ਤਾ ਮਹਿ ਮਗਨ ਹੋਤ ਨ ਤੇਰੋ ਜਨੁ ॥੨॥ତୋର ସେବକ ଏହା ଭିତରେ ମଗ୍ନ ହୁଏନାହିଁ॥2॥ ਪ੍ਰੇਮ ਕੀ ਜੇਵਰੀ ਬਾਧਿਓ ਤੇਰੋ ਜਨ ॥ରବିଦାସ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ସେବକ ତୋର ପ୍ରେମର ରସି ସହିତ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି, ਕਹਿ ਰਵਿਦਾਸ ਛੂਟਿਬੋ ਕਵਨ ਗੁਨ ॥੩॥੪॥ପୁଣି ଏହା ଠାରୁ ମୁକୁଳିବାର ଅଭିପ୍ରାୟ କଣ॥3॥4॥ ਆਸਾ ॥ଆଶା ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ
ਰਾਮ ਰਸਾਇਨ ਪੀਓ ਰੇ ਦਗਰਾ ॥੩॥੪॥ହେ ଧୋକାବାଜ! ରାମ-ନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ପାନ କର॥3॥4॥ ਆਸਾ ॥ଆଶା ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਿ ਚੀਨੑਸੀ ਆਸਾ ਤੇ ਨ ਭਾਵਸੀ ॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପରଂବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ ଜାଣିନିଏ, ତାହାକୁ ଅନ୍ୟ ଆଶା ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ। ਰਾਮਾ ਭਗਤਹ ਚੇਤੀਅਲੇ ਅਚਿੰਤ ਮਨੁ ਰਾਖਸੀ ॥੧॥ଯେଉଁ ଭକ୍ତ ରାମଙ୍କ ଭକ୍ତିକୁ ମନରେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ରାମ ତାହାକୁ ଚିନ୍ତାରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି॥1॥ ਕੈਸੇ ਮਨ ਤਰਹਿਗਾ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਆਸਾ ਬਾਣੀ ਸ੍ਰੀ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀ ਕੀଆଶା ବାଣୀ ଶ୍ରୀ ନାମଦେବ ଜୀ ਏਕ ਅਨੇਕ ਬਿਆਪਕ ਪੂਰਕ ਜਤ ਦੇਖਉ ਤਤ ਸੋਈ ॥ଏକ ଇଶ୍ଵର ହିଁ ଅନେକ ରୂପରେ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଯେଉଁ ଆଡେ ଦୃଷ୍ଟି ଯାଇଥାଏ, ସେଠାରେ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରସାର ଦେଖା ଯାଇଥାଏ। ਮਾਇਆ ਚਿਤ੍ਰ ਬਚਿਤ੍ਰ ਬਿਮੋਹਿਤ
ਆਸਾ ॥ଆଶା ॥ ਮੇਰੀ ਬਹੁਰੀਆ ਕੋ ਧਨੀਆ ਨਾਉ ॥(କବୀରଙ୍କ ମାତା କହନ୍ତି ଯେ) ମୋର ବଧୂର ନାମ ଧନବତୀ ଥିଲା ਲੇ ਰਾਖਿਓ ਰਾਮ ਜਨੀਆ ਨਾਉ ॥੧॥ପରନ୍ତୁ ସାଧୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରଭାବରୁ ଏବେ ତାହାର ନାମ ରାମଙ୍କ ସେବିକା ରଖି ଦେଇଛି॥1॥ ਇਨੑ ਮੁੰਡੀਅਨ ਮੇਰਾ ਘਰੁ ਧੁੰਧਰਾਵਾ ॥ଏହି ସାଧୁ-ସନ୍ଥ ମୋର ଘର ବରବାଦ କରି ଦେଇଛନ୍ତି। ਬਿਟਵਹਿ ਰਾਮ ਰਮਊਆ ਲਾਵਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସେ
ਜਉ ਮੈ ਰੂਪ ਕੀਏ ਬਹੁਤੇਰੇ ਅਬ ਫੁਨਿ ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਈ ॥ମୁଁ ଅନେକ ରୂପ (ଜନ୍ମ) ଧାରଣ କରିଥାଇ ପାରେ, ପରନ୍ତୁ ଏବେ ମୁଁ ପୁଣି ଅନ୍ୟ ରୂପ(ଜନ୍ମ) ଧାରଣ କରିବି ନାହିଁ। ਤਾਗਾ ਤੰਤੁ ਸਾਜੁ ਸਭੁ ਥਾਕਾ ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਸਿ ਹੋਈ ॥੧॥ବାଦ୍ୟଯନ୍ତ୍ର ଏବଂ ତାହାର ତାର, ତନ୍ତ୍ର ସବୁ ଥକି ଯାଇଛି ଆଉ ଏବେ ମୋର ମନ ରାମ ନାମର ବଶରେ ରହିଛି॥1॥ ਅਬ ਮੋਹਿ
ਜੀਵਨੈ ਕੀ ਆਸ ਕਰਹਿ ਜਮੁ ਨਿਹਾਰੈ ਸਾਸਾ ॥ତୁ ଅଧିକ ଦିନ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ଆଶା କରିଛୁ, ପରନ୍ତୁ ଯମ ତୋର ଶ୍ଵାସ ଦେଖୁଛି। ਬਾਜੀਗਰੀ ਸੰਸਾਰੁ ਕਬੀਰਾ ਚੇਤਿ ਢਾਲਿ ਪਾਸਾ ॥੩॥੧॥੨੩॥ହେ କବୀର! ଏହି ଦୁନିଆ ବାଜିଗରର ଖେଳ ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ଭାବି ଚିନ୍ତି ଜୀବନ ବାଜି ଜିତିବା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର॥3॥1॥23॥ ਆਸਾ ॥ଆଶା ॥ ਤਨੁ ਰੈਨੀ ਮਨੁ ਪੁਨ ਰਪਿ ਕਰਿ ਹਉ
ਇਹ ਸ੍ਰਪਨੀ ਤਾ ਕੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ॥ସେହି ମାୟା ରୂପୀ ସର୍ପିଣୀ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ଜାତ ହୋଇଛି, ਬਲੁ ਅਬਲੁ ਕਿਆ ਇਸ ਤੇ ਹੋਈ ॥੪॥ନିଜେ ନିଜେ କିଏ ବଳ ଅଥବା କିଏ ଅବଳ ଅଟେ॥4॥ ਇਹ ਬਸਤੀ ਤਾ ਬਸਤ ਸਰੀਰਾ ॥ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମାୟା ରୂପୀ ସର୍ପିଣୀ ମନୁଷ୍ୟର ମନରେ ନିବାସ କରିଥାଏ, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ରରେ ପଡି ରହିଥାଏ। ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ
ਜਮ ਕਾ ਡੰਡੁ ਮੂੰਡ ਮਹਿ ਲਾਗੈ ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਰੈ ਨਿਬੇਰਾ ॥੩॥ଯେବେ ଯମର ଦଣ୍ଡ ତାହାର ମସ୍ତକ ଉପରେ ପଡିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ହୋଇଯାଏ, ଅର୍ଥାତ ଯେବେ ମନୁଷ୍ୟର ଦେହାନ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ଧନ ସେଇଠି ରହିଯାଏ॥3॥ ਹਰਿ ਜਨੁ ਊਤਮੁ ਭਗਤੁ ਸਦਾਵੈ ਆਗਿਆ ਮਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥ହରିଙ୍କ ସେବକକୁ ଉତ୍ତମ ଭକ୍ତ କୁହାଯାଏ ଆଉ ସେ ହରିଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ମାନି ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਨਾਰਦ ਸਾਰਦ ਕਰਹਿ ਖਵਾਸੀ ॥ନାରଦ ମୁନି ହୁଅନ୍ତୁ ଅଥବା ସରସ୍ଵତୀ ଦେବୀ, ସମସ୍ତେ ସେହି ହରିଙ୍କ ସେବା ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ଅଛନ୍ତି। ਪਾਸਿ ਬੈਠੀ ਬੀਬੀ ਕਵਲਾ ਦਾਸੀ ॥੨॥ହରିଙ୍କ ପାଖରେ ତାହାଙ୍କ ଦାସୀ ଦେବୀ ମଧ୍ୟ ବିରାଜମାନ ଅଛନ୍ତି ॥2॥ ਕੰਠੇ ਮਾਲਾ ਜਿਹਵਾ ਰਾਮੁ ॥ଜିହ୍ଵାରେ ରାମଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମୋର ଗଳାର ମାଳା ଅଟେ, ਸਹੰਸ ਨਾਮੁ ਲੈ ਲੈ ਕਰਉ ਸਲਾਮੁ ॥੩॥ଯାହାଙ୍କୁ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ
ਤੇਲ ਜਲੇ ਬਾਤੀ ਠਹਰਾਨੀ ਸੂੰਨਾ ਮੰਦਰੁ ਹੋਈ ॥੧॥ଯେବେ ପ୍ରାଣ ରୂପୀ ତେଲ ଜାଲିଯାଏ, ଅର୍ଥାତ ଶରୀରରୁ ପ୍ରାଣ ବାହାରିଯାଏ, ସେତେବେଳେ ସୁରତି ରୂପୀ ବତୀ ଜାଲିଯାଏ, ଚାରିଆଡେ ଅନ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଶରୀର ରୂପୀ ମନ୍ଦିର ଶୁନସାନ ହୋଇଯାଏ॥1॥ ਰੇ ਬਉਰੇ ਤੁਹਿ ਘਰੀ ਨ ਰਾਖੈ ਕੋਈ ॥ହେ ଉଦାସ ମନୁଷ୍ୟ! ତୋର ପ୍ରାଣ ଯିବା ସମୟରେ ତୋତେ ଏକ ଘଡି ମଧ୍ୟ ରଖିବାକୁ କେହି ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବେ ନାହିଁ। ਤੂੰ