ਸਭੁ ਕੋ ਬੋਲੈ ਆਪਣ ਭਾਣੈ ॥ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ବୋଲିଥାଏ, ਮਨਮੁਖੁ ਦੂਜੈ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣੈ ॥ଏବଂ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଦୈତ୍ୟଭାବ କାରଣରୁ ବୋଲିବା ହିଁ ଜାଣେ ନାହିଁ। ਅੰਧੁਲੇ ਕੀ ਮਤਿ ਅੰਧਲੀ ਬੋਲੀ ਆਇ ਗਇਆ ਦੁਖੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥ଅନ୍ଧର ବୁଦ୍ଧି ଓ କଥା ମଧ୍ୟ ଅନ୍ଧ ହିଁ ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ||11||
ਸਭੁ ਕੋ ਬੋਲੈ ਆਪਣ ਭਾਣੈ ॥ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ବୋଲିଥାଏ, ਮਨਮੁਖੁ ਦੂਜੈ ਬੋਲਿ ਨ ਜਾਣੈ ॥ଏବଂ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଦୈତ୍ୟଭାବ କାରଣରୁ ବୋଲିବା ହିଁ ଜାଣେ ନାହିଁ। ਅੰਧੁਲੇ ਕੀ ਮਤਿ ਅੰਧਲੀ ਬੋਲੀ ਆਇ ਗਇਆ ਦੁਖੁ ਤਾਹਾ ਹੇ ॥੧੧॥ଅନ୍ଧର ବୁଦ୍ଧି ଓ କଥା ମଧ୍ୟ ଅନ୍ଧ ହିଁ ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ||11||
ਹਮ ਦਾਸਨ ਕੇ ਦਾਸ ਪਿਆਰੇ ॥ହେ ପ୍ରିୟ! ଆମେ ତୋର ଦାସର ଦାସ ଅଟୁ, ਸਾਧਿਕ ਸਾਚ ਭਲੇ ਵੀਚਾਰੇ ॥ସେ ହିଁ ସାଧକ, ସତ୍ୟବାଦୀ ଏବଂ ଉତ୍ତମ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ତୋର ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ। ਮੰਨੇ ਨਾਉ ਸੋਈ ਜਿਣਿ ਜਾਸੀ ਆਪੇ ਸਾਚੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਦਾ ॥੧੦॥ଯିଏ ନିଷ୍ଠାପୂର୍ବକ ନାମର ନମନ କରିଥାଏ, ସେ ଜୀବନ ବାଜି ଜିତିନିଏ ଏବଂ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ଦୃଢ ରହିଥାଏ||10|| ਪਲੈ ਸਾਚੁ ਸਚੇ ਸਚਿਆਰਾ ॥ଯାହା ପାଖରେ
ਵਰਨ ਭੇਖ ਨਹੀ ਬ੍ਰਹਮਣ ਖਤ੍ਰੀ ॥ସେତେବେଳେ ବ୍ରାହ୍ମଣ-କ୍ଷତ୍ରିୟ ଇତ୍ୟାଦି ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ନଥିଲା, ਦੇਉ ਨ ਦੇਹੁਰਾ ਗਊ ਗਾਇਤ੍ਰੀ ॥କୌଣସି ଦେବତା, ମନ୍ଦିର, ଗାଈ ଏବଂ ଗାୟତ୍ରୀ ମନ୍ତ୍ରର ଅସ୍ତିତ୍ଵ ନଥିଲା, ਹੋਮ ਜਗ ਨਹੀ ਤੀਰਥਿ ਨਾਵਣੁ ਨਾ ਕੋ ਪੂਜਾ ਲਾਇਦਾ ॥੧੦॥ସେହି ସମୟରେ ହୋମ, ଯଜ୍ଞ ଏବଂ ତୀର୍ଥ-ସ୍ଥାନ ମଧ୍ୟ ନଥିଲା ଆଉ ନା କେହି ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନାରେ ଲୀନ ରହୁଥିଲେ||10|| ਨਾ ਕੋ ਮੁਲਾ ਨਾ ਕੋ ਕਾਜੀ ॥ସେତେବେଳେ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਸੁ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਣੈ ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਮਾਇਦਾ ॥੯॥ଯିଏ ଗୁରୁମୁଖୀ ହୋଇଥାଏ, ସେ ହିଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ହୁକୁମକୁ ଜାଣିଥାଏ ଏବଂ ତାହା ମାନି ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମରେ ହିଁ ରହିଥାଏ||9|| ਹੁਕਮੇ ਆਇਆ ਹੁਕਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ହୁକୁମରୁ ହିଁ ଜାତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ହୁକୁମରୁ ହିଁ ସେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ। ਹੁਕਮੇ ਦੀਸੈ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟିମାନ ଜଗତ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମରୁ ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି। ਹੁਕਮੇ
ਸਾਮ ਵੇਦੁ ਰਿਗੁ ਜੁਜਰੁ ਅਥਰਬਣੁ ॥ରୁକ, ସାମ, ଯଜୁଃ ଏବଂ ଅଥର୍ବ ବେଦ- ਬ੍ਰਹਮੇ ਮੁਖਿ ਮਾਇਆ ਹੈ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ॥ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ମୁଖରୁ ବାହାରିଥିବା ତ୍ରିଗୁଣାତ୍ମକ ମାୟା ରୂପୀ ହିଁ ଅଟେ। ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋ ਤਿਉ ਬੋਲੇ ਜਿਉ ਬੋਲਾਇਦਾ ॥੯॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମହିମାର ଉଚିତ ମୂଲ୍ୟ କେହି ଆଙ୍କି ପାରିବେ ନାହିଁ, ଜୀବ ସେପରି ହିଁ ବୋଲିଥାଏ, ଯେପରି ସେ ବୋଲାଇ ଥାଆନ୍ତି||9|| ਸੁੰਨਹੁ ਸਪਤ
ਤੂ ਦਾਤਾ ਹਮ ਸੇਵਕ ਤੇਰੇ ॥ତୁ ଆମର ଦାତା ଅଟୁ ଏବଂ ଆମେ ତୋର ସେବକ ଅଟୁ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਦੀਜੈ ਗੁਰਿ ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਦੀਪਾਇਆ ॥੬॥କୃପା କରି ନାମାମୃତ ପ୍ରଦାନ କର, ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁଦ୍ୱାରା ଦୀପକ ଆଲୋକିତ କରିଛି||6|| ਪੰਚ ਤਤੁ ਮਿਲਿ ਇਹੁ ਤਨੁ ਕੀਆ ॥ପଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵରୁ ଏହି ଶରୀର ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି, ਆਤਮ ਰਾਮ ਪਾਏ ਸੁਖੁ ਥੀਆ ॥ସେଥିରେ ଆତ୍ମାର ନିବାସ ଦ୍ଵାରା
ਸਰਬ ਨਿਰੰਜਨ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਨਾ ॥ସେହି ନିରଞ୍ଜନ ପରମ ପୁରୁଷ ବଡ ଚତୁର ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି। ਅਦਲੁ ਕਰੇ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਸਮਾਨਾ ॥ସେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ନ୍ୟାୟ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ତାହାର ପ୍ରାପ୍ତି ସମ୍ଭବ ଅଟେ । ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੈ ਗਰਦਨਿ ਮਾਰੇ ਹਉਮੈ ਲੋਭੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੬॥ସେ କାମ, କ୍ରୋଧ ର ବେକ ଧରି ନଷ୍ଟ କରିଦେଇଥାଏ ଏବଂ ଅଭିମାନ-ଲୋଭ ଦୂର କରି ଦିଅନ୍ତି||6||
ਸਚ ਬਿਨੁ ਭਵਜਲੁ ਜਾਇ ਨ ਤਰਿਆ ॥ସତ୍ୟ ବିନା ଜଗତ-ସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ਏਹੁ ਸਮੁੰਦੁ ਅਥਾਹੁ ਮਹਾ ਬਿਖੁ ਭਰਿਆ ॥ଏହା ଅଥଳ ସମୁଦ୍ର ଅଟେ, ଯାହା ଯାହା ମହା ବିଷରେ ଭରି ରହିଛି। ਰਹੈ ਅਤੀਤੁ ਗੁਰਮਤਿ ਲੇ ਊਪਰਿ ਹਰਿ ਨਿਰਭਉ ਕੈ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥੬॥ଯିଏ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ନେଇ ବାସନା ଠାରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ, ସେ ନିର୍ଭୀକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଘରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥାଏ||6|| ਝੂਠੀ
ਅਤਿ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਾ ॥ପ୍ରିୟ ନାମ ବହୁତ ମିଠା ରସ ଅଟେ। ਨਾਨਕ ਕਉ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਹਰਿ ਜਸੁ ਦੀਜੈ ਹਰਿ ਜਪੀਐ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੫॥ହେ ହରି! ନାନକଙ୍କୁ ଯୁଗ-ଯୁଗରୁ ନିଜ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଚାଲ, ତୋର ଜପ କରି ଅନ୍ତ ପାଇ ପାରି ନାହାନ୍ତି||5|| ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੀਰਾ ॥ହରିନାମ ରୂପୀ ହୀରା ମନରେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ਹਰਿ ਜਪਤੇ ਮਨੁ ਮਨ ਤੇ