ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଆଶା ମହଲା 5 ॥ ਨਾ ਓਹੁ ਮਰਤਾ ਨਾ ਹਮ ਡਰਿਆ ॥ଜୀବାତ୍ମା କହିଥାଏ ଯେ ନା ପରମାତ୍ମା ମରିଥାନ୍ତି ନା ମୃତ୍ୟୁ ଦ୍ଵାରା ଭୟଭୀତ ହୋଇଥାନ୍ତି। ਨਾ ਓਹੁ ਬਿਨਸੈ ਨਾ ਹਮ ਕੜਿਆ ॥ସେହି ପରମାତ୍ମା ନା କେବେ ନାଶ ହୋଇଥାନ୍ତି, ନା ହିଁ ଆମେ ମୃତ୍ୟୁର ଡରରୁ ଦୁଃଖୀ ହୋଇଥାଉ। ਨਾ ਓਹੁ ਨਿਰਧਨੁ ਨਾ ਹਮ ਭੂਖੇ ॥ଭଗବାନ ନାଆ ନିର୍ଦ୍ଧନ ଅଟନ୍ତି, ନା ଆମେ
ਨਾਨਕ ਪਾਇਆ ਨਾਮ ਖਜਾਨਾ ॥੪॥੨੭॥੭੮॥ନାନକଙ୍କୁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଖଜଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ॥4॥27॥78॥ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଆଶା ମହଲା 5 ॥ ਠਾਕੁਰ ਸਿਉ ਜਾ ਕੀ ਬਨਿ ਆਈ ॥ଯେଉଁ ଲୋକର ଠାକୁରଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରୀତି ବନିଯାଇଛି, ਭੋਜਨ ਪੂਰਨ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥੧॥ସେ ନାମ ରୂପୀ ଅକ୍ଷୟ ଭୋଜନ ଖାଇ ତୃପ୍ତ ରହିଥାଏ ॥1॥ ਕਛੂ ਨ ਥੋਰਾ ਹਰਿ ਭਗਤਨ ਕਉ ॥ହରିଙ୍କ ଭକ୍ତକୁ କୌଣସି ପଦାର୍ଥର ଅଭାବ
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଆଶା ମହଲା 5॥ ਤੂ ਮੇਰਾ ਤਰੰਗੁ ਹਮ ਮੀਨ ਤੁਮਾਰੇ ॥ହେ ଭଗବାନ! ତୁ ମୋର ଜଳର ତରଂଗ ଅଟୁ ଏବଂ ଆମେ ତୋର ମାଛ ଅଟୁ। ਤੂ ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਹਮ ਤੇਰੈ ਦੁਆਰੇ ॥੧॥ତୁ ମୋର ଠାକୁର ଅଟୁ ଆଉ ଆମେ ତୋର ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଛୁ ॥1॥ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਕਰਤਾ ਹਉ ਸੇਵਕੁ ਤੇਰਾ ॥ହେ ହରି! ତୁ ମୋର ରଚୟିତା ଅଟୁ ଆଉ ମୁଁ ତୋର
ਦਿਨੁ ਰੈਣਿ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਵਖਾਨਾ ॥੧॥ମୁଁ ଦିନ ରାତି ତୋର ହିଁ ନାମ ଜପିଥାଏ ॥1॥ ਮੈ ਨਿਰਗੁਨ ਗੁਣੁ ਨਾਹੀ ਕੋਇ ॥ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ ଅଟେ, ମୋ’ ଠାରେ କୌଣସି ଗୁଣ ନାହିଁ। ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰ ਪ੍ਰਭ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଏହି ପ୍ରଭୁ ହିଁ କରିବା ଏବଂ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧ ਅਗਿਆਨ ਅਵੀਚਾਰੀ ॥ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୁଁ ମୂର୍ଖ, ମୂଢ, ଅଜ୍ଞାନ ଏବଂ ବିଚାରହୀନ
ਰਾਮ ਰਾਮਾ ਰਾਮਾ ਗੁਨ ਗਾਵਉ ॥ମୁଁ କେବଳ ରାମଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାଏ। ਸੰਤ ਪ੍ਰਤਾਪਿ ਸਾਧ ਕੈ ਸੰਗੇ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਉ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ଭାଇ! ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରତାପ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ମୁଁ ହରିଙ୍କ ନାମ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ ॥1॥ ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਜਾ ਕੈ ਸੂਤਿ ਪਰੋਈ ॥ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସୂତ୍ରରେ ଜଗତର ସାରା ସାମଗ୍ରୀ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି, ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਰਵਿਆ
ਸੋ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਜੋ ਜਨੁ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥କେବଳ ସେହି ଉପାସକ ହରିନାମର ଜପ କରିଥାଏ ଯାହାକୁ ତୁ ଭଲ ଲାଗୁ ॥1॥ରୁହ॥ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ନାମର ଜପ କରିଲେ ମନ ତନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଏ। ਹਰਿ ਹਰਿ ਜਪਤ ਢਹੈ ਦੁਖ ਡੇਰਾ ॥੨॥ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଧ୍ୟାନ କରିଲେ ଦୁଃଖର ମୂଳ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ॥2॥ ਹੁਕਮੁ ਬੂਝੈ ਸੋਈ ਪਰਵਾਨੁ
ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥੪॥੩॥੫੪॥ଭିତରେ ଏବଂ ବାହାରେ ମୋତେ ଏକ ଇଶ୍ଵର ହି ଦେଖାଦିଅନ୍ତି॥4॥3॥54॥ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଆଶା ମହଲା 5॥ ਪਾਵਤੁ ਰਲੀਆ ਜੋਬਨਿ ਬਲੀਆ ॥ଯୌବନର ଯୋଶରେ ମନୁଷ୍ୟ ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କରିଥାଏ। ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਮਾਟੀ ਸੰਗਿ ਰਲੀਆ ॥੧॥ପରନ୍ତୁ, ପ୍ରଭୁ ନାମ ବିନା ଶେଷରେ ମାଟିରେ ମିଶିଯାଏ॥1॥ ਕਾਨ ਕੁੰਡਲੀਆ ਬਸਤ੍ਰ ਓਢਲੀਆ ॥ହେ ଭାଇ! ମନୁଷ୍ୟ କାନରେ କୁଣ୍ଡଳ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିଥାଏ। ਸੇਜ
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਗਾਖਰੋ ਸੰਜਮਿ ਕਉਨ ਛੁਟਿਓ ਰੀ ॥କେଉଁ ସଂଯମତା ମାଧ୍ୟମରେ ଦୁଃଖଦାୟୀ କାମ, କ୍ରୋଧ ଏବଂ ଅହଂକାର ଠାରୁ ତୋତେ ରକ୍ଷା ମିଳିଛି? ਸੁਰਿ ਨਰ ਦੇਵ ਅਸੁਰ ਤ੍ਰੈ ਗੁਨੀਆ ਸਗਲੋ ਭਵਨੁ ਲੁਟਿਓ ਰੀ ॥੧॥ହେ ଭଉଣୀ! ଭଦ୍ରପୁରୁଷ, ଦେବ, ଦୈତ୍ୟ ସମସ୍ତ ତ୍ରିଗୁଣାତ୍ମକ ଜୀବ ସମ୍ପୂର୍ଣ ସଂସାର ଲୁଟିଛନ୍ତି॥1॥ ਦਾਵਾ ਅਗਨਿ ਬਹੁਤੁ ਤ੍ਰਿਣ ਜਾਲੇ ਕੋਈ ਹਰਿਆ ਬੂਟੁ ਰਹਿਓ ਰੀ ॥ହେ ସଖୀ! ଯେବେ ଜଙ୍ଗଲରେ
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଆଶା ମହଲା 5॥ ਆਗੈ ਹੀ ਤੇ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੂਆ ਅਵਰੁ ਕਿ ਜਾਣੈ ਗਿਆਨਾ ॥ସବୁକିଛି ପ୍ରଥମରୁ ହିଁ ନିୟତ ହୋଇଛି, ବିଚାର, ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ଏହାଠାରୁ ଅଧିକ କଣ କରାଯାଇ ପାରିବ? ਭੂਲ ਚੂਕ ਅਪਨਾ ਬਾਰਿਕੁ ਬਖਸਿਆ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਭਗਵਾਨਾ ॥੧॥ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଭଗବାନ ନିଜ ବାଳକର ଭୁଲ କ୍ଷମା କରିଦେଇଛନ୍ତି॥1॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਦਇਆਲਾ ਮੋਹਿ ਦੀਨ ਕਉ ਰਾਖਿ ਲੀਆ ॥ମୋ’ ସଦଗୁରୁ ମୋ’
ਸੋਈ ਅਜਾਣੁ ਕਹੈ ਮੈ ਜਾਨਾ ਜਾਨਣਹਾਰੁ ਨ ਛਾਨਾ ਰੇ ॥ସେ ମୂର୍ଖ ଅଟେ ଯିଏ କହିଥାଏ ଯେ ମୁଁ ଜାଣିଥାଏ, ଜାଣିବା ବାଲା ଲୁଚି ରହେ ନାହିଁ। ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਅਮਿਉ ਪੀਆਇਆ ਰਸਕਿ ਰਸਕਿ ਬਿਗਸਾਨਾ ਰੇ ॥੪॥੫॥੪੪॥ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ମୋତେ ଅମୃତ ରସ ପିଆଇଛନ୍ତି, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ର୍ସରେ ଭିଜି ଏବେ ମୁଁ ଆନନ୍ଦିତ ହୋଇଯାଇଛି॥4॥5॥44॥ ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଆଶା ମହଲା 5॥ ਬੰਧਨ ਕਾਟਿ ਬਿਸਾਰੇ