ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥ ਜਿਸ ਕੀ ਤਿਸ ਕੀ ਕਰਿ ਮਾਨੁ ॥ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଏହି ସୃଷ୍ଟି, ଧନ-ସମ୍ପଦ ଅଛି, ਆਪਨ ਲਾਹਿ ਗੁਮਾਨੁ ॥ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଭାବ ଓ ଗର୍ବ ତ୍ୟାଗ କର। ਜਿਸ ਕਾ ਤੂ ਤਿਸ ਕਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥ଯାହାଠାରୁ ତୁ ଜାତ ହୋଇଛୁ, ସବୁକିଛି ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଅଟେ। ਤਿਸਹਿ ਅਰਾਧਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥੧॥ତାହାଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା
ਓੁਂ ਨਮੋ ਭਗਵੰਤ ਗੁਸਾਈ ॥ଓଁକୁ ଆମର ପ୍ରଣାମ ଅଟେ, ਖਾਲਕੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬ ਠਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସେ ହିଁ ଭଗବନ୍ତ, ଜଗତପାଳକ, ସ୍ରଷ୍ଟା ସବୁସ୍ଥାନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਜਗੰਨਾਥ ਜਗਜੀਵਨ ਮਾਧੋ ॥ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ଜଗତକୁ ଜୀବନ ଦେବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ਭਉ ਭੰਜਨ ਰਿਦ ਮਾਹਿ ਅਰਾਧੋ ॥ହୃଦୟରେ ସେହି ଭୟଭଞ୍ଜନଙ୍କ ଆରାଧନା କର। ਰਿਖੀਕੇਸ ਗੋਪਾਲ ਗੋੁਵਿੰਦ ॥ହେ ଋଷିକେଶ,
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥ ਕਿਸੁ ਭਰਵਾਸੈ ਬਿਚਰਹਿ ਭਵਨ ॥ଆରେ, ତୁ କାହା ଭରସାରେ ଦୁନିଆରେ ବିଚରଣ କରୁଅଛୁ? ਮੂੜ ਮੁਗਧ ਤੇਰਾ ਸੰਗੀ ਕਵਨ ॥ହେ ମୂର୍ଖ! ଏଠାରେ ତୋର ସାଥି କିଏ ଅଛି? ਰਾਮੁ ਸੰਗੀ ਤਿਸੁ ਗਤਿ ਨਹੀ ਜਾਨਹਿ ॥ରାମ ହିଁ ତୋର ସାଥି ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତୁ ତାହାଙ୍କ ଗତିକୁ ଜାଣି ନାହୁଁ। ਪੰਚ ਬਟਵਾਰੇ ਸੇ ਮੀਤ ਕਰਿ ਮਾਨਹਿ ॥੧॥କାମ,
ਪੰਚ ਸਿੰਘ ਰਾਖੇ ਪ੍ਰਭਿ ਮਾਰਿ ॥କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ରୂପୀ ଅହଂକାର ରୂପୀ ପାଞ୍ଚ ସିଂହକୁ ପ୍ରଭୁ ମାରି ଦେଇଛନ୍ତି, ਦਸ ਬਿਘਿਆੜੀ ਲਈ ਨਿਵਾਰਿ ॥ଦଶ ଇନ୍ଦ୍ରିୟର ପ୍ରଭାବକୁ ମଧ୍ୟ ସେ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି, ਤੀਨਿ ਆਵਰਤ ਕੀ ਚੂਕੀ ਘੇਰ ॥ମାୟାର ରଜ, ତମ ଏବଂ ସତ୍ତ୍ଵ ଗୁଣର ପ୍ରଭାବ ମଧ୍ୟ ସମାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ਸਾਧਸੰਗਿ ਚੂਕੇ ਭੈ ਫੇਰ ॥੧॥ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଜନ୍ମ-ମରଣର
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥ ਈਧਨ ਤੇ ਬੈਸੰਤਰੁ ਭਾਗੈ ॥ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଲୀଳା ଏତେ ବିଚିତ୍ର ଯେ ଯଦି ତାହାଙ୍କ ଇଛା ହୋଇଥାଏ, ଅଗ୍ନି ମଧ୍ୟ କାଠକୁ ଜଳାଇବା ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ। ਮਾਟੀ ਕਉ ਜਲੁ ਦਹ ਦਿਸ ਤਿਆਗੈ ॥ଜଳ ସ୍ଵୟଂ ମାଟିକୁ ଗୋଳାଇ ଦେଇଥାଏ ଏବ ଚାରିଆଡେ ଏକ ଛାଡିଦେଇଥାଏ, ଅର୍ଥାତ ପୃଥିବୀ ସମୁଦ୍ରରେ ବାସ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ସମୁଦ୍ର ଏହାକୁ ସ୍ଵୟଂ ମଧ୍ୟରେ ବୁଡାଏ ନାହିଁ।
ਰਾਗੁ ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ਦੁਪਦੇରାଗ ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ଘର 2 ଦୁପଦୀ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਗਾਵਹੁ ਰਾਮ ਕੇ ਗੁਣ ਗੀਤ ॥ନିତ୍ୟ ରାମଙ୍କ ଗୁଣ ଗାନ କର। ਨਾਮੁ ਜਪਤ ਪਰਮ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਮੇਰੇ ਮੀਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ରାମ ନାମ ଜପିବା
ਅਜਾਮਲ ਕਉ ਅੰਤ ਕਾਲ ਮਹਿ ਨਾਰਾਇਨ ਸੁਧਿ ਆਈ ॥ଏବେ ଅନ୍ତିମ ସମୟରେ ପାପୀ ଅଜାମଲକୁ ନାରାୟଣଙ୍କ ସ୍ମରଣ ଆସିଛି, ਜਾਂ ਗਤਿ ਕਉ ਜੋਗੀਸੁਰ ਬਾਛਤ ਸੋ ਗਤਿ ਛਿਨ ਮਹਿ ਪਾਈ ॥੨॥ସେ ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ଏପରି ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଛି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ବଡ ବଡ ଯୋଗୀଶ୍ଵର ମଧ୍ୟ ଅଭିଳାଷୀ ହୋଇଛନ୍ତି||2|| ਨਾਹਿਨ ਗੁਨੁ ਨਾਹਿਨ ਕਛੁ ਬਿਦਿਆ ਧਰਮੁ ਕਉਨੁ ਗਜਿ ਕੀਨਾ ॥ଗଜେନ୍ଦ୍ର ହାତୀ ପାଖରେ
ਆਖੁ ਗੁਣਾ ਕਲਿ ਆਈਐ ॥କଳିଯୁଗ ଆସି ଯାଇଛି, ଏଥିପାଇଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର। ਤਿਹੁ ਜੁਗ ਕੇਰਾ ਰਹਿਆ ਤਪਾਵਸੁ ਜੇ ਗੁਣ ਦੇਹਿ ਤ ਪਾਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସତ୍ୟ, ତ୍ରେତୟା ଏବଂ ଦ୍ଵାପର ଯୁଗର ନ୍ୟାୟ ଏବେ ସମାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି। ଏହି ଯୁଗରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ ହିଁ ସବୁଠାରୁ ବଡ ଉପଲବ୍ଧି ଓ ମୁକ୍ତିର ସାଧନା ଅଟେ ॥1॥ରୁହ॥ ਕਲਿ ਕਲਵਾਲੀ ਸਰਾ ਨਿਬੇੜੀ ਕਾਜੀ ਕ੍ਰਿਸਨਾ ਹੋਆ ॥କଳହ-କ୍ଲେଶ
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਬਿਵਰਜਿ ਸਮਾਏ ॥ମୋହ-ମାୟା ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହି ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ନାମରେ ଲୀନ ହୋଇଥାଏ। ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥ଯଦି ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ଜୀବକୁ ନିଜ ସଙ୍ଗତିରେ ରଖି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି। ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਹੀਰਾ ॥ନାମ ରୂପୀ ରତ୍ନ ଅମୂଲ୍ୟ ହୀରା ଅଟେ ଏବଂ ਤਿਤੁ ਰਾਤਾ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਧੀਰਾ ॥੨॥ମୋର ମନ ଧୈର୍ଯ୍ୟବାନ ହୋଇ ସେଥିରେ ଲୀନ ହୋଇ
ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଆଧାର ମିଳିଯାଏ, ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋ ਜਨੁ ਆਪਾਰੁ ॥੭॥କୋଟି କୋଟି ମଧ୍ୟରେ ସେହି ବିରଳ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତ ଅଟେ॥7॥ ਏਕੁ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਸਚੁ ਏਕੈ ॥ଦୁନିଆରେ କେହି ଭଲ ଓ ମନ୍ଦ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏକ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି। ਬੂਝੁ ਗਿਆਨੀ ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਟੇਕੈ ॥ହେ ଜ୍ଞାନୀ! ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସାହାରା ନେଇ