ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਉਧਰੈ ਸੋ ਕਲਿ ਮਹਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਨਾਨਕ ਮਾਝਾ ॥੪॥੩॥੫੦॥ଏହି କଳିଯୁଗରେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଜପ କରିଥାଏ, ତାହାର ଉଦ୍ଧାର ହୋଇଯାଏ, ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶରୀରରେ ବାସ କରିଛନ୍ତି||4||3||50|| ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ହୀ ମହଲା 5 ॥ ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੈ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭ ਮਾਨਹਿ ਓਇ ਰਾਮ ਨਾਮ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ॥ଯାହା କିଛି ହୋଇଥାଏ, ସନ୍ଥଜନ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ
ਸਭੇ ਇਛਾ ਪੂਰੀਆ ਜਾ ਪਾਇਆ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ॥ଯେବେ ଠାରୁ ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପାର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇଛି, ମୋର ସବୁ ଇଛା ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି। ਗੁਰੁ ਨਾਨਕੁ ਮਿਲਿਆ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਤੇਰਿਆ ਚਰਣਾ ਕਉ ਬਲਿਹਾਰਾ ॥੪॥੧॥੪੭॥ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କୁ ପରମାତ୍ମା ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ମୁଁ ତୋର ଚରଣରେ ସମର୍ପିତ ଯାଉଛି||4||1||47|| ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੭ରାଗ ସୁହୀ ମହଲା 5 ଘର 7 ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੫ ਪੜਤਾਲ ରାଗ ସୁହୀ ମହଲା 5 ଘର ପଦାତାଲ ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ। ਪ੍ਰੀਤਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਗੁਰੀਆ ਮੋਹਨ ਲਾਲਨਾ ॥ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ ଜଗତର ସବୁ ପ୍ରେମ ଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଏବଂ ସୁଖଦାୟକ ଅଟେ। ਜਪਿ ਮਨ ਗੋਬਿੰਦ ਏਕੈ ਅਵਰੁ ਨਹੀ ਕੋ ਲੇਖੈ ਸੰਤ ਲਾਗੁ ਮਨਹਿ ਛਾਡੁ ਦੁਬਿਧਾ ਕੀ ਕੁਰੀਆ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5॥ ਦਰਸਨ ਕਉ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବାର ଅଭିଲାଷ କରିଥାଏ, ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਪਰਾਪਤਿ ਹੋਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥କିନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥ରୁହ॥ ਸਿਆਮ ਸੁੰਦਰ ਤਜਿ ਨੀਦ ਕਿਉ ਆਈ ॥ସେହି ଶ୍ୟାମସୁନ୍ଦରଙ୍କୁ ଛାଡି ମାୟା କାହିଁକି ଆସିଛି? ਮਹਾ ਮੋਹਨੀ ਦੂਤਾ ਲਾਈ ॥੧॥ମନମୋହିନୀ ମାୟାର ଦୂତ-କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ
ਜੈ ਜਗਦੀਸ ਕੀ ਗਤਿ ਨਹੀ ਜਾਣੀ ॥੩॥କିନ୍ତୁ ଜଗଦୀଶ୍ଵରଙ୍କ ଜୟ-ଜୟକାରର ମହିମା ଜାଣି ନାହଁ॥3॥ ਸਰਣਿ ਸਮਰਥ ਅਗੋਚਰ ਸੁਆਮੀ ॥ହେ ମନ ବାଣୀରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵ ସ୍ଵାମୀ! ତୁ ସର୍ବକଳା ସମର୍ଥ ଅଟୁ ଆଉ ତୋର ହିଁ ଶରଣରେ ଆସିଛି। ਉਧਰੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੪॥੨੭॥੩੩॥ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରଣି, ‘ହେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ମଧ୍ୟ ଭବସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର କର ||4||27||33|| ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5॥ ਸਾਧਸੰਗਿ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5॥ ਦੀਨੁ ਛਡਾਇ ਦੁਨੀ ਜੋ ਲਾਏ ॥ଯିଏ ଧର୍ମ ଛାଡି ସାଂସାରିକ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗିଯାଏ, ਦੁਹੀ ਸਰਾਈ ਖੁਨਾਮੀ ਕਹਾਏ ॥੧॥ତାହାକୁ ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ଦୋଷୀ କୁହାଯାଏ॥1॥ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ॥ଯାହା ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ମୋତେ ସେହି ଖୁସି ମଞ୍ଜୁର ଅଟେ। ਆਪਣੀ ਕੁਦਰਤਿ ਆਪੇ ਜਾਣੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ନିଜ ପ୍ରକୃତିକୁ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜାଣିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥ ਸਚਾ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5॥ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਜੀਵਾ ਗੁਰ ਤੇਰਾ ॥ହେ ମୋର ଗୁରୁ! ମୁଁ ତୋର ଦର୍ଶନ କରି ହିଁ ଜୀବିତ ଅଛି। ਪੂਰਨ ਕਰਮੁ ਹੋਇ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰਾ ॥੧॥ଏହିପରି ପ୍ରଭୁ ମୋ’ ଉପରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କୃପା କରିଛନ୍ତି॥1॥ ਇਹ ਬੇਨੰਤੀ ਸੁਣਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ॥ହେ ମୋର ପ୍ରଭୁ! ମୋର ଏହି ବିନତି ଶୁଣ, ਦੇਹਿ ਨਾਮੁ ਕਰਿ ਅਪਣੇ ਚੇਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ମୋତେ
ਕਰਣਹਾਰ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਸਾਧੀ ॥੧॥କାରଣ ଯେଉଁ ପରମପିତା ଆମକୁ ଜାତ କରିଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଉପାସନା କରି ନାହିଁ॥1॥ ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਪ੍ਰਭ ਨਾਮ ਤੁਮਾਰੇ ॥ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମର ନାମ ପତିତପାବନ ଅଟେ, ਰਾਖਿ ਲੇਹੁ ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨੀਆਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ମୋତେ ନିଜ ଶରଣରେ ରଖ॥1॥ରୁହ॥ ਤੂੰ ਦਾਤਾ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥ହେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ! ଏକ ତୁ ହିଁ ଦାତା ଅଟୁ। ਕਾਚੀ ਦੇਹ ਮਾਨੁਖ
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5॥ ਰਹਣੁ ਨ ਪਾਵਹਿ ਸੁਰਿ ਨਰ ਦੇਵਾ ॥ସୃଷ୍ଟିରେ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଦେବଗଣ, ମାନବ ଏବ ବଡ ବଡ ଦେବତା ମଧ୍ୟ ରହି ପାରିଲେ ନାହିଁ। ਊਠਿ ਸਿਧਾਰੇ ਕਰਿ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸੇਵਾ ॥੧॥ବଡ ବଡ ମୁନିଜନ ମଧ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପାସନା କରି ସ୍ଵର୍ଗ ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥ ਜੀਵਤ ਪੇਖੇ ਜਿਨੑੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥ଜୀବିତ ସେମାନେ ଦେଖା ଯାଇଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ଭଗବାନଙ୍କ
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੋਹਿ ਸਾਧਸੰਗੁ ਦੀਜੈ ॥੪॥କୃପା କରି ସାଧୁଙ୍କ ସଂଗତି ପ୍ରଦାନ କର॥4॥ ਤਉ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਜਉ ਹੋਈਐ ਰੇਨਾ ॥ଜୀବନରେ ସେତେବେଳେ କିଛି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନି ଯାଉ। ਜਿਸਹਿ ਬੁਝਾਏ ਤਿਸੁ ਨਾਮੁ ਲੈਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥੨॥੮॥ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମା ଜ୍ଞାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ସେ ସତସଙ୍ଗରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଜପ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥2॥8॥ ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥ସୁହୀ ମହଲା 5 ॥