ਗੁਰ ਕਾ ਦਰਸਨੁ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥੧॥ପରନ୍ତୁ, ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ (ଅର୍ଥାତ ଶାସ୍ତ୍ର) ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପାର ଅଟେ ॥1॥ ਗੁਰ ਕੈ ਦਰਸਨਿ ਮੁਕਤਿ ਗਤਿ ਹੋਇ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ (ଅର୍ଥାତ ଶାସ୍ତ୍ର) ଦ୍ଵାରା ମୁକ୍ତି ଏବଂ ଗତି ହୋଇଥାଏ। ਸਾਚਾ ਆਪਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ଆସି ମନୁଷ୍ୟର ଚିତ୍ତରେ ବାସ କରନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਗੁਰ ਦਰਸਨਿ ਉਧਰੈ ਸੰਸਾਰਾ ॥ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ (ଅର୍ଥାତ ଶାସ୍ତ୍ର) ଦ୍ଵାରା
ਬਾਬਾ ਜੁਗਤਾ ਜੀਉ ਜੁਗਹ ਜੁਗ ਜੋਗੀ ਪਰਮ ਤੰਤ ਮਹਿ ਜੋਗੰ ॥ହେ ବାବା! ବାସ୍ତବରେ ସେ ଯୋଗୀ ଅଟେ, ଯିଏ ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପରମ ତତ୍ତ୍ଵ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଯୋଗରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ। ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਨਿਰੰਜਨ ਪਾਇਆ ਗਿਆਨ ਕਾਇਆ ਰਸ ਭੋਗੰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଯାହାକୁ ନିରଞ୍ଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅମୃତ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି, ତାହାର ଶରୀର ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନର ରସ ଭୋଗ କରିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥ ਸਿਵ ਨਗਰੀ ਮਹਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸਉ
ਆਸਾ ਘਰੁ ੫ ਮਹਲਾ ੧ଆଶା ଘର 5 ମହଲା 1 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ। ਭੀਤਰਿ ਪੰਚ ਗੁਪਤ ਮਨਿ ਵਾਸੇ ॥କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ, ଅହଂକାର, ଏହି ପାଞ୍ଚଟି ହିଁ ବିକାର ମୋର ମନରେ ଲୁଚି ରହିଥାଏ ଆଉ ਥਿਰੁ ਨ ਰਹਹਿ ਜੈਸੇ ਭਵਹਿ ਉਦਾਸੇ ॥੧॥ସେମାନେ ସ୍ଥିର ଶାନ୍ତ ରହନ୍ତି ନାହିଁ ଆଉ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହି ଉଦାସୀନ ରହିଥାନ୍ତି
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ। ਆਸਾ ਘਰੁ ੩ ਮਹਲਾ ੧ ॥ଆଶା ଘର 3 ମହଲା 1॥ ਲਖ ਲਸਕਰ ਲਖ ਵਾਜੇ ਨੇਜੇ ਲਖ ਉਠਿ ਕਰਹਿ ਸਲਾਮੁ ॥“(ହେ ବନ୍ଧୁ!) ଯଦି ତୋର ଲକ୍ଷେ ଫଉଜ, ଲକ୍ଷେ ବାଘ, ଲକ୍ଷେ ନିତ୍ୟ ସଲାମ କରନ୍ତି।“ ਲਖਾ ਉਪਰਿ ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਤੇਰੀ ਲਖ ਉਠਿ ਰਾਖਹਿ ਮਾਨੁ ॥ଯଦି ଲକ୍ଷେ ଲୋକ ଉପରେ ତୋର
ਆਸ ਪਿਆਸੀ ਸੇਜੈ ਆਵਾ ॥ନିଜ ପତିଙ୍କ ସହିତ ମିଶିବା ଇଚ୍ଛା ଏବଂ ତୃଷ୍ଣା ନେଇ ଯଦି ମୁଁ ଶେଯକୁ ଆସିଥାଏ ମଧ୍ୟ, ତାହାହେଲେ ਆਗੈ ਸਹ ਭਾਵਾ ਕਿ ਨ ਭਾਵਾ ॥੨॥ମୋତେ ଜଣା ନାହିଁ ଯେ ମୁଁ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ନା ନାହିଁ॥2॥ ਕਿਆ ਜਾਨਾ ਕਿਆ ਹੋਇਗਾ ਰੀ ਮਾਈ ॥ହେ ମୋର ମାତା! ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ ଯେ କଣ ହେବ? ਹਰਿ ਦਰਸਨ ਬਿਨੁ ਰਹਨੁ ਨ
ਆਪੁ ਬੀਚਾਰਿ ਮਾਰਿ ਮਨੁ ਦੇਖਿਆ ਤੁਮ ਸਾ ਮੀਤੁ ਨ ਅਵਰੁ ਕੋਈ ॥ମୁଁ ସ୍ଵୟଂ ବିଚାର କରି ଏହାକୁ ଦେଖିଛି ଯେ ତୁମ ଭଳି ମିତ୍ର ଅନ୍ୟ କେହି ନାହାନ୍ତି। ਜਿਉ ਤੂੰ ਰਾਖਹਿ ਤਿਵ ਹੀ ਰਹਣਾ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਦੇਵਹਿ ਕਰਹਿ ਸੋਈ ॥੩॥“(ହେ ପ୍ରଭୁ!) ତୁ ମୋତେ ଯେପରି ରଖିଛୁ, ମୁଁ ସେପରି ରହିଛି, ଦୁଃଖ ଓ ସୁଖ ତୁ ପ୍ରଦାନ କରୁ, ତୁ ଯାହା କରୁଛୁ ତାହା ହୋଇଥାଏ
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥ଆଶା ମହଲା 1॥ ਕਾਇਆ ਬ੍ਰਹਮਾ ਮਨੁ ਹੈ ਧੋਤੀ ॥ଏହି ମାନବ ଶରୀର ହିଁ ପୂଜନୀୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟେ ଆଉ ମନ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣର ଧୋତି ଅଟେ; ਗਿਆਨੁ ਜਨੇਊ ਧਿਆਨੁ ਕੁਸਪਾਤੀ ॥ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନ ତାହାର ପଇତା ଅଟେ ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ତାହାର କୁଶ ଅଟେ। ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਸੁ ਜਾਚਉ ਨਾਉ ॥ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା ପରିବର୍ତ୍ତେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଏବଂ ଯଶ ହିଁ ମାଗିଥାଏ। ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ
ਐਸਾ ਗੁਰਮਤਿ ਰਮਤੁ ਸਰੀਰਾ ॥ ਹਰਿ ਭਜੁ ਮੇਰੇ ਮਨ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ହେ ମୋର ମନ! ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ସହିତ ଏପରି ହରିଙ୍କ ଭଜନ କର, “ ଯିଏ ସମସ୍ତ ଶରୀରରେ ରହିଛନ୍ତି ଆଉ ବହୁତ ଗଭୀର ଏବଂ ଗମ୍ଭୀର ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਅਨਤ ਤਰੰਗ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਰੰਗਾ ॥ଯାହାର ମନରେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତିର ଅନନ୍ତ ଲହରି ଉଠିଥାଏ ଆଉ ହରିଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ, ਅਨਦਿਨੁ ਸੂਚੇ ਹਰਿ
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ହରି ରସ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଅଛି ଆଉ ନବନିଧି ଦେଉଥିବା ନାମ ପଦାର୍ଥକୁ ପାଇଛି॥1॥ରୁହ॥ ਕਰਮ ਧਰਮ ਸਚੁ ਸਾਚਾ ਨਾਉ ॥ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର କର୍ମ ଏବଂ ଧର୍ମ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସତ୍ୟନାମ ହିଁ ଅଟେ,” ਤਾ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥ତାହାଙ୍କ ଉପରେ ମୁଁ ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ। ਜੋ ਹਰਿ ਰਾਤੇ ਸੇ ਜਨ
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਪਾਏ ਨਿਜ ਥਾਉ ॥੧॥ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥1॥ ਮਨ ਚੂਰੇ ਖਟੁ ਦਰਸਨ ਜਾਣੁ ॥ନିଜ ମନରେ ଯେତେ ଷଡ ଦର୍ଶନର ଜ୍ଞାନ ଅଛି ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਪੂਰਨ ਭਗਵਾਨੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଭଗବାନଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ସର୍ବ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁଙ୍କ ଠାରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ରହିଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥ ਅਧਿਕ ਤਿਆਸ ਭੇਖ ਬਹੁ ਕਰੈ ॥ମାୟାର ଅଧିକ ତୃଷ୍ଣା କାରଣରୁ ମନୁଷ୍ୟ ଅଧିକ ବିଷ ଧାରଣ କରିଥାଏ।