ਚਰਨ ਕਮਲ ਜਾ ਕਾ ਮਨੁ ਰਾਪੈ ॥ଯାହାର ମନ ଭଗବାନଙ୍କ ଚରଣ-କମଳର ପ୍ରେମରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଏ, ਸੋਗ ਅਗਨਿ ਤਿਸੁ ਜਨ ਨ ਬਿਆਪੈ ॥੨॥ସେହି ମନୁଷ୍ୟକୁ ଚିନ୍ତାର ଅଗ୍ନି ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହିଁ॥2॥ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਸਾਧੂ ਸੰਗੇ ॥ସେ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ଯାଇଛି। ਨਿਰਭਉ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਹਰਿ ਰੰਗੇ ॥੩॥ନିର୍ଭୀକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପ; ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଆସକ୍ତ ରୁହ॥3॥ ਪਰ
ਮਹਾ ਕਲੋਲ ਬੁਝਹਿ ਮਾਇਆ ਕੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਰੇ ਦੀਨ ਦਇਆਲ ॥ହେ ମୋର ଦୀନଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ କୃପା କର, ଯାହା ଫଳରେ ମୋର ମନରୁ ମାୟାର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବାର ତୃଷ୍ଣା ଦୂର ହୋଇଯିବ। ਅਪਣਾ ਨਾਮੁ ਦੇਹਿ ਜਪਿ ਜੀਵਾ ਪੂਰਨ ਹੋਇ ਦਾਸ ਕੀ ਘਾਲ ॥੧॥ମୋତେ ନିଜ ନାମ ପ୍ରଦାନ କର, ଯାହାଙ୍କ ଜପ କରି ମୁଁ ଜୀବିତ ରହିବି ଆଉ ତୋର ଦାସର
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥ ਅਉਖੀ ਘੜੀ ਨ ਦੇਖਣ ਦੇਈ ਅਪਨਾ ਬਿਰਦੁ ਸਮਾਲੇ ॥ପରମାତ୍ମା ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବିଷୟରେ ମନେ ରଖିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସଙ୍କଟ କାଳର ଏକ କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ସେ ଦାସକୁ ଦେଖିବାକୁ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ। ਹਾਥ ਦੇਇ ਰਾਖੈ ਅਪਨੇ ਕਉ ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ॥੧॥ସେ ନିଜ ହାତରେ ନିଜ ଦାସର ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ତାହାର ପାଳନ-ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି॥1॥
ਧੰਨਿ ਸੁ ਥਾਨੁ ਧੰਨਿ ਓਇ ਭਵਨਾ ਜਾ ਮਹਿ ਸੰਤ ਬਸਾਰੇ ॥ସେହି ସ୍ଥାନ ବଡ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ସେହି ଭବନ ମଧ୍ୟ ସୁଖୀ ଅଟେ ଯେଉଁଠି ସନ୍ଥ ରହିଥାନ୍ତି। ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਸਰਧਾ ਪੂਰਹੁ ਠਾਕੁਰ ਭਗਤ ਤੇਰੇ ਨਮਸਕਾਰੇ ॥੨॥੯॥੪੦॥ହେ ମୋର ଠାକୁର! ନାନକଙ୍କ ଏହି ଆକାଂକ୍ଷା ପୁରା କର, ଯାହା ଫଳରେ ସେ ତୋର ଭକ୍ତକୁ ନମନ କରିବେ||2||9||40|| ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଧନାସରୀ ମହଲା 5
ਠਾਕੁਰੁ ਗਾਈਐ ਆਤਮ ਰੰਗਿ ॥ଆତ୍ମାର ଭାବ ସହିତ ଜଗତର ଠାକୁର ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କରିବା ଉଚିତ। ਸਰਣੀ ਪਾਵਨ ਨਾਮ ਧਿਆਵਨ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵਨ ਸੰਗਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ତାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଓ ଶରଣ ନେବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥ ਜਨ ਕੇ ਚਰਨ ਵਸਹਿ ਮੇਰੈ ਹੀਅਰੈ ਸੰਗਿ ਪੁਨੀਤਾ ਦੇਹੀ ॥ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତଙ୍କ ଚରଣ ମୋର ହୃଦୟରେ ନିବାସ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତି
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੭ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ଘର 7 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਹਰਿ ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥ହେ ପ୍ରିୟ! ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର। ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਲੋਭ ਮੋਹ ਮਹਾ ਭਉਜਲੁ ਤਾਰੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥ସେ ତୋତେ କଳହ-କ୍ଲେଶ, ଲୋବ ଓ ମୋହରୁ ରକ୍ଷା କରିବେ ଆଉ
ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਦਾਨੁ ਪ੍ਰਭ ਰੇਨ ਪਗ ਸਾਧਾ ॥੪॥੩॥੨੭॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ନାନକ ତୋ’ ଠାରୁ ତୋର ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର ଦାନ ମାଗୁଛନ୍ତି ||4||3||27|| ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥ ਜਿਨਿ ਤੁਮ ਭੇਜੇ ਤਿਨਹਿ ਬੁਲਾਏ ਸੁਖ ਸਹਜ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਆਉ ॥ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମା ତୋତେ ଦୁନିଆକୁ ପ୍ରେରଣ କରିଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ବର୍ତ୍ତମାନ ତୋତେ ପୁନଃ ଡାକୁଛନ୍ତି, ଏଣୁ ସୁଖ ଓ ଆନନ୍ଦ ପୂର୍ବକ ନିଜର ମୂଳ ଘର(ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ਧਨਾਸਰੀ ਮਃ ੫ ॥ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥ ਸੋ ਕਤ ਡਰੈ ਜਿ ਖਸਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰੈ ॥ଯିଏ ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଆରାଧନା କରିଥାଏ, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଭୟ ନଥାଏ। ਡਰਿ ਡਰਿ ਪਚੇ ਮਨਮੁਖ ਵੇਚਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ବିଚରା ମନମୁଖୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଭୟ କରି କରି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਗੁਰਦੇਵ ॥ମୋର ମାତା-ପିତା ରୂପ ଗୁରୁଦେବ ମୋର ରକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି, ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਜਾ
ਤਾਣੁ ਮਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਸਾਚਾ ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਟੇਕ ॥੪॥੨॥੨੦॥ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ହିଁ ତାହାର ବଳ, ମାନ-ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଦରବାର ଅଟେ, ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ହିଁ ତାହାର ଅବଲମ୍ବନ ଅଟନ୍ତି||4||2||20|| ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥ ਫਿਰਤ ਫਿਰਤ ਭੇਟੇ ਜਨ ਸਾਧੂ ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਸਮਝਾਇਆ ॥ଏଣେ ତେଣେ ଭ୍ରମଣ କରି ଯେତେବେଳେ ମୋର ସାକ୍ଷାତ ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ହୋଇଛି, ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋତେ ଉପଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ
ਅਉਖਧ ਮੰਤ੍ਰ ਮੂਲ ਮਨ ਏਕੈ ਮਨਿ ਬਿਸ੍ਵਾਸੁ ਪ੍ਰਭ ਧਾਰਿਆ ॥ଜଗତର ମୂଳ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ରୂପୀ ମନ୍ତର୍ର ସ୍ମରଣ ହିଁ ସବୁ ରୋଗର ଏକମାତ୍ର ଔଷଧ ଅଟେ, ନିଜ ମନରେ ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତି ଆସ୍ଥା ଧାରଣ କରି ନେଇଛି। ਚਰਨ ਰੇਨ ਬਾਂਛੈ ਨਿਤ ਨਾਨਕੁ ਪੁਨਹ ਪੁਨਹ ਬਲਿਹਾਰਿਆ ॥੨॥੧੬॥ନାନକ ନିତ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳିର କାମନା କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ବାରମ୍ବାର ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଏ॥2॥16॥ ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫