਰੀ ਜਾਇ ਬਲਾਇ ॥
ଯେଉଁ ଈଶ୍ଵର ଥିବା ଦ୍ଵାରା ତୋର ସବୁ ବିପଦ ଦୂର ହୋଇଯାଏ,
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਤੁਝੁ ਪੋਹੈ ਨ ਮਾਇ ॥
ଯେଉଁ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ତୋତେ ମାୟା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ,
ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨਿ ਗਾਈਐ ॥
ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ମନରେ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବା ଉଚିତ,
ਇਹੁ ਸਿਮਰਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈਐ ॥੬॥
ପରନ୍ତୁ ଏହି ସ୍ମରଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||6||
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਿਮਰਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
ଦିନରାତି ସର୍ବଦା ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର।
ਊਠਤ ਬੈਠਤ ਸਾਸਿ ਗਿਰਾਸਿ ॥
ଉଠିବା-ବସିବା, ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ, ଭୋଜନ କରିବା ସମୟରେ,
ਜਾਗੁ ਸੋਇ ਸਿਮਰਨ ਰਸ ਭੋਗ ॥
ଜାଗିବା, ଶୟନ କରିବା ସମୟରେ ନାମ ସ୍ମରଣର ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କର।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਨੁ ਪਾਈਐ ਸੰਜੋਗ ॥੭॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ ସଂଯୋଗରୁ ହିଁ ମିଳିଥାଏ||7||
ਜਿਹ ਸਿਮਰਨਿ ਨਾਹੀ ਤੁਝੁ ਭਾਰ ॥
ଯେଉଁ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ତୋତେ ପାପର ଭାର ଉଠାଇବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ,
ਸੋ ਸਿਮਰਨੁ ਰਾਮ ਨਾਮ ਅਧਾਰੁ ॥
ସେହି ରାମ-ନାମ ସ୍ମରଣ ହିଁ ତୋର ଜୀବନାଧାର ଅଟେ।
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਜਾ ਕਾ ਨਹੀ ਅੰਤੁ ॥
କବୀର କହନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ କୌଣସି ଅନ୍ତ ନାହିଁ,
ਤਿਸ ਕੇ ਆਗੇ ਤੰਤੁ ਨ ਮੰਤੁ ॥੮॥੯॥
ତାହାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ନାମ ବିନା କୌଣସି ତନ୍ତ୍ର-ମନ୍ତ୍ର ଚଳେ ନାହିଁ||8||9||
ਰਾਮਕਲੀ ਘਰੁ ੨ ਬਾਣੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ਕੀ
ରାମକଲୀ ଘର 2 ବାଣୀ କବୀର ଜୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਬੰਧਚਿ ਬੰਧਨੁ ਪਾਇਆ ॥
ବନ୍ଧନରେ ଫସାଇବା ବାଲା ମାୟା ବନ୍ଧନ ଦେଇଛି, ପରନ୍ତୁ
ਮੁਕਤੈ ਗੁਰਿ ਅਨਲੁ ਬੁਝਾਇਆ ॥
ମୁକ୍ତିଦାତା ଗୁରୁ ତୃଷ୍ଣାର ଅଗ୍ନି ଲିଭାଇଛନ୍ତି।