ਆਇਆ ਗਇਆ ਮੁਇਆ ਨਾਉ ॥ସେ ଏହି ସଂସାରକୁ ଆସିଥିଲା ଆଉ ଚାଲିଯାଇଛି ଆଉ ତାର ନାମ ମଧ୍ୟ ଲିଭି ଯାଇଛି। ਪਿਛੈ ਪਤਲਿ ਸਦਿਹੁ ਕਾਵ ॥ତାହାର ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ପତ୍ରରେ ଭୋଜନ ଦିଆଯାଏ ଆଉ କାଉକୁ ଡକାଯାଏ ଅର୍ଥାତ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରାଯାଏ। ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੁ ਪਿਆਰੁ ॥ହେ ନାନକ! ସ୍ଵେଛାଚାରୀ ଜୀବର ଜଗତ ସହିତ ମୋହ ଜ୍ଞାନହୀନ ବାଲା ଅଟେ। ਬਾਝੁ ਗੁਰੂ ਡੁਬਾ ਸੰਸਾਰੁ ॥੨॥ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସାରା ଜଗତ ହିଁ
ਸਸੁਰੈ ਪੇਈਐ ਤਿਸੁ ਕੰਤ ਕੀ ਵਡਾ ਜਿਸੁ ਪਰਵਾਰੁ ॥ଲୋକ ପରଲୋକରେ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କର ବଡ ପରିବାର ଅଛି। ਊਚਾ ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਬੋਧ ਕਿਛੁ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥ପ୍ରଭୁ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଏବଂ ଅଗମ୍ୟ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ଅଥଳ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କର କୌଣସି ସୀମା ନାହିଁ। ਸੇਵਾ ਸਾ ਤਿਸੁ ਭਾਵਸੀ ਸੰਤਾ ਕੀ ਹੋਇ ਛਾਰੁ ॥ତାହାଙ୍କୁ ସେହି ସେବା ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ଯାହା ସନ୍ଥଙ୍କ
ਕਾਮਿ ਕਰੋਧਿ ਨ ਮੋਹੀਐ ਬਿਨਸੈ ਲੋਭੁ ਸੁਆਨੁ ॥ଏହିପରି କାମ-କ୍ରୋଧ ମୋହିତ କରିପାରେ ନାହିଁ ଆଉ ଲାଳସାର କୁକୁର ନାଶ ହୋଇଯାଏ। ਸਚੈ ਮਾਰਗਿ ਚਲਦਿਆ ਉਸਤਤਿ ਕਰੇ ਜਹਾਨੁ ॥ସଂସାର ତାହାର ମହିମା କରିଥାଏ ଯିଏ ସତମାର୍ଗରେ ଚାଲିଥାଏ। ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਸਗਲ ਪੁੰਨ ਜੀਅ ਦਇਆ ਪਰਵਾਨੁ ॥ଅଠଷଠି ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନରେ ସ୍ନାନ କରିବା ଏବଂ ସମସ୍ତ ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ କରିବା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀ ଉପରେ ଦୟା କରିବା ଅଧିକତର ସ୍ଵୀକାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ। ਜਿਸ
ਮਨਿ ਤਨਿ ਪਿਆਸ ਦਰਸਨ ਘਣੀ ਕੋਈ ਆਣਿ ਮਿਲਾਵੈ ਮਾਇ ॥ମୋ ମନ ଏବଂ ଶରୀରରେ, ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ମୋର ଏକ ତୃଷ୍ଣା ଅଛି | ହେ ଜନନୀ ! କିଛି ସାଧୁ ଆସି ମୋତେ ତାଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ କରାଇବା ଉଚିତ୍ | ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਾ ਪਾਇ ॥ମୁଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗିଅଛି କାରଣ ସନ୍ଥ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିବା ବାଲାକୁ ସହାୟତା
ਨਾਨਕ ਕੀ ਪ੍ਰਭ ਬੇਨਤੀ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹੁ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਇ ॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ନାନକଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନା ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ମିଳନ କର ଏବଂ ମୋତେ ତୋର ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉ। ਵੈਸਾਖੁ ਸੁਹਾਵਾ ਤਾਂ ਲਗੈ ਜਾ ਸੰਤੁ ਭੇਟੈ ਹਰਿ ਸੋਇ ॥੩॥ବୈଶାଖ ମାସରେ ମୋତେ ତାହା ସୁନ୍ଦର ଲାଗିଥାଏ ଯଦି କେହି ହରିଙ୍କ ସନ୍ଥ ମିଳିଯାନ୍ତି ॥3॥ ਹਰਿ ਜੇਠਿ ਜੁੜੰਦਾ ਲੋੜੀਐ ਜਿਸੁ ਅਗੈ ਸਭਿ ਨਿਵੰਨਿ ॥ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ମାସରେସ୍ମରଣ
ਚਰਨ ਸੇਵ ਸੰਤ ਸਾਧ ਕੇ ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰੇ ॥੩॥ସନ୍ଥ ଓ ସାଧୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ସମସ୍ତ ଅଭିଳାଷ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି ॥3॥ ਘਟਿ ਘਟਿ ਏਕੁ ਵਰਤਦਾ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਪੂਰੇ ॥੪॥କୋଣ କୋଣରେ ଏକ ଇଶ୍ଵର ହି ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି। ଜଳ, ସ୍ଥଳ ଏବଂ ଗଗନରେ ମଧ୍ୟ ସେ ରହିଥାନ୍ତି ॥4॥ ਪਾਪ ਬਿਨਾਸਨੁ ਸੇਵਿਆ ਪਵਿਤ੍ਰ ਸੰਤਨ ਕੀ ਧੂਰੇ ॥੫॥ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣର ଧୁଳି ଦ୍ଵାରା ପବିତ
ਅੰਧ ਕੂਪ ਤੇ ਕੰਢੈ ਚਾੜੇ ॥ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୁ ଭକ୍ତକୁ ସଂସାର ରୂପୀ ଅନ୍ଧକୂପରୁ ବାହାର କରି ପାର କରିଦେଇଛୁ। ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦਾਸ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥ଆଉ ତୁ ନିଜ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରି ନିଜ ଭକ୍ତଙ୍କୁ କୃତାର୍ଥ କରିଦେଇଛୁ। ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਪੂਰਨ ਅਬਿਨਾਸੀ ਕਹਿ ਸੁਣਿ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਣਿਆ ॥੪॥ହେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରଭୁ! ସେବକ ତୋର ଗୁଣର ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ। କହିବା ଏବଂ ଶ୍ରବଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମଧ୍ୟ
ਤੂੰ ਵਡਾ ਤੂੰ ਊਚੋ ਊਚਾ ॥ହେ ପ୍ରଭୂ! ତୁମେ ମହାନ ଅଟ, ତୁମେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଏବଂ ସବୁରି ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ ଅଛ। ਤੂੰ ਬੇਅੰਤੁ ਅਤਿ ਮੂਚੋ ਮੂਚਾ ॥ହେ ଦାତା! ତୁମେ ଅନନ୍ତ ଅଟ ଆଉ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟ। ਹਉ ਕੁਰਬਾਣੀ ਤੇਰੈ ਵੰਞਾ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਦਸਾਵਣਿਆ ॥੮॥੧॥੩੫॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୁମ ପାଖରେ ସମର୍ପିତ ଅଟେ। ହେ ନାନକ! ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାସର ଦାସ ଅଟେ ॥8॥1॥35॥ ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੫ ॥ମାଝ
ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਘਟਿ ਘਟਿ ਦੇਖਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਵਣਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନା କିଛି ରୂପ ଅଛି ନା କିଛି ରେଖା ଅଛି, ତାହାଙ୍କୁ ଗୁରୁମୁଖ ପ୍ରତି ଜୀବରେ ଦେଖୁଅଛନ୍ତି। ଗୁରୁମୁଖ ଅନ୍ୟକୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ଵରୂପ ଦର୍ଶନ କରାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਕਿਰਪਾਲੁ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୁମେ ବଡ ଦୟାଳୁ ଏବଂ କୃପାଳୁ ଅଟ ਤੁਧੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥ଆଉ
ਅਹਿਨਿਸਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਬਦਿ ਸਾਚੈ ਹਰਿ ਸਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਵਣਿਆ ॥੫॥ସେ ଦିନ ରାତି ସତ୍ୟନାମର ପ୍ରେମରେ ଅନୁରକ୍ତ ରହିଥାଏ ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ ସାଗରରେ ବାସ କରିଥାଏ ॥5॥ ਮਨਮੁਖੁ ਸਦਾ ਬਗੁ ਮੈਲਾ ਹਉਮੈ ਮਲੁ ਲਾਈ ॥ମନମୁଖ ସର୍ବଦା ବଗ ଭଳି ନିଷ୍ଠୁର ଓ ମଇଳାରେ ରହିଥାଏ, ଯାହାର ମନକୁ ଅହଙ୍କାରର ମଇଳା ଲାଗିଥାଏ। ਇਸਨਾਨੁ ਕਰੈ ਪਰੁ ਮੈਲੁ ਨ ਜਾਈ ॥ସେ ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ, ତାହାର ଅହଙ୍କାରର ମଇଳା