ਸਾਚੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹਮ ਤੁਮ ਸਿਉ ਜੋਰੀ ॥
ମୁଁ ତୋ’ ସହିତ ସଚ୍ଚା ପ୍ରୀତି ଯୋଡି ନେଇଛି ଆଉ
ਤੁਮ ਸਿਉ ਜੋਰਿ ਅਵਰ ਸੰਗਿ ਤੋਰੀ ॥੩॥
ତୁମ ସହିତ ପ୍ରୀତି ଯୋଡି ଅନ୍ୟ ଠାରୁ ବନ୍ଧନ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଛି॥3॥
ਜਹ ਜਹ ਜਾਉ ਤਹਾ ਤੇਰੀ ਸੇਵਾ ॥
ମୁଁ ଯେଉଁଠିକି ଗଲେ ମଧ୍ୟ ତୋର ହିଁ ଆରାଧନା କରିଥାଏ।
ਤੁਮ ਸੋ ਠਾਕੁਰੁ ਅਉਰੁ ਨ ਦੇਵਾ ॥੪॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋ’ ଭଳି ଠାକୁର ଏବଂ ପୂଜ୍ୟ ଦେବ ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି॥4॥
ਤੁਮਰੇ ਭਜਨ ਕਟਹਿ ਜਮ ਫਾਂਸਾ ॥
ତୁମର ଭଜନ କରିଲେ ମୃତ୍ୟୁର ଫାଶୀ କଟିଯାଏ।
ਭਗਤਿ ਹੇਤ ਗਾਵੈ ਰਵਿਦਾਸਾ ॥੫॥੫॥
ତୋର ଭକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା କରିବା ପାଇଁ ରବିଦାସ ତୋର ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ॥5॥5॥
ਜਲ ਕੀ ਭੀਤਿ ਪਵਨ ਕਾ ਥੰਭਾ ਰਕਤ ਬੁੰਦ ਕਾ ਗਾਰਾ ॥
ଏହି ମାନବ ଶରୀର ଜଳର ପ୍ରାଚୀର ଭଳି ବନି ଅଛି, ଜହର ତଳେ ପବନର ସ୍ତମ୍ଭ ସ୍ଥାପିତ କରାଯାଇଛି ଆଉ ଏଥିରେ ମା’ର ରକ୍ତ ଓ ପିତାର ବୀର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଥାଏ।
ਹਾਡ ਮਾਸ ਨਾੜੀਂ ਕੋ ਪਿੰਜਰੁ ਪੰਖੀ ਬਸੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥੧॥
ଏହି ଶରୀର ମାଂସ ଓ ଅସ୍ଥିରେ ବନା ହୋଇଥିବା ଏକ ଢାଞ୍ଚା ଅଟେ, ଯେଉଁଠି ବିଚରା ଜୀବ ରୂପୀ ପକ୍ଷୀ ନିବାସ କରିଥାଏ॥1॥
ਪ੍ਰਾਨੀ ਕਿਆ ਮੇਰਾ ਕਿਆ ਤੇਰਾ ॥
ହେ ନଶ୍ଵର ପ୍ରାଣୀ! ଏହି ଦୁନିଆରେ କଣ ମୋର ଆଉ କଣ ତୁମର ଅଛି?
ਜੈਸੇ ਤਰਵਰ ਪੰਖਿ ਬਸੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି କଥା ଏପରି, ଯେପରି ବୃକ୍ଷ ଉପରେ ପକ୍ଷୀର ବସା ଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਰਾਖਹੁ ਕੰਧ ਉਸਾਰਹੁ ਨੀਵਾਂ ॥
ତୁ ଗଭୀର ଆଧାର ଖୋଳି ତାହା ଉପରେ ମହଲ ନିର୍ମାଣ ପାଇଁ ପ୍ରାଚୀର ବନାଇଛୁ,
ਸਾਢੇ ਤੀਨਿ ਹਾਥ ਤੇਰੀ ਸੀਵਾਂ ॥੨॥
ପରନ୍ତୁ ତୋର ଶରୀରର ଲମ୍ବ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ସାଢେ ତିନି ହାତର ହିଁ ଅଟେ॥2॥
ਬੰਕੇ ਬਾਲ ਪਾਗ ਸਿਰਿ ਡੇਰੀ ॥
ତୋର ମସ୍ତକ ଉପରେ ସୁନ୍ଦର କେଶ ଅଛି ଆଉ ତୋର ମସ୍ତକରେ ପଗଡି ସୁଶୋଭିତ କରୁଅଛି,
ਇਹੁ ਤਨੁ ਹੋਇਗੋ ਭਸਮ ਕੀ ਢੇਰੀ ॥੩॥
କିନ୍ତୁ ତୋର ଏହି ଶରୀର ନିଶ୍ଚୟ ଏକ ଦିନ ଭସ୍ମ ହୋଇଯିବ॥3॥
ਊਚੇ ਮੰਦਰ ਸੁੰਦਰ ਨਾਰੀ ॥
କିନ୍ତୁ ଉଚ୍ଚ ମହଲ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ପତ୍ନୀର ପ୍ରେମରେ ପଡି
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੪॥
ରାମ ନାମ ବିନା ତୁ ନିଜର ଜୀବନ ବାଜି ହାରି ଯାଇଛୁ॥4॥
ਮੇਰੀ ਜਾਤਿ ਕਮੀਨੀ ਪਾਂਤਿ ਕਮੀਨੀ ਓਛਾ ਜਨਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥
ମୋର ଜାତି ନୀଚ ଅଟେ ଆଉ ମୋର ଗୋତ୍ର ମଧ୍ୟ ନୀଚ ଅଟେ ତଥା ମୋର ଜନ୍ମ ମଧ୍ୟ ନୀଚ ଅଟେ।
ਤੁਮ ਸਰਨਾਗਤਿ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਚੰਦ ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਚਮਾਰਾ ॥੫॥੬॥
ରବିଦାସ ଚମାର କହନ୍ତି ଯେ ହେ ରାଜା ରାମ! ତଥାପି ମୁଁ ତୋର ହିଁ ଶରଣ ନେଇଛି॥5॥6॥
ਚਮਰਟਾ ਗਾਂਠਿ ਨ ਜਨਈ ॥
ମୁଁ, ଚମାର, ଚପଲ ସିଲାଇବା ଜାଣେ ନାହିଁ, ପରନ୍ତୁ
ਲੋਗੁ ਗਠਾਵੈ ਪਨਹੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଲୋକମାନେ ମୋ’ ଦ୍ଵାରା ଚପଲ ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਆਰ ਨਹੀ ਜਿਹ ਤੋਪਉ ॥
ମୋ’ ପାଖରେ ଛୁଞ୍ଚି ନାହିଁ, ଯାହାଦ୍ୱାରା ମୁଁ ଜୋତା ସିଲାଇ ପାରିବି ଆଉ
ਨਹੀ ਰਾਂਬੀ ਠਾਉ ਰੋਪਉ ॥੧॥
ନା ମୋ’ ପାଖରେ ଖୁରୁପି ଅଛି, ଯାହାଦ୍ଵାରା ମୁଁ କାମ କରି ପାରିବି॥1॥
ਲੋਗੁ ਗੰਠਿ ਗੰਠਿ ਖਰਾ ਬਿਗੂਚਾ ॥
ସ୍ଵୟଂକୁ ଜଗତ ସହିତ ଯୋଡି ଲୋକମାନେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ନଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି।
ਹਉ ਬਿਨੁ ਗਾਂਠੇ ਜਾਇ ਪਹੂਚਾ ॥੨॥
କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବିନା ସିଲାଇବାରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛି॥2॥
ਰਵਿਦਾਸੁ ਜਪੈ ਰਾਮ ਨਾਮਾ
ରବିଦାସ ରାମଙ୍କ ନାମର ହିଁ ଭଜନ କରିଥାଏ ଆଉ
ਮੋਹਿ ਜਮ ਸਿਉ ਨਾਹੀ ਕਾਮਾ ॥੩॥੭॥
ଏବେ ଯମ ସହିତ କୌଣସି କାମ ରହି ନାହିଁ॥3॥7॥
ਰਾਗੁ ਸੋਰਠਿ ਬਾਣੀ ਭਗਤ ਭੀਖਨ ਕੀ
ରାଗ ସୋରଠି ବାଣୀ ଭଗତ ଭିଖନ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਨੈਨਹੁ ਨੀਰੁ ਬਹੈ ਤਨੁ ਖੀਨਾ ਭਏ ਕੇਸ ਦੁਧ ਵਾਨੀ ॥
ଏବେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟରେ ମୋର ଏହି ଅବସ୍ଥା ହୋଇ ଯାଇଛି ଯେ ନୟନରୁ ଜଳ ବହୁଛି ଆଉ ଶରୀର ମଧ୍ୟ କ୍ଷୀଣ ହୋଇ ଯାଇଛି ତଥା ବାଳ ଦୁଧ ଭଳି ଧବଳ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਰੂਧਾ ਕੰਠੁ ਸਬਦੁ ਨਹੀ ਉਚਰੈ ਅਬ ਕਿਆ ਕਰਹਿ ਪਰਾਨੀ ॥੧॥
ମୋର ଗଳା ବନ୍ଦ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଯାହା ଫଳରେ ଏକ ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ବୋଲି ପାରୁ ନାହିଁ, ମୋ’ ଭଳି ନଶ୍ଵର ଜୀବ ଏବେ କଣ କରି ପାରିବ? ॥1॥
ਰਾਮ ਰਾਇ ਹੋਹਿ ਬੈਦ ਬਨਵਾਰੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ହେ ରାମ! ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ବୈଦ୍ୟ ବନି
ਅਪਨੇ ਸੰਤਹ ਲੇਹੁ ਉਬਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ ସନ୍ଥଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କର ॥1॥ରୁହ॥
ਮਾਥੇ ਪੀਰ ਸਰੀਰਿ ਜਲਨਿ ਹੈ ਕਰਕ ਕਰੇਜੇ ਮਾਹੀ ॥
ମୋର ମଥାରେ ପୀଡା, ଶରୀରରେ ଜ୍ଵଳନ ଏବଂ ହୃଦୟରେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅଛି।
ਐਸੀ ਬੇਦਨ ਉਪਜਿ ਖਰੀ ਭਈ ਵਾ ਕਾ ਅਉਖਧੁ ਨਾਹੀ ॥੨॥
ମୋ’ ଭିତରେ ଏପରି ଭୟାନକ ବେଦନା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଯେ ଯାହା ପାଇଁ କୌଣସି ଔଷଧ ନାହିଁ॥2॥
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜਲੁ ਨਿਰਮਲੁ ਇਹੁ ਅਉਖਧੁ ਜਗਿ ਸਾਰਾ ॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ଅମୃତମୟୀ ନିର୍ମଲ ଜଳ ଅଟେ ଆଉ ଏହି ଔଷଧ ଏହି ଜଗତରେ ସବୁ ରୋଗର ନିଦାନ ଅଟେ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਕਹੈ ਜਨੁ ਭੀਖਨੁ ਪਾਵਉ ਮੋਖ ਦੁਆਰਾ ॥੩॥੧॥
ଭିଖନ କହନ୍ତି ଯେ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ମୋକ୍ଷ ଦ୍ଵାର ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି॥3॥1॥
ਐਸਾ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਪੁੰਨਿ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ଭାଇ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଏପରି ରତ୍ନ ଅଟେ, ଯାହା ବଡ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ, ମୁଁ ଏହି ନାମ ପଦାର୍ଥ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମର ଉତ୍ତମକର୍ମ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਹਿਰਦੈ ਰਾਖਿਆ ਰਤਨੁ ਨ ਛਪੈ ਛਪਾਇਆ ॥੧॥
ଅନେକ ଯତ୍ନ କରି ମୁଁ ଏହାକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଲୁଚାଇ ରଖିଛି, ପରନ୍ତୁ ଏହି ରତ୍ନ ଲୁଚି ରହେ ନାହିଁ॥1॥
ਹਰਿ ਗੁਨ ਕਹਤੇ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ମହିମା ମୋ’ ଦ୍ଵାରା ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇ ପାରୁ ନାହିଁ,
ਜੈਸੇ ਗੂੰਗੇ ਕੀ ਮਿਠਿਆਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେପରି କେହି ମୁକ ମିଠା ଖାଇବା ପରେ ଏହାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਰਸਨਾ ਰਮਤ ਸੁਨਤ ਸੁਖੁ ਸ੍ਰਵਨਾ ਚਿਤ ਚੇਤੇ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ଜିହ୍ଵା ଦ୍ଵାରା ଜପ କର, କାନରେ ଶୁଣ ଏବଂ ଚିତ୍ତରେ ସ୍ମରଣ କରି ମୋତେ ସୁଖର ଅନୁଭୂତି ହୋଇଛି।
ਕਹੁ ਭੀਖਨ ਦੁਇ ਨੈਨ ਸੰਤੋਖੇ ਜਹ ਦੇਖਾਂ ਤਹ ਸੋਈ ॥੨॥੨॥
ଭିଖନ କହନ୍ତି ଯେ ମୋର ଏହି ଦୁଇ ନୟନ ତୃପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଏବେ ମୋତେ ସବୁଆଡେ ଭଗବାନ ଦେଖା ଯାଉଛନ୍ତି॥2॥2॥