ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਇਆ ਜਾਈ ॥ଯାହାଙ୍କୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈ ॥ପ୍ରଭୁନାମରେ ଲୀନ ରହିବା ଦ୍ଵାରା ସଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ਬਿਨੁ ਨਾਮੈ ਹਉਮੈ ਜਲਿ ਜਾਈ ॥੩॥ପରନ୍ତୁ ନାମ ବିହୀନ ବ୍ୟକ୍ତି ଅହଂରେ ହିଁ ଜଳି ଯାଇଥାଏ||3|| ਵਡਭਾਗੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਬੀਚਾਰਾ ॥କେହି ଭାଗ୍ୟବାନ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ, ਛੂਟੈ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਦੁਖੁ ਸਾਰਾ ॥ରାମନାମ
ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਸਚੁ ਸੋਭਾ ਹੋਇ ॥ସେହି ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ହିଁ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਪਾਵੈ ਸੋਇ ॥੩॥ତାହାକୁ ହିଁ ନିଜ ସଚ୍ଚା ଘରେ ନିବାସ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||3|| ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਸਚਾ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥ପରମାତ୍ମା କୌଣସି ଭୁଲ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ସେ ଶାଶ୍ଵତ ଅଟନ୍ତି, ਹੋਰਿ ਸਭਿ ਭੂਲਹਿ ਦੂਜੈ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥ସଂସାରର ଅନ୍ୟ ସମସ୍ତେ ଭ୍ରମରେ ରହି ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ନିଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା
ਪਰਪੰਚ ਵੇਖਿ ਰਹਿਆ ਵਿਸਮਾਦੁ ॥ସେ ଜଗତ ପ୍ରପଞ୍ଚକୁ ଦେଖି ବିସ୍ମିତ ହୋଇଯାଏ। ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈਐ ਨਾਮ ਪ੍ਰਸਾਦੁ ॥੩॥ନାମର ଆଶୀର୍ବାଦ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||3|| ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਸਭਿ ਰਸ ਭੋਗ ॥ସଂସାର ବନାଇବା ବାଲା ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ ରସ ଭୋଗ କରିଥାନ୍ତି। ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋਈ ਪਰੁ ਹੋਗ ॥ଯାହା କିଛି ସେ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ନିଶ୍ଚୟ ହୋଇଥାଏ। ਵਡਾ ਦਾਤਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਇ
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਚੂਕੈ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥ଯଦି ପରମାତ୍ମା କୃପାଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ଅଭିମାନ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥ସଚ୍ଚା ଦରବାରରେ ଯଶ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਹਰਿ ਜੀਉ ਵੇਖੈ ਸਦ ਹਜੂਰਿ ॥ଭକ୍ତଜନ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ପାଖରେ ଦେଖିଥାଏ ଏବଂ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰਿ ॥੩॥ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ସବୁଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଈଶ୍ଵର ଦେଖାଯାଇ ଥାଆନ୍ତି||3|| ਜੀਅ ਜੰਤ ਕੀ ਕਰੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ॥ପରମାତ୍ମା ସଂସାରର ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କୁ
ਜਿਨ ਕਉ ਤਖਤਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇ ਪਰਧਾਨ ਕੀਏ ॥ଯାହାକୁ ରାଜ ସିଂହାସନ ଉପରେ ବିରାଜମାନର ବଡିମା ମିଳିଥାଏ, ତାହାକୁ ସେ ପ୍ରମୁଖ ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି। ਪਾਰਸੁ ਭੇਟਿ ਭਏ ਸੇ ਪਾਰਸ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਰ ਸੰਗਿ ਥੀਏ ॥੪॥੪॥੧੨॥ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କ ସନ୍ଦେଶ ଯେ ଗୁରୁ-ପାରସ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ କରି ସେ ଗୁଣବାନ ବନିଯାଇ ଥାଏ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ରହିଥାଏ||4||4||12|| ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੧ ਦੁਤੁਕੇବସନ୍ତ ମହଲା 3
ਕਾਹੇ ਕਲਰਾ ਸਿੰਚਹੁ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵਹੁ ॥ହେ ଭାଇ! ତୁମର ଜନ୍ମ ବେକାର ହେଉଅଛି, କାହିଁକି ପଡିଆ ଜମିରେ ପାଣି ଦେଉଛ। ਕਾਚੀ ਢਹਗਿ ਦਿਵਾਲ ਕਾਹੇ ਗਚੁ ਲਾਵਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଶରୀର ରୂପୀ କଚ୍ଚା ପ୍ରାଚୀର ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ, କାରଣ ଏହା ଉପରେ ବାହ୍ୟ ଧାର୍ମିକ ଭାବନାର ଚୂନ ଲଗାଉଛ?॥1॥ରୁହ॥ ਕਰ ਹਰਿਹਟ ਮਾਲ ਟਿੰਡ ਪਰੋਵਹੁ ਤਿਸੁ ਭੀਤਰਿ ਮਨੁ ਜੋਵਹੁ ॥ନିଜ ହାତରେ କୂଅରୁ ସେବା ବାହାର କର ମନକୁ ବଳଦ
ਗੁਰਿ ਸੰਗਿ ਦਿਖਾਇਓ ਰਾਮ ਰਾਇ ॥੧॥ (ଉତ୍ତର) ଯଦି ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ସେ ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି||1|| ਮਿਲੁ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀ ਹਰਿ ਗੁਨ ਬਨੇ ॥ହେ ସଖୀ! ମିଳିତ ହୋଇ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରିବା ହିଁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ। ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਸੰਗਿ ਖੇਲਹਿ ਵਰ ਕਾਮਨਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਮਨ ਮਨੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଜୀବ ରୂପୀ କାମିନୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ମିଶି ରମଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା
ਜਾਮਿ ਨ ਭੀਜੈ ਸਾਚ ਨਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁନାମରେ ହୃଦୟ ରତ ହୁଏନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥ ਦਸ ਅਠ ਲੀਖੇ ਹੋਵਹਿ ਪਾਸਿ ॥ଯଦି ଅଠର ପୁରାଣ ଲେଖି ପାଖରେ ରଖାଯାଏ, ਚਾਰੇ ਬੇਦ ਮੁਖਾਗਰ ਪਾਠਿ ॥ଚାରି ବେଦର ପାଠ ମୌଖିକ କଣ୍ଠସ୍ଥ ହୋଇଯାଏ, ਪੁਰਬੀ ਨਾਵੈ ਵਰਨਾਂ ਕੀ ਦਾਤਿ ॥ଅନେକ ପର୍ବର ସ୍ନାନ ଏବଂ ଅଲଗା ଅଲଗା ଜାତିର ଲୋକଙ୍କୁ ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ କରାଯାଏ, ਵਰਤ ਨੇਮ ਕਰੇ ਦਿਨ ਰਾਤਿ
ਰਾਗੁ ਬਸੰਤੁ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ਚਉਪਦੇ ਦੁਤੁਕੇରାଗ ବସନ୍ତ ମହଲା 1 ଘର 1 ଚଉପଦୀ ଦୁତୁକ ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ପରମାତ୍ମା ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ସେ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଠାରେ କୌଣସି ଭୟ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସେ କାଳାତୀତ, ଅଜନ୍ମା ଏବଂ ସ୍ଵୟଂଭୂ
ਜਉ ਗੁਰਦੇਉ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਏਕ ॥ଯଦି ଗୁରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ଜୀବକୁ ଭଲ ଓ ମନ୍ଦ ଏକ ଭଳି ଲାଗିଥାଏ, ਜਉ ਗੁਰਦੇਉ ਲਿਲਾਟਹਿ ਲੇਖ ॥੫॥ଯଦି ଗୁରୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି , ଭାଗ୍ୟ ଭଲ ହୋଇଯାଏ||5|| ਜਉ ਗੁਰਦੇਉ ਕੰਧੁ ਨਹੀ ਹਿਰੈ ॥ଯଦି ଗୁରୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ଶରୀର ନଷ୍ଟ ହୁଏନାହିଁ, ਜਉ ਗੁਰਦੇਉ ਦੇਹੁਰਾ ਫਿਰੈ ॥ଯଦି ଗୁରୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ମନ୍ଦିର ମଧ୍ୟ ଗତି କରିଥାଏ, ਜਉ ਗੁਰਦੇਉ ਤ