ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਕੀਤੀ ਪੂਰੀ ॥ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି। ਪ੍ਰਭੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੀ ॥ପ୍ରଭୁ ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି। ਖੇਮ ਕੁਸਲ ਭਇਆ ਇਸਨਾਨਾ ॥ଏବେ ମୁଁ ଆନନ୍ଦରେ ସ୍ନାନ କରୁଅଛି। ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਨਾ ॥੧॥ମୁଁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥1॥ ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਕਵਲ ਰਿਦ ਧਾਰੇ ॥ନିଜ ହୃଦୟରେ ମୁଁ
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਪਿ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲ ॥ ਰਹਾਉ ॥ନିଜ ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ସଦା ଆନନ୍ଦିତ ରହିଥାଏ॥ରୁହ॥ ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਸੋਈ ॥ଭିତରେ-ବାହାରେ, ଦେଶ-ଦେଶାନ୍ତର ଜଗତରେ ଯେଉଁଠି ଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଦେଖିଥାଏ। ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਪਾਇਓ ਵਡਭਾਗੀ ਤਿਸੁ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥੧੧॥੩੯॥ହେ ନାନକ! ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ମୋତେ ଏପରି ଗୁରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ଯେ ତାହାଙ୍କ ପରି ଆଉ
ਤਿਨ ਕੀ ਧੂਰਿ ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਬਾਛੈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਪਰੋਈ ॥੨॥੫॥੩੩॥ଦାସ ନାନକ ତାହାଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର ଅଭିଳାଷ କରିଥାନ୍ତି, ଯିଏ ହରିଙ୍କ ନାମ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରିଥାଏ ||2||5||33|| ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੈ ਸੂਕਾ ਮਨੁ ਸਾਧਾਰੈ ॥ଗୁରୁ ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର ଦୁଃଖ-କ୍ଲେଶ ନଷ୍ଟ କରିଥାନ୍ତି, ଆଉ ଉଦାସ ମନକୁ ଆନନ୍ଦିତ କରିଥାନ୍ତି। ਦਰਸਨੁ ਭੇਟਤ ਹੋਤ ਨਿਹਾਲਾ
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ਦੁਪਦੇସୋରଥି ମହଲା 5 ଘର 2 ଦୁପଦୀ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਸਗਲ ਬਨਸਪਤਿ ਮਹਿ ਬੈਸੰਤਰੁ ਸਗਲ ਦੂਧ ਮਹਿ ਘੀਆ ॥ଯେପରି ସମସ୍ତ ବନସ୍ପତି ଠାରେ ଅଗ୍ନି ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୁଧରୁ ଘିଅ ହୋଇଥାଏ, ਊਚ ਨੀਚ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਮਾਧਉ ਜੀਆ
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪੁਨੋ ਕਰਿ ਲੀਨਾ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥੨॥ସେ ନିଜ କୃପା କରି ମୋତେ ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ମନରେ ନିବାସ କରିଛନ୍ତି॥2॥ ਤਾ ਕਉ ਬਿਘਨੁ ਨ ਕੋਊ ਲਾਗੈ ਜੋ ਸਤਿਗੁਰਿ ਅਪੁਨੈ ਰਾਖੇ ॥ଯାହାର ରକ୍ଷା ସ୍ଵୟଂ ସଦଗୁରୁ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ କିଛି ସଙ୍କଟ ଆସେ ନାହିଁ। ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਸੇ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹਰਿ ਰਸੁ ਚਾਖੇ ॥੩॥ତାହାର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ
ਪੂਰਨ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪਰਮੇਸੁਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਦਾ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥ହେ ମୋର ମନ! ସର୍ବଦା ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ॥1॥ ਸਿਮਰਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਾਨੀ ॥ହେ ପ୍ରାଣୀ! ହରିନାମର ଭଜନ କର। ਬਿਨਸੈ ਕਾਚੀ ਦੇਹ ਅਗਿਆਨੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ପ୍ରାଣୀ! ତୋର ଏହି ନଶ୍ଵର ଶରୀର ଦିନେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ନାଶ ହୋଇଯିବ॥ରୁହ॥ ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਰੁ ਸੁਪਨ ਮਨੋਰਥ ਤਾ ਕੀ ਕਛੁ ਨ ਵਡਾਈ
ਸਾਧਸੰਗਿ ਜਉ ਤੁਮਹਿ ਮਿਲਾਇਓ ਤਉ ਸੁਨੀ ਤੁਮਾਰੀ ਬਾਣੀ ॥ଯେତେବେଳେ ତୁମେ ମୋତେ ସାଧୁଙ୍କ ପବିତ୍ର ସଭାରେ ମିଶାଇଛ, ସେଇଠି ମୁଁ ତୁମର ବାଣୀ ଶୁଣିଛି। ਅਨਦੁ ਭਇਆ ਪੇਖਤ ਹੀ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਤਾਪ ਪੁਰਖ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥੪॥੭॥੧੮॥ନିର୍ଲିପ୍ତ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ତେଜ-ପ୍ରତାପ ଦେଖି ନାନକଙ୍କ ମନରେ ଆନନ୍ଦ ଜାତ ହୋଇ ଯାଇଛି ||4||7||18|| ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥ ਹਮ ਸੰਤਨ ਕੀ ਰੇਨੁ ਪਿਆਰੇ ਹਮ ਸੰਤਨ ਕੀ ਸਰਣਾ
ਜਿਹ ਜਨ ਓਟ ਗਹੀ ਪ੍ਰਭ ਤੇਰੀ ਸੇ ਸੁਖੀਏ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣੇ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯେଉଁ ଭକ୍ତ ତୋର ଆଶ୍ରୟ ନେଇଛି, ସେ ତୋର ଶରଣରେ ସୁଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ। ਜਿਹ ਨਰ ਬਿਸਰਿਆ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ਤੇ ਦੁਖੀਆ ਮਹਿ ਗਨਣੇ ॥੨॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପରମ-ପୁରୁଷ ବିଧାତାଙ୍କୁ ଭୁଲି ଯାଇଛି, ସେ ଦୁଃଖୀ ମନୁଷ୍ୟ ଭାବରେ ଗଣିତ ହୁଏ॥2॥ ਜਿਹ ਗੁਰ ਮਾਨਿ ਪ੍ਰਭੂ ਲਿਵ ਲਾਈ ਤਿਹ ਮਹਾ ਅਨੰਦ ਰਸੁ
ਸੁਣਿ ਮੀਤਾ ਧੂਰੀ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈ ॥ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ଶୁଣ, ମୁଁ ତୋର ଚରଣ-ଧୂଳି ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ। ਇਹੁ ਮਨੁ ਤੇਰਾ ਭਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ଭାଇ! ଏହି ମନ ତୋର ହିଁ ଅଟେ॥ରୁହ॥ ਪਾਵ ਮਲੋਵਾ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਤੈ ਕੂ ਦੇਸਾ ॥ମୁଁ ତୋର ପାଦକୁ ମାଲିସ କରେ ଆଉ ଭଲ ଭାବରେ ଏହାକୁ ଧୋଇଥାଏ, ମୁଁ ଏହି ମନ ତୋତେ ହିଁ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਸਾਧ ਸਰਣਿ ਛੁਟਕਾਰਾ ॥ହେ ମୋର ମନ! ସାଧୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଲେ ହିଁ ରକ୍ଷା ମିଳିଥାଏ। ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਜਨਮ ਮਰਣੁ ਨ ਰਹਈ ਫਿਰਿ ਆਵਤ ਬਾਰੋ ਬਾਰਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ବିନା ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ର ସମାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, ଏଣୁ ଜୀବ ବାରମ୍ବାର ଦୁନିଆକୁ ଆସିଥାଏ॥ରୁହ॥ ਓਹੁ ਜੁ ਭਰਮੁ ਭੁਲਾਵਾ ਕਹੀਅਤ ਤਿਨ ਮਹਿ ਉਰਝਿਓ ਸਗਲ ਸੰਸਾਰਾ ॥ସେ ଯାହା ଭ୍ରମ ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି,