ਸੰਤਸੰਗਿ ਤਹ ਗੋਸਟਿ ਹੋਇ ॥ସେଠାରେ ସତସଙ୍ଗରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୋଇଥାଏ ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਵਿਖ ਖੋਇ ॥੨॥ଆଉ କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥2॥ ਸਿਮਰਹਿ ਸਾਧ ਕਰਹਿ ਆਨੰਦੁ ॥ସନ୍ଥଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ବଡ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ। ਮਨਿ ਤਨਿ ਰਵਿਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੩॥ତାହାର ମନ ଏବଂ ତନ ପରମାନନ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ॥3॥ ਜਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹਰਿ ਚਰਣ ਨਿਧਾਨ ॥ଯିଏ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଚରଣର ଭଣ୍ଡାର
ਰੂਪਵੰਤੁ ਸੋ ਚਤੁਰੁ ਸਿਆਣਾ ॥କେବଳ ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ସୁନ୍ଦର, ଚତୁର ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଅଟେ, ਜਿਨਿ ਜਨਿ ਮਾਨਿਆ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਭਾਣਾ ॥੨॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଇଚ୍ଛାକୁ ସ୍ଵୀକାର କରିଥାଏ ॥2॥ ਜਗ ਮਹਿ ਆਇਆ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥ଏହି ଦୁନିଆରେ ତାହାର ଜନ୍ମ ହିଁ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ, ਘਟਿ ਘਟਿ ਅਪਣਾ ਸੁਆਮੀ ਜਾਣੁ ॥੩॥ଯିଏ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣିନିଏ ॥3॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕੇ ਪੂਰਨ ਭਾਗ ॥ହେ ନାନକ!
ਸਗਲ ਦੂਖ ਕਾ ਹੋਇਆ ਨਾਸੁ ॥੨॥ସବୁ ଦୁଃଖ କ୍ଲେଶ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ ॥2॥ ਆਸਾ ਮਾਣੁ ਤਾਣੁ ਧਨੁ ਏਕ ॥ଏକ ଇଶ୍ଵର ହିଁ ମୋ’ ଆଶା, ପ୍ରତିଷ୍ଠା, ବଳ ଏବଂ ଧନ ଅଟେ। ਸਾਚੇ ਸਾਹ ਕੀ ਮਨ ਮਹਿ ਟੇਕ ॥੩॥ମୋର ହୃଦୟରେ ସଚ୍ଚା ସାହୁକାରର ହିଁ ସାହାରା ଅଛି ॥3॥ ਮਹਾ ਗਰੀਬ ਜਨ ਸਾਧ ਅਨਾਥ ॥ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସନ୍ଥଙ୍କ ମୁଁ ଏକ ମହା ନିର୍ଦ୍ଧନ ଏବଂ ଅନାଥ
ਅਉਖਧ ਮੰਤ੍ਰ ਤੰਤ ਸਭਿ ਛਾਰੁ ॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ସମସ୍ତ ଔଷଧୀୟ ଏବଂ ମନ୍ତ୍ର-ତନ୍ତ୍ର ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ ਕਰਣੈਹਾਰੁ ਰਿਦੇ ਮਹਿ ਧਾਰੁ ॥੩॥ଏଥିପାଇଁ, ରଚୟିତା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କର ॥3॥ ਤਜਿ ਸਭਿ ਭਰਮ ਭਜਿਓ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ॥ହେ ନାନକ! ସବୁ ଭ୍ରମ ତ୍ୟାଗ କରି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଭଜନ କର। ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਅਟਲ ਇਹੁ ਧਰਮੁ ॥੪॥੮੦॥੧੪੯॥କାରଣ ଏହା ଅଟଳ ଧର୍ମ ଅଟେ ॥4॥80॥149॥ ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥ ਜਿਸ ਕਾ ਦੀਆ ਪੈਨੈ ਖਾਇ ॥ହେ ଜନନୀ! ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ ଦିଆହୋଇଥିବା ବସ୍ତ୍ର ମନୁଷ୍ୟ ପିନ୍ଧିଥାଏ ଆଉ ଭୋଜନ ଖାଇଥାଏ, ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਆਲਸੁ ਕਿਉ ਬਨੈ ਮਾਇ ॥੧॥ସେହି ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବାରେ ଆଳସ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ନାହିଁ ॥1॥ ਖਸਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਆਨ ਕੰਮਿ ਲਾਗਹਿ ॥ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପ୍ରଭୁ-ପତିକୁ ଭୁଲି ଅନ୍ୟ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଏ, ਕਉਡੀ ਬਦਲੇ ਰਤਨੁ
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥ ਕਰੈ ਦੁਹਕਰਮ ਦਿਖਾਵੈ ਹੋਰੁ ॥ମନୁଷ୍ୟ ଦୁଷ୍କର୍ମ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ବାହାର ଲୋକକୁ ଅନ୍ୟ ରୂପ ଦେଖାଇଥାଏ। ਰਾਮ ਕੀ ਦਰਗਹ ਬਾਧਾ ਚੋਰੁ ॥੧॥ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ରାମଙ୍କ ଦରବାରରେ ଚୋର ଭଳି ଧରା ପଡିଥାଏ ॥1॥ ਰਾਮੁ ਰਮੈ ਸੋਈ ਰਾਮਾਣਾ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ରାମଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ସେ ରାମଙ୍କ ହିଁ ଉପାସକ ଅଟେ। ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਏਕੁ ਸਮਾਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥ ਤੂੰ ਸਮਰਥੁ ਤੂੰਹੈ ਮੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟୁ ଆଉ ତୁ ହିଁ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ। ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੁਮ ਤੇ ਤੂੰ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੧॥ହେ ଠାକୁର! ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟୁ ଆଉ ଏହି ଦୁନିଆରେ ସବୁ କିଛି ତୋର ପ୍ରେରଣାରୁ ହିଁ ହେଉଛି ॥1॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪੂਰਨ ਜਨ ਓਟ ॥ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ହିଁ ସେବକଙ୍କ
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਾਖੁ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ନିଜ ମନରେ ଧାରଣ କର। ਨਾਮੁ ਸਿਮਰਿ ਚਿੰਤਾ ਸਭ ਜਾਹਿ ॥੧॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ- ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ ਬਿਨੁ ਭਗਵੰਤ ਨਾਹੀ ਅਨ ਕੋਇ ॥ଭଗବାନଙ୍କ ବିନା ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଆଉ କେହି ନାହିଁ। ਮਾਰੈ ਰਾਖੈ ਏਕੋ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଏକ ଭଗବାନ ହିଁ ଜୀବକୁ ରକ୍ଷା
ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਨਿਵਾਰੇ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ମାନସିକ କ୍ଲେଶ ଏବଂ କଷ୍ଟକୁ ଦୂର କରିଦେଇଥାଏ। ਆਵਣ ਜਾਣ ਰਹੇ ਸੁਖ ਸਾਰੇ ॥੧॥ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ଜନ୍ମ ମରଣ ଚକ୍ର ଦୂର ହୁଏ ଓ ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥1॥ ਭੈ ਬਿਨਸੇ ਨਿਰਭਉ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥ନିର୍ଭୀକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଧ୍ୟାନ କରି ମୋର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି। ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ
ਚਰਨ ਠਾਕੁਰ ਕੈ ਮਾਰਗਿ ਧਾਵਉ ॥੧॥ଚରଣ ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ଠାକୁରଙ୍କ ମାର୍ଗ ଅନୁସରଣ କରିଥାଏ ॥1॥ ਭਲੋ ਸਮੋ ਸਿਮਰਨ ਕੀ ਬਰੀਆ ॥ଜୀବନର ସେହି ସମୟ ବଡ ଶୁଭ ଅଟେ, ଯେତେବେଳେ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଅବସର ମିଳିଥାଏ। ਸਿਮਰਤ ਨਾਮੁ ਭੈ ਪਾਰਿ ਉਤਰੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ଭୟାନକ ସାଗରରୁ ପାର କରି ହୁଏ। ॥1॥ରୁହ॥ ਨੇਤ੍ਰ ਸੰਤਨ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਪੇਖੁ ॥ହେ ଭାଇ! ନିଜ