ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੬ସୁହୀ ମହଲା 1 ଘର 6 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਉਜਲੁ ਕੈਹਾ ਚਿਲਕਣਾ ਘੋਟਿਮ ਕਾਲੜੀ ਮਸੁ ॥କାଂସ୍ୟ ଧାତୁ ବହୁତ ଉଜ୍ଜଳ ଚକ ଚକ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ ଘଷିଲେ ଭିତରେ କଳା ଦେଖାଯାଇ ଥାଏ। ਧੋਤਿਆ ਜੂਠਿ ਨ ਉਤਰੈ ਜੇ ਸਉ ਧੋਵਾ ਤਿਸੁ ॥੧॥ଯଦି ଏହାକୁ ଶହେ ଥର ଧୁଆ
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ପରମାତ୍ମା (ଓଂକାର ସ୍ୱରୂପ) ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ସେ ଆଦିପୁରୁଷ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଠାରେ କୌଣସି ଭୟ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସମସ୍ତଙ୍କ ଉପରେ ସମଦୃଷ୍ଟି କାରଣରୁ ସେ ପ୍ରେମସ୍ଵରୂପ, ସେ କାଳାତୀତ, ଅଜନ୍ମା ଏବଂ ସ୍ଵୟଂଭୂ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ-କୃପା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ
ਜੀਵਤ ਲਉ ਬਿਉਹਾਰੁ ਹੈ ਜਗ ਕਉ ਤੁਮ ਜਾਨਉ ॥ଏହି ଜଗତକୁ ତୁମେ ଏପରି ଜାଣ ଯେ ଏହାର ବ୍ୟବହାର ମନୁଷ୍ୟର ଜୀବନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ହିଁ ରହିଥାଏ। ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ਲੈ ਸਭ ਸੁਫਨ ਸਮਾਨਉ ॥੨॥੨॥ହେ ନାନକ! ହରିଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର, କାରଣ ଏହା ସବୁ ସ୍ଵପ୍ନ ଭଳି ଅଟେ ||2||2|| ਤਿਲੰਗ ਮਹਲਾ ੯ ॥ତିଲଙ୍ଗ ମହଲା 9॥ ਹਰਿ ਜਸੁ ਰੇ ਮਨਾ ਗਾਇ ਲੈ ਜੋ
ਜੋ ਗੁਰਸਿਖ ਗੁਰੁ ਸੇਵਦੇ ਸੇ ਪੁੰਨ ਪਰਾਣੀ ॥ଯେଉଁ ଶିଷ୍ୟ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ, ସେ ଉତ୍ତମ ପ୍ରାଣୀ ଅଟେ। ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਤਿਨ ਕਉ ਵਾਰਿਆ ਸਦਾ ਸਦਾ ਕੁਰਬਾਣੀ ॥੧੦॥ନାନକ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସଦା ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି॥10॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਖੀ ਸਹੇਲੀਆ ਸੇ ਆਪਿ ਹਰਿ ਭਾਈਆ ॥ଗୁରୁମୁଖୀ ସଖୀ ନିଜେ ହରିଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ। ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਪੈਨਾਈਆ ਹਰਿ ਆਪਿ ਗਲਿ ਲਾਈਆ ॥੧੧॥ହରିଙ୍କ
ਆਪੇ ਜਾਣੈ ਕਰੇ ਆਪਿ ਜਿਨਿ ਵਾੜੀ ਹੈ ਲਾਈ ॥੧॥ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ ରୂପୀ ମାଳୀ ଏହି ଜଗତ ରୂପୀ ବଗିଚା ଲଗାଇଛନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଏହି ବିଷୟରେ ଜାଣିଛନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାର ଦାୟିତ୍ଵ ନିଅନ୍ତି ॥1॥ ਰਾਇਸਾ ਪਿਆਰੇ ਕਾ ਰਾਇਸਾ ਜਿਤੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର, ଯାହାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ସଦା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥ରୁହ॥ ਜਿਨਿ ਰੰਗਿ
ਹੈ ਤੂਹੈ ਤੂ ਹੋਵਨਹਾਰ ॥ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ କାଳରେ ଅଛୁ ଆଉ ଭବିଷ୍ୟତରେ ମଧ୍ୟ ରହିବୁ। ਅਗਮ ਅਗਾਧਿ ਊਚ ਆਪਾਰ ॥ତୁ ଅଗମ୍ୟ, ଅସୀମ, ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଏବଂ ଅପାର ଅଟୁ। ਜੋ ਤੁਧੁ ਸੇਵਹਿ ਤਿਨ ਭਉ ਦੁਖੁ ਨਾਹਿ ॥ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ତୋତେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ କୌଣସି ଭୟ ଏବଂ ଦୁଃଖ ଲାଗେ ନାହିଁ। ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਗੁਣ ਗਾਹਿ ॥੨॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ନାନକ
ਖੂਨ ਕੇ ਸੋਹਿਲੇ ਗਾਵੀਅਹਿ ਨਾਨਕ ਰਤੁ ਕਾ ਕੁੰਗੂ ਪਾਇ ਵੇ ਲਾਲੋ ॥੧॥ନାନକଙ୍କ କଥନ ଯେ ହେ ଲାଲୋ! ଏହି ଖୁଣି ବିବାହରେ ସଇଦପୁର ନଗର ଭିତରେ ଖୁନର ମଙ୍ଗଳ ଗୀତ ଗାନ କରାଯାଉଛି ଅର୍ଥାତ ସବୁଆଡେ ବିଳାପ ହେଉଛି ଆଉ ରକ୍ତର କେଶର ଛିଟକା ମାରିଛି॥1॥ ਸਾਹਿਬ ਕੇ ਗੁਣ ਨਾਨਕੁ ਗਾਵੈ ਮਾਸ ਪੁਰੀ ਵਿਚਿ ਆਖੁ ਮਸੋਲਾ ॥ଏଥିପାଇଁ ଶବରେ ଭାରି ରହିଥିବା ସଇଦପୁର ନଗରରେ ନାନକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ
ਮੇਰੈ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ ਚੋਲੜਾ ਪਿਆਰੇ ਕਿਉ ਧਨ ਸੇਜੈ ਜਾਏ ॥੧॥ଏଥିପାଇଁ ମୋର ଏହି ମନ ରୂପୀ ଶରୀର ମୋର ପାଟି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଶେଜକୁ କିପରି ଯିବି?॥1॥ ਹੰਉ ਕੁਰਬਾਨੈ ਜਾਉ ਮਿਹਰਵਾਨਾ ਹੰਉ ਕੁਰਬਾਨੈ ਜਾਉ ॥ହେ କୃପାଳୁ ମାଲିକ! ମୁଁ ସମର୍ପିତ ଯାଉଛି। ਹੰਉ ਕੁਰਬਾਨੈ ਜਾਉ ਤਿਨਾ ਕੈ ਲੈਨਿ ਜੋ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ॥ମୁଁ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ
ਰਾਗੁ ਤਿਲੰਗ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ରାଗ ତିଲଙ୍ଗ ମହଲା 1 ଘର 1 ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ, ସେହି ଆଦିପୁରୁଷ ସଂସାରର ରଚନାହାର ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି, ଅଭୟ ଅଟନ୍ତି, ଶତ୍ରୁ ରହିତ ହେବା କାରଣରୁ ପ୍ରେମସ୍ଵରୂପ ଅଟନ୍ତି, ସେହି କାଳାତୀତ ବ୍ରହ୍ମ-ମୂର୍ତ୍ତି ସଦା ଅମ୍ମର ଅଟନ୍ତି, ଏଣୁ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ରରୁ
ਹਰਿ ਆਪੇ ਪੰਚ ਤਤੁ ਬਿਸਥਾਰਾ ਵਿਚਿ ਧਾਤੂ ਪੰਚ ਆਪਿ ਪਾਵੈ ॥ସେହି ଭଗବାନ ନିଜେ ଏହି ପାଞ୍ଚଟି ଉପାଦାନ, ଆକାଶ, ବାୟୁ, ଅଗ୍ନି, ଜଳ ଏବଂ ପୃଥିବୀକୁ ବିସ୍ତାର କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ନିଜେ ଏଥିରେ ପାଞ୍ଚଟି ମନ୍ଦତା ରଖିଛନ୍ତି ଯଥା କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର। ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਆਪੇ ਹਰਿ ਆਪੇ ਝਗਰੁ ਚੁਕਾਵੈ ॥੨॥੩॥ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଭକ୍ତକୁ