ਆਪੁ ਬੀਚਾਰਿ ਮਾਰਿ ਮਨੁ ਦੇਖਿਆ ਤੁਮ ਸਾ ਮੀਤੁ ਨ ਅਵਰੁ ਕੋਈ ॥ମୁଁ ସ୍ଵୟଂ ବିଚାର କରି ଏହାକୁ ଦେଖିଛି ଯେ ତୁମ ଭଳି ମିତ୍ର ଅନ୍ୟ କେହି ନାହାନ୍ତି। ਜਿਉ ਤੂੰ ਰਾਖਹਿ ਤਿਵ ਹੀ ਰਹਣਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਦੇਵਹਿ ਕਰਹਿ ਸੋਈ ॥੩॥“(ହେ ପ୍ରଭୁ!) ତୁ ମୋତେ ଯେପରି ରଖିଛୁ, ମୁଁ ସେପରି ରହିଛି, ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ ତୁ ପ୍ରଦାନ କରୁ, ତୁ ଯାହା କରୁଛୁ ତାହା ହୋଇଥାଏ
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥ଆଶା ମହଲା 1॥ ਕਾਇਆ ਬ੍ਰਹਮਾ ਮਨੁ ਹੈ ਧੋਤੀ ॥ଏହି ମାନବ ଶରୀର ହିଁ ପୂଜନୀୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟେ ଆଉ ମନ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣର ଧୋତି ଅଟେ; ਗਿਆਨੁ ਜਨੇਊ ਧਿਆਨੁ ਕੁਸਪਾਤੀ ॥ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନ ତାହାର ପଇତା ଅଟେ ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ତାହାର କୁଶ ଅଟେ। ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਸੁ ਜਾਚਉ ਨਾਉ ॥ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା ପରିବର୍ତ୍ତେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଏବଂ ଯଶ ହିଁ ମାଗିଥାଏ। ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ
ਐਸਾ ਗੁਰਮਤਿ ਰਮਤੁ ਸਰੀਰਾ ॥ ਹਰਿ ਭਜੁ ਮੇਰੇ ਮਨ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ମୋର ମନ! ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ସହିତ ଏପରି ହରିଙ୍କ ଭଜନ କର, “ ଯିଏ ସମସ୍ତ ଶରୀରରେ ରହିଛନ୍ତି ଆଉ ବହୁତ ଗଭୀର ଏବଂ ଗମ୍ଭୀର ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਅਨਤ ਤਰੰਗ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਰੰਗਾ ॥ଯାହାର ମନରେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତିର ଅନନ୍ତ ଲହରି ଉଠିଥାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ਅਨਦਿਨੁ ਸੂਚੇ ਹਰਿ
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ହରି ରସ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଅଛି ଆଉ ନବନିଧି ଦେଉଥିବା ନାମ ପଦାର୍ଥକୁ ପାଇଛି॥1॥ରୁହ॥ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਚੁ ਸਾਚਾ ਨਾਉ ॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର କର୍ମ ଏବଂ ଧର୍ମ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସତ୍ୟନାମ ହିଁ ଅଟେ,” ਤਾ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ମୁଁ ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ। ਜੋ ਹਰਿ ਰਾਤੇ ਸੇ ਜਨ
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਪਾਏ ਨਿਜ ਥਾਉ ॥੧॥ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥1॥ ਮਨ ਚੂਰੇ ਖਟੁ ਦਰਸਨ ਜਾਣੁ ॥ନିଜ ମନରେ ଯେତେ ଷଡ ଦର୍ଶନର ଜ୍ଞାନ ଅଛି ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਪੂਰਨ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଭଗବାନଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ସର୍ବ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁଙ୍କ ଠାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਅਧਿਕ ਤਿਆਸ ਭੇਖ ਬਹੁ ਕਰੈ ॥ମାୟାର ଅଧିକ ତୃଷ୍ଣା କାରଣରୁ ମନୁଷ୍ୟ ଅଧିକ ବିଷ ଧାରଣ କରିଥାଏ।
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥ଆଶା ମହଲା 1॥ ਕਰਮ ਕਰਤੂਤਿ ਬੇਲਿ ਬਿਸਥਾਰੀ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਫਲੁ ਹੂਆ ॥ଶୁଭ କର୍ମ ଏବଂ ଉତମ ଆଚରଣର ଲତା ମାଳିଅଛି ଆଉ ସେହି ଲତାରେ ରାମ ନାମର ଫଳ ଲାଗିଅଛି। ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜੈ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਜਨਿ ਕੀਆ ॥੧॥ସେହି ରାମ ନାମର କୌଣସି ସ୍ୱରୂପ ଅଥବା ରେଖା ନଥାଏ, ଏହି ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଗୁଞ୍ଜନ କରୁଅଛି। ନିରଞ୍ଜନ ଏହି ଶବ୍ଦକୁ
ਜੇ ਸਉ ਵਰ੍ਹਿਆ ਜੀਵਣ ਖਾਣੁ ॥ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ ସହସ୍ର ବର୍ଷ ଜୀବନ ରହିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖାଉ ଥାଏ ତାହାହେଲେ ਖਸਮ ਪਛਾਣੈ ਸੋ ਦਿਨੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥੨॥କେବଳ ସେହି ଦିନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ସ୍ଵୀକୃତ ହେବ, ଯେତେବେଳେ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପରିଚୟ ପାଇବ ॥2॥ ਦਰਸਨਿ ਦੇਖਿਐ ਦਇਆ ਨ ਹੋਇ ॥ନିବେଦନ କରୁଥିବା ମନୁଷ୍ୟର ଚେହେରା ଦେଖି ଲାଞ୍ଚୁଆ ଅଧିକାରୀକୁ ତାହା ଉପରେ ଦୟା ଆସେ ନାହିଁ। ਲਏ ਦਿਤੇ ਵਿਣੁ ਰਹੈ ਨ
ਕੀਮਤਿ ਪਾਇ ਨ ਕਹਿਆ ਜਾਇ ॥ବାସ୍ତବରେ ସେହି ସଗୁଣ ସ୍ୱରୂପ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନା କେହି ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିପାରିବେ ଆଉ ନା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ଅନ୍ତ କେହି କହିପାରିବ, କାରଣ ସେ ଅନନ୍ତ ଓ ଅସୀମ ଅଟନ୍ତି। ਕਹਣੈ ਵਾਲੇ ਤੇਰੇ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥੧॥ଯିଏ ତୁମର ମହିମାର ଅନ୍ତ ପାଇଛି, ଅର୍ଥାତ ତୁମ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ସ୍ଵରୁପକୁ ଜାଣିଛି,ସେ ତୁମ ଠାରେ ହିଁ ଅଭେଦ ହୋଇଯାଏ ॥1॥ ਵਡੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬਾ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰਾ
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥ଆଶା ମହଲା 4॥ ਸੋ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਹਰਿ ਅਗਮਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥ସେହି ଅକାଳପୁରୁଷ ସୃଷ୍ଟିର ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ବ୍ୟାପକ ଅଛନ୍ତି, ପୁଣି ମାୟାତୀତ ଅଟନ୍ତି, ଅଗମ୍ୟ ତଥା ଅନନ୍ତ ଅଟନ୍ତି। ਸਭਿ ਧਿਆਵਹਿ ਸਭਿ ਧਿਆਵਹਿ ਤੁਧੁ ਜੀ ਹਰਿ ਸਚੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾ ॥ହେ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ସୃଜନ ହାର ପରମାତ୍ମା! ସମସ୍ତେ ତୁମର ଧ୍ୟାନ ଅତୀତରେ ମଧ୍ୟ କରୁଥିଲେ, ବର୍ତ୍ତମାନ ମଧ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଆଉ
ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥1 ଆ—ସେ ହିଁ ଏକ ନିରଙ୍କାର ଅଟନ୍ତି। ସତ୍ୟ ନାମ – ତାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ। କର୍ତ୍ତା – ସେ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏବଂ ଏହାର ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି। ପୁରୁଖା – ସେ ଏହି ସବୁ କରିବାରେ ସିଦ୍ଧ (ଶକ୍ତିମାନ)। ନିର୍ଭୀକ – ତାଙ୍କ ଭିତରେ କୌଣସି ପ୍ରକାରର ଭୟ ନାହିଁ । ତାହା ହେଉଛି, ଅନ୍ୟ ଦେବତା, ଭୂତ ଏବଂ