ਗੁਰਮਤੀ ਜਮੁ ਜੋਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਸਾਚੈ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇਆ ॥ଗୃରୁଙ୍କ ମତିକୁ ଅନୁସରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୃତ୍ୟୁ ତାହାକୁ ଦେଖିପାରେ ନାହିଁ; ସେ ସତ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମରେ ହିଁ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ। ਸਭੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਵਰਤੈ ਕਰਤਾ ਜੋ ਭਾਵੈ ਸੋ ਨਾਇ ਲਾਇਆ ॥ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ସ୍ଵୟଂ ସବୁଠାରେ ମହଜୁଦ ହୋଇଛନ୍ତି; ଯାହା ତାହାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ, ତାହାକୁ ସେ ନିଜନମ ସ୍ମରଣରେ ଲଗାଇ ଦିଅନ୍ତି। ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ ਲਏ ਤਾ ਜੀਵੈ
ਮਃ ੩ ॥ମହଲା 3 ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥ଯିଏ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଛି, ତାହାକୁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ।ଭଗବାନଙ୍କ ସତ୍ୟନାମ ଗୁଣର ଶୃଙ୍ଗାର ଅଟେ। ਗੁਰਮਤੀ ਆਪੁ ਪਛਾਣਿਆ ਰਾਮ ਨਾਮ ਪਰਗਾਸੁ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ମତି ଦ୍ଵାରା ନିଜ ସ୍ୱରୂପ କୁ ଜାଣିସାରିଛି , ତାର ହୃଦୟରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ପ୍ରକାଶ ହେଇଯାଉଛି । ਸਚੋ ਸਚੁ ਕਮਾਵਣਾ ਵਡਿਆਈ ਵਡੇ ਪਾਸਿ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਸਾਚਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥ ହେ ନାନକ! ସତ୍ୟ ନାମର ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଗୁରୁମୁଖ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ॥1॥ ਮਃ ੧ ॥ମହଲା 1 ॥ ਗਲੀ ਅਸੀ ਚੰਗੀਆ ਆਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਹ ॥କଥାରେ ଆମେ ଉତ୍ତମ ବିଚାର ବ୍ୟକ୍ତ କରୁ, ପରନ୍ତୁ, ଆଚରଣରେ ଅପବିତ୍ର ଅଟେ। ਮਨਹੁ ਕੁਸੁਧਾ ਕਾਲੀਆ ਬਾਹਰਿ ਚਿਟਵੀਆਹ ॥ମନରେ ଆମେ ଅଶୁଦ୍ଧ ଓ ମଳିନ ଅଟୁ, ପରନ୍ତୁ, ବାହ୍ୟ ବେଶଭୂଷାରେ ଧବଳ
ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੇ ਸੁ ਬੰਦਾ ਹੋਇ ॥ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ଜୀବନ କାଳର ବିଚାର କରିଥାଏ, ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସଚ୍ଚା ଭକ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਕੁਦਰਤਿ ਹੈ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਇ ॥ଭଗବାନ ପ୍ରକୃତିରେ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ, ତାଙ୍କରି ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ਜਾ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇ ਤ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ ମୂଲ୍ୟ ଜାଣିଦିଏ, ତଥାପି ସେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରିବ ନାହିଁ। ਸਰੈ ਸਰੀਅਤਿ ਕਰਹਿ ਬੀਚਾਰੁ ॥କିଛି ଲୋକ ସାରିଆତ ଦ୍ଵାରା ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାକୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇପାରିବା। ਸਿਰੀਰਾਗ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੪ ਸਲੋਕਾ ਨਾਲਿ ॥ସିରିରାଗର ୱାର ମହଲା 4 ଶ୍ଳୋକ ସହିତ ॥ ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 3 ॥ ਰਾਗਾ ਵਿਚਿ ਸ੍ਰੀਰਾਗੁ ਹੈ ਜੇ ਸਚਿ ਧਰੇ ਪਿਆਰੁ ॥ରାଗ ମଧ୍ୟରେ ସିରିରାଗ ସର୍ବୋତ୍ତମ ରାଗ ଅଟେ, ଯଦି ଏହା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀର ସତ୍ୟ-ପରମେଶ୍ଵର ସହିତ ପ୍ରେମ ହୋଇଯାଏ। ਸਦਾ ਹਰਿ
ਸੰਤ ਜਨਾ ਵਿਣੁ ਭਾਈਆ ਹਰਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਨਾਉ ॥ହେ ଭାଇ! ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପା ବିନା ଇଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ। ਵਿਚਿ ਹਉਮੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵਦੇ ਜਿਉ ਵੇਸੁਆ ਪੁਤੁ ਨਿਨਾਉ ॥ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଅହଂକାର ବଶତଃ ଏପରି କର୍ମ କରିଥାଏ, ଯେପରି ବେଶ୍ୟା-ପୁତ୍ର ପିତାଙ୍କ ନାମ ଜାଣେ ନାହିଁ। ਪਿਤਾ ਜਾਤਿ ਤਾ ਹੋਈਐ ਗੁਰੁ ਤੁਠਾ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ॥ଏପରି ହିଁ ଲୋକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁ ପିତାଙ୍କ ପରିଚୟ ଜଣା ନାହିଁ।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਪੀਵਤੇ ਸਦਾ ਥਿਰੁ ਥੀਵਤੇ ਬਿਖੈ ਬਨੁ ਫੀਕਾ ਜਾਨਿਆ ॥ସେ ବିଷ ରୂପ ସଂସାରର ରସକୁ ଫିକା ଭାବେ। ਭਏ ਕਿਰਪਾਲ ਗੋਪਾਲ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਨਿਧਿ ਮਾਨਿਆ ॥ଯେବେ ମୋର ଗୋପାଳ ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ମୋର ମନ ସତସଙ୍ଗତିକୁ ନାମର ନିଧି ସ୍ଵୀକାର କରିନେଇଛି। ਸਰਬਸੋ ਸੂਖ ਆਨੰਦ ਘਨ ਪਿਆਰੇ ਹਰਿ ਰਤਨੁ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਸੀਵਤੇ ॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଭକ୍ତ ସମସ୍ତ
ਪੁਰਬੇ ਕਮਾਏ ਸ੍ਰੀਰੰਗ ਪਾਏ ਹਰਿ ਮਿਲੇ ਚਿਰੀ ਵਿਛੁੰਨਿਆ ॥ସେହି ସର୍ବୋତ୍ତମ ପ୍ରାଣୀ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପାଇଥାଏ, ଯାହାର ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ କର୍ମ ଶୁଭ ହୋଇଥାଏ, ସେ ଲମ୍ବା ବିୟୋଗରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇ ନିଜର ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ମିଳନ ହୋଇଯାଏ। ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਸਰਬਤਿ ਰਵਿਆ ਮਨਿ ਉਪਜਿਆ ਬਿਸੁਆਸੋ ॥ମୋର ଚିତ୍ତ ଭିତରେ ତାଙ୍କଠାରେ ବିଶ୍ଵାସ ଉତ୍ପର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଇଛି, ଯିଏ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜାଗାରେ ଭିତରେ ଆଉ ବାହାରେ ବ୍ୟାପକ ହୋଇରହିଛନ୍ତି। ਨਾਨਕੁ ਸਿਖ ਦੇਇ ਮਨ
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰੇ ਬਾਬੁਲਾ ਹਰਿ ਦੇਵਹੁ ਦਾਨੁ ਮੈ ਦਾਜੋ ॥ହେ ମୋର ବାପା! ମୋତେ ଯୌତୁକରେ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଦାନ ଦିଅ। ਹਰਿ ਕਪੜੋ ਹਰਿ ਸੋਭਾ ਦੇਵਹੁ ਜਿਤੁ ਸਵਰੈ ਮੇਰਾ ਕਾਜੋ ॥ବସ୍ତ୍ର ସ୍ଥାନରେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଦିଅ ଆଉ ଶୋଭା ବଢାଇବା ପାଇଁ ଆଭୁଷଣ ସ୍ଥାନରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଦିଅ। ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଦ୍ଵାରା ମୋର ବିବାହ କାର୍ଯ୍ୟ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ। ਹਰਿ ਹਰਿ ਭਗਤੀ ਕਾਜੁ ਸੁਹੇਲਾ
ਇਹੁ ਮੋਹੁ ਮਾਇਆ ਤੇਰੈ ਸੰਗਿ ਨ ਚਾਲੈ ਝੂਠੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗਾਈ ॥ଯେଉଁ ମୋହ ମାୟା ସାଥିରେ ତୁମେ ମଗ୍ନ ରହିଛ, ଏହା ମିଥ୍ୟା ଅଟେ, ମୃତ୍ୟୁ ସମୟରେ ତାହା ତୁମ ସାଥି ଦେବ ନାହିଁ। ਸਗਲੀ ਰੈਣਿ ਗੁਦਰੀ ਅੰਧਿਆਰੀ ਸੇਵਿ ਸਤਿਗੁਰੁ ਚਾਨਣੁ ਹੋਇ ॥ତୋର ଜୀବନ ରୂପୀ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ରାତ୍ରି ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧାରରେ ବିତି ଯାଇଛି, ବର୍ତ୍ତମାନ ମଧ୍ୟ ଯଦି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣ ନେଇ ତାହାଙ୍କ ସେବା କର, ତାହାହେଲେ ଅନ୍ତର୍ମନରେ