ਨਿਹਚਲੁ ਰਾਜੁ ਸਦਾ ਹਰਿ ਕੇਰਾ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਰਾਮ ॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହୁକୁମ ସର୍ବଦା ନିଶ୍ଚଳ ଅଟେ ତଥା ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି। ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਸਦਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਏਕੋ ਜਾਣਿਆ ॥ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ନାହାନ୍ତି, କେବଳ ସେ ହିଁ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଥାଏ। ਧਨ
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕਿਨੈ ਪਛਾਣਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥କୋଟି କୋଟିରେ କେହି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ହରିନାମର ଭେଦକୁ ଜାଣିଥାଏ, ଜଗତରେ କେବଳ ହରିନାମ ହିଁ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਪਤਿ ਖੋਈ ॥੩॥ହେ ନାନକ! ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ବଡିମା ମିଳିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଫସି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜର ଇଜ୍ଜତ ହରାଇ ଥାଏ॥3॥ ਭਗਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਕਾਰਜੁ ਸਾਚਾ
ਅੰਦਰਹੁ ਦੁਰਮਤਿ ਦੂਜੀ ਖੋਈ ਸੋ ਜਨੁ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗਾ ॥ଯିଏ ନିଜର ଦୁର୍ମତି ଓ ଦୈତ୍ୟଭାବକୁ ନିଜ ମନରୁ ବାହାର କରି ଦେଇଛି, ସେ ହରିଙ୍କ ଆରାଧନାରେ ଲାଗିଥାଏ। ਜਿਨ ਕਉ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਨੀ ਮੇਰੈ ਸੁਆਮੀ ਤਿਨ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਏ ॥ମୋର ସ୍ଵାମୀ ଯାହାଙ୍କ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି, ସେ ରାତିଦିନ ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ। ਸੁਣਿ ਮਨ ਭੀਨੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥੨॥ହରିଙ୍କ ଗୁଣ ଶୁଣି
ਆਪਿ ਸਾਜੇ ਥਾਪਿ ਵੇਖੈ ਤਿਸੈ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ॥ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜଗତକୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ଏହାର ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ଇଛା ସନ୍ଥଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ। ਸਾਜਨ ਰਾਂਗਿ ਰੰਗੀਲੜੇ ਰੰਗੁ ਲਾਲੁ ਬਣਾਇਆ ॥੫॥ସନ୍ଥ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାନ୍ତି ଆଉ ସେ ପ୍ରେମ ରୂପ ଗଭୀର ଲାଲ ରଙ୍ଗ ବନାଇଛନ୍ତି॥5॥ ਅੰਧਾ ਆਗੂ ਜੇ ਥੀਐ ਕਿਉ ਪਾਧਰੁ ਜਾਣੈ ॥ହେ ଭାଇ! ଯଦି ଅନ୍ଧ
ਸਾਝ ਕਰੀਜੈ ਗੁਣਹ ਕੇਰੀ ਛੋਡਿ ਅਵਗਣ ਚਲੀਐ ॥ଯଦି ସଜ୍ଜନ ସାଥିରେ ମିଶି ଗୁଣର ଭାଗୀଦାରୀ କରାଯାଏ, ତାହାହେଲେ ହିଁ ମିଜ ଅବଗୁଣକୁ ଛାଡି ସତମାର୍ଗରେ ଚାଲିଥାଏ। ਪਹਿਰੇ ਪਟੰਬਰ ਕਰਿ ਅਡੰਬਰ ਆਪਣਾ ਪਿੜੁ ਮਲੀਐ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଉତ୍ତମ ଗୁଣକୁ ନିଜ ଶୃଙ୍ଗାର ବନାଇ ମନର କୋମଳତା ରୂପୀ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିଥାଏ, ସେ ବିକାରକୁ ପଛରେ ପକାଇ ଜୀବନ ରୂପୀ ସଂଗ୍ରାମ ଜିତିଯାଇ ଥାଏ। ਜਿਥੈ ਜਾਇ ਬਹੀਐ ਭਲਾ
ਸਗਲੀ ਜੋਤਿ ਜਾਤਾ ਤੂ ਸੋਈ ਮਿਲਿਆ ਭਾਇ ਸੁਭਾਏ ॥ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ତୋର ହିଁ ଜ୍ୟୋତି ଅଛି ଆଉ ମୁ ଜାଣି ଦେଇଛି ଯେ ସେହି ଜ୍ୟୋତି ତୁ ହିଁ ଅଟୁ, ତୁ ମୋତେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାରେ ମିଳିଛୁ। ਨਾਨਕ ਸਾਜਨ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ਸਾਚਿ ਮਿਲੇ ਘਰਿ ਆਏ ॥੧॥ହେ ନାନକ! ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ ଆଉ ସେହି ସତ୍ୟ ନାମ ଦ୍ଵାରା ମୋର ହୃଦୟ ଘରକୁ
ਬਾਬੁਲਿ ਦਿਤੜੀ ਦੂਰਿ ਨਾ ਆਵੈ ਘਰਿ ਪੇਈਐ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ମୋ’ ବାପା ମୋତେ ମୋର ବିବାହ କରି ମୋତେ ଘର ଠାରୁ ଦୂରକୁ ପଠାଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ପୁନଃ ଆସି ପାରିବି ନାହିଁ। ਰਹਸੀ ਵੇਖਿ ਹਦੂਰਿ ਪਿਰਿ ਰਾਵੀ ਘਰਿ ਸੋਹੀਐ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ ॥ମୋର ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ସହିତ ରମଣ କରିଥାନ୍ତି, ମୁଁ ତାହାଙ୍କୁ ନିଜ ସମ୍ମୁଖରେ ଦେଖି ପ୍ରସନ୍ନ ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଘରେ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਗੁਣਵੰਤੀ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5 ଗୁଣବନ୍ତୀ ॥ ਜੋ ਦੀਸੈ ਗੁਰਸਿਖੜਾ ਤਿਸੁ ਨਿਵਿ ਨਿਵਿ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ਜੀਉ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଯେଉଁ ଶିଷ୍ୟ ଦେଖା ଦିଅନ୍ତି, ମୁଁ ନତମସ୍ତକ ହୋଇ ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ପଡିଥାଏ। ਆਖਾ ਬਿਰਥਾ ਜੀਅ ਕੀ ਗੁਰੁ ਸਜਣੁ ਦੇਹਿ ਮਿਲਾਇ ਜੀਉ ॥ମୁଁ ତାହାଙ୍କୁ ନିଜ ମନର ବ୍ୟଥା ବତାଇ ଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କୁ ନିବେଦନ କରିଥାଏ ଯେ ସେ ମୋତେ ମୋହର ସଜ୍ଜନ ଗୁରୁଙ୍କ
ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ਅਨੇਕ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮਤੇ ॥ଅନେକ ଜୀବ ଜଗତକୁ ଆସନ୍ତି ଓ ଯାଆନ୍ତି ଏବଂ ପୁନଃ ପୁନଃ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାନ୍ତି। ਬਿਨੁ ਬੂਝੇ ਸਭੁ ਵਾਦਿ ਜੋਨੀ ਭਰਮਤੇ ॥੫॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ବୁଝିବା ବିନା ତାହାର ସବୁକିଛି ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ ଆଉ ସେ ଯୋନିରେ ହିଁ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ॥5॥ ਜਿਨੑ ਕਉ ਭਏ ਦਇਆਲ ਤਿਨੑ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਭਇਆ ॥ଯାହା ଉପରେ ସେ ଦୟାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ସାଧୁଙ୍କ ସଂଗତି
ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਰਹਿ ਗਏ ਮਨਿ ਵੁਠਾ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਜੀਉ ॥ନିରଙ୍କାର ପ୍ରଭୁ ମୋର ମନରେ ବାସ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି। ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਈਐ ਊਚਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰੁ ਜੀਉ ॥ସେହି ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ, ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପରାମ୍ପର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅନ୍ତ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ। ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਣਾ ਵਿਸਰੈ ਸੋ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਲਖ ਵਾਰ ਜੀਉ ॥੬॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ନିଜ