ਸਭ ਆਸਾ ਮਨਸਾ ਵਿਸਰੀ ਮਨਿ ਚੂਕਾ ਆਲ ਜੰਜਾਲੁ ॥ ଯାହାଦ୍ୱାରା ସବୁ ଆଶା ଓ ବାସନା ଭୁଲି ଯାଇଛି ଏବଂ ମନରୁ ସଂସାରର ଜଞ୍ଜାଳ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି। ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਹਮ ਕੀਏ ਸਬਦਿ ਨਿਹਾਲੁ ॥ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ହରିନାମ ଦୃଢ କରାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଆମକୁ ପ୍ରସନ୍ନ କରି ଦେଇଛନ୍ତି। ਜਨ ਨਾਨਕਿ ਅਤੁਟੁ ਧਨੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਹਰਿ ਧਨੁ ਮਾਲੁ ॥੨॥ଦାସ ନାନକ
ਤੂੰ ਥਾਨ ਥਨੰਤਰਿ ਭਰਪੂਰੁ ਹਹਿ ਕਰਤੇ ਸਭ ਤੇਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਵਣੀ ॥ହେ ଈଶ୍ଵର! ତୁ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛୁ, ଏହି ସାରା ଦୁନିଆ ତୋ’ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ବନା ହୋଇଛି। ਰੰਗ ਪਰੰਗ ਸਿਸਟਿ ਸਭ ਸਾਜੀ ਬਹੁ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਭਾਂਤਿ ਉਪਾਵਣੀ ॥ତୁ ଅନେକ ରଙ୍ଗ ବାଲା ସୃଷ୍ଟି ବନାଇଛୁ ଏବଂ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଜୀବ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛୁ। ਸਭ ਤੇਰੀ ਜੋਤਿ ਜੋਤੀ ਵਿਚਿ ਵਰਤਹਿ ਗੁਰਮਤੀ ਤੁਧੈ
ਗੋਵਿਦੁ ਗੋਵਿਦੁ ਗੋਵਿਦੁ ਜਪਿ ਮੁਖੁ ਊਜਲਾ ਪਰਧਾਨੁ ॥ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ପ୍ରମୁଖ ମାନା ଯାଇଥାଏ। ਨਾਨਕ ਗੁਰੁ ਗੋਵਿੰਦੁ ਹਰਿ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ॥੨॥ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ରୂପ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ମିଳନ ହେଲେ ହରିନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||2|| ਪਉੜੀ ॥ପଉଡୀ॥ ਤੂੰ ਆਪੇ ਹੀ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕੋ ਤੂ ਆਪੇ ਹੀ ਜੁਗ ਜੋਗੀਆ ॥ହେ ପରମେଶ୍ଵର!
ਕਾਨੜਾ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੫କାନଡା ଚ୍ଛନ୍ତ ମହଲା 5॥ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਸੇ ਉਧਰੇ ਜਿਨ ਰਾਮ ਧਿਆਏ ॥ସେହି ଲୋକ ସଂସାରରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ। ਜਤਨ ਮਾਇਆ ਕੇ ਕਾਮਿ ਨ ਆਏ ॥ମାୟାର ଯତ୍ନ କୌଣସି କାମରେ ଆସେ ନାହିଁ। ਰਾਮ ਧਿਆਏ ਸਭਿ ਫਲ ਪਾਏ ਧਨਿ ਧੰਨਿ ਤੇ ਬਡਭਾਗੀਆ ॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ਪੰਕਜ ਮੋਹ ਨਿਘਰਤੁ ਹੈ ਪ੍ਰਾਨੀ ਗੁਰੁ ਨਿਘਰਤ ਕਾਢਿ ਕਢਾਵੈਗੋ ॥ଯେତେବେଳେ ପ୍ରାଣୀ ମୋହର କଚଡାରେ ପଡିଥାଏ, ଗୁରୁ ତାହାକୁ ବାହାର କରିଥାନ୍ତି। ਤ੍ਰਾਹਿ ਤ੍ਰਾਹਿ ਸਰਨਿ ਜਨ ਆਏ ਗੁਰੁ ਹਾਥੀ ਦੇ ਨਿਕਲਾਵੈਗੋ ॥੪॥‘ରକ୍ଷା କର ରକ୍ଷା କର’ ପ୍ରାର୍ଥନା କରି ଜୀବ ଶରଣରେ ଆସିଥାଏ ଏବଂ ଗୁରୁ ହାତ ଦେଇ ତାହାକୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି||4|| ਸੁਪਨੰਤਰੁ ਸੰਸਾਰੁ ਸਭੁ ਬਾਜੀ ਸਭੁ ਬਾਜੀ ਖੇਲੁ ਖਿਲਾਵੈਗੋ ॥ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ସ୍ଵପ୍ନର ବାଜି
ਸਤਿਗੁਰੁ ਦਾਤਾ ਜੀਅ ਜੀਅਨ ਕੋ ਭਾਗਹੀਨ ਨਹੀ ਭਾਵੈਗੋ ॥ସଦଗୁରୁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଲୋକଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ। ਫਿਰਿ ਏਹ ਵੇਲਾ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ਪਰਤਾਪੈ ਪਛੁਤਾਵੈਗੋ ॥੭॥ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନର ଏପରି ସୁନେଲି ଅବସର ପୁନଃ ଆସେ ନାହିଁ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ ପଶ୍ଚାତାପ କରିଥାଏ||7|| ਜੇ ਕੋ ਭਲਾ ਲੋੜੈ ਭਲ ਅਪਨਾ ਗੁਰ ਆਗੈ ਢਹਿ ਢਹਿ ਪਾਵੈਗੋ ॥ଯଦି ନିଜର ଭଲ
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮਿ ਲਗਾਵੈਗੋ ॥ହେ ଶ୍ରୀହରି! କୃପା କର, କୃପା କରି ନାମ ସ୍ମରଣରେ ଆମର ଲଗ୍ନ ଲଗାଇ ଦିଅ। ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਮਿਲਾਵਹੁ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈਗੋ ॥੧॥ନିଜ କୃପା କରି ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ, ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରାଯାଇ ଥାଏ||1|| ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੀ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਗੀ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਮਲੁ
ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਨਿਹਾਲ ਨਾਨਕ ਸਦਾ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਨ ॥੨॥੪॥੪੯॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଆମେ ତାହାଙ୍କ ଭାବ-ଭକ୍ତିରେ ପ୍ରସନ୍ନ ଅଛୁ ଏବଂ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟୁ||2||4||49|| ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥କାନଡା ମହଲା 5॥ ਕਰਤ ਕਰਤ ਚਰਚ ਚਰਚ ਚਰਚਰੀ ॥ଲୋକମାନେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଥାନ୍ତି,
ਕਾਨੜਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧੦କାନଡା ମହଲା 5 ଘର 10 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਐਸੋ ਦਾਨੁ ਦੇਹੁ ਜੀ ਸੰਤਹੁ ਜਾਤ ਜੀਉ ਬਲਿਹਾਰਿ ॥ହେ ସନ୍ଥ ପୁରୁଷ! ଏପରି ଦାନ ଦିଅ, ଯାହା ଉପରେ ଆମର ପ୍ରାଣ ସମର୍ପିତ ହୋଇଯାଏ। ਮਾਨ ਮੋਹੀ ਪੰਚ ਦੋਹੀ ਉਰਝਿ ਨਿਕਟਿ ਬਸਿਓ ਤਾਕੀ ਸਰਨਿ ਸਾਧੂਆ ਦੂਤ ਸੰਗੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ਤਟਨ ਖਟਨ ਜਟਨ ਹੋਮਨ ਨਾਹੀ ਡੰਡਧਾਰ ਸੁਆਉ ॥੧॥ତୀର୍ଥ ସ୍ନାନ, ଅଧ୍ୟୟନ, ଅଧ୍ୟାପନ ଦାନ ଦେବା ଅଥବା ନେବା, ଷଡ କର୍ମ, ଲମ୍ବା ଜଟ ଧାରଣ କରିବା, ହୋମ-ଯଜ୍ଞ ଏବଂ ଯୋଗୀ ଭଳି ଦଣ୍ଡ ନେଇ ବୁଲିବା, ଏହାର କୌଣସି ଲାଭ ନାହିଁ||1|| ਜਤਨ ਭਾਂਤਨ ਤਪਨ ਭ੍ਰਮਨ ਅਨਿਕ ਕਥਨ ਕਥਤੇ ਨਹੀ ਥਾਹ ਪਾਈ ਠਾਉ ॥ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଯତ୍ନ, ତପସ୍ୟା, ଦେଶ ଭ୍ରମଣ, ଅନେକ କଥା କରିବାର କୌଣସି ଲାଭ ନଥାଏ।