ODIA PAGE 341

ਝਝਾ ਉਰਝਿ ਸੁਰਝਿ ਨਹੀ ਜਾਨਾ ॥ଝ- ହେ ଜୀବ! ତୁ ଦୁନିଆର ମୋହରେ ଫୁଲି ଉଠିଛୁ ଆଉ ନିଜକୁ ନିଜେ ଏହା ଠାରୁ ମୁକ୍ତ କରାଇବା ଜାଣି ନାହୁଁ। ਰਹਿਓ ਝਝਕਿ ਨਾਹੀ ਪਰਵਾਨਾ ॥ତୁମେ ସଙ୍କୋଚ କରୁଅଛ ଆଉ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇ ନାହଁ। ਕਤ ਝਖਿ ਝਖਿ ਅਉਰਨ ਸਮਝਾਵਾ ॥ଅନ୍ୟକୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ କରାଇବା ପାଇଁ ତୁମେ କାହିଁକି ବାଦ-ବିବାଦ କରୁଅଛ? ਝਗਰੁ ਕੀਏ ਝਗਰਉ ਹੀ ਪਾਵਾ ॥੧੫॥କାରଣ ଝଗଡା କରିବା

ODIA PAGE 340

ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਗੁਰ ਭੇਟਿ ਮਹਾ ਸੁਖ ਭ੍ਰਮਤ ਰਹੇ ਮਨੁ ਮਾਨਾਨਾਂ ॥੪॥੨੩॥੭੪॥କବୀର ଜୀ କହନ୍ତି- ଗୁରୁଙ୍କୁ ମିଶି ମୋତେ ମହାସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି, ଦ୍ଵିଧାରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟରୁ ହଟି ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଇଛି ॥4॥23॥74॥ ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਬਾਵਨ ਅਖਰੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਕੀରାଗ ଗଉଡି ପୁରବୀ ବାବନ ଅକ୍ଷର କବୀର ଜୀଙ୍କ ੴ ਸਤਿਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ਬਾਵਨ ਅਛਰ ਲੋਕ ਤ੍ਰੈ ਸਭੁ ਕਛੁ ਇਨ ਹੀ ਮਾਹਿ ॥ତିନି

ODIA PAGE 339

ਸੰਕਟਿ ਨਹੀ ਪਰੈ ਜੋਨਿ ਨਹੀ ਆਵੈ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਜਾ ਕੋ ਰੇ ॥ହେ ଜିଜ୍ଞାସୁ! ସତ୍ୟ ଏହା ଯେ ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ନିରଞ୍ଜନ ଅଟେ, ସେ ସଙ୍କଟରେ ପଡେ ନାହିଁ ଆଉ ନା କୌଣସି ଯୋନିକୁ ଆସିଥାଏ। ਕਬੀਰ ਕੋ ਸੁਆਮੀ ਐਸੋ ਠਾਕੁਰੁ ਜਾ ਕੈ ਮਾਈ ਨ ਬਾਪੋ ਰੇ ॥੨॥੧੯॥੭੦॥କବୀରଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ ଏପରି ଠାକୁର ଅଟନ୍ତି, ଯାହାର ନା କେହି ମାତା ନା କେହି ପିତା ଅଛନ୍ତି ॥216॥70॥

ODIA PAGE 338

ਉਰ ਨ ਭੀਜੈ ਪਗੁ ਨਾ ਖਿਸੈ ਹਰਿ ਦਰਸਨ ਕੀ ਆਸਾ ॥੧॥ତାହାର ହୃଦୟ ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଏନାହିଁ ଆଉ ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନର ଆଶାରେ ସେ ନିଜ ଚରଣ ପଛକୁ ନିଏ ନାହିଁ ॥1॥ ਉਡਹੁ ਨ ਕਾਗਾ ਕਾਰੇ ॥ହେ କଳା କାଉ ଉଡି ଯା, ਬੇਗਿ ਮਿਲੀਜੈ ਅਪੁਨੇ ਰਾਮ ਪਿਆਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥କାରଣ ଯେ ମୁଁ ନିଜ ପ୍ରିୟତ୍ତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ଶୀଘ୍ର ମିଶିବି ॥1॥ରୁହ॥ ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਜੀਵਨ ਪਦ

ODIA PAGE 337

ਝੂਠਾ ਪਰਪੰਚੁ ਜੋਰਿ ਚਲਾਇਆ ॥੨॥କିନ୍ତୁ, ଜୀବ ସବୁ ଅପବ୍ୟବହାର କରି ମିଥ୍ୟା ପରମ୍ପରା ସୃଷ୍ଟି କରିଥାଏ ॥2॥ ਕਿਨਹੂ ਲਾਖ ਪਾਂਚ ਕੀ ਜੋਰੀ ॥କେତେ ମନୁଷ୍ୟ ପାଞ୍ଚ ଲକ୍ଷ ସମ୍ପତ୍ତି ଯୋଡିଛନ୍ତି, ਅੰਤ ਕੀ ਬਾਰ ਗਗਰੀਆ ਫੋਰੀ ॥੩॥ମୃତ୍ୟୁ ଆସିବା ପରେ ତାହାର ଶରୀର-ରୂପୀ ସାଗର ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥାଏ ॥3॥ ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਇਕ ਨੀਵ ਉਸਾਰੀ ॥ ਖਿਨ ਮਹਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਅਹੰਕਾਰੀ ॥੪॥੧॥੯॥੬੦॥କବୀର ଜୀ କହନ୍ତି – ହେ

ODIA PAGE 336

ਬਿਖੈ ਬਾਚੁ ਹਰਿ ਰਾਚੁ ਸਮਝੁ ਮਨ ਬਉਰਾ ਰੇ ॥ହେ ମୂର୍ଖ ମନ! ବିକାରରୁ ବଞ୍ଚ, ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୁଅ ଆଉ ଏହି ଉପଦେଶ ଧାରଣ କର! ਨਿਰਭੈ ਹੋਇ ਨ ਹਰਿ ਭਜੇ ਮਨ ਬਉਰਾ ਰੇ ਗਹਿਓ ਨ ਰਾਮ ਜਹਾਜੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ମୂର୍ଖ ମନ! ତୁ ନିର୍ଭୀକ ହୋଇ ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ କରି ନାହୁଁ ଆଉ ରାମ ନାମ ରୂପୀ ଜାହାଜ ଉପରେ ସବାର ହୋଇ ନାହଁ॥1॥ରୁହ॥

ODIA PAGE 335

ਥਿਰੁ ਭਈ ਤੰਤੀ ਤੂਟਸਿ ਨਾਹੀ ਅਨਹਦ ਕਿੰਗੁਰੀ ਬਾਜੀ ॥੩॥ତାର ସ୍ଥିର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଛିଣ୍ଡୁ ନାହିଁ ତଥା (ମୋର ଭିତରେ) ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ବାଜୁଅଛି ॥3॥ ਸੁਨਿ ਮਨ ਮਗਨ ਭਏ ਹੈ ਪੂਰੇ ਮਾਇਆ ਡੋਲ ਨ ਲਾਗੀ ॥ତାହାକୁ ଶୁଣିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମନ ମଗ୍ନ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ତାହାକୁ ମୋହିନୀର ଧକ୍କା ଲାଗେ ନାହିଁ। ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਤਾ ਕਉ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮੁ ਨਹੀ ਖੇਲਿ ਗਇਓ

ODIA PAGE 334

ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾਣੀਐ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥੩॥କେବଳ ସେତେବେଳେ ସେହି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ବୁଝାଯାଏ, ଯଦି ସେ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦକୁ ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ ॥3॥ ਕਿਰਤ ਕੀ ਬਾਂਧੀ ਸਭ ਫਿਰੈ ਦੇਖਹੁ ਬੀਚਾਰੀ ॥(କିନ୍ତୁ, ହେ ଭାଇ!) ଏଥିରେ କଣ ଅଛି? ସେ ବିଚାରୀ କଣ କରିପାରିବ? ନିଜେ କରିଥିବା କର୍ମ କାରଣରୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଉଛନ୍ତି। ਏਸ ਨੋ ਕਿਆ ਆਖੀਐ ਕਿਆ ਕਰੇ ਵਿਚਾਰੀ ॥੪॥ଆଖି ଖୋଲି ଆପଣ ଏହା

ODIA PAGE 333

ਦਹ ਦਿਸ ਬੂਡੀ ਪਵਨੁ ਝੁਲਾਵੈ ਡੋਰਿ ਰਹੀ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥੩॥ମାୟାର ବିକାରରେ ବୁଡିଥିବା ପ୍ରାଣୀ ବାୟୁରେ ଦଶ ଦିଗରେ ଝୁଲୁଥାଏ, ପରନ୍ତୁ, ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତିର ସୂତ୍ରରେ ଯୋଡି ହୋଇଛି ॥3॥ ਉਨਮਨਿ ਮਨੂਆ ਸੁੰਨਿ ਸਮਾਨਾ ਦੁਬਿਧਾ ਦੁਰਮਤਿ ਭਾਗੀ ॥ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଥିବା ଆତ୍ମା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୋଇଛି ଆଉ ଦ୍ଵିଧା ତଥା ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି। ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਅਨਭਉ ਇਕੁ ਦੇਖਿਆ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਲਿਵ ਲਾਗੀ

ODIA PAGE 332

ਆਂਧੀ ਪਾਛੇ ਜੋ ਜਲੁ ਬਰਖੈ ਤਿਹਿ ਤੇਰਾ ਜਨੁ ਭੀਨਾਂ ॥ଜ୍ଞାନର ଅନ୍ଧାର ପଛରେ ଯେଉଁ ନାମର ବର୍ଷା ହୋଇଥାଏ, ସେଥିରେ ତୋର ଭକ୍ତ ଭିଜି ଯାଇଥାନ୍ତି। ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਮਨਿ ਭਇਆ ਪ੍ਰਗਾਸਾ ਉਦੈ ਭਾਨੁ ਜਬ ਚੀਨਾ ॥੨॥੪੩॥କବୀର ଜୀ କହନ୍ତି – ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ହେବାର ଦେଖିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ହୃଦୟରେ ଉଜ୍ଜଳ ହିଁ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଯାଏ ॥2॥43॥ ਗਉੜੀ ਚੇਤੀଗଉଡି ଚେତି ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ

error: Content is protected !!