ਪੰਕਜ ਮੋਹ ਨਿਘਰਤੁ ਹੈ ਪ੍ਰਾਨੀ ਗੁਰੁ ਨਿਘਰਤ ਕਾਢਿ ਕਢਾਵੈਗੋ ॥ଯେତେବେଳେ ପ୍ରାଣୀ ମୋହର କଚଡାରେ ପଡିଥାଏ, ଗୁରୁ ତାହାକୁ ବାହାର କରିଥାନ୍ତି। ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਸਰਨਿ ਜਨ ਆਏ ਗੁਰੁ ਹਾਥੀ ਦੇ ਨਿਕਲਾਵੈਗੋ ॥੪॥‘ରକ୍ଷା କର ରକ୍ଷା କର’ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଜୀବ ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ ଏବଂ ଗୁରୁ ହାତ ଦେଇ ତାହାକୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି||4|| ਸੁਪਨੰਤਰੁ ਸੰਸਾਰੁ ਸਭੁ ਬਾਜੀ ਸਭੁ ਬਾਜੀ ਖੇਲੁ ਖਿਲਾਵੈਗੋ ॥ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ସ୍ଵପ୍ନର ବାଜି
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਜੀਅ ਜੀਅਨ ਕੋ ਭਾਗਹੀਨ ਨਹੀ ਭਾਵੈਗੋ ॥ସଦଗୁରୁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଲୋକଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ। ਫਿਰਿ ਏਹ ਵੇਲਾ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਪਰਤਾਪੈ ਪਛੁਤਾਵੈਗੋ ॥੭॥ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନର ଏପରି ସୁନେଲି ଅବସର ପୁନଃ ଆସେ ନାହିଁ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ପଶ୍ଚାତାପ କରିଥାଏ||7|| ਜੇ ਕੋ ਭਲਾ ਲੋੜੈ ਭਲ ਅਪਨਾ ਗੁਰ ਆਗੈ ਢਹਿ ਢਹਿ ਪਾਵੈਗੋ ॥ଯଦି ନିଜର ଭଲ
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮਿ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥ହେ ଶ୍ରୀହରି! କୃପା କର, କୃପା କରି ନାମ ସ୍ମରଣରେ ଆମର ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ଦିଅ। ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਲਾਵਹੁ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈਗੋ ॥੧॥ନିଜ କୃପା କରି ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ, ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରାଯାଇ ଥାଏ||1|| ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੀ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਗੀ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਮਲੁ
ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਨਿਹਾਲ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਨ ॥੨॥੪॥੪੯॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଆମେ ତାହାଙ୍କ ଭାବ-ଭକ୍ତିରେ ପ୍ରସନ୍ନ ଅଛୁ ଏବଂ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟୁ||2||4||49|| ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥କାନଡା ମହଲା 5॥ ਕਰਤ ਕਰਤ ਚਰਚ ਚਰਚ ਚਰਚਰੀ ॥ଲୋକମାନେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଥାନ୍ତି,
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧੦କାନଡା ମହଲା 5 ଘର 10 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਐਸੋ ਦਾਨੁ ਦੇਹੁ ਜੀ ਸੰਤਹੁ ਜਾਤ ਜੀਉ ਬਲਿਹਾਰਿ ॥ହେ ସନ୍ଥ ପୁରୁଷ! ଏପରି ଦାନ ଦିଅ, ଯାହା ଉପରେ ଆମର ପ୍ରାଣ ସମର୍ପିତ ହୋଇଯାଏ। ਮਾਨ ਮੋਹੀ ਪੰਚ ਦੋਹੀ ਉਰਝਿ ਨਿਕਟਿ ਬਸਿਓ ਤਾਕੀ ਸਰਨਿ ਸਾਧੂਆ ਦੂਤ ਸੰਗੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ਤਟਨ ਖਟਨ ਜਟਨ ਹੋਮਨ ਨਾਹੀ ਡੰਡਧਾਰ ਸੁਆਉ ॥੧॥ତୀର୍ଥ ସ୍ନାନ, ଅଧ୍ୟୟନ, ଅଧ୍ୟାପନ ଦାନ ଦେବା ଅଥବା ନେବା, ଷଡ କର୍ମ, ଲମ୍ବା ଜଟ ଧାରଣ କରିବା, ହୋମ-ଯଜ୍ଞ ଏବଂ ଯୋଗୀ ଭଳି ଦଣ୍ଡ ନେଇ ବୁଲିବା, ଏହାର କୌଣସି ଲାଭ ନାହିଁ||1|| ਜਤਨ ਭਾਂਤਨ ਤਪਨ ਭ੍ਰਮਨ ਅਨਿਕ ਕਥਨ ਕਥਤੇ ਨਹੀ ਥਾਹ ਪਾਈ ਠਾਉ ॥ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଯତ୍ନ, ତପସ୍ୟା, ଦେଶ ଭ୍ରମଣ, ଅନେକ କଥା କରିବାର କୌଣସି ଲାଭ ନଥାଏ।
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥କାନଡା ମହଲା 5॥ ਐਸੀ ਕਉਨ ਬਿਧੇ ਦਰਸਨ ਪਰਸਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଏପରି କେଉଁ ଉପାୟ ଅଛି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହୋଇ ପାରିବ॥1॥ରୁହ॥ ਆਸ ਪਿਆਸ ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਉਮਗਿ ਹੀਉ ਤਰਸਨਾ ॥੧॥ସବୁ ମନୋକାମନା ପୁରା କରାଇବା ବାଲା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଲାଗି ରହିଛି ଏବଂ ମନ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନର ଆକାଂକ୍ଷା ରହିଛି||1|| ਦੀਨ ਲੀਨ ਪਿਆਸ ਮੀਨ ਸੰਤਨਾ ਹਰਿ ਸੰਤਨਾ ॥ମୁଁ ବିନମ୍ରତା ପୂର୍ବକ
ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਲੋਭਿ ਬਿਆਪਿਓ ਜਨਮ ਹੀ ਕੀ ਖਾਨਿ ॥କାମ, କ୍ରୋଧ ଏବଂ ଲୋଭରେ ଲୀନ ରହିବା ହିଁ ଜନ୍ମ ମରଣର ମୂଳ କାରଣ ଅଟେ। ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਸਰਨਿ ਆਇਓ ਉਧਰੁ ਨਾਨਕ ਜਾਨਿ ॥੨॥੧੨॥੩੧॥ନାନକଙ୍କ ବିନତି ଯେ ପତିତ ପାବନ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ମୁକ୍ତି ହୋଇଥାଏ||2||12||31|| ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥କାନଡା ମହଲା 5॥ ਅਵਿਲੋਕਉ ਰਾਮ ਕੋ ਮੁਖਾਰਬਿੰਦ ॥ମୁଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମୁଖମଣ୍ଡଳକୁ ଦେଖିଥାଏ। ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਏਕੈ ਭਾਰੋਸਉ ਬੰਧਨ ਕਾਟਨਹਾਰੁ ਗੁਰੁ ਮੇਰੋ ॥੨॥੬॥੨੫॥ହେ ନାନକ! ମୋତେ କେବଳ ସବୁ ବନ୍ଧନ କାଟିବା ବାଲା ମୋର ଗୁରୁଙ୍କ ଉପରେ ହିଁ ଭରସା ଅଛି||2||6||25|| ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥କାନଡା ମହଲା 5॥ ਬਿਖੈ ਦਲੁ ਸੰਤਨਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਰੈ ਗਾਹਿਓ ॥ମୁଁ ତୁମ ଭକ୍ତଙ୍କ ସହାୟତାରେ ବିକାରର ଦଳକୁ ଦଳି ଦେଇଛି। ਤੁਮਰੀ ਟੇਕ ਭਰੋਸਾ ਠਾਕੁਰ ਸਰਨਿ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹਾਰੀ ਆਹਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ଠାକୁର! ତୁମର ହିଁ ଆଶ୍ରା
ਬਿਸਮ ਬਿਸਮ ਬਿਸਮ ਹੀ ਭਈ ਹੈ ਲਾਲ ਗੁਲਾਲ ਰੰਗਾਰੈ ॥ଦୁନିଆ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରେମର ଲାଲ ରଙ୍ଗରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହୋଇ ଯାଇଛି। ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੰਤਨ ਰਸੁ ਆਈ ਹੈ ਜਿਉ ਚਾਖਿ ਗੂੰਗਾ ਮੁਸਕਾਰੈ ॥੨॥੧॥੨੦॥ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥ-ପୁରୁଷଙ୍କୁ ଏପରି ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯେପରି ମୂକ ମିଷ୍ଠାନ୍ନ ଖାଇ ହାସ୍ୟ ରେଖା ଦ୍ଵାରା ବ୍ୟକ୍ତ କରିଥାଏ||2||1||20|| ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥କାନଡା ମହଲା 5॥ ਨ ਜਾਨੀ ਸੰਤਨ ਪ੍ਰਭ ਬਿਨੁ