ਕਹਤ ਨਾਨਕੁ ਸਚੇ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਾਏ ਚੂਕੈ ਮਨਿ ਅਭਿਮਾਨਾ ॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯିଏ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରୀତି ଲଗାଇ ଥାଏ, ତାହାର ମନରୁ ଅଭିମାନ ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ। ਕਹਤ ਸੁਣਤ ਸਭੇ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮਾਨਤ ਪਾਹਿ ਨਿਧਾਨਾ ॥੪॥੪॥ନାମ ଶୁଣିବା ଓ ଜପିବା ବାଲା ସବୁ ସୁଖ ହାସଲ କରିଥାନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ନିଷ୍ଠା ପୂର୍ବକ ମନନ କରିବା ବାଲା ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାରକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥4॥4॥ ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੩
ਜਪਿ ਮਨ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਰਸਨਾ ॥ହେ ମନ! ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ରାମ-ନାମ ଜପ କର। ਮਸਤਕਿ ਲਿਖਤ ਲਿਖੇ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਬਸਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥କପାଳରେ ଲେଖା ହୋଇଥିବା ଭାଗ୍ୟ ଅନୁସାରେ ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଆଉ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିବାସ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥ ਮਾਇਆ ਗਿਰਸਤਿ ਭ੍ਰਮਤੁ ਹੈ ਪ੍ਰਾਨੀ ਰਖਿ ਲੇਵਹੁ ਜਨੁ ਅਪਨਾ ॥ହେ ଶ୍ରୀହରି! ମାୟାରେ ଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ପ୍ରାଣୀ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ
ਕਾਇਆ ਨਗਰ ਮਹਿ ਰਾਮ ਰਸੁ ਊਤਮੁ ਕਿਉ ਪਾਈਐ ਉਪਦੇਸੁ ਜਨ ਕਰਹੁ ॥ଏହି କାୟା ରୂପୀ ନଗରରେ ସର୍ବୋତ୍ତମ ରାମରସ ଅଛି, ହେ ସନ୍ଥଜନ! ମୋତେ ଉପଦେଶ ଦିଅ ଯେ ମୁଁ ଏହାକୁ କିପରି ପ୍ରାପ୍ତ କରିବି? ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸਫਲ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਮਿਲਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਅਹੁ ॥੨॥ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ହରିରସ ରୂପୀ ଅମୃତ ପାନ କର ତଥା ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରି ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ କର॥2॥
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଓଁକାର ଏକ ଅଟେ, ତାହାର ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ସେ ଆଦିପୁରୁଷ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା, ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ, ତାହାଙ୍କୁ କୌଣସି ଭୟ ନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସେହି କାଳାତୀତ ବ୍ରହ୍ମ ମୂର୍ତ୍ତି ସଦା ଶାଶ୍ଵତ ଅଟନ୍ତି, ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣ ରହିତ ଅଟନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପ୍ରକାଶମାନ ହୋଇଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਿਆ ਤੂ ਸੋਇਆ ਜਾਗੁ ਇਆਨਾ ॥ହେ ବିଚରା ମନୁଷ୍ୟ! ତୁ କାହିଁକି ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୟନ କରିଛୁ, ଜାଗ୍ରତ ହୁଅ। ਤੈ ਜੀਵਨੁ ਜਗਿ ਸਚੁ ਕਰਿ ਜਾਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ତୁ ଜଗତର ଜୀବନକୁ ସତ୍ୟ ଭାବି ନେଇଛୁ॥1॥ରୁହ॥ ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਦੀਆ ਸੁ ਰਿਜਕੁ ਅੰਬਰਾਵੈ ॥ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମା ଜୀବନ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ଆଧାର ଦେଇ ପ୍ରତିପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି। ਸਭ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਹਾਟੁ ਚਲਾਵੈ ॥ସବୁ ଶରୀରରେ
ਸੂਹੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਲਲਿਤ ॥ ସୁହୀ କବୀର ଜୀ ଲଲିତ॥ ਥਾਕੇ ਨੈਨ ਸ੍ਰਵਨ ਸੁਨਿ ਥਾਕੇ ਥਾਕੀ ਸੁੰਦਰਿ ਕਾਇਆ ॥ହେ ଜୀବ! ଦେଖି ଦେଖି ତୋର ନୟନ ଥକି ଯାଇଛି, ଶୁଣି ଶୁଣି ତୋର କାନ ମଧ୍ୟ ଥକି ଯାଇଛି ଆଉ ତୋର ସୁନ୍ଦର କାୟା ମଧ୍ୟ ଥକି ଯାଇଛି। ਜਰਾ ਹਾਕ ਦੀ ਸਭ ਮਤਿ ਥਾਕੀ ਏਕ ਨ ਥਾਕਸਿ ਮਾਇਆ ॥੧॥ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସିବା ଦ୍ଵାରା ସାରା ଅକଲ ମଧ୍ୟ
ਕਿਉ ਨ ਮਰੀਜੈ ਰੋਇ ਜਾ ਲਗੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਹੀ ॥੧॥ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁ ମୋର ଚିତ୍ତରେ ଆସି ବାସ କରୁ ନାହୁଁ, ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ କାହିଁକି ରୋଦନ କରି କରି ମୃତ୍ୟୁ ବରଣ କରିବି ନାହିଁ॥1॥ ਮਃ ੨ ॥ମହଲା 2॥ ਜਾਂ ਸੁਖੁ ਤਾ ਸਹੁ ਰਾਵਿਓ ਦੁਖਿ ਭੀ ਸੰਮ੍ਹ੍ਹਾਲਿਓਇ ॥ଯଦି ସୁଖ ଥାଏ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର ଆଉ ଦୁଃଖରେ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ
ਘਰੁ ਦਰੁ ਪਾਵੈ ਮਹਲੁ ਨਾਮੁ ਪਿਆਰਿਆ ॥ସେ ନାମ ସହିତ ପ୍ରେମ କରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରକୁ ପାଇ ଯାଇଛି। ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਹਉ ਗੁਰ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ॥ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ମୁଁ ସେହି ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ଉତ୍ସର୍ଗୀକୃତ ଅଟେ। ਤੂ ਆਪਿ ਸਵਾਰਹਿ ਆਪਿ ਸਿਰਜਨਹਾਰਿਆ ॥੧੬॥ହେ ସୃଜନହାର! ତୁ ସ୍ଵୟଂ ସବୁଙ୍କୁ ସଫଳ କରାଇବା ବାଲା ଅଟୁ॥16॥ ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥ଶ୍ଳୋକ
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 1॥ ਚੋਰਾ ਜਾਰਾ ਰੰਡੀਆ ਕੁਟਣੀਆ ਦੀਬਾਣੁ ॥ଚୋର, ବ୍ୟଭିଚାରୀ, ବେଶ୍ୟା ତଥା ଦଲାଲ ସେମାନଙ୍କ ଏକ ନିଜ ଦଳ ଓ ଗଭୀର ସମ୍ପର୍କ ରଖିଥାନ୍ତି, ਵੇਦੀਨਾ ਕੀ ਦੋਸਤੀ ਵੇਦੀਨਾ ਕਾ ਖਾਣੁ ॥ଦୁଷ୍ଟର ସଙ୍ଗ ଦୁଷ୍ଟ ଲୋକ ସହିତ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ସେମାନଙ୍କ ଖାଇବା ପିଇବାରେ ମଧ୍ୟ ମେଳ ରହିଥାଏ। ਸਿਫਤੀ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸਦਾ ਵਸੈ ਸੈਤਾਨੁ ॥ଏପରି ପାପୀ ଲୋକ ଭଗବାନଙ୍କ
ਪਉੜੀ ॥ପଉଡୀ॥ ਹਰਿ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਤਨੁ ਮਨੁ ਸਉਪਿ ਸਰੀਰੁ ॥ନିଜ ତନ-ମନ ଏବଂ ଶରୀର ସବୁ ସମର୍ପଣ କରି ସର୍ବଦା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ତୁତି କର। ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਚੁ ਪਾਇਆ ਸਚਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ସତ୍ୟକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ, ଯାହା ଗହନ ଗମ୍ଭୀର ଏବଂ ଶାଶ୍ଵତ ଅଟେ। ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਿਰਦੈ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਹਰਿ ਹੀਰਾ ਹੀਰੁ ॥ପରମାତ୍ମା ରୂପୀ ଅମୂଲ୍ୟ ହୀରା