ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗୌଡୀୟ ମହଲା 5 ॥ ਤੁਮ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰਾਤੇ ਸੰਤਹੁ ॥ହେ ସନ୍ଥଜନ! ତୁମେ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ମଗ୍ନ ହୁଅ। ਨਿਬਾਹਿ ਲੇਹੁ ਮੋ ਕਉ ਪੁਰਖ ਬਿਧਾਤੇ ਓੜਿ ਪਹੁਚਾਵਹੁ ਦਾਤੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ଅକାଳପୁରୁଷ ବିଧାତା! ହେ ମୋର ଦାତା! ମୋତେ ମଧ୍ୟ (ନିଜ ପ୍ରେମରେ) ରଖ ଏବଂ ମୋତେ ମୋର ଅନ୍ତିମ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚାଇ ଦିଅ ॥1॥ରୁହ॥ ਤੁਮਰਾ ਮਰਮੁ ਤੁਮਾ ਹੀ ਜਾਨਿਆ
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥ ਜੋਗ ਜੁਗਤਿ ਸੁਨਿ ਆਇਓ ਗੁਰ ਤੇ ॥ଯୋଗର ଯୁକ୍ତି ମୁଁ ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ଠାରୁ ଶୁଣିଛି। ਮੋ ਕਉ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਬੁਝਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ମୋତେ ସଦଗୁରୁ ଏହି (ଯୁକ୍ତି) ନିଜ ବାଣୀ ଦ୍ଵାରା ବୁଝାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਨਉ ਖੰਡ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਇਸੁ ਤਨ ਮਹਿ ਰਵਿਆ ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਨਮਸਕਾਰਾ ॥ମୁଁ ସେହି ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପ୍ରାଣାମ କରିଥାଏ, ଯିଏ ପୃଥିବୀର ନବଖଣ୍ଡ ଏବଂ
ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਤੁਮਰੇ ਰੰਗਾ ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਸੁਖਦਾਤੇ ॥ହେ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର! ହେ ସୁଖଦାତା! ମୁଁ ତୋର କୌତୁକ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରୁନାହିଁ। ਅਗਮ ਅਗੋਚਰ ਪ੍ਰਭ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਤੇ ॥੨॥ଅଗମ୍ଯ, ଅଗୋଚର ଏବଂ ଅବିନାଶୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ବୋଧ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥2॥ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਕਾਟਿ ਕੀਏ ਨਿਹਕੇਵਲ ਜਬ ਤੇ ਹਉਮੈ ਮਾਰੀ ॥ଯେବେ ମୁଁ ନିଜ ଅହଂକାର ନିବୃତ୍ତ କରିଛି, ମୋର
ਕਰਿ ਕਰਿ ਹਾਰਿਓ ਅਨਿਕ ਬਹੁ ਭਾਤੀ ਛੋਡਹਿ ਕਤਹੂੰ ਨਾਹੀ ॥ମୁଁ ବିଭନ୍ନ ପ୍ରୟାସ କରି ହାରିଯାଇଛି, ପରନ୍ତୁ, ଏହା କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ମୋର ପିଛା ଛାଡୁ ନାହିଁ। ਏਕ ਬਾਤ ਸੁਨਿ ਤਾਕੀ ਓਟਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਟਿ ਜਾਹੀ ॥੨॥ମୁଁ ଏକ କଥା ଶୁଣିଛି ଯେ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ତାହାର ମନ୍ଦ ଗୁଣ ଚାଲିଯାଏ, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି ॥2॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸੰਤ ਮਿਲੇ ਮੋਹਿ ਤਿਨ ਤੇ ਧੀਰਜੁ
ਅੰਤਰਿ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਵਿਚਿ ਪੜਦਾ ਹਉਮੈ ਪਾਈ ॥ଅଲକ୍ଷ୍ୟ ପରମେଶ୍ଵର ଜୀବର ଆତ୍ମା ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭିତରେ ଥିବା ଅହଂକାରର ଆବରଣ ହେତୁ ଏହା ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਭੋ ਜਗੁ ਸੋਇਆ ਇਹੁ ਭਰਮੁ ਕਹਹੁ ਕਿਉ ਜਾਈ ॥੧॥ସାରା ଦୁନିଆ ମୋହ-ମାୟାରେ ନିଦ୍ରାମଗ୍ନ ଅଛି, କୁହ, ଏହି ଭ୍ରମ କିପରି ଦୂର ହେବ?॥1॥ ਏਕਾ ਸੰਗਤਿ ਇਕਤੁ ਗ੍ਰਿਹਿ ਬਸਤੇ ਮਿਲਿ ਬਾਤ ਨ ਕਰਤੇ ਭਾਈ
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੫ରାଗ ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 5 ॥ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହା ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ। ਕਵਨ ਗੁਨ ਪ੍ਰਾਨਪਤਿ ਮਿਲਉ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ମୋର ମାତା! ମୁଁ କେଉଁ ଗୁଣ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣପତି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମିଳିପାରିବି? ॥1॥ରୁହ॥ ਰੂਪ ਹੀਨ ਬੁਧਿ ਬਲ ਹੀਨੀ ਮੋਹਿ ਪਰਦੇਸਨਿ ਦੂਰ ਤੇ ਆਈ ॥੧॥ମୁଁ ରୂପହୀନ, ବୁଦ୍ଧିହୀନ ଏବଂ ବଳହୀନ
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥ ਭੁਜ ਬਲ ਬੀਰ ਬ੍ਰਹਮ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ਗਰਤ ਪਰਤ ਗਹਿ ਲੇਹੁ ਅੰਗੁਰੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ଭୁଜବଳ ସୁରବୀର ପ୍ରଭୁ! ହେ ସୁଖର ସାଗର! ମୁଁ (ବିକାରର) ଗାତରେ ପଡିଯାଉଛି, ମୋତେ ଧରି ରକ୍ଷା କର ॥1॥ରୁହ॥ ਸ੍ਰਵਨਿ ਨ ਸੁਰਤਿ ਨੈਨ ਸੁੰਦਰ ਨਹੀ ਆਰਤ ਦੁਆਰਿ ਰਟਤ ਪਿੰਗੁਰੀਆ ॥੧॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ମହିମା ଶୁଣିବା ପାଇଁ ମୋର କାନରେ ଜ୍ଞାନ
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ମୋତେ ପରମ ପଦ (ମୋକ୍ଷ) ମିଳିଯାଇଛି ॥2॥ ਜਨ ਕੀ ਕੀਨੀ ਆਪਿ ਸਹਾਇ ॥ନିଜ ସେବକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସହାୟତା କରିଥାନ୍ତି। ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਲਗਿ ਦਾਸਹ ਪਾਇ ॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକଙ୍କ ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶ କରି ମୋତେ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଛି। ਆਪੁ ਗਇਆ ਤਾ ਆਪਹਿ ਭਏ ॥ଯେବେ ଅହଂ ଚାଲିଯାଏ, ସେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସ୍ଵାମୀ ହୋଇଯାଏ। ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ
ਮਇਆ ਕਰੀ ਪੂਰਨ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ପୂର୍ଣ୍ଣ ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ମୋ’ ଉପରେ ବଡ ଦୟା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕੇ ਪੂਰੇ ਭਾਗ ॥ହେ ନାନକ! କୁହ, ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିର କପାଳରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇଥାଏ, ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਸਥਿਰੁ ਸੋਹਾਗੁ ॥੨॥੧੦੬॥ସେ ସଦା ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଆଉ ସଦା ସ୍ଥିର ରହୁଥିବା ସ୍ଵାମୀ ନିଜ ହାତ ରଖିଥାନ୍ତି ॥2॥106॥ ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ଗଉଡି
ਦੁਖ ਬਿਸਾਰਿ ਸੁਖ ਅੰਤਰਿ ਲੀਨਾ ॥੧॥ଏବେ ମୁଁ ଦୁଃଖକୁ ଭୁଲି ସୁଖରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ॥1॥ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਮੋ ਕਉ ਗੁਰਿ ਦੀਨਾ ॥ଗୁରୁ ମୋତେ ଜ୍ଞାନର ଅଞ୍ଜନ ଦେଇଛନ୍ତି। ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਜੀਵਨੁ ਮਨ ਹੀਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ରାମନାମ ବିନା ମୋର ଜୀବନ ହୀନ ଥିଲା॥1॥ରୁହ॥ ਨਾਮਦੇਇ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿ ਜਾਨਾਂ ॥ନାମଦେବ ସ୍ମରଣ କରି ଜାଣିଛନ୍ତି ଆଉ ਜਗਜੀਵਨ ਸਿਉ ਜੀਉ ਸਮਾਨਾਂ ॥੨॥੧॥ତାହାଙ୍କ ଆତ୍ମା