ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਮਨਹਿ ਆਧਾਰੋ ॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଅମୃତ ନାମ ମନର ସାହାରା ଅଟେ। ਜਿਨ ਦੀਆ ਤਿਸ ਕੈ ਕੁਰਬਾਨੈ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਨਮਸਕਾਰੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଯିଏ ଏହା ଦେଇଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ଆମର କରବଦ୍ଧ ପ୍ରଣାମ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥ ਬੂਝੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਸਹਜਿ ਸੁਹੇਲਾ ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਬਿਖੁ ਜਾਰੋ ॥ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି, ସାରା ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮਿਲਿ ਸੰਤਸੰਗਤਿ ਤੇ ਮਗਨ ਭਏ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੨॥੨੫॥੪੮॥ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ମିଶି ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ||2||25||48|| ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਅਪਨਾ ਮੀਤੁ ਸੁਆਮੀ ਗਾਈਐ ॥ନିଜ ମିତ୍ର ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନ କର, ਆਸ ਨ ਅਵਰ ਕਾਹੂ ਕੀ ਕੀਜੈ ਸੁਖਦਾਤਾ ਪ੍ਰਭੁ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଅନ୍ୟ କାହାର ଆଶା କରନାହିଁ, ସୁଖଦାତା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କର॥1॥ରୁହ॥ ਸੂਖ ਮੰਗਲ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੈ ਅਤੁਲ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਜਨਮ ਮਰਣ ਭੈ ਲਾਥੇ ॥੨॥੨੦॥੪੩॥ହେ ନାନକ! ମୁଁ ଅସୀମ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଏବଂ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଭୟ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି||2||20||43|| ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਰੇ ਮੂੜ੍ਹ੍ਹੇ ਆਨ ਕਾਹੇ ਕਤ ਜਾਈ ॥ଆରେ ମୂର୍ଖ! ତୁ କେଉଁଠିକୁ ଆଉ କାହିଁକି ଯାଉ? ਸੰਗਿ ਮਨੋਹਰੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਰੇ ਭੂਲਿ ਭੂਲਿ ਬਿਖੁ ਖਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ମନୋହର ଅମୃତ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦਰਸੁ ਪੇਖਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਭ ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਆਸਾ ॥੨॥੧੫॥੩੮॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସବୁ କାମନା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥାଏ||2||15||38|| ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਚਰਨਹ ਗੋਬਿੰਦ ਮਾਰਗੁ ਸੁਹਾਵਾ ॥ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମାର୍ଗ ହିଁ ଚରଣ ପାଇଁ ସୁଖମୟ ଅଟେ, ਆਨ ਮਾਰਗ ਜੇਤਾ ਕਿਛੁ ਧਾਈਐ ਤੇਤੋ ਹੀ ਦੁਖੁ ਹਾਵਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥କାରଣ ଅନ୍ୟ ମାର୍ଗ
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਮੈ ਸਹਜ ਘਰੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਖਜੀਨਾ ॥੨॥੧੦॥੩੩॥ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହୃଦୟ-ଘରେ ହରି-ଭକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||2||10||33|| ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਮੋਹਨ ਸਭਿ ਜੀਅ ਤੇਰੇ ਤੂ ਤਾਰਹਿ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ସବୁ ଜୀବ ତୋର ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତୁ ମୁକ୍ତିଦାତା ଅଟୁ। ਛੁਟਹਿ ਸੰਘਾਰ ਨਿਮਖ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਕੋਟਿ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਉਧਾਰਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ତୋର କିଞ୍ଚିତ
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਮਨਮੋਹਨ ਲਾਲਨ ਸੁਖਦਾਈ ਸਰਬਾਂਗੈ ॥ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି। ਗੁਰਿ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਪਾਹਿ ਪਠਾਇਓ ਮਿਲਹੁ ਸਖਾ ਗਲਿ ਲਾਗੈ ॥੨॥੫॥੨੮॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଗୁରୁ ମୋତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖକୁ ପଠାଇଛନ୍ତି, ଯେପରି ସେହି ସଖାକୁ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ପାରିବି||2||5||28|| ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਅਬ ਮੋਰੋ ਠਾਕੁਰ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਾਨਾਂ ॥ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋର ମନ ଠାକୁରଙ୍କ
ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ਦੁਪਦੇ ਘਰੁ ੪ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5 ଦୁପଦୀ ଘର 4 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਮੋਹਨ ਘਰਿ ਆਵਹੁ ਕਰਉ ਜੋਦਰੀਆ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ହାତ ଯୋଡି ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ, ଘରକୁ ଆସ। ਮਾਨੁ ਕਰਉ ਅਭਿਮਾਨੈ ਬੋਲਉ ਭੂਲ ਚੂਕ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰਿਅ ਚਿਰੀਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ମାନ କରିଥାଏ, ଅଭିମାନରେ ବୋଲିଥାଏ, ତଥାପି ମୁଁ ତୋର
ਸਗਲ ਪਦਾਰਥ ਸਿਮਰਨਿ ਜਾ ਕੈ ਆਠ ਪਹਰ ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਾਪਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସମସ୍ତ ପଦାର୍ଥ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ହେ ମୋର ମନ! ଆଠ ପହର ତାହାଙ୍କ ଜପ କର॥1॥ରୁହ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਸੁਆਮੀ ਤੇਰਾ ਜੋ ਪੀਵੈ ਤਿਸ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸ ॥ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଯିଏ ତୋର ନାମାମୃତ ପାନ କରିଥାଏ, ସେ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ। ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਨਾਸਹਿ ਆਗੈ ਦਰਗਹ ਹੋਇ
ਚਿਤਵਨਿ ਚਿਤਵਉ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬੈਰਾਗੀ ਕਦਿ ਪਾਵਉ ਹਰਿ ਦਰਸਾਈ ॥ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ବୈରାଗୀ ଚିତ୍ତ ଏହା ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ ଯେ କେବେ ହରିଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ। ਜਤਨ ਕਰਉ ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਹੀ ਧੀਰੈ ਕੋਊ ਹੈ ਰੇ ਸੰਤੁ ਮਿਲਾਈ ॥੧॥ଅନେକ ପ୍ରୟାସ ପରେ ମଧ୍ୟ ଏହି ମନରେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆସେ ନାହିଁ, କେହି ସନ୍ଥ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦେବେ||1|| ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਪੁੰਨ ਸਭਿ
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਇਹੈ ਬੀਚਾਰਿਓ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਹਰਿ ਨਾਮਾ ॥ଖୋଜି ଖୋଜି ଏହି ନିଷ୍କର୍ଷ ପାଇଛି ଯେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ହିଁ ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରିବା ବାଲା ଅଟେ। ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਭਇਓ ਪਰਾਪਤਿ ਜਾ ਕੈ ਲੇਖੁ ਮਥਾਮਾ ॥੪॥੧੧॥ହେ ନାନକ! ଏହା ତାହାକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାର ଭାଗ୍ୟ ଉତ୍ତମ ହୋଇଥାଏ||4||11|| ਸਾਰਗ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସାରଙ୍ଗ ମହଲା 5॥ ਅਨਦਿਨੁ ਰਾਮ ਕੇ ਗੁਣ ਕਹੀਐ ॥ପ୍ରତି