ਭਰਮੇ ਭੂਲੀ ਰੇ ਜੈ ਚੰਦਾ ॥
ହେ ଜୟ ଚାନ୍ଦ! ସାରା ସଂସାର ଭ୍ରମରେ ପଡି କୁମାର୍ଗଗାମୀ ହୋଇଯାଇଛି ଏବଂ
ਨਹੀ ਨਹੀ ਚੀਨੑਿਆ ਪਰਮਾਨੰਦਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହା ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଅନୁଭବ କରି ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਘਰਿ ਘਰਿ ਖਾਇਆ ਪਿੰਡੁ ਬਧਾਇਆ ਖਿੰਥਾ ਮੁੰਦਾ ਮਾਇਆ ॥
ଘରୁ ଘରୁ ଭିକ୍ଷା ନେଇ ଖାଇ ପେଟକୁ ମୋଟା କରିଛି ଏବଂ ମାୟାର ଲାଳସା ଆବରଣ ଏବଂ କାନରେ କୁଣ୍ଡଳ ଧାରଣ କରି ଘୁରି ବୁଲୁଛି।
ਭੂਮਿ ਮਸਾਣ ਕੀ ਭਸਮ ਲਗਾਈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਤਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੨॥
ତୁମେ ନିଜ ଶରୀରରେ ଶ୍ମଶାନ ଘାଟର ଭସ୍ମ ଲଗାଇଛ, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ତୋତେ ସତ୍ୟ ଜଣା ପଡିବ ନାହିଁ॥2॥
ਕਾਇ ਜਪਹੁ ਰੇ ਕਾਇ ਤਪਹੁ ਰੇ ਕਾਇ ਬਿਲੋਵਹੁ ਪਾਣੀ ॥
କାହାକୁ ଜପୁ ଅଛ, କିପରି ତପସ୍ୟା ସାଧନାରେ ମଗ୍ନ ଅଛ ଆଉ କାହିଁକି ଜଳର ମନ୍ଥନ କରୁଛ?
ਲਖ ਚਉਰਾਸੀਹ ਜਿਨੑਿ ਉਪਾਈ ਸੋ ਸਿਮਰਹੁ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥੩॥
ସେହି ନିର୍ଲିପ୍ତ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର, ଯିଏ ଚଉରାଅଶି ଲକ୍ଷ ଯୋନିର ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛି ॥3॥
ਕਾਇ ਕਮੰਡਲੁ ਕਾਪੜੀਆ ਰੇ ਅਠਸਠਿ ਕਾਇ ਫਿਰਾਹੀ ॥
ହେ ବେଶଧାରୀ ଯୋଗୀ! ତୁ କାହିଁକି ହାତରେ କମଣ୍ଡଳୁ ନେଇ ଅଠଷଠି ତୀର୍ଥରେ ବୁଲୁଅଛୁ?
ਬਦਤਿ ਤ੍ਰਿਲੋਚਨੁ ਸੁਨੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਕਣ ਬਿਨੁ ਗਾਹੁ ਕਿ ਪਾਹੀ ॥੪॥੧॥
ତ୍ରିଲୋଚନଙ୍କ କଥନ ଯେ ହେ ନଶ୍ଵର ଜୀବ! ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ, ଯଦି ଅନ୍ନର ଦାନା ନାହିଁ, ତାହାହେଲେ ତାହାକୁ ଗହଣାର କୌଣସି ଅଭିପ୍ରାୟ ନଥାଏ ॥4॥1॥
ਗੂਜਰੀ ॥
ଗୁଜରୀ ॥
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਜੋ ਲਛਮੀ ਸਿਮਰੈ ਐਸੀ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿ ਜੇ ਮਰੈ ॥
ଯେଉଁ ଅନ୍ତକାଳରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ(ଧନ-ଦୌଲତକୁ) ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ଆଉ ଏହି ଚିନ୍ତାରେ ବୁଡି (ଲୋଭ, ବିକାରରେ) ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ
ਸਰਪ ਜੋਨਿ ਵਲਿ ਵਲਿ ਅਉਤਰੈ ॥੧॥
ସେ ମରି ବାରମ୍ବାର ସର୍ପ ଯୋନିରେ ଆସିଥାଏ ॥1॥
ਅਰੀ ਬਾਈ ਗੋਬਿਦ ਨਾਮੁ ਮਤਿ ਬੀਸਰੈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଭଉଣୀ! ମୋତେ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ନାମ କଦାପି ଭୁଲି ନ ହେଉ॥ରୁହ॥
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਜੋ ਇਸਤ੍ਰੀ ਸਿਮਰੈ ਐਸੀ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿ ਜੇ ਮਰੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ଏହି ଚିନ୍ତାରେ ବୁଡି (ଲୋଭ, ବିକାରରେ) ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ
ਬੇਸਵਾ ਜੋਨਿ ਵਲਿ ਵਲਿ ਅਉਤਰੈ ॥੨॥
ସେ ବାରମ୍ବାର ବେଶ୍ୟା ଯୋନିରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ ॥2॥
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਜੋ ਲੜਿਕੇ ਸਿਮਰੈ ਐਸੀ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿ ਜੇ ਮਰੈ ॥
ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣରେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜ ପୁତ୍ରର ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ଏବଂ ଏହି ଚିନ୍ତାରେ ବୁଡି (ଲୋଭ, ବିକାରରେ) ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ
ਸੂਕਰ ਜੋਨਿ ਵਲਿ ਵਲਿ ਅਉਤਰੈ ॥੩॥
ସେ ବାରମ୍ବାର ଘୁଷୁରି ଯୋନିରେ ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ ॥3॥
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਜੋ ਮੰਦਰ ਸਿਮਰੈ ਐਸੀ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿ ਜੇ ਮਰੈ ॥
ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣରେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଘର-ମହଲର ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ଏବଂ ଏହି ଚିନ୍ତାରେ ବୁଡି (ଲୋଭ, ବିକାରରେ) ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ
ਪ੍ਰੇਤ ਜੋਨਿ ਵਲਿ ਵਲਿ ਅਉਤਰੈ ॥੪॥
ସେ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରେତ ଯୋନିରେ ଅବତାରିତ ହୋଇଥାଏ॥4॥
ਅੰਤਿ ਕਾਲਿ ਨਾਰਾਇਣੁ ਸਿਮਰੈ ਐਸੀ ਚਿੰਤਾ ਮਹਿ ਜੇ ਮਰੈ ॥
ଜୀବନର ଅନ୍ତିମ କ୍ଷଣରେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାରାୟଣଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ଏବଂ ଏହି ଧ୍ୟାନରେ ବୁଡି ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ
ਬਦਤਿ ਤਿਲੋਚਨੁ ਤੇ ਨਰ ਮੁਕਤਾ ਪੀਤੰਬਰੁ ਵਾ ਕੇ ਰਿਦੈ ਬਸੈ ॥੫॥੨॥
ତ୍ରିଲୋଚନ କହନ୍ତି ଯେ ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ତଥା ତାହାର ହୃଦୟରେ ଇଶ୍ଵର ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି॥5॥2॥
ਗੂਜਰੀ ਸ੍ਰੀ ਜੈਦੇਵ ਜੀਉ ਕਾ ਪਦਾ ਘਰੁ ੪
ଗୁଜରୀ ଶ୍ରୀ ଜୟଦେବ ଜୀ ପଦ ଘର 4
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ
ਪਰਮਾਦਿ ਪੁਰਖਮਨੋਪਿਮੰ ਸਤਿ ਆਦਿ ਭਾਵ ਰਤੰ ॥
ଆଦିପୁରୁଷ ପରମାତ୍ମା ପରମ ପବିତ୍ର ଅଟନ୍ତି, ସେ ଉପମା ରହିତ ଅଟନ୍ତି, ସେ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଏବଂ ସର୍ବ ଗୁଣ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ଅଟନ୍ତି।
ਪਰਮਦਭੁਤੰ ਪਰਕ੍ਰਿਤਿ ਪਰੰ ਜਦਿਚਿੰਤਿ ਸਰਬ ਗਤੰ ॥੧॥
ସେହି ପରମ ପୁରୁଷ ପରମାତ୍ମା ପ୍ରକୃତିରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତେ ପରମ ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାନ୍ତି, ସେ ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਕੇਵਲ ਰਾਮ ਨਾਮ ਮਨੋਰਮੰ ॥
କେବଳ ରାମଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ନାମର ସ୍ମରଣ କର, ଯିଏ
ਬਦਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤਤ ਮਇਅੰ ॥
ଅମୃତରେ ଭରପୁର ଏବଂ ତତ୍ତ୍ଵ ଯଥାର୍ଥର ସ୍ୱରୂପ ଅଟନ୍ତି।
ਨ ਦਨੋਤਿ ਜਸਮਰਣੇਨ ਜਨਮ ਜਰਾਧਿ ਮਰਣ ਭਇਅੰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜନ୍ମ, ମରଣ, ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ, ଚିନ୍ତା ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ରହେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਇਛਸਿ ਜਮਾਦਿ ਪਰਾਭਯੰ ਜਸੁ ਸ੍ਵਸਤਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤ ਕ੍ਰਿਤੰ ॥
ଯଦି ଯମଦୂତ ଇତ୍ଯାଦିକୁ ପରାଜିତ କରିବା ଚାହୁଁ ଥାଅ, ତାହାହେଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରି ଶୁଭ କର୍ମ କରି ଚାଲ।
ਭਵ ਭੂਤ ਭਾਵ ਸਮਬੵਿਅੰ ਪਰਮੰ ਪ੍ਰਸੰਨਮਿਦੰ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁ ବର୍ତ୍ତମାନ କାଳ, ଭୂତ କାଳ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତ କାଳରେ ସର୍ବଦା ପୂର୍ଣ୍ଣ ରୂପରେ ବ୍ୟାପକ ଏବଂ ପରମ ପ୍ରସନ୍ନ ସ୍ୱରୂପ ଅଟନ୍ତି॥2॥
ਲੋਭਾਦਿ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਪਰ ਗ੍ਰਿਹੰ ਜਦਿਬਿਧਿ ਆਚਰਣੰ ॥
ଯଦି ଶୁଭ ଆଚରଣର ମାର୍ଗ ପାଇବାକୁ ଚାହୁଁଅଛ ତାହାହେଲେ ଲୋଭ ଏବଂ ପର ଘର ଉପରେ ଦୃଷ୍ଟି ଦେବା ତ୍ୟାଗ କର।
ਤਜਿ ਸਕਲ ਦੁਹਕ੍ਰਿਤ ਦੁਰਮਤੀ ਭਜੁ ਚਕ੍ਰਧਰ ਸਰਣੰ ॥੩॥
ସବୁ ଦୁଷ୍କର୍ମ ଏବଂ ଦୁର୍ମତିକୁ ତ୍ୟାଗ କର ଆଉ ଚକ୍ରଧର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସ॥3॥
ਹਰਿ ਭਗਤ ਨਿਜ ਨਿਹਕੇਵਲਾ ਰਿਦ ਕਰਮਣਾ ਬਚਸਾ ॥
ହରିଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଭକ୍ତ ମନ, ବଚନ ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ପାବନ ହୋଇଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ମନ, ବଚନ ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତି କର।
ਜੋਗੇਨ ਕਿੰ ਜਗੇਨ ਕਿੰ ਦਾਨੇਨ ਕਿੰ ਤਪਸਾ ॥੪॥
ଯୋଗ, ତପସ୍ୟା, ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ ଏବଂ ଯଜ୍ଞ ଇତ୍ୟାଦିର ଅଭିପ୍ରାୟ ଏହି ଦୁନିଆରେ କଣ ଅଛି॥4॥
ਗੋਬਿੰਦ ਗੋਬਿੰਦੇਤਿ ਜਪਿ ਨਰ ਸਕਲ ਸਿਧਿ ਪਦੰ ॥
ହେ ମାନବ! ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ଏବଂ ଜପ କର, କାରଣ ସେ ହିଁ ସର୍ବ ସିଦ୍ଧିର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସ୍ଥାନ ଅଟନ୍ତି।
ਜੈਦੇਵ ਆਇਉ ਤਸ ਸਫੁਟੰ ਭਵ ਭੂਤ ਸਰਬ ਗਤੰ ॥੫॥੧॥
ଜୟଦେବ ମଧ୍ୟ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛନ୍ତି, ଯିଏ ବର୍ତ୍ତମାନ କାଳ, ଭୂତ କାଳ ଏବଂ ଭବିଷ୍ୟତ କାଳରେ ସବୁଙ୍କ ମୁକ୍ତି କରିଥାନ୍ତି ॥5॥1॥