ਮਨਮੁਖ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਹੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ମାୟାର ମୋହରେ ଲୀନ ଥାଏ, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମରେ ପ୍ରେମ ଲଗାଏ ନାହିଁ। ਕੂੜੁ ਕਮਾਵੈ ਕੂੜੁ ਸੰਗ੍ਰਹੈ ਕੂੜੁ ਕਰੇ ਆਹਾਰੁ ॥ସେ ମିଥ୍ୟା ହିଁ ଅର୍ଜନ କରିଥାଏ ତଥା ମିଥ୍ୟାକୁ ହିଁ ନିଜ ଭୋଜନ ବନାଇ ଥାଏ। ਬਿਖੁ ਮਾਇਆ ਧਨੁ ਸੰਚਿ ਮਰਹਿ ਅੰਤੇ ਹੋਇ ਸਭੁ ਛਾਰੁ ॥ସେ ବିଷାକ୍ତ ମାୟା
ਜਿਨਾ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਸੇ ਜਨ ਸਚੀ ਦਰਗਹਿ ਜਾਣੇ ॥੧੧॥ଯେଉଁ ଲୋକକୁ ତୁମେ ଗୁରୁମୁଖୀର ବଡିମା ପ୍ରଦାନ କରିଛ, ସେ ତୋର ସଚ୍ଚା ଦରବାରରେ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇଯାଏ॥11॥ ਸਲੋਕੁ ਮਰਦਾਨਾ ੧ ॥ଶ୍ଳୋକ ମରଦାନା 1॥ ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਕਾਮੁ ਮਦੁ ਮਨੂਆ ਪੀਵਣਹਾਰੁ ॥ଏହି କଳିଯୁଗ କାମବାସନାର ମଦିରାରେ ଭରି ମଦିରାଳୟ ଅଟେ, ମନ ପିଇଥାଏ ਕ੍ਰੋਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥ମୋହରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଥିବା ଗିଲାସ
ਮਃ ੫ ॥ମହଲା 5 ॥ ਘਟਿ ਵਸਹਿ ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਰਸਨਾ ਜਪੈ ਗੁਪਾਲ ॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ଅନ୍ତରରେ ଭଗବାନଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣ କମଳ ବାସ କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ଜିହ୍ଵା ଗୋପାଳକୁ ଜପ କରିଥାଏ। ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਸਿਮਰੀਐ ਤਿਸੁ ਦੇਹੀ ਕਉ ਪਾਲਿ ॥੨॥ହେ ନାନକ! ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିବା ଉଚିତ, ଯିଏ ସେହି ମାନବ ଦେହର ପୋଷଣ କରିଥାଏ||2|| ਪਉੜੀ ॥ପଉଡି ॥ ਆਪੇ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਕਰਤਾ
ਜਿ ਤੁਧ ਨੋ ਸਾਲਾਹੇ ਸੁ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਵੈ ਜਿਸ ਨੋ ਕਿਰਪਾ ਨਿਰੰਜਨ ਕੇਰੀ ॥ହେ ନିରଞ୍ଜନ ପରମେଶ୍ଵର! ଯିଏ ମଧ୍ୟ ତୋର ମହିମା ସ୍ତୁତି କରିଥାଏ ଏବଂ ଯାହା ଉପରେ ତୁ କୃପା କରୁ, ସେ ସବୁ କିଛି ପ୍ରାପ୍ତ କରିନିଏ। ਸੋਈ ਸਾਹੁ ਸਚਾ ਵਣਜਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵਖਰੁ ਲਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਤੇਰੀ ॥ହେ ଭଗବାନ! ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ସାହୁକାର ଏବଂ ସତ୍ୟର ବ୍ୟାପାରୀ ଅଟେ,
ਜਿਚਰੁ ਵਿਚਿ ਦੰਮੁ ਹੈ ਤਿਚਰੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿ ਕਰੇਗੁ ਅਗੈ ਜਾਇ ॥ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଶରୀରରେ ପ୍ରାଣ ଥାଏ, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରେ ନାହିଁ। ਗਿਆਨੀ ਹੋਇ ਸੁ ਚੇਤੰਨੁ ਹੋਇ ਅਗਿਆਨੀ ਅੰਧੁ ਕਮਾਇ ॥ପୁଣି , ପରେ, ପରଲୋକରେ ପହଞ୍ଚି କଣ କରିବ? ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜ୍ଞାନବାନ ଅଟେ, ସେ ଚେତନ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଅଜ୍ଞାନ ବ୍ୟକ୍ତି ଅନ୍ଧ କର୍ମରେ ହିଁ ସକ୍ରିୟ ରହିଥାଏ।
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ପରମେଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟି-ମାନବ ଜାତିକୁ ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି,ସେ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ, ନିର୍ଭର, ନିଃଶତ୍ରୁ ଅର୍ଥାତ ପ୍ରେମର ମୂର୍ତ୍ତି ଅଟନ୍ତି, ସେ କାଳାତୀତ, ଜନ୍ମ-ମରଣ ରହିତ, ସେ ସ୍ଵତଃ ପ୍ରକାଶମାନ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁ-କୃପାରୁ ଲବଧି ହୋଇଥାନ୍ତି। ਰਾਗੁ ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ॥ରାଗ ୱାଡହଂସ ମହଲା 1
ਨਾ ਮਨੀਆਰੁ ਨ ਚੂੜੀਆ ਨਾ ਸੇ ਵੰਗੁੜੀਆਹਾ ॥|ତୋ’ ପାଖରେ ନା ଚୁଡି ପିନ୍ଧାଇବା ବାଲା ଶଙ୍ଖାରୀ ଅଛି, ନା ସୁନାର ଚୁଡି ଅଛି ଆଉ ନା କାଚର ଚୁଡି ଅଛି। ਜੋ ਸਹ ਕੰਠਿ ਨ ਲਗੀਆ ਜਲਨੁ ਸਿ ਬਾਹੜੀਆਹਾ ॥ଯାହା ସେଠାରେ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗଳାରେ ଲାଗେ ନାହିଁ, ତାହା ନିଆଁରେ ଜଳିଯାଏ। ਸਭਿ ਸਹੀਆ ਸਹੁ ਰਾਵਣਿ ਗਈਆ ਹਉ ਦਾਧੀ ਕੈ ਦਰਿ ਜਾਵਾ ॥ମୋର ସବୁ
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥ୱାଡହଂସ ମହଲା 3 ॥ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ਹੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਗਿਆਨੁ ਨ ਹੋਈ ॥ମାୟାର ମୋହ ଘୋର ଅନ୍ଧାର ଅଟେ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଜ୍ଞାନର ଦୀପକ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ ହୁଏନାହିଁ। ਸਬਦਿ ਲਗੇ ਤਿਨ ਬੁਝਿਆ ਦੂਜੈ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ॥੧॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝିଥାଏ, ଅନ୍ୟଥା ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଫସି ସାରା ଦୁନିଆ ତ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ରହିଥାଏ॥1॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥ହେ ମୋର ମନ! ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଆରାଧନା କର; ਸਦਾ ਨਿਬਹੈ ਚਲੈ ਤੇਰੈ ਨਾਲਿ ॥ ਰਹਾਉ ॥ସେ ସର୍ବଦା ତୋର ସାଥିରେ ରହିବେ ଏବଂ ପରଲୋକରେ ମଧ୍ୟ ତୋର ସାଥିରେ ଚାଲିବେ॥ରୁହ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਿ ਪਤਿ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥ସେହି ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଗୁରୁମୁଖୀଙ୍କ ଜାତି ଏବଂ ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଅଟେ। ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਖਾਈ ਪ੍ਰਭੁ ਹੋਇ ॥੨॥ଗୁରୁମୁଖୀର
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮੇਲਾਵੈ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਹਉ ਵਾਰਿ ਵਾਰਿ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਕਉ ਜਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ହିଁ ମୋତେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ମୁଁ କୋଟି କୋଟି ଥର ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥ ਮੈ ਅਵਗਣ ਭਰਪੂਰਿ ਸਰੀਰੇ ॥ମୋର ଏହି ଶରୀର ଅବଗୁଣରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଛି, ਹਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਾ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪੂਰੇ ॥੨॥ପୁଣି ଉତ୍ତମ ଗୁଣରେ ଭରପୁର ନିଜ