ਗੁਣ ਤੇ ਗੁਣ ਮਿਲਿ ਪਾਈਐ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥ଯଦି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରୁହ, ତାହାହେଲେ ସେହି ଗୁଣବାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଗୁଣ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ। ਮੋੁਲਿ ਅਮੋੁਲੁ ਨ ਪਾਈਐ ਵਣਜਿ ਨ ਲੀਜੈ ਹਾਟਿ ॥ଅମୂଲ୍ୟ ଗୁଣ କୌଣସି ମୂଲ୍ୟରେ ମିଳେନାହିଁ ଏବଂ କୌଣସି ଦୋକାନରେ ମିଳିଥାଏ। ਨਾਨਕ ਪੂਰਾ ਤੋਲੁ ਹੈ ਕਬਹੁ ਨ ਹੋਵੈ ਘਾਟਿ ॥੧॥ହେ ନାନକ! ଗୁଣର ତୌଲ ସଦା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ ଆଉ
ਸਾਧਸੰਗਿ ਭਜੁ ਅਚੁਤ ਸੁਆਮੀ ਦਰਗਹ ਸੋਭਾ ਪਾਵਣਾ ॥੩॥ଯଦି ପ୍ରଭୁ-ଦରବାରରେ ଶୋଭା ପାଇବା ଚାହିଁ ଥାଅ, ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ଅଟଳ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଭଜନ କର||3|| ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਅਸਟ ਦਸਾ ਸਿਧਿ ॥ହରିନାମର ଖଜଣା ହିଁ କାମ, ଅର୍ଥ, ଧର୍ମ, ମୋକ୍ଷ ରୂପୀ ଚାରି ପଦାର୍ଥ, ଅଠର ସିଦ୍ଧି, ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਨਉ ਨਿਧਿ ॥ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଏବଂ ନବ ନିଧି ଦେବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି। ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਜੇ ਮਨ ਮਹਿ
ਆਦਿ ਅੰਤਿ ਮਧਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥ସେହି ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଜଗତର ଆଦି, ମଧ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ରହିଥାନ୍ତି। ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥ଯାହା ସେ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ହିଁ ହୋଇଥାଏ। ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਮਿਟਿਆ ਸਾਧਸੰਗ ਤੇ ਦਾਲਿਦ ਨ ਕੋਈ ਘਾਲਕਾ ॥੬॥ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଭ୍ରମ-ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ କୌଣସି ଦରିଦ୍ରତା ମଧ୍ୟ ପ୍ରଭାବିତ କରିପାରେ ନାହିଁ||6|| ਊਤਮ ਬਾਣੀ ਗਾਉ ਗੋੁਪਾਲਾ ॥ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଉତ୍ତମ ବାଣୀ
ਸਚੁ ਕਮਾਵੈ ਸੋਈ ਕਾਜੀ ॥ସତ୍ୟର ଆଚରଣ ଆପଣାଇବା ବାଲା ହିଁ ସଚ୍ଚା କାଜୀ ଅଟନ୍ତି। ਜੋ ਦਿਲੁ ਸੋਧੈ ਸੋਈ ਹਾਜੀ ॥ଯିଏ ନିଜ ହୃଦୟକୁ ଶୁଦ୍ଧ କରି ନେଇଥାଏ, ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ମକ୍କାର ହଜ କରିବା ବାଲା ଅଟେ। ਸੋ ਮੁਲਾ ਮਲਊਨ ਨਿਵਾਰੈ ਸੋ ਦਰਵੇਸੁ ਜਿਸੁ ਸਿਫਤਿ ਧਰਾ ॥੬॥ସେ ହିଁ ମୁଲ୍ଲା ଅଟେ, ଯିଏ ନିଜ ମନର ଅହଂ ରୂପୀ ମଇଳାକୁ ଦୂର କରି ଦେଇଥାଏ ଏବଂ ସନ୍ଥ
ਮਿਰਤ ਲੋਕ ਪਇਆਲ ਸਮੀਪਤ ਅਸਥਿਰ ਥਾਨੁ ਜਿਸੁ ਹੈ ਅਭਗਾ ॥੧੨॥ଯାହାଙ୍କ ନିବାସ ସ୍ଥାନ ସଦା ଅଟଳ ଅଟେ, ସେ ମୃତ୍ୟୁଲୋକ, ପାତଳଲୋକରେ ରହିବା ବାଲା ଜୀବଙ୍କ ପାଖରେ ହିଁ ରହିଥାନ୍ତି||12|| ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਦੁਖ ਭੈ ਭੰਜਨੁ ॥ସେହି ପତିତପାବନ ସାରା ଦୁଃଖ-ଭୟ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ਅਹੰਕਾਰ ਨਿਵਾਰਣੁ ਹੈ ਭਵ ਖੰਡਨੁ ॥ସେ ହିଁ ଅହଂକାର ନିବାରଣ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଜୀବଙ୍କ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରକୁ ଦୂର କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਸੂਰਾ ਅਮਰੁ ਚਲਾਇਆ ॥ସେହି ସୁରବୀର ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵରେ ନିଜର ହୁକୁମ ଚଳାଇ ଥାଆନ୍ତି, ਆਪੇ ਸਿਵ ਵਰਤਾਈਅਨੁ ਅੰਤਰਿ ਆਪੇ ਸੀਤਲੁ ਠਾਰੁ ਗੜਾ ॥੧੩॥ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସୁଖଶାନ୍ତିର ପ୍ରସାର କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବରଫ ସଦୃଶ ଶୀତଳ ଅଟନ୍ତି||13|| ਜਿਸਹਿ ਨਿਵਾਜੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਜੇ ॥ଯାହାକୁ ଏହି କୀର୍ତ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନାଇ ଦେଇଥାନ୍ତି। ਨਾਮੁ ਵਸੈ ਤਿਸੁ ਅਨਹਦ
ਕਾਇਆ ਪਾਤ੍ਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਣੈਹਾਰਾ ॥ରହି ଶରୀର ରୂପୀ ପାତ୍ର ପ୍ରଭୁ ହିଁ ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି, ਲਗੀ ਲਾਗਿ ਸੰਤ ਸੰਗਾਰਾ ॥ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତ କରିବା ଦ୍ଵାରା ନାମ-ସ୍ମରଣରେ ଲଗ୍ନ ଲାଗି ଯାଇଥାଏ। ਨਿਰਮਲ ਸੋਇ ਬਣੀ ਹਰਿ ਬਾਣੀ ਮਨੁ ਨਾਮਿ ਮਜੀਠੈ ਰੰਗਨਾ ॥੧੫॥ହରିଙ୍କ ବାଣୀ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଉତ୍ତମ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଏବଂ ମନ ନାମ ରୂପୀ ମଞ୍ଜୁଆତି ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛି||15|| ਸੋਲਹ ਕਲਾ ਸੰਪੂਰਨ ਫਲਿਆ ॥ଷୋହଳ କଳା
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਜਨ ਊਤਮ ਜੋ ਭਾਵਹਿ ਸੁਆਮੀ ਤੁਮ ਮਨਾ ॥੧੬॥੧॥੮॥ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ସ୍ଵାମୀ! ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ଯିଏ ତୋର ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ||16||1||8|| ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥ମାରୁ ମହଲା 5॥ ਪ੍ਰਭ ਸਮਰਥ ਸਰਬ ਸੁਖ ਦਾਨਾ ॥ହେ ସମର୍ଥ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ସର୍ବ ସୁଖ ଦେବା ବାଲା ଅଟୁ, ਸਿਮਰਉ ਨਾਮੁ ਹੋਹੁ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ॥ମୋ’ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୁଅ, ଯେପରି ତୋର ନାମ-ସ୍ମରଣ
ਸਿਮਰਹਿ ਖੰਡ ਦੀਪ ਸਭਿ ਲੋਆ ॥ଖଣ୍ଡ, ଦ୍ଵୀପ ଏବଂ ସବୁ ଲୋକ ତାହାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାନ୍ତି, ਸਿਮਰਹਿ ਪਾਤਾਲ ਪੁਰੀਆ ਸਚੁ ਸੋਆ ॥ପାତାଳ, ପୁର ମଧ୍ୟ ସେହି ପରମ-ସତ୍ୟଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବାରେ ଲୀନ ଥାଆନ୍ତି, ਸਿਮਰਹਿ ਖਾਣੀ ਸਿਮਰਹਿ ਬਾਣੀ ਸਿਮਰਹਿ ਸਗਲੇ
ਜਿਸੁ ਨਾਮੈ ਕਉ ਤਰਸਹਿ ਬਹੁ ਦੇਵਾ ॥ଯେଉଁ ନାମକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଅନେକ ଦେବୀ-ଦେବତା ମଧ୍ୟ ବ୍ୟାକୁଳ ହୋଇଥାନ୍ତି, ਸਗਲ ਭਗਤ ਜਾ ਕੀ ਕਰਦੇ ਸੇਵਾ ॥ସବୁ ଭକ୍ତ ଯାହାର ଉପାସନା କରିଥାନ୍ତି, ਅਨਾਥਾ ਨਾਥੁ ਦੀਨ ਦੁਖ ਭੰਜਨੁ