ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5॥ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਸੁਰਿ ਨਰ ਦੇਵਾ ॥ସୃଷ୍ଟିରେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଦେବଗଣ, ମାନବ ଏବ ବଡ ବଡ ଦେବତା ମଧ୍ୟ ରହି ପାରିଲେ ନାହିଁ। ਊਠਿ ਸਿਧਾਰੇ ਕਰਿ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸੇਵਾ ॥੧॥ବଡ ବଡ ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପାସନା କରି ସ୍ଵର୍ଗ ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥ ਜੀਵਤ ਪੇਖੇ ਜਿਨੑੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥ଜୀବିତ ସେମାନେ ଦେଖା ଯାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਸਾਧਸੰਗੁ ਦੀਜੈ ॥੪॥କୃପା କରି ସାଧୁଙ୍କ ସଂଗତି ପ୍ରଦାନ କର॥4॥ ਤਉ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਜਉ ਹੋਈਐ ਰੇਨਾ ॥ଜୀବନରେ ସେତେବେଳେ କିଛି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନି ଯାଉ। ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਤਿਸੁ ਨਾਮੁ ਲੈਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥੨॥੮॥ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ସେ ସତସଙ୍ଗରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥2॥8॥ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5 ॥
ਖਿਨੁ ਰਹਨੁ ਨ ਪਾਵਉ ਬਿਨੁ ਪਗ ਪਾਗੇ ॥ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ପଡିବା ବିନା ଏକ କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ରହି ପାରେ ନାହିଁ। ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹ ਸਭਾਗੇ ॥੩॥ସୌଭାଗ୍ୟରୁ ଯଦି ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ହିଁ ସେ ମିଳିଥାନ୍ତି॥3॥ ਭਇਓ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇ ମୋତେ ସତସଙ୍ଗରେ ମିଳନ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି। ਬੂਝੀ ਤਪਤਿ ਘਰਹਿ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ॥ମୋର ବିରହର ଜ୍ଵଳନ
ਜਿਸ ਨੋ ਲਾਇ ਲਏ ਸੋ ਲਾਗੈ ॥ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ନିଜ ସାଥିରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି, ସେ ତାହାଙ୍କ ଠାରେ ଲାଗିଥାଏ। ਗਿਆਨ ਰਤਨੁ ਅੰਤਰਿ ਤਿਸੁ ਜਾਗੈ ॥ରତ୍ନ ଭଳି ଅମୂଲ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ତାହାର ମନରେ ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଥାଏ। ਦੁਰਮਤਿ ਜਾਇ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਏ ॥ତାହାର ଦୁର୍ମତି ନାସ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ପରମ ପଦ ପାଇନିଏ। ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥੩॥ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਛੂਟੈ ਤਿਸੁ ਜਨ ਕਉ ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥੩॥କେହି ବିରଳ ପୁରୁଷ ହିଁ ଏହା ଠାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଥାଏ ଆଉ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥3॥ ਜਿਨਿ ਸਿਸਟਿ ਸਾਜੀ ਸੋਈ ਹਰਿ ਜਾਣੈ ਤਾ ਕਾ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੋ ॥ଯିଏ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଛନ୍ତି, ସେହି ହରି ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ଜାଣିଥାଏ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ରୂପ ଅପାର ଅଟେ। ਨਾਨਕ ਆਪੇ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੭ସୁହୀ ମହଲା 4 ଘର 7 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਤੇਰੇ ਕਵਨ ਕਵਨ ਗੁਣ ਕਹਿ ਕਹਿ ਗਾਵਾ ਤੂ ਸਾਹਿਬ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨਾ ॥ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୁ ଆମ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟୁ, ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ଅଟୁ, ପୁଣି ମୁଁ ତୋହର କେଉଁ କେଉଁ ଗୁଣ କହି କହି ତୋର ଗାନ କରିବି? ਤੁਮਰੀ ਮਹਿਮਾ
ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਹੋਰਤੁ ਬਿਧਿ ਲਇਆ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ମନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି ତଥା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିଧି ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥1॥ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸੰਚੀਐ ਭਾਈ ॥ହେ ଭାଇ! ହରି-ନାମ ରୂପୀ ଧନ ସଞ୍ଚୟ କରିବା ଉଚିତ, ਜਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਹਰਿ ਹੋਇ ਸਖਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥କାରଣ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ସେ ସହାୟକ
ਜੇ ਸਉ ਲੋਚੈ ਰੰਗੁ ਨ ਹੋਵੈ ਕੋਇ ॥੩॥ଯଦି ସେ ଶହେ ଥର ମଧ୍ୟ ଅଭିଳାଷ କରିଥାଏ, ତାହାର ମନରେ କୌଣସି ପ୍ରେମ-ରଙ୍ଗ ଲାଗେ ନାହିଁ॥3॥ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਾਵੈ ॥ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਰਸਿ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ਸਮਾਵੈ ॥੪॥੨॥੬॥ଯଦି ପରମାତ୍ମା ନିଜ କୃପାଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ସେ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇଥାଏ, ହେ ନାନକ! ପୁଣି ଏପରି ମନୁଷ୍ୟ ହରି-ରସ ଓ ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ରହିଥାଏ||4||2||6|| ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਕਰਿ ਰੰਙੁ ॥ହେ ମୋର ମନ! ରାମନାମର ରଙ୍ଗ କର। ਗੁਰਿ ਤੁਠੈ ਹਰਿ ਉਪਦੇਸਿਆ ਹਰਿ ਭੇਟਿਆ ਰਾਉ ਨਿਸੰਙੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଉପଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି, ତାହାକୁ ଅବଶ୍ୟ ହରି ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਮੁੰਧ ਇਆਣੀ ਮਨਮੁਖੀ ਫਿਰਿ ਆਵਣ ਜਾਣਾ ਅੰਙੁ ॥ଜ୍ଞାନହୀନ ମନମୁଖୀ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀର ସମ୍ବନ୍ଧ ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ-ମରଣ ସାଥିରେ ରହିଥାଏ। ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਚਿਤਿ
ਮੇਰੇ ਲਾਲ ਜੀਉ ਤੇਰਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਣਾ ॥ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ରହସ୍ୟ ଜାଣେ ନାହିଁ। ਤੂੰ ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ਤੂੰ ਆਪੇ ਸਰਬ ਸਮਾਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ତୁ ଜଳ, ପୃଥିବୀ ଏବଂ ଆକାଶରେ ଭରପୁର ଅଛୁ ଏବଂ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସାବୁନ ଠାରେ ରହିଛୁ॥1॥ରୁହ॥ ਮਨੁ ਤਾਰਾਜੀ ਚਿਤੁ ਤੁਲਾ ਤੇਰੀ ਸੇਵ ਸਰਾਫੁ ਕਮਾਵਾ ॥ହେ ପରମାତ୍ମା! ମୋର