ਕਬ ਚੰਦਨਿ ਕਬ ਅਕਿ ਡਾਲਿ ਕਬ ਉਚੀ ਪਰੀਤਿ ॥ଏହା କେବେ ସ୍ଵର୍ଗ ରୂପୀ ଚନ୍ଦନ ବୃକ୍ଷ ଆଉ କେବେ ନର୍କ ରୂପୀ ଅରଖର ଡାଳରେ ବସିଥାଏ। ଏହା କେବେ ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ମଧ୍ୟ ପ୍ରେମ କରି ନିଏ ਨਾਨਕ ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਈਐ ਸਾਹਿਬ ਲਗੀ ਰੀਤਿ ॥੨॥ହେ ନାନକ! ଭଗବାନ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ଚଳାଇଥାନ୍ତି, ଏହି ରୀତି ଆଦିକାଳରୁ ପ୍ରଚଳିତ ଅଛି। ॥2॥ ਪਉੜੀ ॥ପଉଡି ॥ ਕੇਤੇ ਕਹਹਿ ਵਖਾਣ
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਨੀਸਾਣਿ ਠਾਕ ਨ ਪਾਈਐ ॥ସତ୍ୟ ନାମର ଅନୁମତି ନେଇଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ ଆତ୍ମସ୍ଵରୁପକୁ ଯିବାପାଇଁ କେହି ଅଟକାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ | ਸਚੁ ਸੁਣਿ ਬੁਝਿ ਵਖਾਣਿ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਈਐ ॥੧੮॥ଯିଏ ପ୍ରଭୁଙ୍କର ପ୍ରକୃତ ନାମ ଶୁଣନ୍ତି, ବୁଝନ୍ତି ଏବଂ ଜପ କରନ୍ତି, ତାଙ୍କୁ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପରେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ କରାଯାଏ 18 ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 1 ਪਹਿਰਾ ਅਗਨਿ ਹਿਵੈ ਘਰੁ ਬਾਧਾ ਭੋਜਨੁ ਸਾਰੁ ਕਰਾਈ ॥ଯଦି ମୁଁ ଅଗ୍ନିର
ਤੀਜੈ ਮੁਹੀ ਗਿਰਾਹ ਭੁਖ ਤਿਖਾ ਦੁਇ ਭਉਕੀਆ ॥ତୃତୀୟ ପ୍ରହରରେଯେତେବେଳେ ଉଭୟ ଭୋକିଲା ଏବଂ ଶୋଷିଲା କୁକୁର ଭୁକିବା ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତିସେତେବେଳେ ମଣିଷକୁ ପାଟିରେ ଭୋଜନ ଏବଂ ପାଣି ରଖିବାକୁ ପଡିବ ਖਾਧਾ ਹੋਇ ਸੁਆਹ ਭੀ ਖਾਣੇ ਸਿਉ ਦੋਸਤੀ ॥ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଥମ ଭୋଜନ ହଜମ ହୁଏ, ଅଧିକ ଖାଦ୍ୟ ପାଇଁ ଲାଳସା ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏ | ਚਉਥੈ ਆਈ ਊਂਘ ਅਖੀ ਮੀਟਿ ਪਵਾਰਿ ਗਇਆ ॥ଚତୁର୍ଥ ପ୍ରହରରେ ମନୁଷ୍ୟକୁ ନିଦ୍ରା ଆସିଯାଏ,
ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਤਾ ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਾ ਸਿੰਙੀ ਨਾਦੁ ਵਜਾਵਹਿ ॥ତୋତେ ଯେତେବେଳେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ଶରୀରରେ ବିଭୁତି ବୋଲିଥାଏ ଆଉ ନାଦ କରିଥାଏ। ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਪੜਹਿ ਕਤੇਬਾ ਮੁਲਾ ਸੇਖ ਕਹਾਵਹਿ ॥ତୋତେ ଯେତେବେଳେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ କୋରାନ ପଢିଥାଏ ଆଉ ମୁଲ୍ଲା ଓ ଶେଖ କୁହାଇଥାଏ। ਜਾ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਹੋਵਹਿ ਰਾਜੇ ਰਸ ਕਸ ਬਹੁਤੁ ਕਮਾਵਹਿ ॥ହେ
ਏਕ ਤੁਈ ਏਕ ਤੁਈ ॥੨॥ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୋର ବ୍ୟତୀତ ଅନ୍ୟ କେହି ସର୍ବଦା ସ୍ଥିର ନାହିଁ, ତିନି କାଳରେ ତୁ ହିଁ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଅଟୁ ਮਃ ੧ ॥ମହଲା 1 ਨ ਦਾਦੇ ਦਿਹੰਦ ਆਦਮੀ ॥ଜଗତରେ ଧାରିତ୍ରି ଉପରେ ଆକାଶର ସପ୍ତ ଲୋକ ସ୍ଥିର ନୁହେଁ, ଯେଉଁଠି ମନୁଷ୍ୟର କର୍ମର ନ୍ୟାୟ କରିବା ବାଲା ଦେବତା ରହିଥାନ୍ତି, ਨ ਸਪਤ ਜੇਰ ਜਿਮੀ ॥ଜମିର ତଳେ ସାତ ପାତାଳର ଲୋକ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥିର
ਖੁੰਢਾ ਅੰਦਰਿ ਰਖਿ ਕੈ ਦੇਨਿ ਸੁ ਮਲ ਸਜਾਇ ॥ଏହାକୁ ମଳି ବା ମନ୍ଥି ବା ପହଲମାନ ଭଳି ପୁରୁଷ ଏହାକୁ ଦବାଇ ଥାନ୍ତି ਰਸੁ ਕਸੁ ਟਟਰਿ ਪਾਈਐ ਤਪੈ ਤੈ ਵਿਲਲਾਇ ॥ଏହାର ରସ କଢାଯାଏ ଆଉ ଏହା ଜଳାଇବା ସମୟରେ ଶବ୍ଦ ହୋଇଥାଏ ଯେପରି ଏହା କାନ୍ଦୁ ଅଛି ਭੀ ਸੋ ਫੋਗੁ ਸਮਾਲੀਐ ਦਿਚੈ ਅਗਿ ਜਾਲਾਇ ॥ଆଖୁରୁ ମଧ୍ୟ ରସ କାଢି ଏକାଠି କରି ଅଗ୍ନିରେ ଜଳାଇ ଦିଆଯାଏ
ਪਰਬਤੁ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਹੋਵੈ ਹੀਰੇ ਲਾਲ ਜੜਾਉ ॥ଯଦି ମୋତେ ସୁନା ରୂପାର ପାହାଡ ମଧ୍ୟ ମିଳିଯାଏ, ਭੀ ਤੂੰਹੈ ਸਾਲਾਹਣਾ ਆਖਣ ਲਹੈ ਨ ਚਾਉ ॥੧॥ତାପରେ ମଧ୍ୟ, ମୁଁ ତୋହର ହିଁ ଯଶୋଗାନ କରିବି ଆଉ ତୋର ମହିମା କରିବା ପାଇଁ ମୋର ଇଚ୍ଛା ସମାପ୍ତ ହେବ ନାହି ਮਃ ੧ ॥ମହଲା 1 ਭਾਰ ਅਠਾਰਹ ਮੇਵਾ ਹੋਵੈ ਗਰੁੜਾ ਹੋਇ ਸੁਆਉ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯଦି ମୋ’ ପାଇଁ ଅଠର
ਮਃ ੧ ॥ମହଲା 1 ਹਕੁ ਪਰਾਇਆ ਨਾਨਕਾ ਉਸੁ ਸੂਅਰ ਉਸੁ ਗਾਇ ॥ହେ ନାନକ! ଅନ୍ୟର ଅଧିକାରକୁ ଖାଇବା ମୁସଲମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଘୁଷୁରି ମାଂସ ଖାଇବା ସମାନ ଅଟେ ଆଉ ହିନ୍ଦୁଙ୍କ ପାଇଁ ଗାଈ ମାଂସ ଖାଇବା ସମାନ ଅଟେ ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ਹਾਮਾ ਤਾ ਭਰੇ ਜਾ ਮੁਰਦਾਰੁ ਨ ਖਾਇ ॥ହିନ୍ଦୁଙ୍କ ଗୁରୁ ଆଉ ମୁସଲମାନଙ୍କ ପୀର ଖୁଦାଙ୍କ ଦରବାରରେ ଆମ ସପକ୍ଷରେ ରହିବେ ନାହିଁ ଯଦି ସେ ପରର ଅଧିକାର
ਅਵਰੀ ਨੋ ਸਮਝਾਵਣਿ ਜਾਇ ॥ତଥାପି ସେ ଅନ୍ୟକୁ ଉପଦେଶ ଦେବାକୁ ଯାଇଥାଏ ଯେ ମିଥ୍ୟା କୁହ ନାହିଁ। ਮੁਠਾ ਆਪਿ ਮੁਹਾਏ ਸਾਥੈ ॥ଯିଏ ନିଜେ ଲୁଟିହେଉଛି ଆଉ ନିଜ ସାଥୀଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଲୁଟୁ ଅଛି ਨਾਨਕ ਐਸਾ ਆਗੂ ਜਾਪੈ ॥੧॥ହେ ନାନକ! ସେ ଏହିପରି ନେତା ଜଣା ପଡୁଅଛି ॥1॥ ਮਹਲਾ ੪ ॥ମହଲା 4 ॥ ਜਿਸ ਦੈ ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ ਹੈ ਸੋ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਮੁਖਿ ਸਚੁ ਅਲਾਏ
ਸੋਭਾ ਸੁਰਤਿ ਸੁਹਾਵਣੀ ਜਿਨਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥੨॥ଯେଉଁମାନେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ନିଜ ଚିତ୍ତ ଲଗାଇଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ବଡ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସୁରତି ସୁନ୍ଦର ହୋଇଯାବ। ॥2॥ ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੨ ॥ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 2 ॥ ਅਖੀ ਬਾਝਹੁ ਵੇਖਣਾ ਵਿਣੁ ਕੰਨਾ ਸੁਨਣਾ ॥ନେତ୍ର ବିନା ଦେଖିବା, କାନ ବିନା ଶୁଣିବା, ਪੈਰਾ ਬਾਝਹੁ ਚਲਣਾ ਵਿਣੁ ਹਥਾ ਕਰਣਾ ॥ପାଦ ବିନା ଚାଲିବା, ହାତ ବିନା କାର୍ଯ୍ୟ